Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 marca 2018 roku

Sąd Rejonowy w Nowym Sączu V Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący:	SSR Bartosz Łopalewski
Protokolant:	sekr. sąd. Elżbieta Fałowska

po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2018 roku w Nowym Sączu

na rozprawie

sprawy z powództwa Przedsiębiorstwa Usługowo-Handlowego (...) spółki z o.o. w W.

przeciwko Towarzystwu (...) w W.

o zapłatę

I. zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) w W. na rzecz strony powodowej Przedsiębiorstwa Usługowo-Handlowego (...) spółki z o.o. w W. kwotę 2.100,00 zł (dwa tysiące sto złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczanymi od dnia 16 marca 2017 roku do dnia zapłaty;

II. oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III. zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) w W. na rzecz strony powodowej Przedsiębiorstwa Usługowo-Handlowego (...) spółki z o.o. w W. kwotę 818,41 zł (osiemset osiemnaście złotych czterdzieści jeden groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt V GC 1117/17

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

W dniu 31 grudnia 2016 roku w wyniku zdarzenia drogowego uszkodzony został pojazd T. M.. Odpowiedzialność cywilną za skutki tego zdarzenia ponosi strona pozwana.

(niesporne)

W wyniku zdarzenia pojazd miał uszkodzony m.in. błotnik i drzwi. Uszkodzenia skutkowały powstaniem ostrych nierównych elementów. Samochód nie był także szczelny. Z tego względu nie nadawał się do jazdy i poszkodowany zdecydował się na korzystanie z pojazdu zastępczego.

Dowód: zeznania świadka J. H.

zdjęcia (...) i (...) z akt szkody

Poszkodowany korzystał z pojazdu zastępczego od 2 stycznia 2017 roku

Dowód: umowa najmu (k. 10)

faktura (k. 11)

Tego samego dnia strona powodowa podpisała poszkodowanym umowę cesji wierzytelności.

Dowód: umowa (k. 9)

Pierwszy kosztorys naprawy sporządzała strona pozwana. Przesłała go stronie powodowej w dniu 16 stycznia 2018 roku.

(niesporne)

Kosztorys ten nie obejmował części spodziewanych przez poszkodowanego, stąd strona powodowa sporządziła własny kosztorys naprawy.

Dowód: zeznania świadka J. H.

Kosztorys ten został wysłany w dniu 18 stycznia 2017 roku i zatwierdzony przez stronę pozwaną w dniu 25 stycznia 2017 roku.

(niesporne)

Poszkodowany korzystał z pojazdu zastępczego do 11 lutego 2017 roku. Strona powodowa naliczyła czynsz najmu jedynie za 31 dni, to jest do 2 lutego 2017 roku.

Dowód: umowa najmu (k. 10)

faktura (k. 11)

W dniu 18 lutego 2017 roku strona powodowa wystawiła poszkodowanemu fakturę na kwotę 21.855,74 złote, w tym kwotę 4.410,57 złotych z tytułu najmu pojazdu zastępczego.

Dowód: faktura (k. 11)

Strona pozwana przyznała kwotę 3.325 złotych tytułem rekompensaty za koszt najmu pojazdu zastępczego, to jest 19 dni.

Dowód: pismo (k. 13)

Ocena dowodów

I.

W niniejszej sprawie strona powodowa dochodziła rekompensaty za najem pojazdu zastępczego i kosztów naprawy. Uzasadnienie pozwu w zakresie tego ostatniego elementu żądania pozwu były tak enigmatyczne, że strona pozwana w swoim stanowisku procesowym nie podjęła go wcale. Co istotne, pełnomocnik strony powodowej nawet na rozprawie nie był w stanie powiedzieć, jaka naprawa miałaby zostać zrekompensowana, ograniczając się do wskazania, iż chodzi o „jakieś części” i oświadczając wyraźnie, iż „nie wie za jakie części strona pozwana nie zapłaciła”. Wobec braku twierdzeń konstruujących podstawę faktyczną powództwa w tym zakresie, niemożliwe było prowadzenie postępowania dowodowego.

II.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa nie wskazała, za jaki okres najmu dochodzi rekompensaty. Wyręczając stronę powodową w przytaczaniu twierdzeń o faktach Sąd mógł wnioskować z przedstawionych dowodów z dokumentów (umowa najmu – k. 10), iż najem trwał od 2 stycznia 2017 roku do 11 lutego 2017 roku, co daje 40 dni. Sąd nie jest jednak zobowiązany ani uprawniony by zastępować strony w ciężarze przytaczania twierdzeń o faktach. Jest to ciężar spoczywający wyłącznie na stronach (art. 3 k.p.c.). Na rozprawie Sąd zadał więc pełnomocnikowi strony powodowej pytanie o okres, za który strona powodowa dochodzi w tej sprawie rekompensaty (k. 61). Pełnomocnik strony powodowej – po wielokrotnych próbach i zmianach stanowiska – wyraził ostatecznie twierdzenie, iż w niniejszej sprawie dochodzi rekompensaty za 12 dni z 31 dni, których dotyczyła odpłatność, a więc nie do 11 lutego 2017 roku ale wyłącznie do 2 lutego 2017 roku (k. 61/2).

III.

Strona pozwana nie kwestionowała rynkowości umówionej stawki czynszu najmu (k. 22). Zarzucała jedynie, iż okres najmu został „wydłużony” (k. 23). Podniosła dwa konkretne zarzuty odnośnie okresu najmu, to jest zarzuciła, iż pojazd mógł być eksploatowany do dnia faktycznego rozpoczęcia naprawy oraz że kalkulacja naprawy została przesłana dopiero po 7 dniach od oględzin pojazdu (k. 23).

IV.

Istotne dla sprawy było więc to, czy w okresie najmu, za jaki strona powodowa dochodzi odszkodowania, wystąpiły zdarzenia uzasadniające tenże najem.

Konkretne twierdzenia o przebiegu naprawy i współdziałaniu stron w toku postępowania likwidacyjnego strona powodowa wyraziła dopiero – na wezwanie Sądu – w piśmie procesowym z dnia 23 lutego 2018 roku (k. 48).

Pełnomocnik strony pozwanej – mimo wezwania (k. 51) – nie złożył oświadczenia odnośnie tych twierdzeń, stąd Sąd przyjął je za przyznane (art. 230.

Fakty te znajdowały też potwierdzenie w aktach szkody. I tak, to że pierwszą kalkulację naprawy sporządzała strona pozwana i sporządziła ją dopiero w dniu 16 stycznia 2017 roku wynika z dokumentu oznaczonego jako plik (...) oraz (...). To, że następnie kalkulację sporządzała strona powodowa, kalkulacja ta była odmienna i została ukończona 18 stycznia 2017 roku wynika z dokumentu oznaczonego jako (...).

V.

Zarzut strony pozwanej, jakoby poszkodowany powinien korzystać z własnego pojazdu do dnia rozpoczęcia naprawy, nie był trafny.

Z dokumentu oznaczonego jako plik (...) wynika prawdziwość twierdzenia strony powodowej zaprezentowanego w piśmie procesowym z dnia 25 stycznia 2018 roku, iż uszkodzeniu uległ błotnik i drzwi prawe przednie, które podczas oględzin zostały przez przedstawiciela strony pozwanej zakwalifikowane do wymiany. Uszkodzenie tych elementów w sposób powodujący zniekształcenie powierzchni oraz ostre, nierówne kształty wynika także z materiału zdjęciowego (pliki (...), (...)). Wobec powyższego użytkowanie takiego pojazdu w ruchu drogowym przez poszkodowanego powodowałoby nieakceptowalne zagrożenie. Stąd uzasadnione było korzystanie – również przed rozpoczęciem naprawy – z pojazdu zastępczego.

VI.

Nietrafny był zarzut strony pozwanej dotyczący tego, iż kalkulacja naprawy została przesłana przez stronę powodową dopiero po 7 dniach od oględzin pojazdu. To, że strona powodowa przesłała własną kalkulację dopiero 18 stycznia 2017 roku jest prawdą. Strona pozwana niezasadnie pomija jednak, iż była to kalkulacja druga. Pierwszą kalkulację po oględzinach sporządzała strona pozwana (a dokładnie podmiot działający na jej zlecenie) i ukończona zostało dopiero 16 stycznia 2017 roku. Strona powodowa nie była więc w zwłoce. Czekała – zgodnie z poczynionymi ustaleniami – na sporządzenie kalkulacji przez stronę pozwaną. Własną kalkulację sporządziła (w ciągu 2 dni) dopiero na skutek spostrzeżenia, iż kalkulacja otrzymana od strony pozwanej nie jest akceptowana przez poszkodowanego.

VII.

W tym miejscu zwrócić należy uwagę, iż zgłoszenie przez poszkodowanego szkody nastąpiło terminowo - strona pozwana nie zarzucała, by zgłoszenie szkody nastąpiło z opóźnieniem. Przyjąć więc trzeba, że przeprowadzenie oględzin dopiero w dniu 11 stycznia 2017 roku i przygotowanie kosztorysu przez stronę pozwaną dopiero 16 stycznia 2017 roku wynikało wyłącznie z przyczyn od niej zależnych. Kosztorys ten zresztą okazał się być w znacznej mierze nieadekwatny do rzeczywistych potrzeb skoro strona pozwana zaakceptowała następnie (25 stycznia 2017 roku) kosztorys sporządzony przez stronę powodową opiewający na odmienna kwotę.

Zatwierdzenie kosztorysu warsztatowego nastąpiło dopiero 25 stycznia 2017 roku mimo przesłania tego kosztorysu już 18 stycznia 2018 roku (plik (...) w aktach szkody) i dopiero po ponagleniu pochodzącym od pracownika strony powodowej (plik (...) w aktach szkody). Nie można więc zasadnie twierdzić, że wydłużenie naprawy wynikało z winy strony pozwanej skoro dążyła ona do szybkiego i pełnego naprawienia szkody.

VIII.

Roszczenie pozwu ograniczone było do części rzeczywistego okresu najmu. W niniejszym postępowaniu strona powodowa dochodziła rekompensaty za dalsze 12 dni, bowiem za okres pierwszych 19 zapłata nastąpiła w postępowaniu likwidacyjnym. Wynika więc z tego, iż strona powodowa dochodziła rekompensaty za okres najmu od 22 stycznia 2017 roku do 2 lutego 2017 roku. Okres ten wykracza jedynie o 6 dni roboczych ponad dzień zatwierdzenia kosztorysu warsztatowego (25 stycznia 2017 roku). Biorąc pod uwagę, że technologiczne czynności naprawcze wymagały czterech pełnych dni, to okres 6 dni, za których strona powodowa dochodzi zapłaty, nie obejmuje nawet czasu potrzebnego na te czynności technologiczne, sprowadzenie części zamiennych oraz czynności przygotowawcze. Okres ten jest więc w pełni uzasadniony.

IX.

Nietrafne są więc wyliczenia strony pozwanej zaprezentowane w toku postępowania likwidacyjnego w piśmie z dnia 4 sierpnia 2017 roku (k.13-14). Bezpodstawnie przyjęto w nim bowiem, że naprawa rozpocząć się powinna już 16 stycznia 2017 roku. W rzeczywistości tego dnia strona pozwana przesłała dopiero swój kosztorys, który okazał się niepełny i został ostatecznie odrzucony przez zatwierdzenie w dniu 25 stycznia 2017 roku kosztorysu warsztatowego.

X.

Strona pozwana nie sprecyzowała wniosku o dowód z akt szkody (k.22). Pełnomocnik strony pozwanej – mimo wezwania – nie był w stanie na rozprawie określić choćby jednego faktu, który jest sporny i miałby być dowiedziony, jak też – w co w tej sytuacji oczywiste - choćby jednego dokumentu z akt szkody, który miałby ten fakt potwierdzić. Sformułował tylko wniosek o zakreślenie dodatkowego terminu, co było jednoznaczne z odroczeniem rozprawy tylko dlatego, iż strona procesu nie wie co (jakie fakty) i czym (jakim dowodem) chciałaby dowodzić

XI.

Wobec jednoznacznej wymowy zdjęć uszkodzonego pojazdu oraz zeznań świadka J. H. Sąd oddalił wniosek strony pozwanej o dowód z opinii biegłego nakierowany na ustalenie, czy pojazd mógł być eksploatowany w ruchu drogowym. Nie przekraczało wiedzy powszechnej ustalenie, iż uszkodzenia były tego rodzaju, iż wykluczały pojazd z ruchu.

Ocena prawna

Strona powodowa dochodziła odszkodowania rekompensującego koszt najmu pojazdu zastępczego za 12 dni (2.100 złotych) oraz bliżej nieokreślonego kosztu naprawy (240,70 złotych). Strona pozwana ponosi odpowiedzialność cywilną za sprawę szkody (art. 822 k.c.). Udowodnione zostało roszczenie motywowane najmem. Nieudowodnione zostało roszczenie motywowane naprawą.

Wobec powyższego Sąd powództwo uwzględnił częściowo, to jest odnośnie rekompensaty za najem pojazdu zastępczego.

O kosztach procesu orzeczono stosownie do wyniku sprawy, to jest części w jakiej każda ze stron wygrała sprawę (art. 98 k.p.c.).