Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 712/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

B. R. (1), J. I.

B. R. (1) w dniu 10 października 2020 roku w G. chcąc aby inna ustalona osoba dokonała czyny zabronionego nakłonił J. I. do uszkodzenia mienia w postaci samochodu osobowego m-ki A. o nr rej. (...) użytkowanego przez K. R. (1) poprzez jego podpalenie w związku czym w tym samym dniu J. I. dokonał jego podpalenia w wyniku czego uległ on całkowitemu zgorzeniu w skutek czego powstały straty w wysokości 32408,70 złotych na szkodę K. J. (1)

J. I. w dniu 10 października 2020 roku w G. działając z zamiarem bezpośrednim dokonał umyślnego zniszczenia mienia w postaci samochodu osobowego ni - (...) A. o nr rej. (...) poprzez jego podpalenie w wyniku czego uległ on całkowitemu zgorzeniu w skutek czego powstały straty w wysokości 32408,70 złotych na szkodę K. J. (1) a ponadto działając z zamiarem wynikowym dokonał uszkodzenia zaparkowanego obok pojazdu m-ki D. o nr rej. (...) w którym opaleniu uległa jego prawa strona w wyniku czego powstała szkoda o wartości 5000 złotych na szkodę M. B. oraz słupka ogrodzeniowego, dwóch przęseł ogrodzeniowych, drzewka ozdobne oraz kostki brukowa powodując straty w kwocie 4000 złotych na szkodę G. Ż.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

K. D. (uprzednio R.) w przeszłości była żoną oskarżonego B. R. (1), z którego to strony miały wspólne dzieci. Związek ten w czasie poprzedzającym inkryminowane zdarzenia skończył się w sposób gwałtowny, z uwagi na bezprawne zachowania oskarżonego wobec swojej małżonki. Oskarżony B. R. (1) został uznany między innymi za winnego znęcania się nad żoną w okresie od sierpnia 2016 roku do 13 maja 2020 roku. Zarazem w tym czasie K. D. zainicjowała przeciwko B. R. (1) postępowanie karne o przestępstwo stalkingu na jej szkodę, gdzie na krótko przed inkryminowanym zdarzeniem cofnęła wniosek o ściganie oskarżonego.

Zeznania K. R. (1) k. 2, 82, k. 181, k. 213,k.397-298

Częściowo wyjaśnienia B. R. (1) k. 70, k. 106,k.301-302

Jednym z powodów, dla których B. R. (1) czuł złość do K. D. było jej wejście w nowy związek partnerski. Wybrankiem pokrzywdzonej okazał się być K. J. (1), tj. osoba pozostająca wcześniej w kręgu znajomych oskarżonego. Fakt ten potęgował jego złość. W związku z tymi uczuciami na krótko przed inkryminowanym zdarzeniem B. R. (1) groził popełnieniem przestępstwa na szkodę K. J. (1), który jednak nie przestraszył się wówczas realizacji tych gróźb. Sam B. R. (1) w tym czasie rozpoczął swój związek z K. I., co spotkało się znowuż z dezaprobatą jej brata Ł. I., który uważał, iż B. R. (1) ma zły wpływ na jego siostrę.

Zeznania K. R. (1) k. 2, 82, k. 181, k. 213,k.397-298

Zeznania K. J. (1) k. 36,k.409-410

Częściowo zeznania K. I. k. 161, k. 271,k.411

(...) screeny wiadomości tekstowych k. 211-212,k.215—216

Zeznania świadek K. K. (1) k. 218, k. 408-409

W październiku 2020 roku K. D. korzystała z samochodu K. J. (1). Był to pojazd marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...). 9 października 2020 roku w godzinach wieczornych K. D. ów samochód pozostawiła na parkingu sklepu spożywczego w G.. K. D. mieszkała w tym czasie wraz ze swoimi dziećmi nad tym punktem handlowym. Bezpośrednio przed zdarzeniem obok samochodu marki A. (...) stały także inne pojazdy, a to D. o numerach rejestracyjnych (...), który stanowił własność M. B.. K. D. grzecznościowo korzystała z tego pojazdu w dniu poprzedzającym zajście. Na parkingu tym stał też pojazd marki P. własności T. B..

Zeznania K. R. (1) k. 2, 82, k. 181, k. 213,k.397-298

Protokół oględzin miejsca zdarzenia wraz z materiałem poglądowym k . 13-15c, k. 12-153

Nagranie k. 16

Zeznania M. B. k. 30 , k. 396-397

Zeznania T. B. k. 42

W tym dniu uwagę K. D. zwróciła wzmożona aktywność B. R. (1), który przesyłał jej szereg zdjęć, przedstawiających iż znajduje się on na terenie T..

Zeznania K. R. (1) k. 2, 82, k. 181, k. 213,k.397-298

W rzeczywistości B. R. (1) faktycznie 9 października 2020 roku w godzinach popołudniowych był w T. u swojej rodziny. Niemniej w godzinach wieczornych wrócił na teren aglomeracji sądeckiej, odebrał swoją partnerkę K. I. z solarium i udał się wraz z nią do miejsca jej zamieszkania w miejscowości P.. Tam B. R. (1), K. R. (2), a także jej bracia J. I., Ł. I. oraz matka M. I. wzięli udział w libacji alkoholowej.

Częściowo wyjaśnienia B. R. (1) k. 70, k. 106,k.301-302

Częściowo zeznania K. I. k. 161, k. 271,k.411

Dane telekomunikacyjne (...) k. 170-178

Zeznania świadek K. K. (1) k. 218, k. 408-409

W trakcie tej imprezy J. I. chwalił się, iż podpalał on wcześniej samochody. Wówczas to B. R. (1) nakłonił J. I. do podpalenia samochodu K. J. (1), będącego w użytkowaniu przez K. R. (1). J. I. przystał na ową prośbę i już 10 października 2020 roku około godziny 01:00 udał się w kierunku sklepu w G..

Zeznania K. R. (1) k. 2, 82, k. 181, k. 213,k.397-298

Dane telekomunikacyjne (...) k. 170-178

Analiza danych telekomunikacyjnych k. 193

(...) screeny wiadomości tekstowych k. 211-212,k.215—216

Zeznania świadek K. K. (1) k. 218, k. 408-409

Dane telekomunikacyjne S. I. k. 252-257

Na tamtejszym parkingu o godzinie 01:44 będąc zamaskowanym tj. mając założony kaptur bluzy J. I. podłożył szklaną butelkę z piwem wypełnioną łatwopalną cieczą, którą umieścił pod samochodem marki A. (...) – w okolicy zbiornika paliwa, a następnie podpalił ją, uciekając szybko z miejsca zdarzenia.

Zeznania K. R. (1) k. 2, 82, k. 181, k. 213,k.397-298

Nagranie k. 16

Opinia biegłego z zakresu bezpieczeństwa pożarowego k. 54-65

(...) screeny wiadomości tekstowych k. 211-212,k.215—216

Zeznania świadek K. K. (1) k. 218, k. 408-409

Ekspertyza kryminalistyczna k. 262

Na skutek tego rodzaju aktywności szybko nastąpiło zajęcie ogniem całego samochodu marki A. (...). W trakcie tego pożaru ogień uszkodził także zaparkowane niedaleko pojazdy marki D. i P. własności odpowiednio M. B. oraz T. B..

Zeznania K. R. (1) k. 2, 82, k. 181, k. 213,k.397-298

Protokół oględzin miejsca zdarzenia wraz z materiałem poglądowym k . 13-15c, k. 12-153

Nagranie k. 16

Zeznania J. Z. k.24

Zeznania M. B. k. 30 , k. 396-397

Zeznania K. J. (1) k. 36,k.409-410

Zeznania T. B. k. 42

Opinia biegłego z zakresu bezpieczeństwa pożarowego k. 54-65

Rzeczony pożar spowodował uruchomienie się alarmów samochodowych. Związany z tym hałas obudził K. R. (1). Następnie na miejsce przyjechały zastępy straży pożarnej, którzy przystąpili do przeprowadzenia akcji gaśniczej.

Zeznania K. R. (1) k. 2, 82, k. 181, k. 213,k.397-298

Protokół oględzin miejsca zdarzenia wraz z materiałem poglądowym k . 13-15c, k. 12-153

Notatka urzędowa k. 1

Na skutek tego pożaru niemal całkowitemu zgorzeniu uległ pojazd marki A. (...). Koszt przywrócenia go do stanu poprzedniego wynosi 32408,70 złotych. Opaleniu uległ również bok pojazdu marki D.. Koszt przywrócenia tego samochodu do stanu poprzedniego wynosi około 5000 złotych. Dodatkowo uszkodzeniu wskutek działania ognia uległy słupek ogrodzeniowy, dwa przęsła ogrodzeniowe, drzewka ozdobne oraz kostka brukowa o łącznej wartości 4 tyś złotych na szkodę G. Ż..

Zeznania K. R. (1) k. 2, 82, k. 181, k. 213,k.397-298

Zeznania M. B. k. 30 , k. 396-397

Zeznania K. J. (1) k. 36,k.409-410

Zeznania T. B. k. 42

Zeznania G. Ż. k. 196

Kosztorys naprawy k. 349-354

B. R. (1) ma 30 lat. Oskarżony pozostaje aktualnie w związku konkubenckim z K. I.. Oskarżony posiada wykształcenie zawodowe o profilu lakiernik samochodowy. Oskarżony zobowiązany jest do łożenia na utrzymanie dwójki małoletnich dzieci. Oskarżony utrzymuje się z prac dorywczych. B. R. (1) jest osobą wielokrotnie karaną. Oskarżonemu przypisywano dotychczas przestępstwa przeciwko rodzinie, mieniu, bezpieczeństwa w komunikacji oraz ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Oskarżony wcześniej korzystał z dobrodziejstw kar nie izolacyjnych w postaci kar ograniczenia wolności i grzywien. Niemniej jednak skazanemu w związku z uchylaniem się od wykonania tych kar zarządzano do wykonania kary zastępcze. B. R. (1) nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo. Oskarżony nie posiada znaczącego majątku.

Wyjaśnienia B. R. (1) w zakresie danych osobopoznawczych k. 70, k. 106,k.301-302

Karta karna R. k. 476-477

Notatka o oskarżonym

Zaświadczenie o stanie majątkowych

J. I. ma 32 lata. Oskarżony jest bezdzietnym kawalerem. J. I. posiada wykształcenie zawodowe o profilu murarz- tynkarz. Aktualnie J. I. odbywa szereg kar pozbawienia wolności orzeczony w związku z przestępstwami przeciwko mieniu. Przed osadzeniem J. I. prowadził działalność gospodarczą w branży budowlanej. Oskarżony jest osobą wielokrotnie karaną, mającą do odbycia kilkuletnią sumę kar pozbawienia wolności. Oskarżony nigdy nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo. Oskarżony nie jest właścicielem nieruchomości ani innych wartościowych rzeczy ruchomych.

Wyjaśnienia J. I. w zakresie danych osobopoznawczych k. 308

Karta K. I. k. 473-475

Notatka o oskarżonym

Zaświadczenie o stanie majątkowym

1.1.2.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego B. R. (1)

B. R. (1) będąc słuchanym w toku dochodzenia jednoznacznie nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Oskarżony wskazał, iż przedmiotowej nocy przebywał w domu rodzinnym swojej konkubiny K. I., gdzie wspólnie z nią i jej rodziną miał spożywać alkohol do późnych godzin nocnych. Oskarżony zaprzeczył, aby miał dokonać tego podpalenia. B. R. (1) kategorycznie zanegował także, aby to on miał nakłonić J. I. do tego czynu. B. R. (1) przyznał, iż miał z żoną nieporozumienia, zastrzegając jednak, iż aktualnie sytuacja między nimi uległa poprawie. B. R. (1) podał, iż nie wie czemu K. D. oskarża go o popełnienie przestępstwa na jej szkodę. Natomiast w trakcie postępowania sądowego B. R. (1) mimo prawidłowego zawiadomienia o rozprawie, a także stawiennictwa na jednym z jej terminów dobrowolnie zaniechał składania w tej sprawie dalszych wyjaśnień, co stanowi rzecz jasna emanacje jego uprawnień procesowych. Niemniej jednak złożone przez oskarżonego wyjaśnienia nie mogły stać się podstawą relewantnych dla rozstrzygnięcia sprawy ustaleń faktycznych. W tej materii należy zwrócić uwagę na ich znikomość. Do tego już w postępowaniu przygotowawczym wykazano nieprawdziwość twierdzeń oskarżonego jakoby jednym z uczestników owej libacji alkoholowej w domu I. miał być S. I.. Przeciwko takiej wersji zdarzenia przeciwstawia się jednoznacznie wykaz przedstawiony przez operatora telekomunikacyjnego S. I., według którego świadek ten przebywał wówczas w okolicy G.. Do tego koniecznym jest zważenie, iż oskarżony w okolicy czasowej inkryminowanego czynu kilkukrotnie dzwonił do świadka S. I., uzyskując kilka razy dłuższe połączenie. Zasady doświadczenia życiowego w sposób niezbity uczą, iż oskarżony nie dzwoniłby przecież do osoby, która przebywa z nim w tym samym pomieszczeniu, a tym bardziej nie rozmawiał z nią przez telefon przez dłuższy okres czasu. Podważa to twierdzenia oskarżonego o obecności S. I. w trakcie tej imprezy. Zarazem ów fakt wpływa na wiarygodność depozycji oskarżonego sprowadzających się do negacji postawionego mu czynu. Koniecznym jest tu odnieść się do zasadniczych poszlak wskazujących w sposób wymagany przez ustawę karną, iż to wersja przedstawiona pierwotnie przez Ł. I. polega na prawdzie. Oczywiście Sąd Rejonowy wyrzekając w tym procesie nie brał pod uwagę samej treści zeznań Ł. I., gdyż ten skorzystał z prawa do odmowy składania zeznań. Niemniej jednak jego relacja procesowa mogła zostać odtworzona poprzez zeznania K. D. i K. K. (1). Ł. I. przekazał bowiem tym osobom w sposób szczegółowy przebieg inkryminowanej imprezy w domu I.. Relacja ta miała charakter spontaniczny, nie wymuszony procesowo. Stąd też nie sposób jest twierdzić, iż stanowi to obejście zakazu dowodowego. Warto zaznaczyć, iż jak zeznały K. K. (1) i K. D. Ł. I. wprost powiedział pokrzywdzonej, iż to jej były mąż nakłonił J. I. do podpalenia samochodu jej partnera. Zwrócić trzeba uwagę na szereg szczegółów w tym przekazie zbieżnych z stanem rzeczywistym tj. użyciem butelki po piwie jako przedmiotu służącego do podpalenia samochodu – umieszczenie w niej łatwopalnej cieczy – co jest zgodne z opinią biegłego ds. pożarnictwa czy zalegającym w aktach sprawy nagraniem. Do tego wskazać należy, iż podawane w tej relacji godziny poszczególnych zdarzeń są zgodne z godzinami faktycznego przestępstwa – zarejestrowanego na nagraniu z kamery monitoringu. Ł. I. opowiadając te historie nie miał dostępu do akt sprawy, co jeszcze bardziej uwiarygadnia jego przekaz. Również sposób zamaskowania sprawcy odpowiada przekazowi Ł. I. adresowanego do K. R. (1). Dalej odnosząc się do wiarygodności tego przekazu należy nadmienić, iż Ł. I. zgodził się niezwłocznie po zdaniu relacji pokrzywdzonej, pojechać z nią do Komendy Miejskiej Policji w celu złożenia zeznań. Świadek zeznania te złożył. Ich treść nie może być jednak w tej sprawie dowodzona. Dalej wersja Ł. I. przekazana świadkom D. i K. jest uwiarygodniona poprzez sms do Ł. I. od K. I., która oświadcza, iż „nie jesteś już moim bratem”. Co świadczy o ewidentnej złości konkubiny oskarżonego na postawę procesową jej brata. Dalej koniecznym jest zwrócenie uwagi, iż wykazany w tej sprawie został także fakt rozmowy Ł. I. za pomocą komunikatora M. w trakcie jazdy świadka na policje. Na wydruku przedłożonym przez K. D. widać, iż w dniu złożenia przez Ł. I. zeznań dzwonił do niego i rozmawiał z nim B. R. (1). Rozmowie tej przysłuchiwały się K. K. (3) i K. D., które zgodnie oświadczyły, iż oskarżony groził świadkowi w związku z jego decyzją i wskazywał, iż miał zostać nagrany przez pokrzywdzoną. Jego głos został przez świadków rozpoznany. Nie ulega wątpliwości, iż zwłaszcza K. D. doskonale znała głos oskarżonego. Do tego koniecznym jest zwrócenie uwagi, iż B. R. (1) niewątpliwie miał motyw do popełnienia tego przestępstwa był on bowiem silnie skonfliktowany z pokrzywdzoną i jej partnerem. Co więcej oskarżony niedługo wcześniej groził K. J. (2). Warto przy tym zwrócić uwagę, iż fakt złożenia niekorzystnych zeznań dla oskarżonych przez Ł. I. wynika także z depozycji pozostałych członków rodzinny I., którzy nie skorzystali z prawa do odmowy składania zeznań. Świadkowie ci jasno wskazali, iż Ł. I. miał być skonfliktowany z B. R. (1). Fakt ten wynika także z relacji samej pokrzywdzonej i K. K. (1), które mówiły, że Ł. I. przekazał, iż jednym z motywów jego decyzji o ujawnieniu kulisów tego przestępstwa była chęć zakończenia związku jego siostry z oskarżonym. Wypada przy tym zaznaczyć, iż żaden ze świadków nie potrafił wskazać z jakich powodów Ł. I. miał rzekomo pomówić J. I.. Kolejno zaznaczyć należy, iż destrukcyjnie na wersje oskarżonego i świadków obrony wpływa fakt podważenia obecności S. I. w jego domu w dniu 9 października 2020 roku za pomocą danych telekomunikacyjnych. Warto przy tym zwrócić uwagę na przebieg samego zajścia, gdzie na nagraniu jednoznacznie udokumentowano, iż wybór podpalonego samochodu nie był przypadkowy, lecz sprawca wybrał go z pośród kilku innych zaparkowanych w tym miejscu pojazdów, co również wskazuje na intencjonalny przebieg zdarzeniu. Połączyć to trzeba z jasnym oświadczeniem pokrzywdzonych iż poza B. R. (1) nie posiadali oni żadnych innych wrogów. Koniecznym jest również zwrócenie uwagi na wielość elementów uwiarygadniających ów przekaz ze słyszenia, który to także może stanowić sposób dochodzenia do prawdy materialnej. W ocenie Sądu Rejonowego brak możliwości wydania w tej sprawie konkluzywnej opinii antropologicznej nie stoi na przeszkodzie w wydaniu w tym procesie wyroku skazującego. Owszem w realiach tej sprawy brak jest dowodu bezpośrednio wskazującego na sprawstwo oskarżonych. Niemniej przytoczone wyżej okoliczności tworzą w ocenie Sądu nierozerwalny łańcuch poszlak wskazujących na sprawstwo B. R. (1) i J. I.. Do tego biorąc pod uwagę zasady doświadczenia życiowego nie sposób wskazać jakikolwiek element wykluczający możliwość sprawstwa zarówno J. I. jak i B. R. (1). To wszystko wpłynęło, iż Sąd Rejonowy w Nowym Sączu w przeważającej mierze zanegował twierdzenia faktyczne artykułowane przez B. R. (1), opierając się na zeznaniach świadków oskarżenia.

Wyjaśnienia J. I.

J. I. podobnie jak i B. R. (1) nie przyznał się do zarzucanego mu przestępstwa. Oskarżony nie zdecydował się jednak na złożenie wyjaśnień odnoszących się do przebiegu zdarzenia, podając jedynie swoje dane osobo poznawcze. W toku postępowania jurysdykcyjnego J. I. mimo uczestnictwa w kilku rozprawach zaniechał złożenia dalszych wyjaśnień. Stąd też jego depozycje mogły zostać użyte pomocniczo zaledwie w odniesieniu do informacji o oskarżonym. Natomiast negacja zaprzeczenia sprawstwu przestępstwa przez J. I. został przez Sąd Rejonowy zakwestionowana zgodnie z argumentacją przedstawioną w akapicie dotyczącym wyjaśnień oskarżonego B. R. (1).

zeznania złożone przez świadka K. D.

Sąd Rejonowy uznał za wiarygodne zeznania złożone przez świadka K. D. (uprzednio R..) Świadek złożyła w tej sprawie bardzo szczegółowe depozycje. K. D. od samego początku procesu była osobą zainteresowaną ustaleniem faktycznych sprawców tego zajścia. Od samego początku tego dochodzenia K. D. wskazywała jako potencjalnego sprawcę B. R. (1). Okolicznością przemawiającą za takim właśnie zachowaniem świadek był silny konflikt pomiędzy stronami tego procesu. Dla rozstrzygnięcia tego procesu kluczowe były oświadczenia przekazane przez K. D. odnoszące się do brzmienia relacji zaprezentowanej jej przez świadka Ł. I.. Oświadczenia wiedzy K. D. w tym zakresie są szczegółowe. W tych zeznaniach brak jest sprzeczności. Depozycje te są również zgodne z zasadami doświadczenia życiowego. Fakt wiarygodności tych twierdzeń został wykazany poprzez print screeny przedstawione przez pokrzywdzoną, dokumentującą fakt, iż rozmowa ta faktycznie miała miejsce. Co więcej za tego rodzaju stwierdzeniem przemawiają także zeznania K. K. (1), która przecież nie jest szczególnie blisko związana z pokrzywdzoną. Co więcej w sprawie wykazano szereg okoliczności uwiarygadniających nie tylko samo odbycie tej rozmowy jak również szczerość Ł. I. w toku tej relacji. Tu odnieść należy się do print screnów wiadomości przekazanych przez K. I.. Zgodności twierdzeń świadka z informacjami ujawnionymi na miejscu zdarzenia. Do tego koniecznym jest spostrzeżenie, iż spotkanie pokrzywdzonej z Ł. I. wywołało natychmiastową reakcje ze strony B. R. (1). Nadto za szczerością Ł. I. przemawia także fakt, iż zgodzi się niezwłocznie złożyć zeznania na policji. Przedstawiona wersja zdarzenia jest również zgodna z regułami logiki i zasad prawidłowego rozumowania. Oczywiście Sąd Rejonowy dostrzega, iż pierwotnie pokrzywdzona wskazała jako sprawcę wykonawczego B. R. (1), jednak w tej mierze należy mieć na względzie bardzo złą jakość nagrania, która uniemożliwiła poczynienie konkluzywnych wniosków przez biegłego antropologa. Zeznania świadek K. D. w pełni współgrają z depozycjami K. K. (1). Przedmiotowa relacja odpowiada także zeznaniom K. J. (1), który zeznał o groźbach artykułowanych przez B. R. (1). Należy także wziąć pod uwagę, iż świadek podała o wszystkich posiadanych przez siebie informacjach. Jej zeznania były emocjonalne, oddające jej faktyczne przeżycia związane z tą sprawą. Tym samym Sąd Rejonowy w dużej mierze skorzystał z depozycji złożonych przez K. D. w procesie odtworzenia stanu faktycznego. Zeznania te są przydatne dla wykazania motywu sprawcy, ustalenia wysokości szkody. Przede wszystkim jednak rzeczone zeznania stanowiły dowód pośredni sprawstwa B. R. (1) i J. I. - jako tzw. dowód ze słyszenia.

zeznania złożone przez świadek K. K. (1).

Sąd Rejonowy uznał za wiarygodne zeznania złożone przez świadek K. K. (1). Zeznania te miały istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Pozwoliły one odtworzyć relacje zaprezentowaną przez świadka Ł. I. odnoszącą się do przebiegu imprezy w jego domu rodzinnym w nocy z 9 na 10 października 2020 roku. W tej materii należy wskazać, iż relacja zaprezentowana przez świadek K. K. (1) ma charakter bardzo szczegółowy. Świadek podała bardzo wiele okoliczności odnoszących się do przedmiotowej rozmowy z Ł. I.. Rzeczona rozmowa została także wykazana poprzez print screeny wiadomości tekstowych wysyłanych przez Ł. I. do K. D.. Wypada także zwrócić uwagę na pełną zbieżność relacji K. K. (1) z zeznaniami złożonymi przez pokrzywdzoną. Analiza zeznań K. K. (1) nie daje żadnych podstaw do podważenia ich wiarygodności. Zeznania te są jasne, klarowne, spójne, zgodne z zasadami doświadczenia życiowego. Sąd Rejonowy w oparciu o te zeznania uznał także za wiarygodną relacje przedstawioną w tym dniu przez świadka Ł. I.. Wskazać tu trzeba na szereg okoliczności uwiarygadniających ten przekaz jak choćby sms wysłany przez K. I., telefon i treść rozmowy odbytej z B. R. (1), podanie szczegółów ujawnionych w toku oględzin miejsca zdarzenia. W zeznaniach K. K. (1) nie ujawniono sprzeczności wewnętrznych. Do tego świadek nie jest blisko związana z żadną ze stron tego konfliktu. Tym samym K. K. (1) nie miała żadnych powodów do złożenia fałszywych zeznań. Trzeba też zwrócić uwagę, iż Ł. I. zaraz po tej rozmowie zdecydował się złożyć zeznania na policji, co również potwierdza jego prawdomówność. Świadek na rozprawie zeznawała w sposób zdecydowany, rzeczowy, jednocześnie przekazując dużą ilość szczegółów odnoszących się do przedmiotowej rozmowy. To wszystko spowodowało, iż Sąd Rejonowy ocenił zeznania K. K. (1) jako wiarygodne i mające duże znaczenie dla rozstrzygnięcia tej sprawy.

zeznania świadka J. P.

Nikłe znaczenie miały zeznania świadka J. P.. Świadek ten zeznawał na okoliczność miejsca pobytu oskarżonego B. R. (1) w dniu 9 października 2020 roku. Świadek ten podał, iż o godzinie 15 tego dnia widział oskarżonego. Należy podać, iż fakt ten został wykazany poprzez analizę danych telekomunikacyjnych telefonu oskarżonego B. R. (1). Także sam oskarżony nie negował faktu, iż w nocy z 9 na 10 października 2020 roku przebywał na terenie powiatu (...). Toteż przedmiotowe zeznania nie miały szczególnie doniosłej roli w tym procesie. Dlatego też Sąd odczytał je w trybie art. 350a k.p.k. w zw. z art. 391 § 1 k.p.k. Brak jest natomiast żadnych wątpliwości odnośnie ich wiarygodności. Świadek jest osobą całkowicie obcą dla stron tego procesu, nie miał żadnych powodów aby pomawiać bądź chronić oskarżonego.

zeznania złożone przez świadek J. Z..

Pewne znaczenie w kontekście ustalenia wysokości szkody wywołanej zachowaniem J. I. miały zeznania złożone przez świadek J. Z.. Świadek precyzyjnie wskazała jakie składniki mienia G. Ż. uległy uszkodzeniu na skutek pożaru. Przedmiotowe dane w pełni korespondują z zawartością protokołu oględzin miejsca zdarzenia. Również podane przez świadka ceny przywrócenia tych przedmiotów do stanu poprzedniego korespondują z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego. Żadna ze stron tego procesu nie kwestionowała poprawności wyceny poczynionej przez J. Z.. Wycena ta jest adekwatna do aktualnych cen rynkowych tego rodzaju przedmiotów oraz uwzględnia wydatki związane z usługami remontowymi. Okoliczności te sprawiły, iż Sąd Rejonowy uznał te twierdzenia za wiarygodne i na ich podstawie ustalił wysokość szkody poniesionej przez pokrzywdzonego G. Ż..

zeznania złożone przez świadka M. B..

Podobnie jako wiarygodne należy ocenić zeznania złożone przez świadka M. B.. Świadek ten jest osobą obca dla oskarżonych, czy „głównej” pokrzywdzonej. M. B. nie miał więc interesu w złożeniu fałszywych zeznań. Jednocześnie treść zeznań M. B. nie byłą przedmiotem uwag ze stron obrony. Zeznania te licują z charakterem uszkodzeń ujawnionych w protokole oględzin miejsca zdarzenia. Opisywane przez świadka M. B. fakty korespondują z zasadami doświadczenia życiowego oraz uwzględniają wielkość uszkodzeń jego pojazdu. Zarazem świadek ten nie miał żadnej wiedzy w zakresie przydatnym do ustalenia sprawców tego zdarzenia. Zeznania M. B. są jasne, klarowne. Sąd zwraca uwagę, iż świadek na rozprawie wskazał większy przedział potencjalnej szkody. Niemniej z uwagi na brak kategoyczności twierdzeń pokrzywdzonego w tym zakresie Sąd Rejonowy z uwagi na zasadę in dubio pro reo, przyjął wartość najniższą, podaną również w trakcie dochodzenia tj. kwotę 5000 złotych. W związku z powyższym także na podstawie zeznań M. B. ustalono wysokość doznanej przez niego szkody majątkowej.

zeznania złożone przez świadka K. J. (1).

Istotne znaczenie dla tej sprawy miały również zeznania złożone przez świadka K. J. (1). Świadek ten wskazał w sposób kategoryczny, iż oskarżony B. R. (1) miał do niego złość w związku z rozpoczęciem związku z K. D.. Do tego K. J. (1) wskazał, iż bezpośrednio przed zdarzeniem B. R. (1) artykułował względem niego groźby bezprawne. Świadek w tym zakresie zeznawał w sposób spontaniczny, szczery. Zarazem za wiarygodnością tych zeznań przemawiał choćby stwierdzenie, iż nie złożył zawiadomienia, gdyż zwyczajnie nie bał się tych gróźb. Świadek przedstawił również okoliczności w jakich w posiadanie tego pojazdu weszła K. D.. Zeznania K. J. (1) miały też znaczenie w kontekście ustalenia prawie całkowitego zniszczenia jego pojazdu. Zeznania te są spójne z materiałem poglądem dołączonym do protokołu oględzin miejsca zdarzenia. Oświadczenia wiedzy K. J. (1) należy ocenić jako zeznania rzeczowe, wolne od nadmiernej emocjonalności. Świadek ten niejako w sposób pośredni potwierdził fakt rozmowy K. D. z Ł. I., która to rozmowa miała zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia tej sprawy. W zeznaniach świadka K. J. (1) brak jest wewnętrznych sprzeczności. Depozycje te współgrają z oświadczeniami wiedzy K. D. czy po części także K. K. (1). Rzeczone zeznania posiadają także atrybut jasności, klarowności. Sąd Rejonowy w tym dowodzie nie dostrzegł treści sprzecznych z zasadami doświadczenia życiowego czy regułami wiedzy, logiki formalnej. Tym samym rzeczony dowód należało uznać za wiarygodny i posłużyć się w nim procesie rekonstrukcji stanu faktycznego w tej sprawie.

zeznania świadka M. P.

Niewielkie znaczenie miały zeznania świadka M. P.. Świadek ten zeznawał na okoliczność miejsca pobytu oskarżonego B. R. (1) w dniu 9 października 2020 roku. Świadek ten podał, iż o godzinie 6 rano tego dnia widziała oskarżonego. Należy podać, iż fakt ten został wykazany poprzez analizę danych telekomunikacyjnych telefonu oskarżonego B. R. (1). Także sam oskarżony nie negował faktu, iż w nocy z 9 na 10 października 2020 roku przebywał na terenie powiatu (...). Toteż przedmiotowe zeznania nie miały szczególnie doniosłej roli w tym procesie.

zeznania świadek K. I.

Sąd Rejonowy jedynie w niewielkim zakresie uznał za wiarygodne zeznania świadek K. I.. Świadek ta zeznała, iż B. R. (1) całą inkryminowaną noc spędził wraz z nią w jej domu rodzinnym. K. I. podała, iż w tej imprezie uczestniczyli również jej bracia Ł., S. i J.. Świadek podała, iż J. i Ł. poszli spać już około północy, podczas gdy ona z oskarżony B. R. (1) położyła się około 3 nad ranem. W trakcie kolejnych zeznań K. I. podała, iż Ł. I. pomawia jej partnera, gdyż go nie lubi, a brata z uwagi na chęć pozostania samemu w domu. Sąd Rejonowy zważył, że owe zeznania w dużej mierze zostały złożone tylko na użytek poprawy sytuacji prawnej swojego partnera. Na wstępie trzeba zwrócić uwagę, iż K. I. jest siostrą i konkubiną oskarżonych. Toteż jej zeznania należy w tej sprawie oceniać bardzo ostrożnie. Dalej wskazać należy, iż analiza danych telekomunikacyjnych odnoszących się do telefonu S. I. podważyła twierdzenia, iż S. I. brał udział w tej imprezie jeszcze 9 października. Tym samym wykazano w sposób niezbity oczywiste kłamstwo ze strony świadka, co dyskredytuje jej wiarygodność także w pozostałym zakresie. W tym miejscu trzeba zaznaczyć, iż jak wynika z billingów oskarżonego R., w około godziny 1-2 rozmawiał on kilka razy z S. I.. Przez to tym bardziej niewiarygodne są twierdzenia, jakoby świadek miał być w tym czasie w domu – P.. Dalej koniecznym jest zwrócenie uwagi, iż świadek nie potrafiła w sposób przekonujący podać dlaczego Ł. I. miałby pomawiać J. I.. Twierdzenia o chęci zawładnięcia domem są sprzeczne z zasadami logicznego rozumowania, gdyż pomówienie brata z pewnością nie spowodowałoby przecież wdzięczności ze strony rodziców. Do tego z wiadomości tekstowych wysyłanych przez Ł. I. wynika, iż miał zamiar wyjechać za granicę, co podważa argumentacje K. I.. Do tego argumentacja ta jest niespójna z twierdzeniami S. I., który na rozprawie podał, iż Ł. I. miał zawsze nie lubić swojego brata J.. Nadto należy zwrócić uwagę, iż świadek nie potrafiła wytłumaczyć dlaczego wysłała Ł. I. sms w związku z jego zeznaniami. To wszystko w połączeniu z bliskimi więzami emocjonalnymi łączącymi świadka z oskarżonymi neguje jej wiarygodność. Dalej konieczne jest zwrócenie uwagi na sprzeczność między relacją K. I., a zeznaniami S. I.. K. I. podała bowiem, iż Ł. I. i J. I. poszli spać wcześniej z uwagi na upojenie alkoholem, podczas gdy S. I. zeznał, iż bracia raczej nie pili . Tym samym złożone przez K. I. zeznania nie mogły przyczynić się do podważenia zasadności zarzutów zawartych w akcie oskarżenia.

zeznania świadka S. I.

Podobnie jako w dużej mierze niewiarygodne należało ocenić zeznania świadka S. I.. Świadek utrzymywał, iż przebywał inkryminowanej nocy w miejscu swojego zamieszkania. Rzeczony fakt został wykluczony poprzez analizę danych telekomunikacyjnych, używanego przez niego telefonu komórkowego. Za pomocą tych danych ustalono bowiem w sposób niezbity, iż posiadacz tego telefonu przebywał wówczas na terenie powiatu (...). Co ważne S. I. w żadnym stopniu nie podał, iż użyczył tego telefonu innej osobie. Przeciwnie zestawienie tych danych wskazuje na kilkukrotne rozmowy świadka z oskarżonym R., co również przeczy wersji przedstawionej przez świadka w toku rozprawy głównej. Podobnie jak w odniesieniu do K. I. należy uwypuklić okoliczności implikujące wysoki krytycyzm przy ocenie tychże zeznań. Świadek S. I. również w sposób pośredni przyznał, iż Ł. I. zdecydował się obciążyć oskarżonych. Świadek nie potrafił przy tym wskazać racjonalnych powodów dla których miał pomówić J. I.. Jego twierdzenia w tym zakresie należy uznać za labilne, zmienne. Wobec tego Sąd Rejonowy stoi na stanowisku, iż świadka S. I. nie było w trakcie imprezy z 9 na 10 października 2020 roku, a więc jego zeznania w tym zakresie należy uznać za rażąco wręcz niewiarygodne.

zeznania złożone przez świadka G. Ż.

Pewne znaczenie w kontekście ustalenia wysokości szkody wywołanej zachowaniem J. I. miały zeznania złożone przez świadka G. Ż.. Świadek precyzyjnie wskazał jakie składniki jego mienia uległy uszkodzeniu na skutek pożaru. Przedmiotowe dane w pełni korespondują z zawartością protokołu oględzin miejsca zdarzenia, a także wcześniejszymi zeznaniami J. Z.. Również podane przez świadka ceny przywrócenia tych przedmiotów do stanu poprzedniego korespondują z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego. Żadna ze stron tego procesu nie kwestionowała poprawności wyceny poczynionej przez pokrzywdzonego. Okoliczności te sprawiły, iż Sąd Rejonowy uznał te twierdzenia za wiarygodne i na ich podstawie ustalił wysokość szkody poniesionej przez pokrzywdzonego G. Ż..

dane telekomunikacyjne przedstawione przez operatora P.

Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy miały dane telekomunikacyjne przedstawione przez operatora P.. Z danych tych wynika niezbicie, iż telefon oskarżonego B. R. (1) logował się w chwili zdarzenia, w miejscu objętym działaniem stacji bts odpowiadającej wyjaśnieniom oskarżonego B. R. (1). Niemniej za pomocą tego dowodu wykluczono, aby w tym czasie w tym miejscu mogła przebywać osoba posługująca się telefonem S. I.. Telefon ten logował się bowiem do stacji (...) z rejonu (...). Owe twierdzenia wykluczają twierdzenia świadków obrony. Przy tym S. I. w żadnym miejscu nie wskazał, aby miał tego dnia użyczać komuś swojego aparatu telefonicznego/ karty sim. Brak jest uwag odnośnie wiarygodności owych danych przedstawionych przecież przez podmiot zupełnie obcy dla stron tego procesu, wygenerowany poprzez stosowny system teleinformatyczny.

print screeny wiadomości przekazanych przez Ł. I. i K. R. (1)

Sąd Rejonowy za cenny dowód uznał print screeny wiadomości przekazanych przez Ł. I. i K. R. (1). Sąd Rejonowy uznał te dowody za wiarygodne. Żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności tych dokumentów. Zostały one przedstawione do sprawy jeszcze w toku postępowania przygotowawczego. Rzeczone dowody potwierdzają okoliczności w jakich Ł. I. przekazał K. D. relacje z przebiegu imprezy z 9 na 10 października 2020 roku. Do tego wykazane poprzez owe wydruki były także motywy Ł. I. odnośnie tej decyzji, reakcje członków jego rodziny, a także potwierdzony została rozmowa telefoniczna pomiędzy B. R. (1), a Ł. I., która miała miejsce w trakcie dojazdu świadka do Komendy Miejskiej Policji w N., o której treści zbieżnie zeznawały K. D. i K. K. (1).

nagrania zgromadzone w toku postępowania przygotowawczego

Jako wiarygodne należało ocenić nagrania zgromadzone w toku postępowania przygotowawczego. Brak było bowiem podstaw do podważenia ich autentyczności czy ewentualnej manipulacji. Niemniej jednak warto zwrócić uwagę, iż rzeczone nagrania nie stanowią dowodu sprawstwa oskarżonego. Jak wynika z wiarygodnej opinii Instytutu (...) w K. jakość tych nagrań nie pozwala ocenić czy osobą, która dokonuje podpalenia samochodu marki A. (...) jest oskarżony J. I.. Niemniej jednak dowód ten wskazuje jednoznacznie, iż do pożaru tego pojazdu doszło w wyniku jego celowego podpalenia. Zarazem ów dowód pozwolił w sposób precyzyjny ustalić godzinę zamachu na dobro prawne.

Opinia antropologicznej Instytutu Ekspertyz Sądowych im. J. S.

Biorąc pod uwagę treść opinii antropologicznej Instytutu Ekspertyz Sądowych im. J. S. w K. należało stwierdzić, iż w realiach niniejszej sprawy brak jest możliwości ustalenia czy osobą podpalającą samochód K. J. (1) oskarżony J. I.. W szczególności wypada zwrócić uwagę, iż autor późniejszej opinii dokonał próby poprawy jakości obrazu uwidocznionego na tym nagraniu. Niemniej jednak uzyskane przez niego efekty okazały się być zdecydowanie niewystarczające, aby móc choćby z dużą dozą prawdopodobieństwa udzielić odpowiedzi na zadane pytanie. Zarazem wskazać należało, iż biegły wymienił w sposób szczegółowy powody dla których brak jest możliwości poczynienia w tym zakresie kategorycznej oceny. Biegły wskazał także na mankamenty związane z dostarczonym mu materiałem porównawczym . Zarazem podkreślić trzeba, iż jakość tego nagrania, a także zamaskowanie osób ujętych na tym obrazie w sposób bezpośredni wpłynęło na potencjalną niemożność ujawnienia rozbieżności. Stąd też Sąd Rejonowy w kontekście możliwości ustalenia na podstawie tego nagrania cech pozwalających zidentyfikować wyszczególnione na nim obiekty posłużył się opinia przedłożoną przez Instytut Ekspertyz Sądowych im. J. S. w K.. Niemniej niemożność wykazania w sposób bezpośredni sprawstwa wykonawczego J. I. za pomocą tylko dowodu z nagrania połączonego z opinią antropologiczną nie implikowało konieczności uniewinnienia oskarżonego, gdyż na jego sprawstwo wskazywał szereg omówionych wyżej poszlak, stanowiących łącznie pełen, nierozerwalny łańcuch.

opinia złożona przez biegłego z zakresu pożarnictwa S. B.

Doniosłe znaczenie dla rozstrzygnięcia tej sprawy miała opinia złożona przez biegłego z zakresu pożarnictwa S. B.. W świetle ujawnionych okoliczności sprawy brak jest jakichkolwiek podejrzeń odnośnie bezstronności biegłego, który dla wszystkich stron tego postępowania jest osobą obcą. W toku procesu nie unaoczniły się także powody pozwalające zakwestionować poziom wiedzy specjalnej biegłego. Przeciwnie biegły w swojej opinii w zbornie posługiwał się fachową terminologią. Równocześnie pomimo tego opinia ta jest zrozumiała także dla osób nie posiadających wiedzy specjalnej z zakresu pożarnictwa. Rzeczona opinia udziela odpowiedzi na wszystkie istotne w tym postępowaniu kwestie. Podkreślić należy, iż przedmiotowa opinia jest kategoryczna we swoich wnioskach końcowych. Mianowicie biegły wskazał, iż rzeczony pożar samochodu będącego w użytkowaniu K. R. (1) powstał w wyniku celowego działania osoby trzeciej, która w celu jego wzniecenia użyła butelki z łatwopalną substancją. Podkreślić trzeba przy tym, że rzeczona opinia była pozbawiona jakichkolwiek sprzeczności. Sąd Rejonowy nie powziął także wątpliwości odnośnie obranej przez biegłego metodologii badawczej. Rzeczona opinia jest spójna także z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w tym procesie. Ponadto wnioski końcowe zaprezentowane przez biegłego na rozprawie sądowej są także spójne z zasadami doświadczenia życiowego. Finalnie należy spostrzec, iż opinia biegłego S. B. nie spotkała się ze sprzeciwem, którejkolwiek ze stron tego procesu. Stąd też Sąd Rejonowy uznał rzeczoną opinie za wiarygodną i zgodną z wymogami procesowymi kształtowanymi dla tego rodzaju dokumentów i w oparciu o nią stworzył ustalenia faktyczne wymagające wiadomości specjalnych z tej dziedziny wiedzy.

Opinia sporządzoną przez biegłego informatyka T. G.

Sąd Rejonowy uznał za wiarygodną i przydatną do poczynienia ustaleń faktycznych także opinie sporządzoną przez biegłego informatyka T. G.. Strony tego procesu nie podniosły żadnych uwag odnośnie poziomu wiedzy specjalnej z zakresu informatyki tego biegłego oraz istnienia ewentualnych uwag odnośnie jego bezstronności w sprawie. Co istotne biegły w sposób pełny odpowiedział na pytania organu procesowego. Biegły w sposób metodyczny przedstawił sposób dojścia do przedmiotowych wniosków, dokonując objaśnień zarówno w formie pisemnej jak i graficznej. Opinia T. G. nie może zostać uznana za sprzeczną czy wykluczającą się. Tym samym przedmiotowa opinia wspólnie z wymową pozostałych danych zebranych w tym postepowaniu tj. danych od operatora P., zeznań świadków obrony pozwoliła ustalić, iż B. R. (1) w chwili inkryminowanego czynu przebywał w miejscu zamieszkania swojej konkubiny tj. w miejscowości P... W tym też zakresie owa opinia przysłużyła się rekonstrukcji ustaleń faktycznych w tej sprawie.

notatek urzędowych, protokołów oględzin miejsca zdarzenia, uszkodzonych pojazdów, zaświadczeń o stanie majątkowym, kart karnych oskarżonych

Sąd Rejonowy nie powziął także wątpliwości odnośnie przydatności dla przedmiotowego procesu innych nieosobowych źródeł dowodowych jak chociażby notatek urzędowych, protokołów oględzin miejsca zdarzenia, uszkodzonych pojazdów, przeszukania pomieszczeń, zaświadczeń o stanie majątkowym, kart karnych oskarżonych Dokumenty te zostały sporządzone we właściwej formie przez kompetentne do tego osoby, a strony procesu nie podniosły żadnych uwag odnośnie autentyczności zawartych w nich danych. Stąd też przedmiotowe dokumenty stanowiły podstawę ustaleń faktycznych w tej sprawie, zwłaszcza w zakresie oceny właściwości i warunków osobistych oskarżonych.

1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Zeznania M. I., Zeznania Ł. I.

Zarówno M. I. jak i Ł. I. skorzystali z prawa określonego w art. 182 § 1 k.p.k. i odmówili składania zeznań w procesie przeciwko osobie dla nich najbliższej. Stąd też treść ich relacji procesowej złożonej w toku dochodzenia nie mogła stanowić podstawy ustaleń faktycznych. Zarazem brak było powodów dla zanegowania możliwości odtworzenia relacji przedstawionej przez Ł. I. K. D. i K. K. (1) w trakcie ich spotkania bezpośrednio poprzedzających złożenie przez świadka zeznań w budynku Komendy Miejskiej Policji w N.. Sam fakt udania się przez oskarżonego do tego budynku i złożenia zeznań nie jest także objęty przedmiotowym zakazem dowodowym.

Zeznania świadków K. J. (3), P. J., A. R. oraz B. R. (2)

Sąd Rejonowy oddalił wniosek dowodowy o przesłuchanie w charakterze świadków K. J. (3), P. J., A. R. oraz B. R. (2). Świadkowie ci nie mieli wiedzy o inkryminowanym zdarzeniu. Ich przesłuchanie miało na celu określenie miejsca pobytu oskarżonego B. R. (1) w nocy z 9 na 10 października 2020 roku. Natomiast okoliczność ta została już wykazana chociażby poprzez analizę danych telekomunikacyjnych. Nadto fakt przebywania tej nocy przez oskarżonego B. R. (1) w domu rodzinnym państwa I. nie był przez żadną ze stron kwestionowany w toku niniejszego postępowania. Stąd też Sąd Rejonowy oddalił wniosek o przesłuchanie tych świadków.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I, III

B. R. (1), J. I.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

J. I. został oskarżony o to, że w dniu 10 października 2020 roku w miejscowości G. rejonu (...) dokonał umyślnego uszkodzenia mienia w postaci samochodu osobowego ni - (...) A. o nr rej. (...) poprzez jego podpalenie w wyniku czego uległ on całkowitemu zgorzeniu w skutek czego powstały straty w wysokości 20 tyś złotych na szkodę K. J. (1) a ponadto w wyniku działania ognia uszkodzeniu uległ zaparkowany obok pojazd m-ki D. o nr rej. (...) w którym opaleniu uległa jego prawa strona w wyniku czego powstała szkoda o wartości 5 tyś złotych na szkodę M. B. a ponadto uszkodzeniu wskutek działania ognia uległy słupek ogrodzeniowy, dwa przęsła ogrodzeniowe, drzewka ozdobne oraz kostka brukowa o łącznej wartości 4 tyś złotych na szkodę G. Ż. czym spowodował szkodę na łączną kwotę 29 tyś. złotych tj. o przestępstwo z art. 288 § 1 k.k.

Natomiast B. R. (1) został oskarżony o to, że w dniu 10 października 2020 roku w miejscowości G. rejonu (...) chcąc aby inna ustalona osoba dokonała czyny zabronionego podżegał J. I. do uszkodzenia mienia w postaci samochodu osobowego m-ki A. o nr rej. (...) użytkowanego przez byłą żonę K. R. (1) poprzez jego podpalenie w związku czym w tym samym dniu J. I. dokonał jego podpalenia w wyniku czego uległ on całkowitemu zgorzeniu w skutek czego powstały straty w wysokości 20 tyś złotych na szkodę K. J. (1) a ponadto w wyniku działania ognia uszkodzeniu uległ zaparkowany obok pojazd ni-ki D. o nr rej. (...) w którym opaleniu uległa jego prawa strona w wyniku czego powstała szkoda o wartości 5 tyś złotych na szkodę M. B. a ponadto uszkodzeniu w skutek działania ognia uległy słupek ogrodzeniowy, dwa przęsła ogrodzeniowe, drzewka ozdobne oraz kostka brukowa o łącznej wartości 4 tyś złotych na szkodę G. Ż. i doprowadził w ten sposób do powstania strat na łączną kwotę 29 tyś. złotych

J. I. został oskarżony o popełnienie przestępstwa zniszczenia mienia. Znamiona przedmiotowe i podmiotowe to występku zostały przez ustawodawcę stypizowane w art. 288 § 1 k.k. Według tego przepisu kto cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Już rudymentarna analiza tego przepisu pozwala stwierdzić, iż powyższe przestępstwo jest typem powszechnym skutkowym tj. takim, który może zostać zrealizowany przez każdy podmiot zdolny do odpowiedzialności karnej, a do jego dokonania potrzebne jest wystąpienie relewantnego skutku w postaci zmiany w otaczającej nas rzeczywistości, a owa zmiana ma się przejawiać w zniszczeniu, uszkodzeniu lub uczynieniu rzeczy niezdatnej do użytku. W tym miejscu warto wskazać, iż zarówno w orzecznictwie jak i doktrynie prawa karnego wskazuje się, iż wspomniany przepis udziela prawno karnej ochrony nie tylko właścicielowi rzecz, lecz także jego posiadaczowi. Niemniej jednak do stwierdzenia jego popełnienia niezbędne jest wykazanie, iż owa rzecz stanowiła rzecz cudzą w odniesieniu do mienia sprawcy. Z uwagi na brak czasownikowego dookreślenia strony przedmiotowej w treści art. 288 k.k. należy przyjąć, iż tego występku można dopuścić się w obydwu postaciach zamiaru o jakich jest mowa w art. 9 k.k. Zarazem biorąc pod uwagę, iż oskarżyciel publiczny zarzucił B. R. (3) popełnienie tego przestępstwa w formie zjawiskowej podżegania, należy przypomnieć, iż zgodnie z definicją zawartą w art. 18 § 2 k.k. z tą postacią zjawiskową czynu zabronionego mamy do czynienia wówczas, gdy sprawca (podżegania) nakłoni sprawcę wykonawczego do popełnienia danego typu czynu zabronionego. Co ważne należy przyjąć tu za obowiązujący pogląd o skutkowości podżegania, według którego dla bytu tego przestępstwa niezbędne jest wywołaniu u sprawcy wykonawczego zamiaru popełnienia przestępstwa. Podżegacz zawsze musi działać w formie zamiaru bezpośredniego, gdyż musi on chcieć nakłonić sprawcę wykonawczego.

W realiach niniejszej sprawy udowodniono (o czym szerzej w części dotyczącej oceny dowodów – zwłaszcza rozważania powzięte w akapicie dotyczącym wyjaśnień oskarżonego B. R. (1)), iż B. R. (1) podczas zakrapianej imprezy będąc motywowany negatywnymi emocjami żywionymi wobec byłej żony oraz jej aktualnego partnera zaproponował (nakłonił) J. I. do podpalenia użytkowanego przez nią samochodu. W świetle poczynionych wyżej ustaleń faktycznych nie ulega także wątpliwości, iż starania B. R. (1) przyniosły swój cel i oskarżony J. I. spełnił ów zamiar i zniszczył pojazd marki A. (...), uszkadzając przy tym dwa inne pojazdy oraz elementy infrastruktury parkingu. Okoliczność ta wymagała zmiany opisu przypisanego czynu. Po pierwsze wysokość szkody została określona za pomocą wyceny naprawy przedstawioną przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego. Ponadto nie można w sposób skuteczny twierdzić, iż B. R. (1) nakłonił J. I. do uszkodzenia pozostałych przedmiotów. Jego zamiar był bowiem ograniczony tylko i wyłącznie do mienia K. D.. Natomiast faktycznie ów zarzut można pozostawić w odniesieniu do sprawcy wykonawczego tj. J. I., który miał zostawioną wolną rękę w kontekście realizacji głównego zamiaru. Natomiast oskarżony decydując się podpalić pojazd A. (...) w takim położeniu musiał liczyć się z dużym prawdopodobieństwem uszkodzenia innych pojazdów rzeczy tj. J. I. w tym zakresie działał w zamiarze wynikowym. Nie ulega zarazem wątpliwości, iż oskarżony J. I. swoim działaniem uszkodził dwa pojazdy oraz szereg elementów infrastruktury parkingu. Nadto łączna wartość przywrócenia do stanu poprzedniego uszkodzonego mienia wynosiła ponad 40000 złotych.

W związku z powyższym Sąd Rejonowy ocenił, iż zachowanie B. R. (1) realizowało wszystkie znamiona czynu zabronionego określonego w art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 288 § 1 k.k., a czyn J. I. wypełniał znamiona występku z art. 288 § 1 k.k.

Przedmiotowe przestępstwa charakteryzowały się wysokim stopniem społecznej szkodliwości. Za tego rodzaju stwierdzeniem przemawiała w dużej mierze bardzo duża wartość uszkodzonych przez J. I. przedmiotów. Oskarżony J. I. działał bez większej motywacji. Natomiast B. R. (1) czynu tego dokonał się w wyniku złości wobec byłej żony i jej partnera. Przy tym należy pamiętać, iż oskarżony znęcał się uprzednio nad K. D.. Dodatkowo czyn ten został popełniony w miejscu publicznym. Przy pewnym splocie dodatkowych okoliczności zdarzenie to mogło wywołać niebezpieczeństwo dla innych osób/dóbr prawnych. Działanie oskarżonego J. I. wiązało się także z użyciem niebezpiecznej substancji łatwopalnej. Tym samym należało przyjąć, iż zachowania te były w znacznym stopniu społecznej szkodliwe, co spełnia wymóg określony w art. 1 § 2 k.k.

Zarówno zachowanie B. R. (1) jak i J. I. były czynami zawinionymi w rozumieniu normatywnej koncepcji winy, recypowanej w art. 1 § 3 k.k. Mianowicie każdy z oskarżonych doskonale znał treść normy sankcjonowanej polegającej na bezwzględnym zakazie niszczenia mienia osób trzecich. W realiach tej sprawy nie zachodziły wątpliwości odnośnie poczytalności oskarżonych tempore criminis. Brak jest danych pozwalających stwierdzić, aby zarówno B. R. (1) jak i J. I. znajdowali się w innym aniżeli typowym upojeniu alkoholowym. Oskarżeni działali także z wyjątkowo karygodnej motywacji jaką jest chęć zemsty dla osoby najbliższej, będącą przecież matką dzieci B. R. (1). Oskarżony R. w żaden sposób nie wykazał zrozumienia wcześniejszych błędów, stojących u podstaw postawienia mu zarzutu znęcania nad żoną. Natomiast J. I. swoim zachowaniem wykazał absolutny brak poszanowania porządku prawnego. W realiach tej sprawy brak jest możliwości choćby limitowania winy, któregokolwiek z oskarżonych.

Biorąc pod uwagę nakreślony powyżej tok rozumowania Sąd Rejonowy w punkcie I uzasadnianego wyroku uznał oskarżonego B. R. (1) za winnego tego, że w dniu 10 października 2020 roku w G. chcąc aby inna ustalona osoba dokonała czyny zabronionego nakłonił J. I. do uszkodzenia mienia w postaci samochodu osobowego m-ki A. o nr rej. (...) użytkowanego przez K. R. (1) poprzez jego podpalenie w związku czym w tym samym dniu J. I. dokonał jego podpalenia w wyniku czego uległ on całkowitemu zgorzeniu w skutek czego powstały straty w wysokości 32408,70 złotych na szkodę K. J. (1) tj. czynu stanowiącego występek z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 18 § 2 k.k.

Natomiast w punkcie III wyroku Sąd Rejonowy uznał J. I. za winnego tego, że dniu 10 października 2020 roku w G. działając z zamiarem bezpośrednim dokonał umyślnego zniszczenia mienia w postaci samochodu osobowego ni - (...) A. o nr rej. (...) poprzez jego podpalenie w wyniku czego uległ on całkowitemu zgorzeniu w skutek czego powstały straty w wysokości 32408,70 złotych na szkodę K. J. (1) a ponadto działając z zamiarem wynikowym dokonał uszkodzenia zaparkowanego obok pojazdu m-ki D. o nr rej. (...) w którym opaleniu uległa jego prawa strona w wyniku czego powstała szkoda o wartości 5000 złotych na szkodę M. B. oraz słupka ogrodzeniowego, dwóch przęseł ogrodzeniowych, drzewka ozdobne oraz kostki brukowa powodując straty w kwocie 4000 złotych na szkodę G. Ż. tj. czynu stanowiącego występek z art. 288 § 1 k.k.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i

środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się

do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

B. R. (1)

I

I

Zgodnie z treścią art. 288 § 1 k.k. przestępstwo to zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat. W realiach tej sprawy z uwagi na wejście w życie 1 października 2023 roku surowszych zasad odpowiedzialności karnej, celowym było zastosowanie art. 4 § 1 k.k. w odniesieniu do każdej z reakcji penalnych zastosowanych w uzasadnianym wyroku. Przypomnieć przy tym należy, iż zgodnie z art. 19 § 1 k.k. zagrożenie karą dla podżegaczy jest zrównane z zagrożeniem przewidzianym dla sprawcy wykonawczego. Nadto z uwagi na brzmienie art. 37 a k.k. ustawowe zagrożenie tego przestępstwa obejmuje także grzywnę oraz karę ograniczenia wolności. Owa wysokość ustawowego zagrożenia aktualizuje także dyrektywę zawartą w art. 58 § 2 k.k., zgodnie z którą, przy takim zagrożeniu sąd orzeka karę pozbawienia wolności tylko i wyłącznie wtedy, gdy inna kara nie przyniesie oczekiwanego efektu. W przedmiotowej sprawie w ocenie Sądu Rejonowego tylko i wyłącznie kara pozbawienia wolności może przynieść oczekiwane konsekwencje realizując funkcje prewencyjną, wychowawczą oraz retrybutywną prawa karnego. W tym miejscu w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego B. R. (1). Oskarżony podżegał bowiem do zniszczenia samochodu wartości przekraczającej kilkakrotność ówczesnego średniego miesięcznego wynagrodzenia. W realiach sprawy brak jest przy tym okoliczności limitujących zawinienie oskarżonego. Wręcz przeciwnie oskarżony działał ze skrajnie karygodnych pobudek, motywowany zemstą na pokrzywdzonej, która przecież wcześniej przez prawie 4 lata znosiła jego bezprawne znęcanie nad nią funkcjonujące w trakcie małżeństwa stron. Do tego oskarżony uczynił to pomimo cofnięcia przez pokrzywdzoną wniosku o ściganie w innej sprawie karnej. Swoim zachowaniem B. R. (1) doprowadził do niemal całkowitego spalenia się tego pojazdu, co wywołało znaczną stratę finansową. Nie sposób również pominąć, iż oskarżony jest osobą wielokrotnie karaną. Oskarżonemu przypisywano dotychczas przestępstwa przeciwko różnorakim dobrom prawnym. Co więcej stosowane kary wolnościowe nie były właściwie wykonywane, gdyż oskarżony uchylał się od ich odbywania, co kończyło się zarządzaniem kar zastępczych. Tym samym biorąc pod uwagę powagę występku oskarżonego, fakt, iż było to już jego kolejne przestępstwo na szkodę tej samej de facto pokrzywdzonej (K. D.) implikowało konieczność wymierzenia oskarżonemu kary pozbawienia wolności w wymiarze 8 miesięcy. Rzeczona kara będzie stanowić adekwatną reakcje penalną na poważny występek popełniony przez oskarżonego. Zarazem kara ta będzie w należyty sposób wypełniać funkcje retrybutywną prawa karnego oraz stanowić efekt społecznego oddziaływania. W ocenie Sądu Rejonowego poprzestanie w tej sprawie na karze wolnościowej byłoby nieracjonalne z uwagi na powagę popełnionego przestępstwa jak również historię życiową oskarżonego, który jest już wielokrotnie karany, a w stosunku do niego korzystano już wiele razy z kar o charakterze nie izolacyjnym. W niniejszej sprawie z uwagi na nieco mniejszą społeczną szkodliwość czynu związaną z formą zjawiskową podżegania w odniesieniu do formy zjawiskowej sprawstwa wykonawczego Sąd Rejonowy nieco zróżnicował karę wymierzoną obydwu oskarżonym, uwzględniając także fakt, iż J. I. jawi się jako osoba całkowicie zdemoralizowana i wykazująca absolutne lekceważenie porządku prawnego i dobra prawnego w postaci mienia. To wszystko stanowiło podstawę do wymierzenia oskarżonemu B. R. (1) w punkcie I wyroku kary 8 miesięcy pozbawienia wolności.

B. R. (1)

II

I

Zarazem należało zważyć, iż na skutek działania oskarżonego B. R. (1) K. J. (1) poniósł wymierną stratę materialną w postaci kosztów przywrócenia do używania samochodu osobowego, który to koszt zgodnie z załączoną ekspertyzą wyniesie 32408,70 złotych. Okoliczność ta wraz z wnioskiem oskarżyciela posiłkowego, implikowała konieczność orzeczenia środka kompensacyjnego w postaci obowiązku naprawienia szkody. Wobec faktu przestępczego współdziałania z J. I. owo świadczenie ma formę świadczenia solidarnego w odniesieniu do szkody wyrządzonej w mieniu K. J. (1), gdyż w odniesieniu do mienia pozostałych pokrzywdzonych, nie wykazano podżegania B. R. (1) do tych uszkodzeń.

J. I.

III

III

W niniejszej sprawie celowym było wymierzenie oskarżonemu J. I. kary roku pozbawienia wolności. W ocenie Sądu Rejonowego kara taka jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego tym wyrokiem. Oskarżony swoim zachowaniem wyrządził szkodę przekraczającą 40000 złotych. Do tego J. I. wykazał poprzez ten czyn całkowity brak poszanowania dla porządku prawnego. Najlepszym wskazaniem potrzeby wymierzenia oskarżonemu surowej kary pozbawienia wolności jest motywacja oskarżonego w zakresie tego czynu. Mianowicie J. I. zgodził się popełnić ten występek tylko z uwagi na prośbę B. R. (1), który w zamian miał dać mu jakiegoś rodzaju używki. Nie można też zapomnieć, iż późniejsza historia J. I. także wskazuje konieczność penitencjarnego oddziaływania penalnego wobec oskarżonego. Oskarżony dał się wykazać jako osoba całkowicie zdemoralizowana dokonując szeregu przestępstw przeciwko mieniu, których dopuszczał się pomimo wcześniejszego ujęcia w podobnych okolicznościach. Do tego brak w tej sprawie jest okoliczności limitujących winę oskarżonego. Czyn ten został popełniony z premedytacją. Brak jest jakichkolwiek okoliczności przemawiających za łagodnym potraktowaniem J. I.. Raz jeszcze należy podkreślić wysoki stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu występku. Tego rodzaju zachowanie musi spotkać się z odpowiednio surową reakcją karną. Tylko w ten sposób wymiar sprawiedliwości może wywołać efekt odstraszający innych potencjalnych sprawców podobnych przestępstw. Okoliczności te leżały u podstaw wymierzenia J. I. w punkcie IIII wyroku kary roku pozbawienia wolności.

J. I.

IV

III

Zarazem należało zważyć, iż na skutek działania oskarżonego J. I. K. J. (1), poniósł wymierną stratę materialną w postaci kosztów przywrócenia do używania samochodu osobowego, który to koszt zgodnie z załączoną ekspertyzą wyniesie 32408,70 złotych. Dodatkowo szkody ponieśli również G. Ż. w kwocie 4000 złotych oraz M. B. w kwocie 5000 złotych. Okoliczność ta wraz z wnioskiem oskarżyciela posiłkowego, implikowała konieczność orzeczenia środka kompensacyjnego w postaci obowiązku naprawienia szkody. Wobec faktu przestępczego współdziałania z B. R. (1) owo świadczenie ma formę świadczenia solidarnego w odniesieniu do szkody wyrządzonej w mieniu K. J. (1), gdyż w odniesieniu do mienia pozostałych pokrzywdzonych, nie wykazano podżegania B. R. (1) do tych uszkodzeń.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,

a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V

W punkcie V wyroku Sąd Rejonowy częściowo obciążył kosztami procesu oskarżonego B. R. (1). Ów fakt wynikał z zasady odpowiedzialności za wynik procesu, eksponowanej w art. 627 k.p.k. Jednocześnie należało mieć na względzie, iż czyn oskarżonego miał charakter umyślny i został popełniony z wyjątkowo niskich pobudek. Z drugiej strony Sąd Rejonowy wziął pod uwagę złą sytuacje materialną oskarżonego i ów obowiązek uiszczenia kosztów sądowych na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. ograniczył do kwoty 1000 złotych, która to kwota jest adekwatna do zdolności zarobkowych i majątkowych oskarżonego.

VI

W punkcie VI wyroku Sąd Rejonowy częściowo obciążył kosztami procesu oskarżonego J. I.. Ów fakt wynikał z zasady odpowiedzialności za wynik procesu, eksponowanej w art. 627 k.p.k. Jednocześnie należało mieć na względzie, iż czyn oskarżonego miał charakter umyślny i został popełniony z wyjątkowo niskich pobudek. Z drugiej strony Sąd Rejonowy wziął pod uwagę złą sytuacje materialną oskarżonego i ów obowiązek uiszczenia kosztów sądowych na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. ograniczył do kwoty 500 złotych, która to kwota jest adekwatna do zdolności zarobkowych i majątkowych oskarżonego. Różnica w kosztach sądowych zasądzonych od obydwu oskarżonych wynika ze znacznie mniejszych zdolności zarobkowych oskarżonego J. I., który wykonuje aktualnie kary pozbawienia wolności, co znacząco ogranicza jego zdolność podjęcia odpłatnej pracy.

Podpis