Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1710/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

B. S.

w dniu 9 maja 2021 roku w N. przy ul. (...) w rejonie sklepu (...) działając wspólnie i w porozumieniu z ustalonym nieletnim oraz drugą ustaloną osobą, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania dokonali rozboju na J. S. w ten sposób, że oskarżony obserwował teren w czasie kiedy jedna z ustalonych osób podeszła do pokrzywdzonego i zadawała mu uderzenia pięściami po głowie oraz kopała go po nogach doprowadzając do jego upadku na ziemię, czym spowodowała u niego obrażenia ciała w postaci sińców i otarć naskórka skóry głowy, które naruszyły czynności narządów jego ciała na okres nie przekraczający siedem dni, a więc takie o jakich jest mowa w art. 157 § 2 k.k., a następnie po przeszukaniu jego portfela zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 2040 zł, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej prawomocnym wyrokiem (...) z dnia 21 lutego 2018 roku, sygnatura akt (...) za podobne przestępstwo umyśle, co kwalifikuje jako wypadek mniejszej wagi, stanowiący przestępstwo tj. o przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 283 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 9 maja 2021 roku w N. J. S. siedział na murku w rejonie sklepu (...) przy ulicy (...). W pewnym momencie zauważył trzech mężczyzn, którzy szli jego kierunku. Byli to B. S., D. S. i B. M..

Gdy podeszli do pokrzywdzonego jeden z nich – D. S. uderzył go w głowę. B. S. i B. M. natomiast stali obok i obserwowali teren dookoła czy ktoś nie nadchodzi. Następnie D. S. zadał J. S. cios ręką w prawy policzek. W wyniku tego uderzania pokrzywdzony upadł na lewy bok. Wtedy kopnął go w prawą nogę. D. S. wyciągnął z prawej, tylnej kieszeni spodni pokrzywdzonego portfel, w którym były pieniądze – 2040 zł, po czym mężczyźni odeszli w stronę ulicy (...), zostawiając J. S. leżącego na ziemi. Po drodze wyrzucili portfel pokrzywdzonego, wcześniej jednak zabrali z niego 2040 zł.

W wyniku zadanych uderzeń J. S. doznał obrażeń ciała w postaci sińców i otarć naskórka głowy, które skutkowały naruszeniem czynności narządów ciała na okres poniżej 7 dni.

zeznania świadka J. S.

k.3-3v, 29-31, 248v-249

notatka urzędowa

k.1, 12, 28, 40

plansza poglądowa

k.9-11

zeznania świadka B. M.

k.214-214v

protokoły oględzin

k.56-67, 13-19

opinia biegłego z zakresu medycyny

k. 80

dokumentacja medyczna

k. 55

B. S. uprzednio był wielokrotnie karany:

- wyrokiem (...) z dnia 15 marca 2012 r., sygnatura akt (...) za przestępstwo z art. 278 § 1 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, przestępstwo z art. 286 § 2 kk na karę 3 miesięcy pozbawienia – w miejsce jednostkowych kar orzeczono karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na trzyletni okres próby;

- wyrokiem zaocznym (...) z dnia 19 listopada 2013 r. sygnatura akt (...) za przestępstwa z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, przestępstwa z art. 278 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności - w miejsce jednostkowych kar orzeczono karę łączną 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na czteroletni okres próby. Postanowieniem z dnia 1 marca 2017 r. zarządzono do wykonania karę pozbawienia wolności;

- wyrokiem (...) z dnia 20 marca 2015 r., sygnatura akt II K (...) za przestępstwo z art. 278 § 1 kk na karę 9 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na trzyletni okres próby;

- wyrokiem (...) z dnia 21 lutego 2018 r., sygnatura akt (...) za przestępstwo z art. 280 § 1 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności, przestępstwo z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, przestępstwo z art.190 § 1 kk na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności. W miejsce jednostkowych kar orzeczono karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Wyrokiem łącznym z dnia 30 listopada 2018 r., sygnatura akt (...) (...) orzekł w miejsce kar wymierzonych w sprawach (...) i (...) karę łączną 4 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, którą B. S. odbywał w okresie od 31 lipca 2017 r. do 15 lutego 2021 r.

wyrok (...) z 21.02.2018 r., sygn. (...)

k.115-116

wyrok zaoczny (...) z 19 listopada 2013 r., sygn. (...)

k.103-105v

wyrok (...) z 20 marca 2015 r., sygn. (...)

k.106-106v

wyrok łączny (...) z 30.11.2018 r. sygn. (...)

k.110-111

postanowienie (...) z 1 marca 2017 r., sygn. (...)

k.107-107v

postanowienie (...) z 11.07.2017 r., sygn. (...)

k.108-108v

k. k.

k. 239-242

informacja z (...)

k.112-113,117-118

B. S. jest kawalerem, nie posiadającym nikogo na swoim utrzymaniu. Nie dysponuje on żadnym majątkiem, jak również nie uzyskuje dochodów. W okresie prowadzonego postępowania odbywał karę pozbawienia wolności.

informacje z systemu (...)

k.128-132

informacje o oskarżonym B. S. zebrane przez funkcjonariusza (...)

k.98

zaświadczenie o stanie majątkowym (...)

k.100

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

B. S.

w dniu 9 maja 2021 roku w N. przy ul. (...) w rejonie sklepu (...) działając wspólnie i w porozumieniu z ustalonym nieletnim oraz drugą ustaloną osobą, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania dokonali rozboju na J. S. w ten sposób, że oskarżony obserwował teren w czasie kiedy jedna z ustalonych osób podeszła do pokrzywdzonego i zadawała mu uderzenia pięściami po głowie oraz kopała go po nogach doprowadzając do jego upadku na ziemię, czym spowodowała u niego obrażenia ciała w postaci sińców i otarć naskórka skóry głowy, które naruszyły czynności narządów jego ciała na okres nie przekraczający siedem dni, a więc takie o jakich jest mowa w art. 157 § 2 k.k., a następnie po przeszukaniu jego portfela zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 2040 zł, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej prawomocnym wyrokiem (...) z dnia 21 lutego 2018 roku, sygnatura akt (...) za podobne przestępstwo umyśle, co kwalifikuje jako wypadek mniejszej wagi, stanowiący przestępstwo tj. o przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 283 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 9 maja 2021 roku, w chwili rozboju na osobie pokrzywdzonego nie doszło do zaboru należącego do niego dokumentu prawa jazdy.

zeznania świadka J. S.

k.248v

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.,

1.2.1.

zeznania świadka J. S.

Dokonując ustaleń faktycznych Sąd dał wiarę przekonywającym zeznaniom pokrzywdzonego J. S.. Zarówno treść tych zeznań, które są konsekwentne i spójne, mając na uwadze pozostały zebrany w sprawie materiał dowodowy, jak
i bezpośredni kontakt ze świadkiem podczas rozprawy, nie dały żadnych podstaw do podważenia przedstawionej przez niego wersji zdarzeń. Świadek bez żadnych wątpliwości rozpoznał sprawców rozboju bezpośrednio po zdarzeniu, co potwierdził podczas przesłuchania na rozprawie, wskazując na oskarżonego. Wymieniony jednocześnie nie zna B. S., ani pozostałych współsprawców w związku z czym nie miał żadnego powodu dla którego miałby bezpodstawnie ich obciążać. Zeznania tego świadka stanowią rzeczową relację zachowania B. S., D. S. i B. M. względem niego. Nadto korelowały one z zabezpieczonym nagraniem monitoringu. Kamery bowiem istotnie zarejestrowały przechodzących trzech mężczyzn w czasie i miejscu wskazanym przez pokrzywdzonego. Nadto K. O. potwierdził, że J. S. posiadał w portfelu banknoty, w tym o nominale 100 zł. Co więcej rozpoznani B. M. i B. M. znają się, a więc potwierdza to w pewnym stopniu wersję pokrzywdzonego.

Wiarygodności zeznań J. S. nie podważa okoliczność, iż podczas przesłuchania przed Sądem nie potwierdził, iż oprócz pieniędzy zabrano mu również prawo jazdy.

Wprost przeciwnie, zachowanie pokrzywdzonego wskazuje, że starał się rzetelnie przedstawić całe zdarzenie, jak również nie chciał, aby oskarżony poniósł karę za coś, czego nie zrobił.

1.1.1.

zeznania świadka K. O.

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka K. O., które zostały potwierdzone przedłożonymi do akt sprawy umowami sprzedaży złomu oraz relacją pokrzywdzonego. Nadto żadna ze stron nie kwestionowała tych zeznań.

1.1.1.

zeznania świadka B. M.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania tego świadka dotyczące jedynie tego, że w kwietniu i maju 2021 r. widywał się z B. S., bowiem mieszkał on w tym samym bloku w N.. Okoliczność ta zresztą wynika również z zeznań J. S., który rozpoznał oskarżonego, jako osobę, która brała udział w rozboju w dniu 9 maja 2021 r. w N.. W pozostałym zakresie relacja B. M. nie zasługiwała na wiarę. Wymieniony świadek zainteresowany był tym, aby kwestia jego udziału w rozboju oraz B. S., z którym jest spokrewniony nie została wyjaśniona co rzutowały na prezentowane przez niego treści.

1.1.1.

notatki urzędowe

Dokumenty zostały uznane za wiarygodne. Nie były one kwestionowane przez żadną ze stron.

1.1.1.

plansze poglądowe

1.1.1.

zapis z monitoringu znajdujący się na płycie (...)

1.1.1.

odpisy orzeczeń

1.1.1.

kserokopie umów sprzedaży

1.1.1.

dokumentacja medyczna

1.1.1.

informacja z (...)

1.1.1.

wydruk z (...)

1.1.1.

zaświadczenie starosty (...)

1.1.1.

k. k.

1.1.1.

protokoły oględzin

1.1.1.

opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej

Opinia pełna, jasna i kategoryczna. Zresztą żadna ze stron jej nie kwestionowała. Opinia spełnia wymogi art. 200 kpk i została poprzedzona rzetelną analizą akt sprawy.

1.1.1.

opinia nr (...)

Opinia niekwestionowana w toku postępowania.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1.

wyjaśnienia B. S.

Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego B. S. w całości za niewiarygodne. Pozostawały one w sprzeczności
z zeznaniami tak J. S., jak i B. M.. Oskarżony starał się zakwestionować wersję pokrzywdzonego podnosząc, iż od 5 lat nie był w N., a po wyjściu z zakładu karnego w 2021 r. mieszkał w K. i B.. Powyższe jednak nie znalazło potwierdzenia w materiale dowodowym. Pomijając kwestię, że J. S. rozpoznał go zarówno podczas okazania jego wizerunku na fotografii, jak i podczas rozprawy to B. M. zeznał, że oskarżony w maju i kwietniu 2021 r. mieszkał w tym samym bloku w N..

Zdaniem Sądu wyjaśnienia oskarżonego należy oceniać
w kategorii przyjętej linii obrony, nie mającej oparcia
w zebranym materiale dowodowym. Oskarżony zaprzeczał wersji pokrzywdzonego, bowiem zdawał sobie sprawę, że może ponieść surową karę w przypadku ponownego skazania.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

B. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, że B. S. w dniu 9 maja 2021 roku w N. przy ul. (...) w rejonie sklepu (...) działając wspólnie i w porozumieniu z ustalonym nieletnim oraz drugą ustaloną osobą, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania dokonali rozboju na J. S. w ten sposób, że oskarżony obserwował teren w czasie kiedy jedna z ustalonych osób podeszła do pokrzywdzonego i zadawała mu uderzenia pięściami po głowie oraz kopała go po nogach doprowadzając do jego upadku na ziemię, czym spowodowała u niego obrażenia ciała w postaci sińców i otarć naskórka skóry głowy, które naruszyły czynności narządów jego ciała na okres nie przekraczający siedem dni, a więc takie o jakich jest mowa w art. 157 § 2 k.k., a następnie po przeszukaniu jego portfela zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 2040 zł, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej prawomocnym wyrokiem (...) z dnia 21 lutego 2018 roku, sygnatura akt (...) za podobne przestępstwo umyśle.

Sąd przyjął, że oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z B. M. i D. S.. Dla przyjęcia tej konstrukcji nie jest wymagane, aby każdy wykonywał wszystkie czynności sprawcze, o których mowa w treści art. 280 § 1 k.k. Wspólnie i w porozumieniu polega również na tym, iż sprawcy realizując swój wspólny cel, jakim jest zabór mienia pokrzywdzonemu, podejmują akceptowane wzajemnie zachowania, dążąc do jego osiągnięcia. Oskarżony niewątpliwie był razem z D. S. i B. M., w żaden sposób nie zareagował na zachowanie pierwszego z wymienionych, który najpierw stosował przemoc wobec J. S., doprowadzając go do stanu bezbronności, a następnie zabrał portfel w którym znajdowały się pieniądze. Zamiar i sposób działania D. S. objęte były ich porozumieniem, a z podziału ról wynikało, że oskarżony miał obserwować otoczenie czy ktoś nie nadchodzi i w razie konieczności go uprzedzić.

Oskarżony razem z D. S. i B. M. zaatakował dwa dobra chronione – mienie i zdrowie. J. S. został uderzony w głowę oraz skopany, co stanowiło użycie wobec niego przemocy. Oskarżony działał w celu przywłaszczenia mienia. Finalnie oskarżony razem z pozostałymi sprawcami uzyskał od pokrzywdzonego kwotę 2040 zł.

Nie ulega zatem wątpliwości, że B. S. swym zachowaniem zrealizował znamiona czynu określonego w art. 280 § 1 w zw. z art. 283 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Sąd zakwalifikował zachowania oskarżonego jako wypadek mniejszej wagi w rozumieniu art. 283 k.k. W ocenie Sądu społeczna szkodliwość czynu jest niewysoka z uwagi chociażby na wartość szkody czy natężenie stosowanej przemocy oraz sposób jego działania, charakter
i rozmiar wyrządzonej szkody.

Oskarżony dopuścił się tego przestępstwa w warunkach recydywy zwykłej, określonej w art. 64 § 1 kk. Wyrokiem (...) z dnia 21 lutego 2018 r., sygnatura akt (...) został bowiem skazany za przestępstwo z art. 280 § 1 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności, przestępstwo z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, przestępstwo z art.190 § 1 kk na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności. W miejsce jednostkowych kar orzeczono karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Z kolei wyrokiem łącznym z dnia 30 listopada 2018 r., sygnatura akt (...) (...) orzekł w miejsce kar wymierzonych w sprawach (...) i (...) karę łączną 4 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, którą B. S. odbywał w okresie od 31 lipca 2017 r. do 15 lutego 2021 r.

Czyn oskarżonego należało uznać za zawiniony. Stopień winy w ocenie Sądu jest znaczny. B. S. jest osobą dojrzałą, świadomą bezprawności i karygodności swojego czynu. Ponadto jest osobą poczytalną, a w sprawie nie zachodziły żadne okoliczności pozwalające na przyjęcie, że działała w szczególnej sytuacji motywacyjnej, która mogłaby usprawiedliwić naruszenie przez nią norm prawnych.

Sąd ocenił stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego jako wyższy niż znikomy. B. S. działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim. Jego zachowanie godziło w dobro prawne, jakim jest własność innej osoby, ale również jej zdrowie i życie. Szkoda wyrządzona przez oskarżoną wynosiła 2040 złotych, a więc nie była zbyt wysoka. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu Sąd również wziął pod uwagę sposób
i okoliczności jego popełnienia. Oskarżony razem z D. S. i B. M. zdecydował się zaatakować osobę słabszą, nad którą mieli przewagę liczebną i fizyczną. Nie bez znaczenia były również niskie pobudki, które kierowały oskarżonym, chęć uzyskania korzyści majątkowej kosztem innej osoby.

Z uwagi na to, że J. S. przed Sądem zaprzeczył, aby w wyniku rozboju utracił również prawo jazdy, należało zmienić w tym zakresie opis czynu oraz kwalifikację prawą.

☐

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.5.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.6.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

B. S.

I.

I.

Sąd wymierzył oskarżonemu za przypisany czyn karę, mając na uwadze dyrektywy jej wymiaru zawarte w art. 53 kk. Sąd uwzględnił zatem wielokrotną uprzednią karalność B. S., w tym głównie za przestępstwa kradzieży, kradzieży
z włamaniem i rozboju. Nadto oskarżony dopuścił się tego czynu w warunkach art. 64 § 1 kk.

Analiza k. k. dowodzi, że oskarżony popełnia przestępstwa skierowane głównie przeciwko mieniu.

Uznając winę oskarżonego B. S. w zakresie przedstawionych mu zarzutów za udowodnioną, wymierzono mu zatem karę 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Kara ta jest adekwatna do wagi czynu, okoliczności jego popełnienia, jak również stopnia społecznej szkodliwości. Odpowiada również właściwościom
i warunkom osobistym, leżącym po stronie oskarżonego.

Kara w takim wymiarze pozwoli na osiągniecie wobec niego celów zapobiegawczych i wychowawczych, jak
i celów w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Oskarżony odbywał już karę
w warunkach izolacji więziennej. Mimo to nie wyciągnął żadnych pozytywnych wniosków, więc jedynie bezwzględna kara pozbawienia wolności w wymiarze 10 miesięcy jest w stanie spełnić swoje cele wobec niego. Nadto uwzględniając charakter i okoliczności popełnionego czynu musiało się to spotkać ze zdecydowaną reakcją ze strony wymiaru sprawiedliwości.

Reasumując charakter popełnionego czynu w połączeniu z wcześniejszą karalnością oskarżonego głównie za przestępstwa przeciwko mieniu determinowały konieczność orzeczenia kary bez warunkowego zawieszenia i to w wymiarze większym niż dolna granica ustawowego zagrożenia. Oskarżony bowiem musi sobie uświadomić konieczność poszanowania cudzej własności i brak akceptacji dla dotychczasowego jego trybu życia, wiążącego się z naruszeniem norm prawa karnego. Wymierzona oskarżonemu kara winna mu uświadomić nieopłacalność popełniania tego typu przestępstw.

W opinii Sądu wymierzone oskarżonemu wcześniej kary nie spełniły wobec niego celów wychowawczych i zapobiegawczych, mających wdrożyć go do bezwzględnego poszanowania norm prawa i zasad współżycia międzyludzkiego. Fakt ponownego popełnienia przestępstw świadczy o tym, że sprawca po raz kolejny zlekceważył normy sankcjonowane prawem, które ponownie naruszył, mimo ostrzeżenia związanego z popełnieniem wcześniejszego przestępstwa. Jest to niewątpliwie okoliczność obciążająca oskarżonego. Celem wykonywania kary pozbawienia wolności jest wzbudzanie w skazanym poczucia odpowiedzialności oraz potrzeby przestrzegania porządku prawnego
i tym samym powstrzymania się od powrotu do przestępstwa. Jest to jedyna forma oddziaływania na oskarżonego, w sytuacji kiedy inne formy nie dają żadnych rezultatów. Wcześniejsze postępowanie przed Sądem, pobyt w zakładzie karnym,
a także dotychczas poniesione przez oskarżonego konsekwencje jego zachowania nie stały się dla niego dostateczną przestrogą na przyszłość. Wykonanie kary stanowić będzie dla niego motywację do przestrzegania porządku prawnego. Oskarżony jest osobą w znacznym stopniu zdemoralizowaną, którą należy intensywnie resocjalizować w warunkach zakładu karnego, wpływając na wykształcenie u niej woli postępowania w sposób społecznie pożądany poprzez efektywne wykonanie kary pozbawienia wolności. Ponadto jego dotychczasowe postępowanie nie pozwala na sformułowanie wobec niego pozytywnej prognozy na przyszłość. Zdaniem Sądu zostaną osiągnięte w ten sposób również cele prewencji indywidualnej oddziaływujące
w ten sposób, że oskarżony zrozumie, iż popełnianie przestępstw w ostatecznym rozrachunku się nie popłaca.

B. S.

II.

I.

Sąd na mocy art. 46 § 1 kk orzekł wobec B. S. obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego J. S. kwoty 2040 zł.

Nakładając powyższy obowiązek Sąd kierował się względami celowości, a przede wszystkim tym, że jednym z głównych zadań prawa karnego, jest kompensowanie szkód poniesionych przez pokrzywdzonego przestępstwem.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Mając na uwadze sytuację majątkową i finansową B. S., Sąd na mocy art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego w całości od ponoszenia na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych. Oskarżony odbywa karę pozbawienia wolności, jednocześnie nie posiada żadnego majątku, ani źródła dochodów.

IV.

Z uwagi na udzieloną oskarżonemu w toku postępowania sądowego pomoc prawną z urzędu, Sąd zobligowany był wyrzec także w zakresie zwrotu kosztów adwokata. Na przyznane wynagrodzenie złożyła się kwota 1.344 zł oraz podatek VAT w kwocie 309,12 złotych.

1 Podpis