Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 22 listopada 2022 roku

Powód B. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w G. w pozwie złożonym w dniu 16 maja 2012 r. w elektronicznym postepowaniu upominawczym oraz dalszych pismach procesowych domagał się od pozwanego M. G. (1) zapłaty kwoty 2.216,22 zł z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przypisanych (k. 2-4, k.19-20, k. 34-35, k. 66-68).

W uzasadnieniu wskazano, że kwota dochodzona pozwem wynika z umowy kredytu gotówkowego nr (...) z dnia 12 listopada 2009 r. zawartej z (...) Bankiem S.A. Wobec jedynie częściowej spłaty zadłużenia bank wystawił przeciwko pozwanemu Bankowy Tytuł Egzekucyjny i wszczął na jego podstawie postępowanie egzekucyjne, które nie doprowadziło do spłaty zadłużenia. Następnie bank sprzedał wierzytelność wynikającą z zawartej umowy powodowi na mocy umowy cesji wierzytelności z dnia 26 października 2011 r. Dochodzona kwota obejmuje: 1.292,23 zł tytułem kapitału, 383,34 zł tytułem skapitalizowanych odsetek oraz 540,65 zł tytułem kosztów.

W dniu 21 maja 2012 r. Referendarz Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie wydał nakaz w postępowaniu upominawczym (k. 4).

Postanowieniem z 20 maja 2022 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie przekazał sprawę do rozpoznania tut. Sądowi w wyniku skutecznie wniesionego przez pozwanego sprzeciwu od nakazu zapłaty wydanego w (...). (k. 15/2).

We wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym sprzeciwie oraz dalszych pismach procesowych pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenia od powoda kosztów procesu. Pozwany podniósł zarzut braku legitymacji czynnej z uwagi na przedłożenie wydruku komputerowego, który nie stanowi załącznika do umowy przelewu wierzytelności. Pozwany zakwestionował roszczenie tak co do zasady jak i wysokości. Wskazał, iż wyciąg z ksiąg rachunkowych nie funduszu nie stanowi dokumentu urzędowego, a tym samym nie jest dowodem istnienia zobowiązania pozwanego. Pozwany zarzucił, iż osoba podpisująca umowę w imieniu banku nie była do tego uprawniona, bank nie wykonał swojego zobowiązania i nie przesłał pozwanemu karty kredytowej ani nie przekazał na rzecz pozwanego żadnej kwoty pieniężnej. (k. 10/2-11, 62-63)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 12 listopada 2009 r. M. G. (2) zawarł z (...) Bankiem S.A. z siedzibą w W., reprezentowanym przez (...) S.A. w L., umowę nr (...), nr modułu (...), przyznania limitu kredytowego i wydania karty kredytowej. Umowa została własnoręcznie podpisana przez pozwanego. Kredyt został udzielony na sfinansowanie zakupu towarów w postaci dwóch zestawów CB radio wraz z antenami. Pozwany zobowiązał się do spłaty kredytu wraz z odsetkami w 24 miesięcznych ratach w kwocie po 84,96 zł.

Pozwany początkowo dokonywał wpłat na poczet zaciągniętego zobowiązania.

W dniu 9 marca 2011 r. (...) Bankiem S.A. z siedzibą w W. wystawił Bankowy Tytuł Egzekucyjny nr (...), zgodnie z którym kwota niespłaconego kapitału wynosi 1.292,23 zł, odsetek umownych – 72,92 zł, odsetek karnych – 28,78 zł, odsetek ustawowych – 4,50 zł. Tytuł egzekucyjny została zaopatrzony w klauzulę wykonalności przez Sąd Rejonowy w Nowym Sączu. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Muszynie zawiadomiła (...) Bankiem S.A. z siedzibą w W. , iż egzekucja jest nieskuteczna. Jednocześnie wskazał, iż dłużnik mieszka pod wskazanym przez wierzyciela adresem jednak w lokalu brak ruchomości przedstawiających jakakolwiek wartość.

Dowód: umowa kredytu – k. 47-49, (...) 36, wniosek o nadanie klauzuli wykonalności – k. 36/2, wniosek o wszczęcie egzekucji – k. 45-46, zawiadomienie o bezskuteczności egzekucji – k. 46/2

Na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 26 kwietnia 2011 r. zawartej pomiędzy (...) Bankiem S.A. z siedzibą w W. a powodem oraz aneksu z dnia 21 czerwca 2011 r. i aneksu z dnia 14 listopada 2011 r., na podstawie której powód nabył wierzytelność wynikającą z umowy pożyczki, nr modułu (...), zawartej z M. G. (1), nr PESEL: (...).

Dowód: umowa sprzedaży wierzytelność wraz z aneksami – k. 38-44, załącznik do umowy – k. 52, pełnomocnictwo – k. 37/2, zawiadomienie o przelewie – k. 51, wezwanie do zapłaty – k. 50

Powyższy, częściowo niesporny, stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów z dokumentów. Dokumenty załączone do akt sprawy stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone (art. 244 k.p.c.), jak również tego, że osoby, które je podpisały złożyły zawarte w nich oświadczenia (art. 245 k.p.c.). Treść i forma dokumentów nie zostały skutecznie zakwestionowane przez strony, również Sąd po zapoznaniu się z nimi nie powziął co do nich wątpliwości. Dokumenty te korzystają z domniemania autentyczności i prawdziwości.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Na wstępie należy stwierdzić, iż pomiędzy stronami nie był sporny fakt podpisania umowy przez pozwanego, prowadzenia przez pierwotnego wierzyciela postępowania egzekucyjnego przy udziale pozwanego. Pozwany zakwestionował roszczenie co do zasady i wysokości, w tym ważność umów cesji i pożyczki.

Stosownie do treści art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść przysługującą mu wierzytelność na osobę trzecią, chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania; zgodnie z § 2 powołanego przepisu, wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Wbrew zarzutom pozwanego, powód przedłożył komplet dokumentów przemawiających za tym, że przysługuje mu legitymacja czynna. W celu wykazania swojej legitymacji przedłożył: umowę sprzedaży wierzytelności cesji z 26 kwietnia 2011 r. z załącznikami, aneksy z dnia 21 czerwca 2011 r. i aneksu z dnia 14 listopada 2011 r.. Wymienione odpisy dokumentów, potwierdzone urzędowo za zgodność z oryginałami przez notariusza, zostały poświadczone za zgodność przez występującego w sprawie pełnomocnika (art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych). Wyciąg z załącznika do umowy cesji, przedłożony w oryginale, wraz z pełnomocnictwem dla osoby podpisanej pod wyciągiem ze wskazaniem zajmowanego stanowiska (pieczątka), identyfikują wierzytelność będącą przedmiotem przelewu oraz podmioty będące stronami umowy, zawierając w swej treści kolejno: numer modułu pożyczki, imię i nazwisko pozwanego, jego PESEL, adres, tożsame z danymi zawartymi u umowie pożyczki, z którą powód wiąże swoje roszczenie. Niezasadne w tym zakresie są więc twierdzenie pełnomocnika pozwanego, iż przedłożony wyciąg to jedynie wydruk komputerowy. W pozwie i piśmie procesowym z 9 listopada 2022 r. powód precyzyjnie wyjaśnił przyczyny nieujawnienia pewnych fragmentów przedłożonych załączników, które sąd w pełni akceptuje. Przedstawiona forma dokumentu pozwala na zapoznanie się z warunkami zawartej umowy oraz danymi identyfikującymi dochodzoną w sporze wierzytelność. Przywołane dokumenty wyraźnie identyfikowały umowę pożyczki z 12 listopada 2009 r. i dane identyfikujące pozwanego. Przedłożone dokumenty były więc wystarczające do przyjęcia, że strona powodowa skutecznie nabyła w drodze cesji wierzytelność przysługującą uprzednio wobec pozwanej pożyczkodawcy, tym samym w okolicznościach sprawy wykazana została legitymacja czynna. Nie budzi przy tym wątpliwości, że dokumentem prywatnym jest także odpis dokumentu stanowiący dowód istnienia oryginału (art. 129 § 2 k.p.c.).

Zgodnie z art. 720 § 1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Umowa pożyczki, której wartość przekracza tysiąc złotych, wymaga zachowania formy dokumentowej (§ 2). Do zachowania pisemnej formy czynności prawnej wystarcza złożenie własnoręcznego podpisu na dokumencie obejmującym treść oświadczenia woli (art. 78 § 1 k.c.) a taka sytuacja zachodzi w okolicznościach sprawy. Umowa pożyczki z dnia 12 listopada 2009 r. została własnoręcznie podpisana przez pozwanego, który zawarł ją w celu sfinansowania zakupu wskazanych w umowie towarów. Zarzuty pozwanego, iż bank nie wykonał swojego zobowiązania i nie przesłał pozwanemu karty kredytowej ani nie przekazał na rzecz pozwanego żadnej kwoty pieniężnej były niezrozumiałe, nie odnosiły się do okoliczności niniejszej sprawy. Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego bezsprzecznie wykazała, że pomiędzy stronami doszło do skutecznego zawarcia umowy pożyczki i jej wykonania. Zarzut, iż osoba podpisująca umowę w imieniu banku nie była do tego uprawniona, okazał się niezasadny, gdyż zgodnie z treścią art. 97 k.c., osoba czynna w lokalu przedsiębiorstwa przeznaczonym do obsługiwania publiczności poczytywana jest, w razie wątpliwości, za umocowaną do dokonywania czynności prawnych, które zazwyczaj bywają dokonywane z osobami korzystającymi z usług tego przedsiębiorstwa. Przedmiotowa umowa została zatem zawarta skutecznie. Własnego podpisu pod umową pozwany nie kwestionował. Ponadto w 2011 r. przeciwko pozwanemu było prowadzone postępowanie egzekucyjne, o którym posiadał wiedzę, na podstawie wniosku pierwotnego wierzyciela, pozwany w żaden sposób nie kwestionował powyższych faktów.

Pozwany także kwestionował dochodzone roszczenie co do wysokości zarzucając, iż wyciąg z ksiąg rachunkowych nie funduszu nie stanowi dokumentu urzędowego, a tym samym nie jest dowodem istnienia zobowiązania pozwanego. Taki dokument nie został przedłożony w toku postępowania sądowego, co uniemożliwia odniesienie się do postawionego zarzutu. Wysokości dochodzonego roszczenia powód wykazał poprzez przedłożenie dokumentów przekazanych przez pierwotnego wierzyciela tj. Bankowego Tytułu Egzekucyjnego wystawionego przeciwko pozwanemu, który został zaopatrzony w klauzulę wykonalności przez Sąd. Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą bankowy tytuł egzekucyjny, któremu nadano klauzulę wykonalności na podstawie przepisów obowiązujących przed 27.11.2015 r. zachowuje moc tytułu wykonawczego także po tej dacie (art. 11 ust. 3 nowelizacji z 25.09.2015 r.), a zatem może także stanowić podstawę egzekucji (por. wyrok SN z 11.05.2017 r., II CSK 440/16, LEX nr 2333028). Brak więc podstaw do kwestionowania danych zawartych w przedłożonym tytule wykonawczym. Ponadto powód w piśmie procesowym z 9 listopada 2022 r. precyzyjnie wyjaśnił sposób wyliczenia kwot składających się na kwotę dochodzonego roszczenia. Po zapoznaniu się z treścią wskazanych wyżej dokumentów oraz pism procesowych Sąd nie powziął żadnych wątpliwości co do kwoty objętej żądaniem pozwu.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w pkt I wyroku zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę objęta zadaniem pozwu.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 § 1, 1 ¹ i 3 k.p.c. i zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Na koszty złożyły się: opłata od pozwu 30 zł, wynagrodzenie pełnomocnika 600 zł ustalone na podstawie przepisów obowiązujących w dniu wniesienia pozwu wraz z opłatą od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

Sędzia Agnieszka Poręba