Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 10 września 2024 roku

Powódka J. S. prowadząca działalność gospodarczą pod firmą (...).com J. S. we W. wniosła pozew przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 3.133,03 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie skapitalizowanymi na dzień 6 grudnia 2023 roku wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

Powódka w uzasadnieniu podała, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu pojazdów zastępczych. W wyniku kolizji drogowej, doszło do uszkodzenia samochodu marki F. (...) o nr rej. (...) należącego do K. C.. W dniu 11 czerwca 2020 roku poszkodowany zawarł z powódką umowę najmu samochodu zastępczego marki M. (...), który był używany przez poszkodowanego do 7 lipca 2020 roku. Stawka dobowa najmu pojazdu zastępczego została ustalona na 450 zł netto (553,50 zł brutto). Okres najmu pojazdu zastępczego wyniósł 27 dni. Za okres najmu pojazdu zastępczego powód wystawił fakturę na kwotę 15.288,90 złotych brutto, a następnie na podstawie udzielonego jej przez poszkodowanego upoważnienia zwróciła się do strony pozwanej o wypłatę odszkodowania. Pozwany przyjął do likwidacji stawkę 350 zł brutto za dobę najmu zamiast 553,50 zł brutto przyjętej przez powódkę, uznając 21 z 27 dni najmu pojazdu zastępczego. Pozwany tytułem likwidacji szkody z tytułu wynajmu pojazdu zastępczego wypłacił w dniu 12 sierpnia 2020 roku kwotę 7,350 złotych brutto. W niniejszym postępowaniu powódka dochodziła zapłaty kwoty stawki dobowej obniżonej do 350 brutto uznanej przez pozwanego oraz kosztów podstawienia i odbioru pojazdu zastępczego. Należność z tytułu reszty wynajmu pojazdu zastępczego wynosiła 2444,40 zł Do tego powódka doliczyła odsetki skapitalizowane do w/w kwoty od dnia 13.08.2020 roku do 6 grudnia 2023 roku tj. kwotę 688,63 zł . Łączna dochodzona kwota wyniosła 3.133,03 zł. (k. 1 – 6)

Nakazem zapłaty z dnia 14 grudnia 2023 roku referendarz uwzględnił żądanie pozwu w całości (k. 31).

Pozwany od nakazu zapłaty złożył sprzeciw (k.37-38), w którym wniósł o oddalenie powództwa, oświadczając, iż kwestionuje okres najmu pojazdu oraz stawkę dobową najmu jako stawkę rynkową, twierdząc jednak, iż poszkodowany został poinformowany o możliwości skorzystania z wynajmu przez partnerów współpracujących z pozwanym, i w związku z tym stawka została zweryfikowania do kwoty 350 złotych brutto. Wskazano także, że poszkodowany ma obowiązek współpracować z ubezpieczycielem w zakresie minimalizacji szkody.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Samochód poszkodowanego K. F. Mustang o nr rej. (...) uległ uszkodzeniu w wyniku zdarzenia drogowego z dnia 11 czerwca 2020 roku. Szkoda w pojeździe poszkodowanego została uznana za szkodę częściową. W tym samym dniu poszkodowany zgłosił szkodę. Poszkodowany został poinformowany o możliwości wynajmu pojazdu zastępczego przez firmy współpracujące z ubezpieczycielem oraz o kosztach tego wynajmu.

W dniu 11 czerwca 2020 roku poszkodowany K. C. zawarł z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego marki M. (...). Pojazd zastępczy był używany przez poszkodowanego do 7 lipca 2020 roku.

Koszt wynajmu pojazdu zastępczego za dobę wyniósł zgodnie z umową 450 złotych netto. Okres wynajmu pojazdu zastępczego wyniósł 27 dni, za co powódka wystawiła fakturę na kwotę 15288,90 złotych brutto, w tym 200 zł za podstawienie i odbiór auta.

Dowód: umowa najmu- k. 12, faktura VAT – k.13, opinia biegłego T. M. – k. 59-63,

Poszkodowany i powódka zawarli umowę cesji wierzytelności, na podstawie której K. C. przelał na powódkę swoją wierzytelność o odszkodowanie z tytułu najmu pojazdu zastępczego, przysługującą mu z tytułu polisy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy, w związku ze szkodą komunikacyjną w pojeździe marki F. (...). Powódka zgłosiła roszczenie pozwanej z tytułu najmu pojazdu zastępczego i w dniu 13.08.2020 roku pozwana wypłaciła powodowi kwotę 7350 złotych za okres 21 dni po stawce 350 zł brutto tytułem najmu pojazdu zastępczego. W uzasadnieniu przyjętej stawki wskazano, iż koszt najmu pojazdu zastępczego został zweryfikowany w zakresie okresu wynajmu i wysokości stawki, o czym poszkodowany miał być przez ubezpieczyciela poinformowany przy zgłoszeniu szkody.

Dowód: umowa cesji i pełnomocnictwo k. 16-18, decyzja o wypłacie – k. 14

Okres uzasadnionego najmu pojazdu zastępczego wyniósł 27 dni. Powódka niniejszym pozwem zweryfikowała stawkę dobową wynajmu do kwoty uznanej przez ubezpieczyciela 350 zł brutto. Zgodnie z cennikiem powódki podstawienie i odbiór auta do klienta to koszt po 100 złotych netto, obsługa w soboty, niedziele i święta - 80 zł.

Dowód: opinia biegłego T. M. – k. k. 59-63, cennik k. 18.

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie dowodów powołanych w opisie stanu faktycznego, które nie były kwestionowane przez strony. Ostatecznie powódka przyjęła do rozliczenia stawkę dobową zaakceptowaną przez ubezpieczyciela – 350 zł brutto, w związku z czym wysokość stawki nie była między stronami sporna.

Z opinii biegłego T. M. wynika, że długość okresu najmu 27 dni byłą uzasadniona względami technologicznymi. Opinia nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania.

Sąd pominął dowód z zeznań świadka R. J. gdyż nie był on niezbędny do prawidłowego wyjaśnienia stanu faktycznego w sprawie, a okoliczności istotne wynikały z dokumentów oraz z dopuszczonej opinii biegłego. Okoliczności, na jakie świadek ten został zgłoszony zostały wykazane innymi dowodami, stąd prowadzenie dowodu z zeznań świadka R. J. okazało się zbędne. Stąd na podstawie art. 235 ²§ 1 pkt 2 k.p.c. Sąd ten wniosek dowodowy pominął.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 822 k.c., w wyniku zawarcia urnowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody (art. 805 k.c.). Wysokość odszkodowania powinna być ustalona według reguł określonych w art. 363 k.c. Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Powódka uzasadniła swoją legitymację czynną wobec pozwanego ubezpieczyciela tym, że nabyła wierzytelność o wypłatę odszkodowania, z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego od poszkodowanego, na podstawie cesji (art. 509 k.c.). Przedmiotem przelewu może być co do zasady wierzytelność istniejąca, którą cedent może swobodnie rozporządzać, powinna być w dostateczny sposób oznaczona (zindywidualizowana). Skuteczne jest zbycie wierzytelności, nieoznaczonej dokładnie w umowie przelewu, jeżeli można ją określić na podstawie treści stosunku zobowiązaniowego, z którego wynika (tak: wyrok SN z dnia 5 listopada 1999 r., III CKN 423/98, OSNC 2000, Nr 5, poz. 92).

Poszkodowanemu przysługiwało wobec pozwanego ubezpieczyciela roszczenie o naprawienie szkody z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej między ubezpieczycielem i sprawcą kolizji drogowej z dnia 11 czerwca 2020 r. Zgodnie z umową cesji, dołączoną do pozwu, poszkodowany przeniósł na powódkę wierzytelność z tytułu odszkodowania w zakresie kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Należność dochodzona w pozwie stanowiła różnicę między kosztami wynajmu samochodu zastępczego naliczonymi przez powódkę, przy zweryfikowanej stawce dobowej do kwoty 350 złotych brutto oraz kosztami podstawienia pojazdu a wysokością odszkodowania, wypłaconego przez pozwanego ubezpieczyciela. Podkreślenia wymaga, iż w toku postępowania nie był sporna stawka dobowa a jedynie okres wynajmu pojazdu zastępczego.

Kwestia odpowiedzialności pozwanej za skutki wypadku nie była sporna. Zakres obowiązku odszkodowawczego pozwanego obejmuje poniesione koszty najmu pojazdu zastępczego tego samego typu co uszkodzony za czas niezbędny do naprawy, lub jak w przypadku poszkodowanego w niniejszej sprawie do zakupu innego pojazdu w celu zaspokojenia potrzeb w sposób porównywalny do stanu sprzed wystąpienia szkody. Wskazać należy, iż pojazd wynajęty przez poszkodowanego był pojazdem tej samej klasy (segment handlowy E). Poza sporem było, że w postępowaniu likwidacyjnym pozwany wypłacił powódce łącznie kwotę 7350 złotych za okres 21 dni po stawce 350 zł brutto tytułem najmu pojazdu zastępczego.

Wskazać należy, iż pozwany nie wykazał, by okres wynajmu 21 dni był wystarczający do usunięcia szkody. Zgodnie z opinią biegłego uzasadniony okres wynajmu pojazdu zastępczego wyniósł 27 dni.

Bezspornie zatem powódce przysługuje od strony pozwanej, jako ubezpieczyciela sprawcy szkody, zwrot kosztów najmu samochodu zastępczego za okres 27 dni (art. 361 § 2 k.c.) po stawce 350 złotych brutto. Są to wydatki poniesione w następstwie zdarzenia wywołującego szkodę, które by nie powstały bez tego zdarzenia, a prowadzące do powypadkowego zmniejszenia majątku poszkodowanego, czyli straty. Poszkodowanemu przysługiwał wybór odpowiedniego podmiotu, oferującego wypożyczenie auta zastępczego i z tej możliwości poszkodowany skorzystał.

Mając powyższe na uwadze za zasadne należało uznać zatem żądanie pozwu w całości przyjmując, iż powódce należało się odszkodowanie za 27 dni wynajmu po 350 złotych brutto tj. łącznie kwota 9450 złotych. Skoro w postępowaniu likwidacyjnym pozwany wypłacił kwotę 7350 złotych, zatem do uzupełnienia pozostawałaby kwota 2100 złotych. Ponadto należne odszkodowanie obejmuje także koszty podstawienia 246 zł brutto łącznie 2346 złotych brutto . Odsetki skapitalizowane za okres od 13 sierpnia 2020 roku do 6 grudnia 2023 roku wynosiłyby 702,67 zł, skoro jednak powódka formułowała roszczenie w tym zakresie do kwoty 688,63 zł to Sąd zgodnie z art. 321 k.p.c. nie mógł wyrokować ponad żądanie. Stąd kwota żądana w pozwie tj. 688,63 złotych mieściła się w kwocie 702,67 złotych, do której dochodzenia powódka była uprawniona, zatem Sąd uwzględnił tak sformułowane powództwo do kwoty 2346 zł plus 688,63 zł łącznie 3034,63 zł.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów w zw. z art. 415 k.c. i art. 436 § 1 k.c. w zw. z art. 435 k.c. powództwo zostało uwzględnione w części z pominięciem kwoty za podstawienie w niedzielę i święta. Podstawą orzeczenia o odsetkach jest art. 481 k.c. w zw z art. 817 k.c. tj. zgodnie z żądaniem pozwu od 7 grudnia 2023 roku . W pozostałym zakresie powództwo zostało oddalone jako niezasadne.

O powyższym orzeczono w pkt I i II wyroku.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. z zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Na koszty należne powodowi złożyły się koszt wynagrodzenia pełnomocnika w kwocie 900 złotych, opłata od pozwu w kwocie 200 złotych oraz 17 złotych opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Na podstawie art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego kwotę 777,28 zł tytułem kosztów wynagrodzenia biegłego poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.