Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 259/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

T. Z.

I.W dniu 19 września 2021 r. w N. na terenie lokalu La R. działając umyślnie, publicznie i bez powodu, okazując przez to lekceważenie porządku prawnego poprzez zadanie A. Z. (1) uderzenia pięścią w twarz spowodował u niej obrażenia ciała w postaci złamania kości nosa z przemieszczeniem odłamów, które to obrażenia naruszyły czynności narządów jej ciała na okres przekraczający 7 dni

II. w dniu 19 września 2021 r. w N. na terenie lokalu La R. działając umyślnie, publicznie i bez powodu, okazując przez to lekceważenie porządku prawnego wyrwał A. Z. (1) z ręki telefon komórkowy marki S. (...), a następnie rzucił nim o podłogę powodując jego zniszczenie, w wyniku czego powstały straty w wysokości 600 zł na szkodę A. Z. (1)

III. w dniu 19 września 2021 r. w N. na terenie lokalu La R. działając umyślnie, publicznie i bez powodu, okazując przez to lekceważenie porządku prawnego, rzucił drewnianym stołkiem barowym będącym na wyposażeniu lokalu La R. o schody powodując jego zniszczenie, w wyniku czego powstały straty w wysokości 700 zł na szkodę w/w lokalu

IV. w dniu 19 września 2021 r. w N. na terenie lokalu La R. działając umyślnie, publicznie i bez powodu, okazując przez to lekceważenie porządku prawnego kierował wobec A. Z. (1) groźby pobicia i zniszczenia lokalu La R., które to groźby wzbudziły w zagrożonej uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione t

V. w dniu 19 września 2021 r. w N. na terenie lokalu La R. działając umyślnie, publicznie i bez powodu, okazując przez to lekceważenie porządku prawnego naruszył nietykalność cielesną K. J. (1) poprzez wykręcenie jej prawej ręki

VI. w dniu 19 września 2021 r. w N. na terenie lokalu La R. działając umyślnie, publicznie i bez powodu, okazując przez to lekceważenie porządku prawnego, znieważył słowami wulgarnymi K. J. (1),

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony T. Z. w dniu 19 września 2021 roku w godzinach wieczornych przebywał w lokalu La R. w N.. Po spożyciu alkoholu zachowywał się wulgarnie i agresywnie, wymachiwał rękami, wykrzykiwał słowa wulgarne.

Stojąca za barem (...) odmówiła mu dalszej sprzedaży alkoholu. Manager lokalu A. Z. (1) nakłaniała go do opuszczenia lokalu. Kiedy oskarżony zaczął pociągać za nalewaki piwa, a K. J. (1) zaczęła go powstrzymywać, oskarżony pociągnął jej prawą rękę, wykręcając ją. T. Z. w czasie zdarzenia znieważył K. J. (1), takimi słowami jak „szmata”, „kurwa”, „pizda”, „dziwka”.

Do A. Z. (1) krzyczał, że ją „dojebie, zajebie” i „rozpierdoli” lokal, a groźby te wzbudziły w A. Z. (1) uzasadnioną obawę, że będą spełnione.

Kiedy A. Z. (1) próbowała wezwać ochronę, oskarżony wyrwał z jej ręki telefon komórkowy marki S. (...) o wartości 600 zł i rzucił nim o podłogę, powodując jego zniszczenie.

Następnie chwycił drewniany stołek barowy o wartości nie mniejszej niż 500 i rzucił nim o schody, powodując jego zniszczenie.

Kiedy A. Z. (2) zaczęła robić oskarżonemu wyrzuty o jego zachowanie, oskarżony uderzył pięścią w twarz A. Z. (1), powodując u niej obrażenia ciała w postaci złamania kości nosa z przemieszczeniem odłamów, które to obrażenia naruszyły czynności narządów ciała A. Z. (1) na okres przekraczający 7 dni.

zeznania A. Z. (1)

4 –6, 18–9, 155-6

Dok. medyczna

24 - 33

prot. oględzin nagrania

35 - 83

płyta z nagraniem

84

opinia biegłego

87

prot.zatrzymania rzeczy

90 - 92

protokół oględzin

93 - 96

Z.. L. Z.

98–9,188- 9

Z.. K. J.

103 – 104, 156

protokół oględzin

111 - 114

Z.. M. L.

192

opinia uzup. biegłego

182 - 184

wyj. oskarżonego

196 - 197

OCena DOWOdów

1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania A. Z. (1), K. J. (1), nagranie z monitoringu, dokumentacja medyczna, opinia biegłego,

zeznania L. Z. (2) i M. L. (1)

Zeznania świadków A. Z. (1) i K. J. (1) odnośnie przebiegu zdarzenia z 19 września 2021 roku były spójne, konsekwentne, wzajemnie zgodne i znajdowały potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym, w szczególności w nagraniu z monitoringu z lokalu La R.. Ponadto oskarżony przed sądem przyznał się do popełnienia wszystkich zarzucanych czynów.

Za wiarygodne sąd uznał zeznania świadków dotyczące skutków zachowania oskarżonego, poza tym, że z uwagi na konieczność rozstrzygania wątpliwości na korzyść oskarżonego (art. 5 § 2 kpk), za dowiedzione poza wszelką wątpliwość skutki uderzenia pięścią, sąd uznał złamanie kości nosa z przemieszczeniem , leczenie oraz związane z tym cierpienia psychiczne i fizyczne A. Z. (1).

Z przedłożonych przez A. Z. (1) kart informacyjnych leczenia szpitalnego wynika, że badanie przeprowadzone bezpośrednio po zdarzeniu nie wykazało żadnych urazów w jamie ustnej. Po przeprowadzonych w dniu 20 września 2021 roku badaniach tomografii komputerowej, nie zdiagnozowano wstrząśnienia mózgu. Biegły z zakresu medycyny, którego opinię sąd uznał za w całości wiarygodną i przydatną dla niniejszego postępowania, wykluczył nadciśnienie jako jeden ze skutków zachowania oskarżonego.

Na nagraniu z monitoringu widać co prawda, że w wyniku uderzenia oskarżonego, okulary spadły pokrzywdzonej z nosa i upadły na schody, potem jednak zostały przez L. Z. (2) schowane do kieszeni spodni. Mając choć tylko to na uwadze nie można stwierdzić czy pęknięcie okularów było skutkiem zachowania oskarżonego.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom świadków L. Z. (2) i M. L. (1), których treść nie budziła wątpliwości, znajdowała odzwierciedlenie w nagraniu z monitoringu, a także z tego względu, że żaden dowód nie podważył treści zeznań wymienionych świadków.

dokumenty wymienione i powołane w stanie faktycznym

Dokumenty, którym sąd dał wiarę były dowodami nie kwestionowanymi i nie budzącymi zastrzeżeń. Nie zachodziły żadne przesłanki dezawuujące ich rzetelność i miarodajność. Dlatego zbędne jest szczegółowe odnoszenie się w tym miejscu do poszczególnych dowodów. Warto jedynie zaznaczyć, że treść protokołu oględzin telefonu A. Z. (1) w zestawieniu z nagraniem z monitoringu, na którym widać, że telefon bezpośrednio po zdarzeniu próbowały bezskutecznie uruchomić dwie osoby, dowodzą wystarczająco zniszczenia telefonu A. Z. (1) przez oskarżonego, co jest o tyle istotne, że jest to jedyny czyn zarzucony oskarżonemu w akcie oskarżenia, którego nie zarejestrowały kamery monitoringu.

wyjaśnienia oskarżonego na rozprawie

Oskarżony przed sądem przyznał się do popełnienia wszystkich zarzucanych czynów. Wyjaśnienia T. Z. są spójne z pozostałym materiałem dowodowym, w tym nagraniem z monitoringu. W świetle tego przyznanie się oskarżonego i jego sprawstwo nie budzą wątpliwości.

1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia oskarżonego w post. przyg.

Przesłuchiwany w post. przygotowawczym T. Z. nie przyznał się do żadnego z postawionych mu zarzutów – w świetle zebranych dowodów oraz jego wyjaśnień przed Sądem te wyjaśnienia są niewiarygodne.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I, II, IV, V, VI

T. Z.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Analiza materiału dowodowego pozwala na uznanie, że oskarżony T. Z. dopuścił się popełnienia wszystkich czynów zarzuconych mu w akcie oskarżenia, z poniższymi uwagami.

Sąd podzielił stanowisko oskarżyciela publicznego odnośnie kwalifikacji prawnej czynów przypisanych oskarżonemu, co do czynów zarzuconych mu w pkt I, IV, V i VI aktu oskarżenia.

W związku charakterem obrażeń pokrzywdzonej A. Z. (1) i kategorycznymi wnioskami biegłego, w ocenie sądu nie ulega wątpliwości, że oskarżony podejmując opisane w punkcie I aktu oskarżenia zachowanie, spowodował u pokrzywdzonej obrażenia o jakich mowa w art. 157 § 1 kk.

Z uwagi na zachowanie oskarżonego, A. Z. (1) miała podstawy obawiać się, że kierowane do niej przez T. Z. groźby zostaną spełnione. Oskarżony zresztą chwilę później te groźby zrealizował. Opisanym w punkcie IV aktu oskarżenia zachowaniem, T. Z. zrealizował zatem znamiona występku z art. 190 § 1 kk.

Wcześniej oskarżony naruszył nietykalność cielesną K. J. (1) (art. 217 § 1 kk) i znieważył ją słowami wulgarnymi (art. 216 § 1 kk).

Oskarżony użył przemocy w ogólnodostępnym lokalu, z tego powodu, że odmówiono mu dalszej sprzedaży alkoholu i prawa pobytu w lokalu. Działał z zamiarem okazania rażącego lekceważenia porządku prawnego. Poczynione ustalenia dały podstawy do przypisania zachowaniu oskarżonego znamion czynu zabronionego w rozumieniu art. 115 § 21 kk i w konsekwencji przyjęcia, że w przypadku wszystkich wymienionych czynów oskarżony zrealizował znamiona występków o charakterze chuligańskim.

W przypadku czynów zarzuconych oskarżonemu w pkt II i III aktu oskarżenia, T. Z. wypełnił znamiona wykroczeń z art. 124 § 1 kw. W obu przypadkach wartość zniszczonego mienia była niższa niż 800 zł.Od dnia 1 października 2023 r. czyn polegający na zniszczeniu mienia o takiej wartości stanowi wykroczenie z art. 124 § 1 kw, Stało się to na skutek zmiany dokonanej ustawą z 7 lipca 2022 roku o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2022 poz. 2600 ze zm.).

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i

środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się

do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. Z.

I, IV, V, VI, VII

I, IV, V, VI

Uznając oskarżonego za winnego popełnienia czynów wskazanych w pkt I, IV, V i VI aktu oskarżenia, sąd wymierzył T. Z. nast. kary.

Za czyn z pkt I aktu oskarżenia Sąd wymierzył oskarżonemu karę 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności, polegającej na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 32 godzin w stosunku miesięcznym.

Czyn z art. 157 § 1 kk zagrożony jest karą od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności. Ponieważ został popełniony w warunkach chuligańskich, zgodnie z art. 57a § 1 kk, dolna granica kary pozbawienia wolności w przypadku jej wymierzenia musiałaby zostać podniesiona jeszcze o połowę.

Sąd uznał za zasadne skorzystanie z uprawnienia wynikającego z art. 37a§1 kk i na tej podstawie wymierzył oskarżonemu karę ograniczenia wolności.

Stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego jest co prawda znaczny. T. Z. przyznał się do zarzucanych czynów i wyraził skruchę, w dacie popełnienia czynów był osobą niekaraną i nie jest sprawcą zdemoralizowanym na tyle, żeby za jedynie słuszną w jego przypadku uznać karę pozbawienia wolności, nawet krótkoterminowej.

Sąd dopatrzył się podstaw do poprzestania na wymierzeniu wobec oskarżonego kary ograniczenia wolności we wskazanym wyżej wymiarze. Kara taka w najpełniejszym stopniu wypełni cele stawiane karze i przyczyni się do uświadomienia oskarżonemu, że podobne zachowanie spotka się zawsze z adekwatną reakcją wymiaru sprawiedliwości. Będzie wymagać od oskarżonego systematyczności i nakładu pracy, niezbędnych do sprostania wymogom kary. Jednocześnie nie spowoduje nadmiernej represji, tym bardziej że oskarżony prowadzi własną działalność gospodarczą, może zatem wykonywać karę nie zaprzestając zarobkowania. W ocenie sądu jest też karą najwłaściwszą ze względu na prewencję ogólną.

Za czyn z pkt IV aktu oskarżenia Sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 32 godzin w stosunku miesięcznym.

W ocenie sądu z tych samych przyczyn co wyżej podane nie zachodziły podstawy orzekania wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności. Za najbardziej adekwatną do całokształtu ustalonych okoliczności, w tym obostrzenia wynikającego z art. 57a § 1 kk, sąd uznał karę 6 miesięcy ograniczenia wolności. Zachowanie oskarżonego było naganne, wymagało wymierzenia kary wystarczająco dotkliwej.

Po 4 miesiące ograniczenia wolności sąd wymierzył oskarżonemu za czyn z pkt V i VI aktu oskarżenia. Oskarżony w obu przypadkach działał agresywnie, bez powodu, reagując w ten sposób na sprzeciw K. J. (1) wobec jego zachowania.

W ocenie Sądu kary w takiej wysokości są adekwatne, ich rozmiar nie przekracza stopnia winy oskarżonego i uwzględnia stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez niego czynów oraz pozwoli na osiągnięcie celów zapobiegawczych i wychowawczych w odniesieniu do oskarżonego, jak również potrzeb w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Mając na uwadze kary jakie Sąd mógł wymierzyć za popełnione czyny i okoliczności obciążające wyżej wskazane, nie sposób uznać, że orzeczone kary są nadmiernie surowe i nieadekwatne do charakteru popełnionych przez oskarżonego czynów i stopnia jego winy.

W punkcie VII wyroku, Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną 2 lat ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpł., kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 32 godzin w stosunku miesięcznym. W ocenie Sądu wymiar orzeczonej kary łącznej w sposób prawidłowy uwzględnia wszystkie wskazane okoliczności poszczególnych czynów, stąd też częściowe zastosowanie zasady absorpcji.

Wobec szeregu znacznych zmian stanu prawnego pomiędzy datami czynów przypisanych oskarżonemu, a datą wyrokowania, konieczne było zastosowanie art. 4 § 1 kk również w przypadków tych przepisów, które nie uległy zmianie. Porównanie brzmień przepisów mających wpływ na treść rozstrzygnięcia co do kary w dacie czynu oraz w dacie orzekania prowadzi do wniosku, że stan prawny obowiązujący w chwili orzekania jest dla oskarżonego mniej korzystny (m.in. treść art. 190§1 kk , art. 37a§1 kk).

T. Z.

II

II

Stosownie do treści przepisu art. 9 § 2 kw, sąd orzekając jednocześnie o ukaraniu za dwa wykroczenia z art. 124 §1kw, wymierzył oskarżonemu łącznie karę grzywny w wysokości 1000 zł. W ocenie Sądu kara grzywny w tej wysokości jest wystarczająco odczuwalnym napomnieniem, żeby oskarżony w przyszłości przestrzegał prawa. Wysokość grzywny jest dostosowana do sytuacji majątkowej i wysokości dochodów obwinionego.

T. Z.

VIII

I, IV

Sąd dla wzmocnienia efektu wychowawczego wymierzonej kary a także uwzględniając interes jednej z pokrzywdzonych zobowiązał oskarż. odo powstrzymania się od kontaktowania z A. Z. (1), jak też zbliżania się do niej na odległość mniejszą niż 20 metrów, wbrew jej woli – do czasu wykonania kary łącznej ograniczenia wolności.

T. Z.

I, IV, V, VI

I, IV, V, VI

Zasadnym i słusznym Sąd uznał orzeczenie oskarżonemu następujących nawiązek.

- na rzecz A. Z. za czyn z art. 157 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk - 12 500 zł, a za czyn z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk - 1500 zł;

- na rzecz K. J. za czyn z art. 217 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk w kwocie 800 zł, i w tej samej kwocie za czyn z art. 216 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk.

Zachowanie oskarżonego odbiło się bezsprzecznie na zdrowiu i poczuciu bezpieczeństwa pokrzywdzonych, szczególnie A. Z. (1) która w wyniku zachowania oskarżonego doznała poważnych obrażeń ciała. Rozmiar krzywd pomogły ustalić nie tylko zeznania pokrzywdzonych i świadka L. Z., ale także nagranie z przebiegu zdarzenia, opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej oraz zgromadzona w sprawie dokumentacja medyczna.

Kwota nawiązek nie jest w ocenie sądu wygórowana, mieści się w rozsądnych granicach, odpowiadających rozmiarowi cierpień fizycznych i psychicznych pokrzywdzonych i jest adekwatna do następstw jakie czyny oskarżonego spowodowały u pokrzywdzonych, zwłaszcza u pokrzywdzonej A. Z. która w następstwie uderzenia przez oskarżonego doznała poważnych obrażeń i na dłuższy czas miała oszpeconą twarz ze znaczną bolesnością

Kwoty nawiązek zostały w taki sposób ustalone, by odpowiadać sytuacji zarobkowej i rodzinnej oskarżonego. Z pewnością nie zrujnuje finansowo oskarżonego, który jest osobą w sile wieku, prowadzącą działalność w dochodowej branży.

T. Z.

III

II

Sąd nałożył na oskarżonego obowiązek zapłaty równowartości zniszczonego wykroczeniami mienia (tj. zniszczonych telefonu komórkowego i stołka barowego).

7.  KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IX

Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 70 zł tytułem częściowych kosztów sądowych, zwalniając go od ich uiszczenia w pozostałym zakresie, mając na względzie przede wszystkim obciążenia fiskalne wynikające z treści tego orzeczenia.

X

Oskarżycielki posiłkowe korzystały w niniejszej sprawie z pomocy prawnej udzielonej przez pełnomocnika. Z tego tytułu sąd zasądził na rzecz każdej z nich kwoty po 1512 złotych, tytułem poniesionych w związku z tym wydatków.

Podpis