Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 776/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. P. (1)

21 lutego 2024 roku w N. nie stosował się do orzeczonych wyrokami Sądu Rejonowego w (...) w sprawach (...) i (...) środków karnych w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ten sposób, iż pomimo zakazu prowadził na ulicy (...) samochód marki R. o nr rej. (...), nie stosując się zarazem do decyzji (...) N. z 21 lutego 2011 roku, sygn. (...).(...) o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

21 lutego 2024 roku B. P. – funkcjonariusz policji (...) K. w N. pełnił służbę w patrolu nieoznakowanym wspólnie z M. C.. W związku z zleconym zadaniami służbowymi policjanci patrolowali ruch drogowy, między innymi na alejach (...).

Notatka urzędowa k. 1

Zeznania świadka B. P. k. 73

Około 8:15 w okolicach (...) funkcjonariusze policji dostrzegli, kierującego samochodem osobowym marki R. nr rej. (...), który rozmawiał przez telefon komórkowy w trakcie prowadzenia tego pojazdu. W związku z ujawnionym wykroczeniem policjanci zatrzymali ten samochód, w celu dokonania kontroli drogowej.

Notatka urzędowa k. 1

Zeznania świadka B. P. k. 73

Po przystąpieniu do owej kontroli, policjanci wylegitymowali za pomocą dowodu osobistego kierującego rzeczonym pojazdem, którym okazał się być K. P. (1). Po wprowadzeniu danych K. P. (1) do systemu policjanci powzięli informacje o funkcjonowaniu wobec oskarżonego zakazów prowadzenia pojazdów mechanicznych oraz wydaniu decyzji administracyjnych o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami.

Notatka urzędowa k. 1

Oświadczenie D. P. k. 2

Zeznania świadka B. P. k. 73

Wyrokiem Sądu Rejonowego w (...), sygn. akt (...) z dnia 26 kwietnia 2021 roku K. P. (1) został uznany winnym występku z art. 178a § 1 i 4 k.k. i art. 180a k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Wyrok ten zapadł po rozprawie, na której był obecny oskarżony K. P. (1). Oskarżony wówczas dobrowolnie poddał się karze. W punkcie II wyroku orzeczono wobec oskarżonego dożywotni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Wyrok ten uprawomocnił się 4 maja 2021 roku.

Odpis wyroku Sądu Rejonowego w (...) w sprawie (...) k. 5 – 6

Akta związkowe – odpis protokołu rozprawy

(...) k. 56-58

Wyrokiem Sądu Rejonowego w (...), sygn. akt (...) z dnia 14 marca 2022 roku K. P. (1) został uznany winnym ciągu przestępstw z art. 244 k.k. i art. 180a k.k. w zw. art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k.. W punkcie II wyroku orzeczono wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. Wyrok ten uprawomocnił się 22 marca 2022 roku.

Odpis wyroku Sądu Rejonowego w (...) w sprawie (...) k. 8-9

(...) k. 56-58

Decyzją (...) N. z dnia 21 lutego 2011 roku cofnięto K. P. (1) uprawnienia kategorii B z uwagi na brak poddania się kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji. Decyzję tę K. P. (1) odebrał osobiście. Decyzja uprawomocniła się 28 lutego 2011 roku i w dalszym ciągu funkcjonuje w obrocie prawnym

Decyzja (...) N. k. 16

Potwierdzenie odbioru decyzji k. 17-18

Oskarżony miał świadomość funkcjonowania owej decyzji i sądowych zakazów prowadzenia pojazdów.

Odpis wyroku Sądu Rejonowego w (...) w sprawie (...) k. 5 – 6

Odpis wyroku Sądu Rejonowego w (...) w sprawie (...) k. 8-9

Akta związkowe – odpis protokołu rozprawy i doręczenia zawiadomień o wykonaniu środka karnego

Decyzja (...) N. k. 16

Potwierdzenie odbioru decyzji k. 17-18

K. P. (1) ma 40 lat. Oskarżony jest kawalerem nie mającym nikogo na swoim utrzymaniu. Oskarżony nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo. K. P. (1) posiada wykształcenie zawodowe o profilu cukiernik. Aktualnie oskarżony prowadzi własną działalność gospodarczą w sektorze budowlanym, z czego osiąga miesięczny dochód w wysokości ok. 5-6 tysięcy złotych. Oskarżony nie jest właścicielem nieruchomości. K. P. (1) jest osobą wielokrotnie karaną. K. P. (1) 6 krotnie był skazywany za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, w tym 3 krotnie za jazdę w stanie nietrzeźwości. Oskarżony był również 3 krotnie skazywany w związku z niestosowaniem się do zakazów prowadzenia pojazdów mechanicznych i decyzji administracyjnej o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami. Wobec oskarżonego stosowano już uprzednio oddziaływanie penalne w postaci grzywien, kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem. Nadto oskarżony wykonał dotychczas już 3 lata kary ograniczenia wolności, a aktualnie wykonuje kolejną tego rodzaju karę.

Notatka o oskarżonym k. 37

Wpis z ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego k. 38-39

Informacja o stanie majątkowym k. 42

Wyjaśnienia oskarżonego k. 46-47

(...) k. 56-58 w zakresie danych osobopoznawczych

1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia K. P. (1)

K. P. (1) będąc słuchanym w toku postępowania przygotowawczego nie zajął stanowiska w zakresie przyznania się do zarzucanego mu czynu. Oskarżony odmówił także wówczas złożenia wyjaśnień odnoszących się do stawianego mu zarzutu, poprzestając jedynie na udzieleniu informacji dotyczących danych osobo poznawczych. Natomiast w toku rozprawy głównej pomimo deklarowanej chęci poddania się karze, oskarżony pomimo zagwarantowania mu 3 rożnych terminów rozprawy głównej, nie stawił się na rozprawę, dobrowolnie rezygnując tym samym z przysługującego mu prawa do składania wyjaśnień. E. rzeczony dowód mógł mieć jedynie subsydiarne znaczenie w kontekście ustalenia danych osobopoznawczych. W tym miejscu należy wskazać, iż nie zasługiwał na uwzględnienie wniosek obrońcy oskarżonego o odroczenie rozprawy z dnia 31 października 2024 roku. Po pierwsze rzeczony wniosek nie miał charakteru pisma procesowego, gdyż stanowił on zaledwie mail. Do tego w realiach niniejszej sprawy nie występowały warunki obrony obligatoryjnej. Należało przy tym zwrócić uwagę, iż na wniosek obrońcy oskarżonego w niniejszej sprawie organizowano 3 terminy rozprawy głównej.

Zeznania B. P.

Sąd Rejonowy uznał za wiarygodne zeznania złożone przez świadka B. P.. Świadek ten jest osobą obcą dla oskarżonego, która o przedmiotowym zdarzeniu dowiedziała się w toku wykonywania czynności służbowych. Świadek ten na rozprawie w dniu 31 października 2024 roku zeznawał w sposób rzeczowy. B. P. pomimo upływu ponad 8 miesięcy od interwencji, dobrze pamiętał przebieg owej kontroli drogowej. Przede wszystkim świadek zeznał, iż bezsporne w momencie kontroli była tożsamość kierującego pojazdem marki R., która została ustalona na podstawie dowodu osobistego. Do tego zeznania świadka w tym zakresie potwierdza oświadczenie sporządzone przez siostrę oskarżonego, która odebrała oskarżonego i kierowany przez niego samochód, co zaświadczyła w tymże dokumencie. Dodatkowo zeznania świadka B. P. niemal w całości korelują z notatką urzędową sporządzoną z tej interwencji. Świadek zeznawał w sposób spójny, logiczny. W jego zeznaniach nie występują sprzeczności wewnętrzne. Brak jest dowodów stojących w opozycji do depozycji tego świadka. Przedmiotowe oświadczenia wiedzy są również zgodne z zasadami doświadczenia życiowego. Okoliczności te spowodowały, iż Sąd Rejonowy oparł się na owych zeznaniach ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie.

notatki urzędowe, oświadczenie siostry oskarżonego, dane z ewidencji kierowców, (...) oskarżonego K. P. (1) i odpisy znajdujących się w niej wyroków wraz z danymi dotyczącymi wykonania orzeczonych w nich kar, dokumenty z akt związkowych, a to protokół rozprawy w sprawie (...) i potwierdzenia odbioru zawiadomień o wykonaniu środka karnego czy zaświadczenie o stanie majątkowym oskarżonego.

Sąd Rejonowy uznał za przydatny także pozostały materiał dowodowy zgromadzony w toku czynności postępowania przygotowawczego tj. notatki urzędowe, oświadczenie siostry oskarżonego, dane z ewidencji kierowców, (...) oskarżonego K. P. (1) i odpisy znajdujących się w niej wyroków wraz z danymi dotyczącymi wykonania orzeczonych w nich kar, dokumenty z akt związkowych, a to protokół rozprawy w sprawie (...) i potwierdzenia odbioru zawiadomień o wykonaniu środka karnego czy zaświadczenie o stanie majątkowym oskarżonego. Należało zważyć, iż przedmiotowe dokumenty zostały sporządzone przez właściwe ku temu osoby, w przepisanej przez prawo formie. Co więcej ich treść nie była w żaden sposób kwestionowana przez którąkolwiek ze stron tego postępowania. Tym samym również te dowody posłużyły w odtworzeniu przebiegu inkryminowanego zdarzenia oraz pozyskaniu informacji o oskarżonym. Podobnie Sąd ustalając dane osobo poznawcze uwzględnił przedłożoną przez oskarżonego na rozprawie głównej dokumentacje medyczną.

1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

K. P. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

K. P. (1) został oskarżony o to, że 21 lutego 2024 roku w N. na ulicy (...) prowadził samochód marki R. o nr rej. (...), pomimo dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych obowiązującego od 4 maja 2021 roku, orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) sygn. akt (...) z dnia 26 kwietnia 2021 roku oraz nie stosując się do decyzji (...) N. nr (...).(...) z 21 lutego 2011 roku o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami tj. o przestępstwo z art. 244 k.k. i art. 180a k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Oskarżyciel publiczny zarzucił K. P. (1) naruszenie art. 244 k.k. Według normy sankcjonującej zawartej w tym przepisie karze od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności podlega ten kto nie stosuje się do orzeczonego przez sąd zakazu zajmowania stanowiska, wykonywania zawodu, prowadzenia działalności, wykonywania czynności wymagających zezwolenia, które są związane z wykorzystywaniem zwierząt lub oddziaływaniem na nie, prowadzenia pojazdów, wstępu do ośrodków gier i uczestnictwa w grach hazardowych, wstępu na imprezę masową, przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, nakazu okresowego opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym, zakazu kontaktowania się z określonymi osobami, zakazu zbliżania się do określonych osób lub zakazu opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu, zakazu posiadania wszelkich zwierząt albo określonej kategorii zwierząt albo nie wykonuje zarządzenia sądu o ogłoszeniu orzeczenia w sposób w nim przewidziany. Jednocześnie dla spełnienia wymagań strony podmiotowej niezbędne jest ażeby sprawca posiadał świadomość obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów określonej kategorii bądź wszelkich pojazdów mechanicznych.

Przekładając powyższe wskazania natury teoretycznej na grunt niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę, iż 21 lutego 2024 roku obowiązywały K. P. (1) dwa zakazy prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, w tym jeden dożywotni. Fakt równoczesnego biegu tych środków karnych wynika implicite z treści art. 43 § 2 k.k. Jednocześnie nie ulega wątpliwości, iż oskarżony swoim zachowaniem polegającym na kierowaniu pojazdu marki R. po drodze publicznej – jaką przecież jest ulicy (...) w N. z całą pewnością zrealizował znamiona przedmiotowe wyżej określonego czynu zabronionego. Nadto nie ulega wątpliwości, iż oskarżony czynu tego dopuścił się w zamiarze bezpośrednim. K. P. (1) miał bowiem świadomość obowiązywania tych środków karnych i pomimo to zdecydował naruszyć normę sankcjonowaną tj. złamać zakaz sądowy i poruszać się pojazdem mechanicznym po drodze publicznej. W tej materii należy wskazać, iż dożywotni zakaz prowadzenia pojazdu został wymierzony na skutek poddania się oskarżonego karze na rozprawie, w jego obecności. W obydwu sprawach oskarżonemu skutecznie doręczano także zawiadomienia o wykonaniu tego środka karnego. W związku z tym należało zważyć, iż zachowanie to wypełniło znamiona zarzucanego mu występku.

Nadto w akcie oskarżenia wskazano, iż czyn K. P. (1) wypełnił także znamiona art. 180a k.p.k. W świetle tego przepisu stypizowany w nim występek popełnia ten kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub w strefie ruchu, prowadzi pojazd mechaniczny, nie stosując się do decyzji właściwego organu o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami. Warto zauważyć, iż inaczej niż w przypadku występku z art. 178a § 1 k.k. na kanwie tego przepisu ustawodawca zawęził miejsce jego popełnienia jedynie do drogi publicznej, strefy zamieszkania czy strefy ruchu, które posiadają odpowiednie definicje legalne w ustawie prawo o ruchu drogowym. Dla spełnienia znamion przedmiotowych tego przepisu niezbędne jest też, aby owo prowadzenie pojazdu nastąpiło pomimo wydania decyzji o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami. Sąd Rejonowy stoi także na stanowisku, iż cofnięcie uprawnień musi dotyczyć ściśle określonej kategorii pojazdów. Oczywistym jest też, iż pojęcie decyzji w przedmiocie cofnięcia uprawnień nie sposób interpretować w sposób rozszerzający i twierdzić, iż znamiona tego występku wyczerpuje także nie stosowanie się do decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy. Natomiast podobnie jak na gruncie art. 178a § 1 k.k. czy art. 244 k.k. występek z art. 180a k.k. można popełnić w dwóch formach zamiaru przewidzianych w art. 9 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy dokonując subsumcji ustaleń faktycznych na grunt znamion art. 180a k.k i w sposób jednoznaczny stwierdził, że zachowanie to formalnie wypełniło wszystkie znamiona wskazane w tym przepisie. Mianowicie niewątpliwie ulica (...) na całej swojej długości jest drogą publiczną w rozumieniu ustawy o drogach publicznych. Nadto bez wątpienia samochód marki R. kierowany przez oskarżonego w chwili inkryminowanego czynu stanowi desygnat pojęcia pojazdu mechanicznego. W sprawie tej należało zważyć również, iż wobec K. P. (1) została wydana decyzja o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami kat. B. Powodem tej decyzji był brak poddania się przez K. P. (1) obligatoryjnemu sprawdzeniu kwalifikacji jako kierowcy. E. przedmiotowa decyzja administracyjna została wydana z innych powodów, aniżeli w wykonaniu orzeczonego środka karnego. Zarazem brak poddania się przez oskarżonego sprawdzeniu kwalifikacji drogowych powodował naruszenie dobra prawnego w postaci bezpieczeństwa w komunikacji z innego powodu, aniżeli w sytuacji gdyby owa decyzja była aktem wtórnym wobec sądowego zakazu prowadzenia pojazdów tej kategorii. Tym samym w odniesieniu do tak określonych przedmiotowych powodów wydania tej decyzji nie można mówić o istnieniu pomijalnego zbiegu przepisów pomiędzy art. 244 k.k., a art. 180a k.k. Nadto jak wynika z zalegającego w aktach sprawy potwierdzenia odbioru tej decyzji, rzeczony akt władztwa administracyjnego został odebrany przez K. P. (1) osobiście, co implikowało jego świadomość realizacji poprzez inkryminowane zachowania znamion przedmiotowych przestępstwa. Toteż K. P. (1) swoim zachowaniem wypełnił wszystkie znamiona czynu zabronionego opisanego w art. 180a k.k.

Zatem racje miał oskarżyciel publiczny kwalifikując owo zachowanie jako realizujące znamiona przedmiotowe i podmiotowe występku z art. 180a k.k. i art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Powyższe stwierdzenie aktualizuje konieczność oceny kolejnego elementu struktury przestępstwa tj. stopnia społecznej szkodliwości. Rozpatrując tę problematykę należy stwierdzić, iż ustawodawca w art. 115 § 2 k.k. zawarł zamknięty katalog kwantyfikatorów stopnia społecznej szkodliwości. Zgodnie z tym przepisem Sąd oceniając stopień społecznej szkodliwości danego czynu jest zobowiązany wziąć pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. W ocenie Sądu Rejonowego czyn oskarżonego K. P. (1) był społecznie szkodliwy w rozumieniu art. 1 § 2 k.k., a stopień jego społecznej szkodliwości należy ocenić jako średni. Przede wszystkim należy wskazać, iż oskarżony działał w zamiarze bezpośrednim, albowiem doskonale zdawał sobie sprawę z naruszenia normy sankcjonowanej. Co więcej warto zauważyć, iż oskarżony prowadził rzeczony pojazd mechaniczny na ruchliwej ulicy w warunkach szczytu komunikacyjnego, co także zwiększa odium tego czynu. Oskarżony tym czynem naruszył dwa sądowe zakazy prowadzenia pojazdów, czym godził w prawidłowe funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości, a zarazem z uwagi na brak sprawdzenia kwalifikacji jako kierowcy, prowadzenie tego pojazdu zagrażało także bezpieczeństwu w komunikacji, toteż owym zachowaniem godzono w dwa odrębne dobra prawne. Dodatkowo wypada zauważyć, iż oskarżony nie przedstawił żadnego istotnego powodu, dla którego zdecydował się naruszyć sądowy zakaz prowadzenia pojazdów. Nie bez znaczenia pozostaje także fakt, iż oskarżony prowadząc pojazd mechaniczny dopuścił się poważnego wykroczenia drogowego. Tym samym trzeba było stwierdzić, iż czyn K. P. (1) był społecznie szkodliwy w rozumieniu art. 1 § 2 k.k.

Należało także zważyć, iż oskarżony K. P. (1) jest osobą dorosłą, doskonale zdającą sobie sprawę z konieczności przestrzegania zakazów wynikających z orzeczeń sądów powszechnych czy stosowania się do decyzji administracyjnych. Nadto brak w tej sprawie jest jakichkolwiek wątpliwości odnośnie poczytalności oskarżonego tempore criminis. Brak jest jakichkolwiek okoliczności faktycznych, mogących doprowadzić do oceny, iż czyn ten był popełniony w warunkach stanu wyższej okoliczności czy innej anormalnej sytuacji motywacyjnej. W tej sprawie brak jest też innych okoliczności limitujących poziom winy. Przeciwnie z uwagi na wielokrotną karalność oskarżonego za podobne występki, powinien mieć on szczególnie dobrze zinternalizowane brzmienie naruszonej przez niego normy prawnej. E. oskarżonemu K. P. (2) w realiach tego procesu można postawić relewantny zarzut braku posłuchu dla normy sankcjonowanej, co spełnia wymagania zawarte w art. 1 § 3 k.k.

Z uwagi na fakt, iż w opisie czynu wskazanego aktem oskarżenia pominięto naruszenie przez K. P. (1) zakazu prowadzenia pojazdów orzeczonych wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) w sprawie (...) Sąd Rejonowy uzupełnił powyższy mankament w opisie przypisanego oskarżonemu czynu.

Wobec wyżej wyłożonej argumentacji Sąd Rejonowy w punkcie I uzasadnianego wyroku uznał K. P. (1) za winnego tego, że 21 lutego 2024 roku w N. nie stosował się do orzeczonych wyrokami Sądu Rejonowego w (...) w sprawach (...) i (...) środków karnych w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ten sposób, iż pomimo zakazu prowadził na ulicy (...) samochód marki R. o nr rej. (...), nie stosując się zarazem do decyzji (...) N. z 21 lutego 2011 roku, sygn. (...).(...) o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami tj. czynu stanowiącego występek z art. 244 k.k.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i

środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się

do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. P. (1)

I

I

Zgodnie z art. 11 § 3 k.k. w przypadku kumulatywnego zbiegu przepisów podstawą wymiaru kary winien być przepis ustanawiający surowszy reżim odpowiedzialności karnej. Zestawienie ustawowego zagrożenia występków z art. 244 k.k. i art. 180a k.k. jednoznacznie wskazuje, iż przepisem surowiej karanym jest występek polegającym na niestosowaniu się do sądowych zakazów. Ustawowe zagrożenie przewidziane w tym przepisie wynosi od 3 miesięcy do 5 lat kary pozbawienia wolności. W przypadku tego typu przestępstwa teoretycznie istnieje możliwość orzeczenia kary nie izolacyjnej na podstawie art. 37a § 1 k.k. Sąd Rejonowy dokonując oceny przedmiotowego czynu w powiązaniu z analizą (...) K. P. (1) ocenił, iż tego rodzaju reakcja karna byłaby jednak wobec oskarżonego niewspółmiernie łagodna. W tej materii należy wskazać na następujące okoliczności wskazujące na niemal skrajną niepoprawność oskarżonego. Mianowicie K. P. (1) był dotychczas 6 krotnie karanym za przestępstwa związane z zagrożeniem dla bezpieczeństwa w komunikacji. Do tego oskarżony zupełnie nie przejmuje się dotychczas orzeczonymi zakazami prowadzenia pojazdów, gdyż skazano go za 4 tego rodzaju naruszenia porządku prawnego, w tym jedno połączone z jazdą w stanie nietrzeźwości. Tym samym uzasadnianym wyrokiem K. P. (1) miał dopuścić się po raz występku polegającego na niestosowaniu się do zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Dalej oskarżony w ten sam sposób skrajnie lekceważy decyzje administracyjną o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami. W realiach przedmiotowego postępowania nie wykazano jakichkolwiek okoliczności limitujących zawinienie K. P. (1). Przeciwnie ów czyn został popełniony z premedytacją. Nie można też bagatelizować faktu, iż oskarżony posiada także bogatą kartotekę wykroczeń przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, a inkryminowanym czynem dopuścił się jednocześnie poważnego wykroczenia drogowego. Dalej czyn ten z uwagi na okoliczności przedmiotowo – podmiotowe charakteryzował się średnim stopniem społecznej szkodliwości. Oskarżony bowiem bez jakiegokolwiek doniosłego powodu zdecydował się naruszyć sądowe zakazy i niestosować się do decyzji administracyjnej w miejscu i czasie charakteryzującym się bardzo dużym natężeniem ruchu komunikacyjnego. Nie sposób również zbagatelizować faktu, iż wobec oskarżonego były w przeszłości stosowane kary o charakterze wolnościowym, które jednak nie przyniosły oczekiwanego efektu w aspekcie prewencji indywidualnej. Tu trzeba zaznaczyć, iż K. P. (1) przedmiotowego występku dopuścił się po odbyciu 3 lat kar ograniczenia wolności. Toteż dalece naiwnym byłoby oczekiwać, iż tego rodzaju kara mogłaby w sposób efektywny skłonić oskarżonego do poprawy swojego zachowania i zmusić go do respektowania orzeczeń sądowych. Podobnie wymierzenie oskarżonemu grzywny byłoby nieprzystające do stopnia społecznej szkodliwości czynu i wysokiego stopnia winy oskarżonego. Zarazem należy zwrócić uwagę na nieszczególną sytuacje majątkową K. P. (1), a także powinność orzeczenia obligatoryjnego po 1 stycznia 2023 roku świadczenia pieniężnego w kwocie co najmniej 5000 złotych. To wszystko skłoniło Sąd Rejonowy do wymierzenia oskarżonemu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności. Z uwagi na fakt, iż oskarżony był wcześniej karany karą pozbawienia wolności, wzgląd na art. 69 § 1 k.k. sprzeciwiał się możliwości rozważenia warunkowego zawieszenia wykonania tej kary. W ocenie Sądu Rejonowego kara 6 miesięcy pozbawienia wolności w należyty sposób oddaje okoliczności przedmiotowe owego występku, jest w tym zakresie adekwatna do stopnia jego społecznej szkodliwości, nie przekraczając przy tym stopnia zawinienia. Kara ta uwzględnia także okoliczności osobiste oskarżonego, w tym jego wielokrotną karalność za podobne występki. To wszystko skłoniło Sąd do wymierzenia oskarżonemu K. P. (1) w punkcie I wyroku kary 6 miesięcy pozbawienia wolności.

K. P. (1)

II

I

Natomiast w punkcie drugim uzasadnianego wyroku Sąd Rejonowy wymierzył oskarżonemu K. P. (1) środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres czterech lat. Podstawą tego orzeczenia był art. 42 § 1 a pkt 2 k.p.k. Według tego przepisu, w przypadku wydania wyroku skazującego za przestępstwo określone w art. 244 k.k. Sąd jest zobowiązany orzec środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres co najmniej roku. W świetle przedstawionej wyżej argumentacji oczywistym jest, że w tej sprawie zaktualizowała się owa norma prawna. Jednocześnie w ocenie Sądu Rejonowego w realiach tej sprawy koniecznym było wyraźne odejście od minimalnego ustawowego zagrożenia tj. roku. Należało bowiem zwrócić uwagę, iż oskarżony swoim zachowaniem naruszył dwa obowiązujące równolegle zakazy prowadzenia pojazdów mechanicznych. Co więcej w trakcie jazdy nie stosował się do decyzji (...) N., a także używał telefonu komórkowego. Nadto owa jazda odbywała się miejscu charakteryzującym się dużym natężeniem ruchu drogowego. Co więcej nie sposób nie zauważyć faktu, iż K. P. (1) uprzednio był już wielokrotnie karany za jazdę w stanie nietrzeźwości, naruszanie sądowych zakazów prowadzenia pojazdów. Nie można też tracić z pola widzenia, iż oskarżony naruszył szczególny, a to dożywotni zakaz prowadzenia pojazdów. Zatem w ocenie Sądu okres czterech lat stanowi adekwatną reakcje penalną w zakresie obligatoryjnego środka karnego.

K. P. (1)

III

I

Od 1 stycznia 2023 roku sąd skazując sprawcę występku z art. 244 k.k. ma obowiązek wymierzyć takiemu sprawcy środek karny w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie co najmniej 5000 złotych. Treść tego obowiązku wynika implicite z brzmienia art. 43a § 2 k.k. W realiach niniejszej sprawy doszło do spełnienia hipotezy owej normy prawnej, gdyż czyn został popełniony po wejściu w życie tej nowelizacji kodeksu karnego, a Sąd wydał w tej sprawie wyrok skazujący, kwalifikując przestępstwo dokonane przez K. P. (1) jako występek z art. 244 k.k. i art. 180 a k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Równocześnie w ocenie Sądu Rejonowego brak było podstaw do odejścia od dolnej granicy owego środka karnego. W tej mierze należało wziąć pod uwagę stosunkowo kiepską sytuacje finansową oskarżonego, a także wynikającą z punktu I wyroku powinność odbycia kary 6 miesięcy pozbawienia wolności. Toteż w punkcie III uzasadnianego wyroku Sąd Rejonowy wymierzył oskarżonemu K. P. (1) środek karny w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 5000 złotych.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,

a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

W punkcie IV uzasadnianego wyroku Sądu Rejonowy obciążył K. P. (1) kosztami procesu na zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu, wywodzonej z treści art. 627 k.p.k. W realiach niniejszej sprawy brak było okoliczności uzasadniających zwolnienie oskarżonego z tego obowiązku. W pierwszej mierze należy zaznaczyć, że oskarżony jest osobą w sile wieku, nie mającą nikogo na swoim utrzymaniu. Do tego K. P. (1) dopuścił się przestępstwa umyślnego, stanowiących wyraz jego rażącego lekceważenia porządku prawnego. Do tego koszty wywołane tym procesem nie były tak duże, aby pozostawały poza zasięgiem zdolności zarobkowych oskarżonego. Stąd też w punkcie IV wyroku Sąd Rejonowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 złotych tytułem opłaty oraz kwotę 40 złotych tytułem wydatków tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa (brak podstaw poboru opłat za (...) z uwagi na jej wygenerowania za pomocą systemu teleinformatycznego).

Podpis