Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1216/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

D. S.

D. S.

a)w dniu 30 stycznia 2022 roku w miejscowości J., rejonu (...), pomimo wydania przez osobę uprawnioną do kontroli ruchu drogowego funkcjonariusza Policji, poruszającego się pojazdem mechanicznym przy sygnałów dźwiękowych i świetlnych, polecenia zatrzymania pojazdu mechaniczne, zatrzymał niezwłocznie pojazdu i kontynuował jazdę, w trakcie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, do kierowania którymi uprawnia posiadanie prawa jazdy kat. B na okres 3 (trzech) lat, orzeczonego prawomocnym posiadanie prawa jazdy kat. B na okres 3 (trzech) lat, orzeczonego prawomocnym 2021 roku o sygn. akt (...)

b) że w dniu 03 maja 2022 roku w miejscowości J., rejonu (...) pomimo wydania przez osobę uprawnioną do kontroli ruchu drogowego funkcjonariusza Policji, poruszającego się pojazdem mechanicznym przy użyciu sygnałów dźwiękowych i świetlnych, polecenia zatrzymania pojazdu mechanicznego me zatrzymał niezwłocznie pojazdu i kontynuował jazdę, w trakcie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, do kierowania którymi uprawnia posiadanie prawa jazdy kat. B na okres 3 (trzech) lat, orzeczonego prawomocny wyrokiem Sądu Rejonowego w Nowym Sączu II Wydział K. z dnia 1 grudnia 2021 roku o sygn. akt (...)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Nowym Sączu z dnia 1 grudnia 2021 roku D. S. został uznany winnym występku z art. 178b k.k, za co wymierzono mu karę ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnych, kontrolowanych prac społecznych. W punkcie II tego wyroku D. S. został wymierzony środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, do kierowania którymi uprawnia posiadanie prawa jazdy kat. B na okres 3 lat. Rzeczony wyrok uprawomocnił się 9 grudnia 2021 roku.

Odpis wyroku w sprawie (...)k. 9

Karta karna 30

Wyjaśnienia oskarżonego D. S. k. 48- 49 w zakresie przyznania się oskarżonego

30 stycznia 2022 roku J. J. i M. A. – funkcjonariusze Komisariatu Policji w S. pełnili służbę w patrolu zmotoryzowanym. Około godziny 21:30 w J. dostrzegli oni osobę, która włączyła się do ruchu, nie stosując się do obowiązujące znaku STOP. Wówczas to funkcjonariusze policji podjęli decyzje o zatrzymaniu tego kierującego, którym był znany im ze wcześniejszych interwencji D. S.. D. S. przyjechał wcześniej na rzeczoną stacje paliw tym samym pojazdem, wykonując tam niebezpieczne manewry. Oprócz niego w pojeździe tym nie było innych pasażerów. D. S. poruszał się pojazdem osobowym marki V. (...) o numerach rejestracyjnych (...).

Notatka urzędowa k. 1

Płyta z nagraniem monitoringu k. 5

Protokół oględzin nagrania z monitoringu k. 10

Zeznania świadka J. J. k. 11

Wyjaśnienia oskarżonego D. S. k. 48-49 w zakresie przyznania się oskarżonego

W związku z chęcią zatrzymania oskarżonego do kontroli drogowej. Policjanci poruszający się radiowozem, nakazali D. S. zatrzymanie się, poprzez użycie sygnałów świetlnych i dźwiękowych. Owe czynności nie przyniosły spodziewanego efektu, gdyż oskarżony dostrzegając radiowóz, którego użytkownicy nadawali mu sygnały do zatrzymania, podjął ucieczkę. Oskarżony poruszał się wówczas na terenie J., jadąc z niebezpieczną prędkością, nie stosując się do zasad ruchu drogowego. Funkcjonariusze policji w tym czasie cały czas mieli włączone sygnały świetlne i dźwiękowe, nakazujące zatrzymanie się D. S.. Po około 2 kilometrach pościgu oskarżony dojechał do miejsca swojego zatrzymania, gdzie porzucił pojazd i następnie podjął pieszą ucieczkę w kierunku lasu.

Notatka urzędowa k. 1

Zeznania świadka J. J. k. 11

Wyjaśnienia oskarżonego D. S. k. 48-49 w zakresie przyznania się oskarżonego

J. J. próbował dogonić rozpoznanego już wówczas przez niego D. S., ale pościg ten okazał się bezskuteczny. Wówczas policjanci oddali pojazd będącego w okolicy posesji W. S. (1) tj. ojcu oskarżonego – właścicielowi tego pojazdu.

Notatka urzędowa k. 1

Oświadczenie k. 2

Zeznania świadka J. J. k. 11

Zeznania świadka W. S. (1) k. 19 ,k.87

3 maja 2022 roku M. W. wspólnie z M. K. pełnili służbę w patrolu zmotoryzowanym na terenie J.. Około godziny 15:50 dostrzegli oni nietypowe zachowania kierowcy samochodu osobowego marki V. (...) o nr rej. (...), który na widok radiowozu zjechał na teren zatoczki, zawrócił i gwałtownie odjechał w przeciwnym kierunku.

Notatka urzędowa k.33

Nagranie z kamery nasobnej k. 44

Wyjaśnienia oskarżonego D. S. k. 48-49 w zakresie przyznania się oskarżonego\

Zeznania M. K.

Funkcjonariusze policji od razu dostrzegli, ze owym kierującym jest znany im z licznych interwencji D. S.. Wówczas w związku z koniecznością poddania tego kierowcy kontroli drogowej, funkcjonariusze policji, użyli sygnałów świetlnych i dźwiękowych celem nadania oskarżonemu komunikatu o nakazie zatrzymania pojazdu.

Notatka urzędowa k.33

Nagranie z kamery nasobnej k. 44

Zeznania świadka M. K. k.58, k. 86

Owe działania okazały się bezskuteczne i D. S. podjął próbę ucieczki, zmierzając w kierunku domu rodzinnego. W związku z takim działaniem oskarżonego policjanci udali się w pościg za D. S., cały czas nakazując mu za pomocą sygnałów świetlnych i dźwiękowych zatrzymanie pojazdu. Rzeczony pościg trwał około kilometra, gdzie oskarżony przy swoim domu ponownie porzucił samochód i chciał kontynuować ucieczkę pieszo.

Notatka urzędowa k.33

Nagranie z kamery nasobnej k. 44

Zeznania świadka M. K. k.58, k. 86

Zamiary oskarżonego nie powiodły się, gdyż został on ujęty i obezwładniony przez policjantów. Następnie został umieszczony w III klasie radiowozu. Oskarżony wówczas zachowywał się bardzo agresywnie i arogancko wobec policjantów. Po pewnym uspokojeniu się D. S., został on przebadany pod kątem spożywania alkoholu, z wynikiem negatywnym, a następnie zwolniony.

Notatka urzędowa k.33

Protokół badania stanu trzeźwości k. 34

Nagranie z kamery nasobnej k. 44

Zeznania świadka M. K. k.58, k. 86

Oskarżony D. S. ma 22 lata. Oskarżony jest kawalerem, nie mającym nikogo na swoim utrzymaniu. D. S. posiada wykształcenie zawodowe. Oskarżony nie pracuje zawodowo. Oskarżony nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo. Natomiast w trakcie procesu D. S. pozostawał w leczeniu ortopedycznym. Oskarżony pozostawał także w leczeniu urologicznym. D. S. jest osobą wielokrotnie karaną. D. S. był skazany za przestępstwa z art. 286 § 1 k.k, 226 § 1 k.k. i art. 178b k.k. Oskarżony był także w ostatnim czasie wielokrotnie skazywany w postępowaniu o wykroczenia. D. S. przed utratą prawa jazdy nagminnie łamał przepisy ruchu drogowego. Wobec oskarżonego stosowano uprzednio kary nieizolacyjne, w tym karę ograniczenia wolności, od wykonania której oskarżony się uchylał, czego efektem było zarządzenie zastępczej kary pozbawienia wolności.

Notatka o oskarżonym k. 24

Wpis z ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego k. 25

Karta karna 30

Zaświadczenie o stanie majątkowym k. 31

Nagranie z kamery nasobnej k. 44

Wyjaśnienia oskarżonego D. S. k. 48049

Zeznania świadka M. K. k.58, k. 86

Odpis wyroku w sprawie (...) k.76

Odpis wyroku w sprawie (...)k.77

Odpis postanowienia w sprawie (...) k.79

Dokumentacja medyczna oskarżonego k 85

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego w zakresie danych osobopoznawczych i wyrażonego przyznania się

D. S. zarówno w toku postępowania przygotowawczego jak i w trakcie rozprawy głównej (na którą to się spóźnił) konsekwentnie przyznawał się do zarzucanych mu przestępstwo. Oskarżony zarazem na obydwu etapach procesu skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień, decydując się jedynie na podanie danych osobo poznawczych. Do tego D. S. w toku procesu nie kwestionował żadnych ustaleń faktycznych będących przedmiotem skargi publicznej. E. przyznanie się oskarżonego mogło jedynie pomocniczo służyć w potwierdzeniu ustaleń faktycznych wynikających z innych przeprowadzonych w sprawie dowodów.

zeznania świadka M. K.

Sąd Rejonowy uznał za w pełni wiarygodne zeznania świadka M. K.. Świadek ten jest osobą zupełnie obcą dla oskarżonego, który nie miał żadnych powodów do celowego obciążania oskarżonego. Zarazem o inkryminowanym zdarzeniu M. K. dowiedział się w wyniku wykonywania rutynowych obowiązków służbowych. W tym miejscu należy podkreślić, ze M. K. kategorycznie stwierdził, ze oskarżony podjął ucieczkę pomimo nadawanych mu za pomocą radiowozu sygnałów świetlnych i dźwiękowych nakazujących oskarżonemu zatrzymanie się i poddanie kontroli drogowej. Kolejno należy zwrócić uwagę, że świadek podkreślał także buńczuczny, agresywne zachowanie D. S.. Zeznania te należy ocenić jako szczere i zgodne z pozostałym materiałem dowodowym przeprowadzonym w trakcie tego procesu. W szczególności oskarżony D. S. nie miał uwag odnośnie owych depozycji, nie kwestionując wynikającego zeń stanu faktycznego. Do tego zeznania te należy uznać za konsekwentne, szczere, zgodne z zasadami doświadczenia życiowego. Co ważne owe zeznania w pełni korelują także z nagraniem z kamer nasobnych interweniujących wówczas funkcjonariuszy policji. To wszystko powoduje, że brak jest podstaw do podważenia ich wiarygodności, a zarazem przydatności dla celów tego postępowania. Zeznania te są także pozbawione wewnętrznych sprzeczności. S. też Sąd Rejonowy ustalając stan faktyczny w zakresie drugiego z czynów zarzucanego D. S. skorzystał z zeznań M. K..

zeznania złożone w toku postępowania przygotowawczego przez J. J.

Podobnie jako wiarygodne i przydatne do poczynienia ustaleń faktycznych w tej sprawie należało uznać zeznania złożone w toku postępowania przygotowawczego przez J. J.. W tym miejscu należało wziąć pod uwagę, że świadek nie jest w żaden sposób emocjonalnie zaangażowany w to postępowanie. Do tego jest osobą obcą dla oskarżonego, który nie miał powodów do pomawiania D. S.. Dalej zeznania świadka należy ocenić jako jasne, spójne i logiczne. Zeznania te licują także ze sporządzoną w tej sprawie notatką urzędową. Podobnie korelują one z zeznaniami W. S. (1), czy sporządzonym przez niego oświadczeniem. Jednocześnie należało zwrócić uwagę, że depozycje te nie były w żaden sposób podważane przez oskarżonego, który to w sposób jednoznaczny przyznawał się do zarzuconego mu czynu. Zarazem owe zeznania nie zawierają dyskwalifikujących sprzeczności. Zeznania te są również spójne z ujawnionymi na rozprawie odpisami wyroków czy nagraniu ze stacji paliw. S. też Sąd Rejonowy uznał owe depozycje za wiarygodne i przydatne do poczynienia z nich relewantnych dla tego procesu ustaleń faktycznych. Jednocześnie z uwagi na jednoznaczne przyznanie się oskarżonego i brak jego sprzeciwu w tej materii Sąd Rejonowy wprowadził owe depozycje do materiału dowodowego tej sprawy poprzez ich odczytanie.

Oświadczenia wiedzy złożone przez świadka W. S. (1).

Brak było uwag również odnośnie wiarygodności oświadczeń wiedzy złożonych przez świadka W. S. (1). Świadek ten przyznał w postępowaniu przygotowawczym, iż faktycznie to jego syn, uciekał 30 stycznia 2022 roku przed goniącymi go funkcjonariuszami policji, a wcześniej tego dnia korzystał z pojazdu marki V. (...). Świadek ten potwierdził również, że odebrał pojazd, którym poruszał się oskarżony. Zeznania te odpowiadały zeznaniom złożonym przez świadka J. J.. W. S. (1) na rozprawie głównej nie pamiętał wielu szczegółów tego zdarzenia, co jest logiczne biorąc pod uwagę stosunkowo długi okres czasu jaki minął od tego incydentu. Zarazem analiza zeznań W. S. (1) nie prowadziła do ujawnienia jakichkolwiek nieścisłości, niespójności. Przeciwnie owe depozycje w pełni korelowały z pozostałym materiałem dowodowym ujawnionym w tym postępowaniu. Do tego owe oświadczenia wiedzy nie były w żaden sposób kwestionowane przez oskarżonego. W. S. (2) też Sąd Rejonowy w pomocniczy sposób przy rekonstrukcji stanu faktycznego w tej sprawie posłużył się depozycjami złożonymi przez ojca oskarżonego.

nagrania z kamer nasobnych funkcjonariuszy policji oraz monitoringu wizyjnego ze stacji paliw (...) w J.

Pewne znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszego procesu miały też nagrania z kamer nasobnych funkcjonariuszy policji oraz monitoringu wizyjnego ze stacji paliw (...) w J.. Dowody te mają charakter rzeczowy. Równocześnie ich autentyczność nie budzi zastrzeżeń Sądu Rejonowego i nie była także kwestionowana przez samego oskarżonego. Jednocześnie godzi się zauważyć, iż zarejestrowane w nich dane odpowiadają oświadczeniom wiedzy M. K. czy J. J.. S. też powyższe nagrania posłuży w ustaleniu powyższych ustaleń faktycznych.

notatki urzędowe, protokół badania trzeźwości, oświadczenie ojca oskarżonego, , protokoły oględzin nagrania z monitoringu stacji paliw, dane z ewidencji kierowców, kartę karną oskarżonego D. S. i odpisy znajdujących się w niej wyroków wraz z danymi dotyczącymi wykonania orzeczonych w nich kar czy zaświadczenie o stanie majątkowym oskarżonego.dokumentacja medyczna oskarżonego

Sąd Rejonowy uznał za przydatny także pozostały materiał dowodowy zgromadzony w toku czynności postępowania przygotowawczego tj. notatki urzędowe, protokół badania trzeźwości, oświadczenie ojca oskarżonego, , protokoły oględzin nagrania z monitoringu stacji paliw, dane z ewidencji kierowców, kartę karną oskarżonego D. S. i odpisy znajdujących się w niej wyroków wraz z danymi dotyczącymi wykonania orzeczonych w nich kar czy zaświadczenie o stanie majątkowym oskarżonego. Należało zważyć, iż przedmiotowe dokumenty zostały sporządzone przez właściwe ku temu osoby, w przepisanej przez prawo formie. Co więcej ich treść nie była w żaden sposób kwestionowana przez którąkolwiek ze stron tego postępowania. Tym samym również te dowody posłużyły w odtworzeniu przebiegu inkryminowanego zdarzenia oraz pozyskaniu informacji o oskarżonym. Podobnie Sąd ustalając dane osobo poznawcze uwzględnił przedłożoną przez oskarżonego na rozprawie głównej dokumentacje medyczną.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

D. S. został oskarżony o to, że

a)w dniu 30 stycznia 2022 roku w miejscowości J., rejonu (...), pomimo wydania przez osobę uprawnioną do kontroli ruchu drogowego funkcjonariusza Policji, poruszającego się pojazdem mechanicznym przy sygnałów dźwiękowych i świetlnych, polecenia zatrzymania pojazdu mechaniczne, zatrzymał niezwłocznie pojazdu i kontynuował jazdę, w trakcie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, do kierowania którymi uprawnia posiadanie prawa jazdy kat. B na okres 3 (trzech) lat, orzeczonego prawomocnym posiadanie prawa jazdy kat. B na okres 3 (trzech) lat, orzeczonego prawomocnym 2021 roku o sygn. akt (...). tj. o przestępstwo z art. 178b k.k. i art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

a także o to,

b) że w dniu 03 maja 2022 roku w miejscowości J., rejonu (...) pomimo wydania przez osobę uprawnioną do kontroli ruchu drogowego funkcjonariusza Policji, poruszającego się pojazdem mechanicznym przy użyciu sygnałów dźwiękowych i świetlnych, polecenia zatrzymania pojazdu mechanicznego me zatrzymał niezwłocznie pojazdu i kontynuował jazdę, w trakcie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, do kierowania którymi uprawnia posiadanie prawa jazdy kat. B na okres 3 (trzech) lat, orzeczonego prawomocny wyrokiem Sądu Rejonowego w Nowym Sączu II Wydział K. z dnia 1 grudnia 2021 roku o sygn. akt (...) tj. o przestępstwo z art. 178b k.k. i art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Zgodnie z treścią art. 178b k.k. odpowiedzialności karnej za ten typ czynu zabronionego podlega ten kto pomimo wydania przez osobę uprawnioną do kontroli ruchu drogowego, poruszającą się pojazdem lub znajdującą się na statku wodnym albo powietrznym, przy użyciu sygnałów dźwiękowych i świetlnych, polecenia zatrzymania pojazdu mechanicznego nie zatrzymuje niezwłocznie pojazdu i kontynuuje jazdę. W odniesieniu do tego typu czynu zabronionego podkreślić należy, że jest to typ powszechny, formalny nie wymagający dla jego dokonania jakiejkolwiek zmiany w otaczającej rzeczywistości. Zarazem należy podkreślić, że dla bytu tego przestępstwa niezbędne jest aby polecenie zatrzymania pojazdu zostało wydane przez osobę uprawnioną do kontroli ruchu drogowego. Nadto owe polecenie musi być wydane przez funkcjonariusza policji znajdującej się w pojeździe bądź też statku wodnym lub powietrznym. Do tego owo polecenie musi być wydane w postaci użycia sygnałów świetlnych i dźwiękowych. Natomiast zachowanie sprawcy ma polegać na braku oczekiwanej przez normę prawną postawy tj. braku zatrzymania, wyrażającym się w kontynuacji jazdy. Ów typ czynu zabronionego nie zawiera przy tym klauzuli nieumyślności zatem konieczne jest wykazanie świadomości oskarżonego w zakresie nadawanych mu poleceń zatrzymania się.

W tym miejscu należy ocenić, że zarówno zachowanie D. S. z 30 stycznia 2022 roku jak i 3 maja 2022 roku wypełniało wszystkie znamiona opisanego wyżej występku. Mianowicie bezsporne jest, ze funkcjonariusze policji tj. M. A., J. J., M. K. oraz M. W. są osobami uprawnionymi do prowadzenia kontroli drogowej. W tym miejscu należy podkreślić, że także funkcjonariusze wydziału prewencji posiadają tego rodzaju uprawnienia i nie jest tak, że prowadzenie kontroli drogowej jest zarezerwowane tylko dla funkcjonariuszy z wydziałów ruchu drogowego. Kolejno jak wynika z wyżej ustalonego stanu faktycznego w obydwu rozpoznawanych w tym procesie kazusach, policjanci owo polecenie zatrzymania wydali znajdując się w pojeździe mechanicznym tj. radiowozie. Co więcej owo polecenie było nadawane za pomocą sygnałów świetlnych i dźwiękowych. Nadto owe sygnały nakazujące oskarżonemu zatrzymanie się do kontroli były nadawane przez cały czas trwania pościgu tj. odpowiednio przez 1 i 2 kilometry drogi. Fakt ten w połączeniu z utrzymywanym cały czas z oskarżonym bliskim kontaktem, w połączeniu z podjęciem przez D. S. w każdym z przypisanych mu czynów decyzji o ucieczce dowodzi stanu świadomości oskarżonego odnośnie wydawanych mu poleceń. Zarazem w świetle ustalonego stanu faktycznego oczywiste jest, że oskarżony nie dostosował się do wydawanego mu polecenia i kontynuował jazdę, uciekając próbującym go zatrzymać funkcjonariuszom.

Oskarżyciel publiczny zarzucił D. S. także wypełnienie tymi samymi czynami znamion z art. 244 k.k. Według normy sankcjonującej zawartej w tym przepisie karze od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności podlega ten kto nie stosuje się do orzeczonego przez sąd zakazu zajmowania stanowiska, wykonywania zawodu, prowadzenia działalności, wykonywania czynności wymagających zezwolenia, które są związane z wykorzystywaniem zwierząt lub oddziaływaniem na nie, prowadzenia pojazdów, wstępu do ośrodków gier i uczestnictwa w grach hazardowych, wstępu na imprezę masową, przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, nakazu okresowego opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym, zakazu kontaktowania się z określonymi osobami, zakazu zbliżania się do określonych osób lub zakazu opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu, zakazu posiadania wszelkich zwierząt albo określonej kategorii zwierząt albo nie wykonuje zarządzenia sądu o ogłoszeniu orzeczenia w sposób w nim przewidziany. Jednocześnie dla spełnienia wymagań strony podmiotowej niezbędne jest ażeby sprawca posiadał świadomość obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów określonej kategorii bądź wszelkich pojazdów mechanicznych.

W świetle odpisu wyroku Sąd Rejonowego w Nowym Sączu z dnia 1 grudnia 2021 roku oczywiste jest, ze wobec oskarżonego obowiązywał wówczas środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, do kierowania którymi niezbędne jest posiadanie prawa jazdy kat. B. Zarazem przeprowadzony przewód sądowy dowiódł, że D. S. na terenie J. zarówno 30 stycznia 2022 roku jak i 3 maja 2022 roku na terenie J. prowadził samochód osobowy marki V. (...). Fakt ten pozwala wskazać, że wypełnione zostały znamiona przedmiotowe tego występku. Do tego w ocenie Sądu Rejonowego wykazane zostało również, że oskarżony wiedział o obowiązywaniu tego zakazu. Mianowicie przyznał się w całości do zarzucanego mu czynu. Do tego należy zwrócić uwagę na jego modus operandi, kiedy to D. S. widząc funkcjonariuszy policji decyduje się na gwałtowną ucieczkę. Do tego od wydania rzeczonego wyroku do chwili pierwszego z czynów przypisanych w tym procesie upłynęło prawie 2 miesiące. Warte uwagi są też oświadczenia oskarżonego w zakresie tego zakazu wypowiadane w trakcie kontroli drogowej w dniu 3 maja 2022 roku, a uwiecznione na nagraniu z kamery nasobnej. Oskarżony w żaden sposób nie negował również faktu swojej świadomości w zakresie obowiązywania tego środka karnego.

S. też należało zważyć, że 2 czyny oskarżonego przypisane mu w tym procesie wypełniały znamiona występków z art. 178b i 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Powyższe stwierdzenie aktualizuje konieczność oceny kolejnego elementu struktury przestępstwa tj. stopnia społecznej szkodliwości. Rozpatrując tę problematykę należy stwierdzić, iż ustawodawca w art. 115 § 2 k.k. zawarł zamknięty katalog kwantyfikatorów stopnia społecznej szkodliwości. Zgodnie z tym przepisem Sąd oceniając stopień społecznej szkodliwości danego czynu jest zobowiązany wziąć pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. W ocenie Sądu Rejonowego każdy z dwóch przypisanych w tym procesie czynów oskarżonego D. S. był społecznie szkodliwy w rozumieniu art. 1 § 2 k.k. jednakże stopień jego społecznej szkodliwości należy ocenić jako średni. W tym zakresie należy odwołać się przede wszystkim do faktu, że każdym z przypisanych oskarżonemu zachowań D. S. nie tylko naruszał dobro prawne w postaci prawidłowego funkcjonowania, lecz także dobro powszechne w postaci bezpieczeństwa w ruchu drogowym. W tym aspekcie należało zwrócić uwagę, że drugie z opisanych tu dóbr prawnych było narażane w stosunkowo dużym stopniu biorąc pod uwagę zeznania interweniujących policjantów, którzy opisali przebieg owej kontynuacji jazdy, która to polegała na podjęciu gwałtownej ucieczki, związanej z naruszaniem szeregu przepisów ruchu drogowego. Do tego oskarżony czynów tych dopuścił się z zamiarem bezpośrednim. Podkreślić też należy upór oskarżonego, który pomimo podjętego pościgu przez stosunkowo długą drogę kontynuował ucieczkę, co także zwiększało poziom zagrożenia dla dobra prawnego. S. też należało ocenić, ze czyny te były karygodne w rozumieniu art. 1 § 2 k.k.

W ocenie Sądu Rejonowego obydwa czyny D. S. były także czynami zawinionymi w rozumieniu art. 1 § 3 k.k. Oskarżony posiadał bowiem w przeszłości uprawnienia do prowadzenia pojazdów mechanicznych tego rodzaju. S. też D. S. zdawał sobie sprawę z konieczności niezwłocznego zatrzymania się na polecenie policjantów. Do tego oskarżony jest osobą rozwiniętą społecznie, która zdaje sobie sprawę z powinności respektowania orzeczeń sądowych. W realiach niniejszej sprawy nie zachodziły także wątpliwości odnośnie poczytalności oskarżonego tempore criminis. Podobnie przeprowadzony przewód sądowy nie pozwolił na ustalenie, aby D. S. miał działać w stanie wyższej konieczności czy innej anormalnej sytuacji motywacyjnej. S. należało ocenić, że oskarżony miał możliwość posłuchu dla normy prawnej, z którego to posłuchu dobrowolnie zrezygnował. Wina oskarżonego jest tym wyższa, iż był już w przeszłości skazany za tego rodzaju przestępstwo, przez co powinność współpracy z policją w trakcie kontroli drogowej powinna być u D. S. szczególnie dobrze zinternalizowana. S. też Sąd Rejonowy uznał, że czyny te były zawinione w świetle normatywnej teorii winy recypowanej w polskim systemie prawa karnego, a poziom winy D. S. był wyższy niż typowy dla tego rodzaju czynów zabronionych.

Równocześnie należało zwrócić uwagę, że czyny te zostały popełnione w stosunkowo krótkich odstępach czasu w rozumieniu art. 91 § 1 k.k, a łączyła je również ta sam sposobność, modus operandi sprawcy. Toteż należało uznać, że obydwa przypisane D. S. czyny zabronionego popełnione zostały w warunkach ciągu przestępstw, o którym mowa w art. 91 § 1 k.k, przez co należało dokonać zmiany kwalifikacji tych zachowań zaproponowanej w akcie oskarżenia.

S. też w punkcie I uzasadnianego wyroku Sąd Rejonowy uznał oskarżonego D. S. za winnego czynów zarzucanych aktem oskarżenia stanowiących występki z art. 178b k.k. i art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. przy ustaleniu, ze czyny te łącznie stanowiły ciąg przestępstw z. art. 178b k.k. i art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k.

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

D. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i

środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się

do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. S.

I

I

Zgodnie z treścią art. 11 § 3 k.k. jeżeli jeden czyn wypełnia znamiona kilku przepisów karę wymierza się na podstawie przepisu przewidującego wyższe ustawowe zagrożenie. Porównanie ustawowego zagrożenia art. 178 b k.k. i art. 244 k.k. wskazuje, iż typy te zagrożone są tożsamym granicom odpowiedzialności karnej. W tego rodzaju przypadku w doktrynie postuluje się wskazanie jako podstawy odpowiedzialności karnej wyroku występek w większym stopniu oddającym okoliczności tego czynu. W ocenie Sądu Rejonowego w realiach tego procesu z uwagi na tożsamość modus operandi oskarżonego oraz uprzednie skazanie, przypisem stanowiącym podstawę wymiaru kary winien być art. 178b k.k. Zgodnie z treścią art. 178b k.k., sprawca tego występku podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat. Jednocześnie z uwagi na treść art. 37a k.k., w realiach tej sprawy istniała możliwość orzeczenia kary o charakterze iNatomiast dyrektywy sądowego wymiaru kary zostały wysłowione przez ustawodawcę w art. 53 k.k. Według tego przepisu sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, zwłaszcza w razie popełnienia przestępstwa na szkodę osoby nieporadnej ze względu na wiek lub stan zdrowia, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego. Wymierzając karę sąd bierze także pod uwagę pozytywne wyniki przeprowadzonej mediacji pomiędzy pokrzywdzonym a sprawcą albo ugodę pomiędzy nimi osiągniętą w postępowaniu przed sądem lub prokuratorem. Owe zasady sądowego wymiaru kary należy stosując się do dyspozycji art. 56 k.k. rozciągnąć także na orzeczenie co do innych środków reakcji karnej o charakterze penalnym przewidzianych w kodeksie karnym. Na powyższe reguły rządzące sposobem ustalenia kary właściwej zarówno do osoby jak i czynu sprawcy należy nałożyć także zasadę wynikającą z art. 58 § 1 k.k., zgodnie z która w przypadku gdy górna granica ustawowego zagrożenia danego występku nie przekracza 5 lat sąd może zastosować karę pozbawienia wolności tylko w przypadku gdyby inna kara nie mogła przynieść oczekiwanego efektu. W realiach tego postępowania należało pamiętać, że oskarżonemu z uwagi na działanie w warunkach ciągu przestępstw można było wymierzyć karę w wysokości do 7 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie Sądu Rejonowej pomimo młodego wieku sprawcy i średniego stopnia społecznej szkodliwości przypisanych oskarżonemu poszczególnych występków w niniejszej sprawie adekwatną dla oskarżonego karą może być tylko i wyłącznie kara pozbawienia wolności. W tym zakresie należało zwrócić uwagę na następujące okoliczności sprawy. D. S. pomimo młodego wieku został skazany już 4 wyrokiem sądu, za przestępstwa popełnione w stosunkowo krótkim okresie czasu. Co więcej przypisane tym wyrokiem przestępstwa zostały popełnione już po dacie poprzednich skazań i to w okresie próby odnoszącym się do warunkowo zawieszonego wykonania kary pozbawienia wolności za przestępstwo oszustwa. Nadto należało uznać, że zastosowane uprzednio wobec oskarżonego kary o charakterze wolnościowym okazały się bezskuteczne w procesie resocjalizacji D. S.. Świadczy o tym nie tylko zarządzenie wykonania kary zastępczej w miejsce kary ograniczenia wolności, ale też przypisanie mu w tym czasie kolejnych przestępstw, a także szeregu wykroczeń. Fakty te znajdują potwierdzenie nie tylko w dowodach z dokumentów ale też zeznaniach interweniujących policjantów, którzy zwracali uwagę na wielość podejmowanych wobec oskarżonego interwencji i jego bardzo agresywne usposobienie. Do tego należało uwzględnić w tym procesie ponadstandardowy stopień winy oskarżonego, który tych występków dopuścił się w swoistej recydywie kryminologicznej. Nadto w procesie kary należało uwzględnić także fakt dwukrotnego naruszenia dwóch tożsamych norm prawnych w tym samym czasie, co implikuje stwierdzenie o swoistej niepoprawności oskarżonego. Ponadto należało uwzględnić także sposób jazdy D. S., który intensyfikował zagrożenia dla bezpieczeństwa w ruchu drogowym. W ocenie Sądu Rejonowego wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności jest nieodzowne, aby wypełnić dyrektywy prewencji indywidualnej. Ponadto poprzestanie na wymierzeniu oskarżonemu kolejnej kary wolnościowej, negatywnie wpływałoby na powszechne poczucie sprawiedliwości. Sąd Rejonowy zważył zarazem, iż w realiach niniejszego procesu w zasadzie nie występują żadne okoliczności łagodzące odpowiedzialność D. S.. W tym miejscu trzeba kategorycznie zastrzec, ze takimi okolicznościami nie mogą być schorzenia ortopedyczne i urologiczne oskarżonego. Odnosząc się do tych argumentów należy podnieść, że owe schorzenia miały już miejsce w chwili przypisanych D. S. czynów i nie stanowiły przeszkody dla realizacji kryminalnego procederu, a także fakt, że stan zdrowia oskarżonego może stanowić podstawę odroczenia, względnie przerwy w wykonywaniu kary pozbawienia wolności. Zarazem mając na uwadze młody wiek oskarżonego oraz brak uprzedniego pobytu w jednostce penitencjarnej Sąd Rejonowy poziom owej kary pozbawienia wolności określił na niskim poziomie tj. 6 miesięcy. Wymiar tej kary jest bliski dolnej granicy ustawowego zagrożenia i oddaje przy tym średni stopień społecznej szkodliwości oskarżonego oraz braku konieczności realizowania wobec oskarżonego eliminacyjnej funkcji kary pozbawienia wolności. S. też w punkcie I wyroku Sąd Rejonowy za przypisany D. S. ciąg przestępstw wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

D. S.

II

I

W punkcie II wyroku Sąd Rejonowy zobowiązany był do zaliczenia na poczet kary pozbawienia wolności okresu rzeczywistego pozbawienia wolności D. S. w sprawie, który w dniach 2 – 3 sierpnia 2022 roku był zatrzymany przez funkcjonariuszy policji., a Okoliczność ta każe zastosować normę przewidzianą w art. 63 § 1 k.k. i zaliczenia na poczet kary pozbawienia wolności okresu rzeczywistego pozbawienia wolności oskarżonego D. S..

D. S.

III

I

Zgodnie z treścią art. 42 § 1a pkt 1 i 2 k.k. w przypadku skazania za przestępstwo z art. 244 k.k. bądź występek z art. 178b k.k. sąd obligatoryjnie wymierza sprawcy środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Jednocześnie należy przypomnieć, że zgodnie z art. 43 § 1 k.k. środek ten orzeka się w latach, w wymiarze od roku do lat 15. W ocenie Sądu Rejonowego okoliczności ujawnione w niniejszym postepowaniu, a także ustalone dane osobopoznawcze wskazują na konieczność wymierzenia oskarżonemu stosunkowo surowego wymiaru przedmiotowego środka karnego. W tym względzie należało dostrzec, iż po pierwsze oskarżony był już uprzednio skazywany za tego rodzaju przestępstwo, a wymierzona mu wówczas kara i środki karne okazały się bezskuteczne w kontekście realizacji dyrektyw prewencji indywidualnej. Po drugie Sąd Rejonowy w tym procesie musiał uwzględnić wielość jednostkowych występków przypisanych D. S., co musi być uznane za okoliczność obostrzającą odpowiedzialność karną. Do tego analiza ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego pozwala stwierdzić, że D. S. jest osobą nagminnie łamiącą przepisy ustawy prawo o ruchu drogowym, która swoim działaniem stanowi istotne zagrożenie dla dobra prawnego w postaci bezpieczeństwa w komunikacji. Dalej nadmienić należy, że brak poszanowania oskarżonego do postulatu jazdy zgodnej z przepisami tej ustawy dał się wyrazić również w przyczynie interwencji z dnia 30 stycznia 2022 roku czy też jeździe oskarżonego w trakcie owych pościgów. Do tego oskarżony ze swojego zachowania nie wyciąga jakichkolwiek refleksji i mimo przyznania nie wyrażał skruchy za swoje postępowanie. Nadto należało dostrzec, że D. S. jest osobą młodą, nie mająca nikogo na swoim utrzymaniu. Przeciwnie oskarżony wciąż jest na utrzymaniu swoich rodziców. S. też nie można argumentować, ze orzeczony wobec niego w tym kształcie zakaz będzie stanowić ponadstandardową dolegliwość związaną z zastosowaniem tego rodzaju środka karnego. S. też w punkcie III uzasadnianego wyroku Sąd Rejonowy w Nowym Sączu orzekł wobec oskarżonego D. S. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 lat.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,

a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

W punkcie IV uzasadnianego wyroku Sądu Rejonowy obciążył D. S. kosztami procesu na zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu, wywodzonej z treści art. 627 k.p.k. W realiach niniejszej sprawy brak było okoliczności uzasadniających zwolnienie oskarżonego z tego obowiązku. W pierwszej mierze należy zaznaczyć, że oskarżony jest osobą młodą, nie mającą nikogo na swoim utrzymaniu. Do tego D. S. dopuścił się przestępstw umyślnych, stanowiących wyraz jego rażącego lekceważenia porządku prawnego. Do tego koszty wywołane tym procesem nie były tak duże, aby pozostawały poza zasięgiem zdolności zarobkowych oskarżonego. S. też w punkcie IV wyroku Sąd Rejonowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 złotych tytułem opłaty oraz kwotę 100 złotych tytułem wydatków tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa.

Podpis