Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 marca 2023 roku

Sąd Rejonowy w Nowym Sączu, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący : Sędzia Wojciech Langer

Protokolant : Katarzyna Szczygieł

przy udziale oskarżyciela publicznego K. Ł.

po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2023 roku

sprawy D. S.

córki K. i K. z domu P.

urodzonej (...) w N.

obwinionej o to, że:

działając jako Prezes Zarządu (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. (...) w okresie od 1 września 2021 roku do 13 czerwca 2022 roku prowadziła działalność w zakresie agencji zatrudnienia (pracy tymczasowej) bez wymaganego wpisu do rejestru podmiotów prowadzących agencje zatrudnienia (pracy tymczasowej),

tj. o wykroczenie z art. 121 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach runku pracy

I.  uznaje obwinioną D. S. za winną popełnienia zarzucanego jej czynu, stanowiącego wykroczenie z art. 121 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach runku pracy i za to na mocy tego przepisu wymierza jej karę grzywny w kwocie 3.000 (trzech tysięcy) złotych;

II.  na zasadzie art. 118 § 1 kpw i art. 627 kpk w zw. z art. 617 kpk i art. 119 kpw zasądza od obwinionej D. S. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych tytułem wydatków oraz kwotę 300 (trzystu) złotych tytułem opłaty.

Sygn. II W 714/22

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 23.03.2023 roku

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

D. S. jest prezesem zarządu (...) sp. z o.o. oraz (...) sp. z o.o. W/w Spółki – powiązane ze sobą osobą prezesa – wzajemnie współpracują.

dowody : wyjaśnienia obwinionej D. S. k. 69v-70 protokół kontroli (numer (...)-53- (...)-Pt/22) k. 7-20

Działalność w/w Spółek polega na tym, że ich pracownicy wykonują zadania na rzecz innych podmiotów.

dowody : wyjaśnienia obwinionej D. S. k. 69v-70 protokół kontroli (numer (...)-53- (...)-Pt/22) k. 7-20

zeznania K. S. k. 79

zeznania I. D. k. 78v

zeznania J. P. k. 79v

Spółka (...), w dniu 1.09.2021 r., zawarła umowę z (...) sp. z o.o. sp. k. Współpraca ta miała polegać na realizacji na rzecz zleceniodawcy takich prac jak pomoc w produkcji, wykonywanie prac porządkowych itp.

dowody : umowa o świadczenie usług z dnia 1.09.2021 r. zawarta między (...) sp. z o.o. sp. k., a (...) sp. z o.o. wraz z aneksem k. 38-40

Z racji na braki kadrowe, w/w kontrakt realizowany był pracownikami zatrudnianymi przez (...) sp. z o.o.

dowody : umowa o świadczenie usług z dnia 1.09.2021 r. zawarta między (...) sp. z o.o., a (...) sp. z o.o. wraz z załącznikami k. 42-48

W 2022 roku, Państwowa Inspekcja Pracy dokonała kontroli okoliczności i sposobu świadczenia usług przez pracowników Spółki (...) na rzecz Spółki (...). Kontrola ta wykazała, że (...) sp. z o.o. prowadzi agencję zatrudnienia świadczącą usługi w zakresie pracy tymczasowej bez uprzedniego, wymaganego wpisu do właściwego rejestru. Podmiot ten był także kontrolowany przez ZUS.

dowody : wystąpienie pokontrolne (numer (...)-53- (...)- (...)) k. 4-6 protokół kontroli (numer (...)-53- (...)-Pt/22) k.7-20

akta kontrolne ZUS-u (numer (...))

D. S. nie przyznała się do stawianego jej zarzutu i wyjaśniła, że (...) sp. z o.o. zajmuje się outsourcingiem – świadczy usługi dla zleceniodawców. Są to usługi budowlane lub sprzątające. W/w spółka zawiera umowy ze zleceniodawcami i pracownikami. W umowie pracowniczej jako pracodawca wskazana jest P. J.. Zdaniem obwinionej, prowadzona przez nią działalność nie jest agencją zatrudnienia, a to dlatego, że taka agencja to pośrednicy pracy, natomiast P. J. ma swoją kadrę kierowniczą. Spółka ta nie składała zatem wniosku o wpis do właściwego rejestru.

Kierownicy wykonują bieżący nadzór nad pracownikami (w miejscu gdzie oni tę pracę świadczą). Kwestie zwolnień i urlopów ustalane są z tymi kierownikami. Kierownicy nadzorują kilkadziesiąt miejsc świadczenia pracy. Osobami wyznaczonymi do nadzoru są : I. D. i K. S.. To kierownicy sporządzają grafiki, wydają polecenia pracownikom oraz wskazują jakiego rodzaju prace należy wykonać. Kierownicy informacje takie posiadają od zleceniodawcy. Kontakt między kierownictwem, a pracownikami odbywa się telefonicznie. Z każdej brygady wyznaczona jest jedna osoba, która kontaktuje się właśnie w ten sposób z kierownikami.

Obwiniona wyjaśniła także, że pracownicy otrzymują odzież i sprzęt bez oznaczeń P. J.. Na przełomie maja i czerwca 2022 r. P. J. była kontrolowana przez ZUS i PIP. Nie stwierdzono nieprawidłowości oraz pracy tymczasowej. Umowa z pracownikami zawierana jest generalnie na pełen etat, na czas nieokreślony, przy czym, że w związku z dużą rotacją osobową, pierwsza umowa zawierana jest na 3 miesiące, a dopiero kolejna na czas nieokreślony.

Z (...) sp. z o.o. sp. k. umowę podpisaną ma (...) sp. z o.o., z którym także współpracuje P. J.. Braki kadrowe (...) P. uzupełniane są przez P. J.. P. J. wystawia fakturę (...) P., a z następnie (...) P. taką fakturę wystawia E..

Struktura organizacyjna w/w Spółek wygląda w ten sposób, że D. S. jest prezesem Zarządu (...) P. oraz P. J., następnie są kierownicy, a potem osoby nadzorujące prace na miejscu. Osoby nadzorujące prace na miejscu są natychmiastowe informowane o tym obowiązku.

I. D. zeznała, że pracuje w (...) sp. z o.o. na stanowisku kierownika. Jej zadanie polega na tym, że nadzoruje prace w (...) sp. z o.o. sp. k. Pracownicy, których nadzoruje są zatrudnieni w P. J.. Pracownicy ci wszystkie zadania wykonują sami. Ubrania robocze także zapewnia im P. J., również ta Spółka wypłaca wynagrodzenie. Pracownicy wykonujący zadania w E. zmieniają się. Są inne podmioty, jeden lub dwa, z którymi P. J. również współpracuje.

Świadek pracuje w P. J. od marca 2022 r. Od początku relacja dotyczy kontaktów z E., która polega na tym, że przedstawiciel E. przekazuje świadkowi wytyczne dotyczące pracy. Z kolei świadek informacje te przekazuje pracownikom. Przedstawiciel E. nie kontaktuje się z pracownikami. Grafik pracowniczy ustalany jest przez świadka. Pracownicy P. J. wykonują prace przy tej samej linii, co pracownicy E..

W dniu kontroli, tj. 9.05.2022 r., świadka nie było w Z., zastępował ją M. M.. Świadek podejrzewa, że mężczyzna ten był zestresowany i dlatego nie powiadomił kontrolera o swojej funkcji. Druga osoba, która zastępuje świadka to L. S..

K. S. zeznał, że pracuje w (...) sp. z o.o. (umowa o pracę). Firma świadczy usługi dla obecnie 4-5 klientów, m. in. E. i Huta (...). Pracownicy P. J. są wymieniani między usługobiorcami. Usługi wykonywane przez te osoby mają charakter powtarzalny. Na miejscu, prace nadzorują kierownicy i brygadziści. Pracownicy zwracają się do nich po polecenia oraz z wnioskami urlopowymi. To P. J. wyposaża pracowników w ubrania, które różnią się od ubrań innych pracowników, np. kolorem czepków lub plakietką. Okres na jaki P. J. zatrudnia pracowników to rok, a także dłużej. Spółka nie zatrudnia sezonowo i na krótki okres. W E. może tak być, że usługa jest wykonywana pracownikami P. J. oraz E. przy jednej taśmie. W nadzorowanej przez siebie hucie świadek jest ok. 3 razy w tygodniu, ale np. inny kierownik I. , jest codziennie w pracy – to ona nadzoruje E..

J. P. zeznał, że jest kadrowym w (...) sp. z o.o. Liczba zatrudnianych przez tę Spółkę pracowników jest zmienna, obecnie wynosi ok. 50 osób. Spółka ma podpisanych kilka umów z różnymi podmiotami, m. in. E.. Pracownicy P. J. wykonują konkretne usługi, przeważnie zakres tych prac ustala się na bieżąco. Pracownicy są przenoszeni między zleceniodawcami. Prace w E. koordynuje I. . Jest na miejscu codziennie. Pracownicy P. J. pracują wspólnie z innymi pracownikami. Ubiór różni się od ubioru innych pracowników, np. kolorem czepka lub plakietką. Urlopu pracownikom udziela P. J.. Praca świadczona jest na terenie (...).

Sąd zważył, co następuje :

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Sądu nie budził fakt wykonywania pracy przez osoby związane umową z (...) sp. z o.o., na terenie zakładu (...) sp. z o.o. sp. k. Okoliczność ta nie była kwestionowana przez obwinioną, a poza tym jest stwierdzona umową łączącą w/w podmioty. Rozstrzygnięcia wymagało jednak, czy pracę tę oraz relację łączącą P. J. oraz E., można określić mianem outsourcingu, czy też (...) sp. z o.o. prowadzi agencję zatrudnienia świadczącą usługi w zakresie pracy tymczasowej, bowiem w świetle przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, tylko prowadzenie agencji zatrudnienia świadczącej usługi w zakresie pracy tymczasowej, bez wymaganego wpisu do rejestru agencji zatrudnienia, podlega sankcji karnej.

Celem poczynienie prawidłowych ustaleń, w pierwszej kolejności wskazać należy, że we współczesnej gospodarce trudno jest często rozróżnić dostawę usług produkcyjnych od dostawy związanej z zapotrzebowaniem na samą pracę. Agencje pracy tymczasowej bywają czasami utożsamiane z firmami outsourcingowymi świadczącymi różnego typu usługi, jak np. produkcyjne, sprzątanie, czy kadrowo-płacowe. Outsourcing polega na przekazaniu firmie zewnętrznej (outsourcerowi) zadań, które najczęściej nie są powiązane z podstawową działalnością przedsiębiorstwa.

Outsourcing ma często na celu redukcję kosztów, głównie tych osobowych. Z punktu widzenia przepisów prawa cywilnego umowa outsourcingu jest umową nienazwaną, na podstawie której jeden podmiot zleca innemu wykonanie pewnych czynności. Podstawę prawną tego typu umowy stanowi art. 353(1) ustawy z 23.05.1964 r. – kodeks cywilny, zgodnie z którym strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Umowa dotycząca outsourcingu pracowniczego powinna być zawarta na piśmie ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27.01.2016 r., I PK 21/15, LEX nr 1975836).

Outsourcing można określić w myśl wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 28.10.2009 r. (sygn. V ACa 418/09, LEX nr 574511) jako system umów o przedsiębiorstwie, polegający na tym, że obsługę przedsiębiorstwa powierza się podmiotom zewnętrznym, nie będącym jego pracownikami. Istotą outsourcingu jest więc jego zewnętrzność i równorzędny charakter stosunków pomiędzy przedsiębiorcą zlecającym a przedsiębiorcą przyjmującym zlecenie. Outsourcing w znaczeniu węższym dotyczy obsługi w zakresie potrzeb wewnętrznych (np. umowa o prowadzenie ksiąg rachunkowych), natomiast w szerszym znaczeniu dotyczy także właściwej działalności przedsiębiorcy zlecającego adresowanej do jego odbiorców. Zlecający zamiast sam świadczyć usługi lub wytwarzać samemu produkty dostarczone odbiorcom powierza to osobom trzecim. W takim przypadku przedsiębiorca zlecający zawiera umowy nie z własnymi pracownikami lecz z osobami trzecimi i stosunek prawny pomiędzy przedsiębiorcą zlecającym, a outsourcingowcem łączy podmioty równorzędne, dla których właściwe mogą być umowy zlecenia, świadczenia usług, o dzieło, sprzedaży lub dostawy. O tym, które z powyższych umów łączy strony decyduje jej treść a nie tytuł.

Podstawową cechą odróżniającą outsourcing pracowniczy od zatrudnienia pracowników własnych lub też świadczenia pracy przez pracowników tymczasowych jest brak bezpośredniego i stałego podporządkowania (zarówno prawnego, jak i faktycznego) wykonawców w stosunku do podmiotu (insourcera), u którego takie usługi lub praca są wykonywane. W przypadku skierowania pracownika przez outsourcera do pracy w innym podmiocie, pracownik ten może podlegać jedynie pośredniemu i krótkotrwałemu zwierzchnictwu w nowym miejscu pracy ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27.01.2016 r., sygn. I PK 21/15, LEX nr 1975836). ( Magdalena Rycak, kierownik podyplomowych studiów Prawo pracy i ubezpieczeń społecznych - kadry i płace edycja IX).

Umowa outsoursingu usług wywodzona z zasady swobody umów dopuszczalna jest na gruncie prawa prywatnego. Ustawodawca nie powiązał z nią jednak żadnej nowej administracyjnoprawnej formy dostępu cudzoziemca do polskiego rynku pracy, ani nie nadał stronie takiej umowy uprawnienia do ich zatrudniania, a następnie dysponowania nimi na rzecz podmiotów zamierzających użytkować ich dalej. ( Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 czerwca 2022 r., sygn. III OSK 5047/21)

Z powyższego jednoznacznie wynika, że kluczowym dla rozstrzygnięcia wątpliwości przedstawionej na wstępie jest ustalenie, czy pracownicy zatrudnieni w P. J. podlegali bezpośredniemu nadzorowi i kierownictwu E., czy też nie.

Zdaniem Sądu okoliczności tego rodzaju, że :

⚫

to (...) sp. z o.o. zatrudnia pracowników i z tego tytułu odprowadza składki na ubezpieczenia społeczne

⚫

to P. J. udziela urlopów (wnioski urlopowe zalegają w aktach kontroli ZUS-u – wnioski te rzeczywiście kierowane są do Prezesa P. J., aczkolwiek dotyczą tylko urlopów bezpłatnych – k. 155 i n.)

⚫

ubiór roboczy pracowników P. J. różni się w sposób nieznaczny (wręcz symboliczny) od ubioru innych pracowników,

nie są wystarczające do uznania, że (...) sp. z o.o. współpracowała z (...) sp. z o.o. sp. k. na zasadach outsourcingu a nie agencji zatrudnienia świadczącej usługi w zakresie pracy tymczasowej. Wniosek taki wypływa przede wszystkim z kontroli przeprowadzanych w w/w Spółce przez Państwową Inspekcję Pracy oraz ZUS.

Odnosząc się właśnie do kwestii kontroli w (...) sp. z o.o. przeprowadzanej przez ZUS i braku wykazania prowadzenia agencji zatrudnienia, na co powoływała się obwiniona – to wskazać należy, że rzeczywiście kwestie te pojawiały się w trakcie kontroli, ale docelowo nie było to jej przedmiotem (szczegółowe cele kontroli wskazano m. in. w piśmie z dnia 14.07.2022 r. adresowanym do w/w Spółki – k. 1 akta kontroli ZUS-u). Zresztą ZUS pozyskał informację, że kwestia ta jest badana przez Państwową Inspekcję Pracy Okręgowy Inspektorat Pracy w K. Oddział w N. – pismo z dnia 4.07.2022 r. (akta kontroli ZUS-u - karta nienumerowana), a zatem nie analizował tych zagadnień w szerszym zakresie. Co więcej, w czasie postępowania administracyjnego ZUS-u, w charakterze świadka przesłuchano I. D., która nie tylko, że wówczas nie wskazała, że nadzoruje innych pracowników, ale zeznała, że to ona podlega kierownikom, których danych nie pamięta (k. 43 i n. akt kontroli ZUS-u). Odmiennie zatem niż w toku postępowania wykroczeniowego. Ponadto, w umowie o pracę zawartej z I. D., zalegającej w aktach ZUS-u, jako rodzaj umówionej pracy wskazano pracownik fizyczny (k. 65 akt kontroli ZUS-u).

Powyższe okoliczności nie pozwalają na obdarzenie walorem wiarygodności wyjaśnień obwinionej oraz zeznań I. D. oraz K. S., a także J. P.. Z kolei dokumentacja ZUS-u oraz Państwowej Inspekcji Pracy stanowi dokumentację urzędową, wytworzoną przez osoby niezaangażowane w konkretne, merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy, w przeciwieństwie do w/w zeznań i wyjaśnień. Zatem Sąd, swoje ustalenia oparł na materiałach w/w organów państwowych, a nie wyjaśnieniach obwinionej, które Sąd uznał, za próbę uniknięcia odpowiedzialności za popełnione wykroczenie.

Obwiniona załączyła także do akt niniejszej sprawy umowę o świadczenie usług z dnia 1.09.2021 r. zawartą między (...) sp. z o.o. sp. k., a (...) sp. z o.o. wraz z aneksem (k. 38-40) oraz umowę o świadczenie usług z dnia 1.09.2021 r. zawartą między (...) sp. z o.o., a (...) sp. z o.o. wraz z załącznikami (k. 42-48). Postanowienia tych kontaktów miały potwierdzać niewinność obwinionej, wskazywać że jej pracownicy wykonując zadania na rzecz (...) sp. z o.o. sp. k. nie byli podlegli tamtejszej kadrze kierowniczej.

W umowie o świadczenie usług z dnia 1.09.2021 r. zawarta między (...) sp. z o.o. sp. k., a (...) sp. z o.o. w § 1 ust. 3 wskazano, że Zleceniobiorca jest zobowiązany pełnić kontrolę i nadzór nad nimi (pracownicy), przy czym nadzór techniczny i organizacyjny nad świadczonymi przez Zleceniobiorcę Usługami realizował będzie Zleceniodawca. Jednak już w § 4 tejże umowy wyszczególniono obowiązki zleceniodawcy, do których należą zapewnienie sprzętu, odzieży, obuwia, informacji i środków niezbędnych do wykonywania niniejszej umowy itp. Zapisy tej umowy, wbrew stanowisku obwinionej nie pozwalają stwierdzić, że to Spółka (...) nadzorowała swoich pracowników na terenie E., bowiem na zleceniodawcy ciążyło wiele, istotnych obowiązków. Na marginesie można dodać, że wbrew wyjaśnieniom i obwinionej i zeznaniom świadków – to z tejże umowy wynika także m. in. że to E. miał zapewnić odzież roboczą, a nie P. J., czy też (...) P..

W przypadku umowy o świadczenie usług z dnia 1.09.2021 r. zawartej między (...) sp. z o.o., a (...) sp. z o.o. należy przede wszystkim zauważyć, że porozumienie to reguluje zakres współpracy między (...) sp. z o.o., a (...) sp. z o.o. Taki kontrakt (bilateralny) nie wpływa na prawa i obowiązki osób trzecich, w tym Spółki (...). Zatem zapisy tej umowy – także niejednoznaczne – nie dowodzą tego, że pracownicy P. J., wykonując prace na rzecz (...) sp. z o.o. sp. k., nie podlegali nadzorowi tamtych kierowników i brygadzistów.

Zdaniem Sądu, nie ma wątpliwości co do tego, że D. S. swoim zachowaniem wyczerpała znamion wykroczenia z art. 121 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20.04.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zgodnie z brzmieniem tego przepisu kto bez wymaganego wpisu do rejestru agencji zatrudnienia prowadzi agencję zatrudnienia, świadcząc usługi w zakresie pracy tymczasowej lub pośrednictwa pracy w zakresie kierowania osób do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych, podlega karze grzywny od 3000 do 100 000 zł.

Prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług pośrednictwa pracy, doradztwa personalnego, poradnictwa zawodowego i kierowania do pracy tymczasowej jest regulowane i wymaga wpisu do rejestru podmiotów prowadzących agencje zatrudnienia (art. 18 ust. 1). Rejestr prowadzi marszałek województwa właściwy dla siedziby podmiotu ubiegającego się o wpis. Marszałek województwa dokonuje wpisu do rejestru na podstawie pisemnego wniosku o wpis do rejestru, złożonego przez podmiot zamierzający prowadzić agencję zatrudnienia (art. 18d ust. 1 i art. 18e ust. 1).

Działalność w zakresie organizacji pracy tymczasowej polega na zatrudnianiu pracowników tymczasowych i kierowaniu tych pracowników oraz osób niebędących pracownikami do wykonywania pracy tymczasowej na rzecz i pod kierownictwem pracodawcy użytkownika, na zasadach określonych w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zabronione jest prowadzenie w/w. rodzaju działalności przed uzyskaniem wpisu do rejestru. Konieczne jest jednak stwierdzenie, że dany podmiot faktycznie prowadzi działalność w tym zakresie, a nie wykonał pojedynczą czynność. Prowadzenie działalności zakłada bowiem

Z art. 18 ust. 1 pkt 4 u.p.z. wynika, że świadczona przez agencję zatrudnienia usługa w zakresie pracy tymczasowej polega na zatrudnianiu pracowników tymczasowych i kierowaniu ich do pracy tymczasowej na rzecz i pod kierownictwem pracodawcy użytkownika. Zasady tego zatrudniania określa zaś ustawa o zatrudnianiu pracowników tymczasowych. Z literalnego brzmienia powołanego ust. 1 pkt 4 art. 18 u.p.z. bezspornie wynika, że agencja zatrudnia pracowników tymczasowych. W myśl art. 7 u.z.p.t. stosunek pracy tymczasowej nawiązywany jest na podstawie umowy o pracę na czas określony. Z literalnego brzmienia ust. 1 pkt 4 art. 18 u.p.z. nie wynika natomiast, że agencja zatrudnia osoby niebędące pracownikami, tylko że kieruje te osoby do wykonywania pracy na rzecz i pod kierownictwem pracodawcy użytkownika (!). Przez pojęcie osób niebędących pracownikami należy rozumieć osoby świadczące pracę na innej podstawie prawnej niż stosunek pracy. Mianem pracownika możemy bowiem określać osoby zatrudnione na jednej z podstaw wymienionych w art. 2 k.p. Możliwość zatrudnienia niepracowniczego przy pracy tymczasowej znajduje potwierdzenie w art. 26 u.z.p.t. Interpretacja komentowanego przepisu nie może ograniczać się do konstatacji, że jedyną właściwą podstawą prawną wykonywania pracy tymczasowej jest stosunek pracy. Usługa w zakresie pracy tymczasowej polega więc na zatrudnianiu przez agencję pracowników lub osób niebędących pracownikami i na kierowaniu ich do wykonywania pracy tymczasowej na rzecz (i pod kierownictwem tego podmiotu w przypadku pracowników tymczasowych) pracodawcy użytkownika na zasadach określonych w przepisach o zatrudnianiu pracowników tymczasowych. Zgodnie z uzasadnieniem wyroku SA we Wrocławiu z dnia 24 czerwca 2014 r., III AUa 12/14, LEX nr 1511777, agencja pracy tymczasowej może przyjąć na swoje potrzeby praktykanta w ramach praktyk absolwenckich. Ta sytuacja prawna nie będzie jednak realizacją jej zadań wykonywanych w ramach ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych, a więc ewentualne skierowanie takiego praktykanta do wykonywania pracy tymczasowej u pracodawcy użytkownika spowoduje przekształcenie umowy o praktykę absolwencką w umowę o pracę lub umowę cywilną.

Jeżeli zaś chodzi o kategorię agencji pracy tymczasowej, to ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy słusznie rezygnuje z jej wyróżniania. Z perspektywy realizowanych na rynku pracy zadań jest to po prostu agencja zatrudnienia świadcząca jedną z usług. Posługiwanie się określeniem "agencja pracy tymczasowej" ma jednak nadal znaczenie w relacjach wynikających z zatrudnienia tymczasowego, a zatem w trójpodmiotowym układzie między agencją, pracodawcą użytkownikiem i pracownikiem tymczasowym.

Obwiniona jest osobą dorosłą, mającą nabyte już doświadczenie życiowe, prowadzącą działalność gospodarczą (zasiada w organach zarządzających dwóch spółek kapitałowych), a zatem mającą wiedzę o przepisach prawnych regulujących funkcjonowanie podmiotów na rynku pracy.

Uznając winę obwinionej wymierzono jej za popełnione wykroczenie karę grzywny w kwocie 3 000 zł. W ocenie Sądu taka reakcja karna nie stanowi, wyrazu nadmiernej represyjności w stosunku do obwinionej (jest to najłagodniejsza kara przewidziana w cyt. ustawie), ale jest stanowczą reakcją na naruszenie przez nią porządku prawnego. Wymierzona kara jest karą sprawiedliwą i adekwatną do okoliczności i sposobu popełnienia zarzucanego jej wykroczenia i winna sprawić, iż obwiniona nie popełni w przyszłości zwłaszcza podobnych czynów i będzie funkcjonować na rynku wymiany dóbr i usług na zasadach uczciwej konkurencji zgodnych z wymogami prawa.

Na zasadzie art. 118 § 1 k.p.w. i art. 627 k.p.k. w zw. z art. 617 k.p.k. i art. 119 k.p.w. Sąd zasądził od obwinionej D. S. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych tytułem wydatków oraz kwotę 300 (trzystu) złotych tytułem opłaty. D. S. jest osobą młodą - ma możliwości zarobkowania, osiągającą wynagrodzenie z tytułu zatrudnienia w (...) sp. z o.o., nie posiadającą nikogo na utrzymaniu, a orzeczona kara grzywny wymierzona została jej w najniższym możliwym wymiarze.