Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1508/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. F.

w kwietniu 2022 roku w N. przy ul (...) wspólnie i w porozumieniu z drugim ustalonym sprawcą po uprzednim wypchnięciu okna dokonała włamania do domu skąd dokonała kradzieży 20 mosiężnych klamek z szyldami o wartości 2000zł, dwóch ram mosiężnych od łóżka o wartości 1500 zł, piecyka gazowego m-ki V. o wartości 4000 zł, zlewozmywaka kuchennego dwukomorowego o wartości 150 zł oraz dwóch metalowych furtek o wartości 600 zł w wyniku czego powstały straty w wysokości 8250 zł na szkodę A. K. (1)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

A. K. (1) w kwietniu 2022 roku była jednym ze współwłaścicieli domu jednorodzinnego mieszczącego się w N. przy ulicy (...). Dom ten w tym czasie nie był zamieszkany. Oprócz A. K. (1) współwłaścicielami domu w tym czasie było kilkanaście innych osób. Niemniej tylko i wyłącznie A. K. (1) posiadała wówczas klucze do tego domu. To także ona w sposób wyłączny sprawowała opiekę nad tą nieruchomością, które to czynności wykonywała przy pomocy swojego męża A. K. (2). A. K. (2) w tym czasie co kilka dni doglądał rzeczony dom.

Zeznania A. K. (2) k. 1-2, k.144

Zeznania A. K. (1) k. 19, k. 143

Po ostatniej wizycie w tym domu przed kradzieżą A. K. (2) zamknął na klucz drzwi wejściowe do tego budynku. Zarazem swobodny dostęp do tego mieszkania nie był możliwy przez okna, które były wówczas zamknięte.

Zeznania A. K. (2) k. 1-2, k.144

Niemniej jednak P. F. wraz z P. N. dokonali włamania do tego domu, polegającego na tym, iż w celu dokonania kradzieży znajdujących się w środku przedmiotów w sposób siłowy wypchnęli do wewnątrz okno do ganku tego budynku.

Zeznania A. K. (2) k. 1-2, k.144

Protokół oględzin miejsca zdarzenia wraz z materiałem poglądowym k. 5-7, k. 23-48

Zeznania A. K. (1) k. 19, k. 143

Nagranie z monitoringu skupu złomu wraz z protokołem oględzin k. 55-60

Opinia daktyloskopijna k. 87-95

Następnie P. F. i P. N. zabrali z tego budynku metalowe przedmioty, które zamierzali spieniężyć na skupie złomu. Oskarżona wraz ze swoim byłym mężem dokonali wówczas zaboru 20 mosiężnych klamek z szyldami o wartości 2000zł, dwóch ram mosiężnych od łóżka o wartości 1500 zł, piecyka gazowego m-ki V. o wartości 4000 zł, zlewozmywaka kuchennego dwukomorowego o wartości 150 zł oraz dwóch metalowych furtek o wartości 600 zł w wyniku czego powstały łączne straty w wysokości 8250 złotych.

Zeznania A. K. (2) k. 1-2, k.144

Zeznania A. K. (1) k. 19, k. 143

Nagranie z monitoringu skupu złomu wraz z protokołem oględzin k. 55-60

Opinia daktyloskopijna k. 87-95

Kolejno rzeczone przedmioty P. F. i P. N. przez kilka dni zawozili na skup złomu prowadzony przez W. C. na ulicy (...) w N., gdzie dokonali zbycia skradzionych przedmiotów. Umowę sprzedaży formalnie zawierał P. N. jednakże P. F. towarzyszyła mu w tych czynnościach.

Zeznania W. C. k. 8

Umowa kupna – sprzedaży k. 11

Nagranie z monitoringu skupu złomu wraz z protokołem oględzin k. 55-60

Zeznania P. N. k. 66

Wyjaśnienia oskarżonej P. F. k. 108-110, k.142

24 kwietnia 2022 roku A. K. (2) od mieszkającego w pobliżu przedmiotowej nieruchomości sąsiada D. J. uzyskał informacje, iż z przedmiotowej posesji zniknęły dwie metalowe furtki. W związku z powyższym A. K. (2) niezwłocznie udał się pod przedmiotowy adres, w celu zweryfikowania przedmiotowej informacji.

Zeznania A. K. (2) k. 1-2, k.144

Zeznania A. K. (1) k. 19, k. 143

Zeznania D. J. k. 61

Zeznania P. N. k. 66

Po dotarciu do tego domu A. K. (2) zwrócił uwagę, iż drzwi do tego domu były zamknięte na klucz tj. były w takim stanie w jakim zostawił je podczas ostatniej wizyty w tym domu. Jednakże jego uwagę zwróciło wypchnięte siłowo okno prowadzące na ganek tego budynku. Po wejściu do środka budynku A. K. (2) dostrzegł, iż w środku brakuje niemal wszystkich metalowych przedmiotów. Kolejno dnia rano A. K. (2) dokonał powtórnych oględzin już wówczas całego budynku, po czym o zaistniałym zdarzeniu powiadomił (...).

Zeznania A. K. (2) k. 1-2, k.144

W toku prowadzonych czynności dochodzeniowych funkcjonariusze (...) odzyskali część skradzionych przedmiotów, jednakże stopień zniszczenia pieca gazowego uniemożliwiał jego dalszą eksploatacje. Stąd też wartość pozostałej do naprawienia szkody wynosi 5200 złotych.

Protokół zatrzymania rzeczy k. 12-13

Zeznania A. K. (1) k. 19, k. 143

P. F. ma 29 lat. Oskarżona jest obywatelką polską, posiadającą wykształcenie zawodowe. P. F. jest rozwódką, matką dwójki dzieci w wieku 8 i 10 lat, nad którymi jednak nie sprawuje opieki decyzją (...). Oskarżona nie leczyła się psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo. P. F. nie posiada majątku. Aktualnie oskarżona jest osadzona w (...) w R., gdzie odbywa karę łączną roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności. Oskarżona w chwili czynu była osobą niekaraną, jednakże w okresie od 2022 roku do 2023 roku dopuściła się szeregu przestępstw kryminalnych, które głównie skierowane były przeciwko mieniu.

(...) oskarżonej k. 115-117 w zakresie danych osobopoznawczych

Dane o stanie majątkowym j. 126-127

Wyjaśnienia oskarżonej P. F. k. 108-110, k.142

1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia oskarżonej P. F.

P. F. w toku prowadzonego dochodzenia nie przyznała się do zarzucanego przestępstwa, korzystając z prawa do odmowy składania wyjaśnień. Swoją linie obrony oskarżona nieco zmieniła podczas rozprawy sądowej, kiedy podała, iż jedynie nie do końca przyznaje się do tego czynu. P. F. złożyła wówczas wyjaśnienia. W tychże depozycjach oskarżona podała, iż jedynie pomogła P. N. oddać te rzeczy na złom. Oskarżona P. F. podała przy tym, iż P. N. miał mieć pozwolenie właściciela domu na zabranie z tej posesji tych przedmiotów. Oskarżona wskazała przy tym, iż nie była w wewnątrz tego budynku, konfrontowana jednak z dowodem z opinii daktyloskopijnej P. F. podała, iż nie pamięta czy była w domu. P. F. wskazywała przy tym, iż P. N. deklarował zgodę właściciela na zabranie tych przedmiotów, jednakże wyjaśniała przy tym, iż nie wie czy te deklaracje miały pokrycie w rzeczywistości. Sąd Rejonowy ocenił, iż wyjaśnienia P. F. są niewiarygodne, kłamliwe i obliczone tylko i wyłącznie na osiągnięcie partykularnej korzyści w tym postępowaniu. Sąd Rejonowy nie mógł podzielić zapatrywań oskarżonej jakoby miała spotkać byłego męża i jedynie pomóc mu w transporcie tych przedmiotów do punktu skupu złomu. Należy zaznaczyć, iż oskarżona początkowo całkowicie negowała swoją obecność w tym budynku. W tym zakresie odnieść się należy do dowody z opinii daktyloskopijnej, z którego to dokumentu wprost wynika, iż P. F. była wewnątrz budynku mieszczącego się pod adresem (...). Wskazać tu należy na ślad kryminalistyczny oznaczony numerem (...), na którym uwidoczniono odciski palców oskarżonej, znajdujący się na futrynie drzwi wewnętrznych tego budynku. Dalej niezbędne jest zwrócenie uwagi, iż sprawcy dokonali tego włamania przez okno prowadzące do ganku owego domu. Podkreślić należy, iż drzwi do tego budynku były zamknięte na klucz. Fakt ten wynika z zeznań A. K. (2) jak i przeprowadzonych w tej sprawie oględzin miejsca zdarzenia. E. w ocenie Sądu Rejonowego skrajnie niewiarygodne są tłumaczenia oskarżonej jakoby miała ona działać w przeświadczeniu, iż posiada ona zgodę na zabór tych przedmiotów od właściciela posesji. Tego rodzaju rozumowanie jest w sposób skrajny sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego, gdyż w takim przypadku nie byłoby konieczności siłowego wepchnięcia okna, tylko sprawcy mieliby umożliwione normalne wejście do tego budynku. Zarazem należy zwrócić uwagę na zeznania A. K. (1) która podała, iż tylko ona posiadała klucze do tego budynku, a inni współwłaściciele w tym czasie nie interesowali się tą nieruchomością i przebywali kilkaset kilometrów od miejsca zdarzenia. Kolejno należy wziąć pod uwagę, iż P. F. nie kryła faktu, iż zawiozła rzeczy pochodzące z tego budynku na punkt skupu złomu. Rzeczone twierdzenia korelują z dowodem nagrania monitoringu tej placówki handlowej. Co ważne zbieżność przedmiotów pochodzących z tej transakcji z przedmiotami skradzionymi z domu położonego przy ulicy (...) wynika również z umowy sprzedaży, zeznań W. C., protokoły zatrzymania tych przedmiotów i wreszcie finalnie zeznań A. K. (1), która poznała odzyskane przedmioty, wskazując na ich braki i zniszczenie pieca gazowego. W związku z powyższym należy ocenić, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje wprost na obecność oskarżonej w przedmiotowym budynku, do którego P. F. dostała się wspólnie z P. N. poprzez wypchnięcie okna zasłaniającego dostęp do tego domu. Zarazem zebrany w sprawie materiał dowody wykazuje w sposób niezbity, iż przedmiotowa obecność łączyła się z zaborem wymienionych w zarzucie metalowych przedmiotów, które następnie oskarżona wspólnie z byłym mężem sprzedali na pobliskim skupie złomu. To wszystko wskazuje na brak możności podzielenie zapatrywań oskarżonej P. F. negującej popełnienie zarzucanego jej przestępstwa. Zarazem owe wyjaśnienia oskarżonej były przydatne do rekonstrukcji stanu faktycznego tylko i wyłącznie w zakresie ustalenia, iż oskarżona brała udział w zbyciu przedmiotów pochodzących z owej kradzieży, a także potwierdzenia danych osobopoznawczych.

zeznania złożone przez świadka A. K. (2).

Sąd Rejonowy ocenił jako wiarygodne zeznania złożone przez świadka A. K. (2). Świadek ten jest osobą obcą dla oskarżonej. Co ważne A. K. (2) w swoich zeznaniach nie odnosił się do osoby P. F., gdyż nie miał on wiedzy w przedmiocie jej udziału w inkryminowanym zdarzeniu. W swoich zeznaniach A. K. (2) opisał jedynie stan zastany przez niego w dniu 24 kwietnia 2022 roku. Co ważne świadek ten wskazał jednoznacznie, iż tego dnia drzwi wejściowe do tego budynku były zamknięte, a sprawcy dostali się do środka poprzez wypchnięcie okna prowadzącego do ganku tego domu. Okoliczności te A. K. (2) rozwinął szerzej podczas rozprawy głównej. A. K. (2) w swoich depozycjach precyzyjnie wskazał również przedmioty, które zaginęły z przedmiotowego lokalu na skutek owego włamania. Owe twierdzenia faktyczne zyskały swoje potwierdzenie w protokole zatrzymania przedmiotów ujawnionych w przedmiotowym punkcie skupu złomu. Wypada przy tym ocenić, iż przedstawione przez świadka wyliczenia wartości owych rzeczy ruchomych są zgodne z zasadami doświadczenia życiowego i logiki formalnej. Wartości podawane przez świadka są adekwatne do warunków rynkowych. W szczególności wskazywana przez A. K. (2) wartość pieca gazowego uwzględnia także fakt jego użytkowania. Tym samym brak było potrzeby zasięgania w tym zakresie dowodu z opinii biegłego. Co więcej przeprowadzenie tego dowodu w tej sprawie byłoby utrudnione z uwagi na brak zabezpieczenia wszystkich przedmiotów zatrzymanych w tym punkcie skupu złomu. Zrozumiałe są również twierdzenia A. K. (2), iż z uwagi na siłowy demontaż tego pieca (które skutki są widoczne w protokole oględzin miejsca zdarzenia, brak jest możności użytkowania tego urządzenia. Warto przy tym dostrzec, iż świadek A. K. (2) zeznawał w sposób szczery, spontaniczny. Świadek ten nie uchylał się od udzielenia odpowiedzi na jakiekolwiek pytania zadawane mu przez przewodniczącego bądź obrońcę oskarżonej. Jego odpowiedzi były wyważone, kompletne, nie zdradzające przy tym zaangażowania emocjonalnego. To wszystko spowodowało, iż Sąd Rejonowy ocenił że zeznania A. K. (2) są wiarygodne i przydatne do poczynienia ustaleń faktycznych w tej sprawie.

Zeznania A. K. (1)

Sąd Rejonowy nie miał zastrzeżeń odnośnie zeznań złożonych w tej sprawie przez świadka A. K. (1). Świadek ta nie miała większej wiedzy o inkryminowanym czynie, gdyż nie była jego świadkiem, a także nie obserwowała tego domu wraz z mężem w dniu 24 kwietnia 2022 roku. Dalej należy podkreślić, iż świadek precyzyjnie wskazała stan właścicielski tego domu w chwili inkryminowanego czynu. W tym zakresie A. K. (1) podała, iż była ona jedyną osobą, która zajmowała się wówczas tą nieruchomością. Co ważne wobec linii obrony oskarżonej tylko ona posiadała klucze do tego budynku. Warto przy tym wskazać, iż całość relacji procesowej pokrzywdzonej była zgodne z zasadami logiki formalnej i zasad doświadczenia życiowego. Analiza przedmiotowych depozycji nie wykazała ich sprzeczności wewnętrznej, czy też w stosunku do innych przeprowadzonych w tej sprawie dowodów. Sąd Rejonowy pozytywnie ocenił także sposób składania owych oświadczeń wiedzy przez pokrzywdzoną mianowicie A. K. (1) zeznawała w sposób spokojny, rzeczowy. W niniejszej sprawie nie ujawniły się również okoliczności kontestujące bezstronność świadka względem oskarżonej, która to dla A. K. (1) jest osobą całkowicie obca. Jako zgodne z zasadami doświadczenia życiowego Sąd Rejonowy ocenił wskazywaną przez świadka niemożność użytkowania zatrzymanego w punkcie skupu złomu pieca gazowego. Zarazem oświadczenia świadka o braku poszczególnych przedmiotów korelują z wyliczeniem przedstawionym pierwotnie przez A. K. (2). Zarazem brak ujawnienia tych przedmiotów w punkcie skupu złomu jest logiczny i zgodny z zasadami życiowego biorąc pod uwagę stosunkowo niewielki rozmiar tych przedmiotów, a także skalę nadzorowanego przez W. C. składowiska. To wszystko przekonało Sąd Rejonowy, iż zeznania A. K. (1) są wiarygodne i częściowo przydatne do odtworzenia stanu faktycznego tej sprawy.

złożone w toku dochodzenia przez świadka W. C.

Sąd Rejonowy ocenił jako wiarygodne zeznania złożone w toku dochodzenia przez świadka W. C.. Świadek ten w sposób kategoryczny zeznał, iż pamięta jak P. N. wspólnie z niewyszczególnioną przez niego kobietą dokonywał sprzedaży przedmiotów, które korelowały z przedmiotami skradzionymi z domu położonego przy ulicy (...). Rzeczone zeznania miały w tym zakresie potwierdzenie zarówno w umowie sprzedaży zawartej w dniu 20 kwietnia 2022 roku, a także w nagraniu z monitoringu tego punktu, na którym ujawniono, iż P. N. towarzyszyła P. F., a przy tym osoby te przyniosły do tej placówki między innymi piec gazowy. Fakty te nie były w żaden sposób kontestowane przez strony tego procesu. Zeznania te były zgodne z pozostałym materiałem dowodowym przeprowadzonym w toku procesu. W. C. jest osobą obcą dla stron tego procesu, nie mającą interesu w sprzyjaniu czy to oskarżonej czy to pokrzywdzonej. Do tego niewielki zakres przydatności tych zeznań, jak również fakt upływu dużej ilości czasu od tego zdarzenia spowodował, iż zasadnym było na podstawie art. 350a k.p.k. zaniechać wezwania tego świadka i odczytać je na rozprawie w trybie art. 391 § 1 k.p.k. Toteż Sąd Rejonowy nie negując wiarygodności owych zeznań jedynie w niewielkim zakresie korzystał z nich w toku zdekodowania stanu faktycznego tej sprawy.

Zeznania D. J.

Sąd Rejonowy nie miał uwag odnośnie wiarygodności zeznań złożonych przez świadka D. J.. Świadek ten zawiadomił A. K. (2) o braku metalowych bramek, znajdujących się wcześniej na posesji pokrzywdzonej. Poza tym faktem D. J. nie miał wiedzy o zaistniałym zdarzeniu. E. dowód ten potwierdził tylko i wyłącznie deklarowany przez A. K. (2) sposób dowiedzenia się przez niego o przedmiotowym zdarzeniu. W realiach niniejszej sprawy nie ujawniły się jakiekolwiek okoliczności podważające prawdziwość owych depozycji. Natomiast niewielka przydatność tych zeznań, jak również fakt upływu dużej ilości czasu od tego zdarzenia spowodował, iż zasadnym było na podstawie art. 350a k.p.k. zaniechać wezwania tego świadka i odczytać je na rozprawie w trybie art. 391 § 1 k.p.k. Toteż Sąd Rejonowy nie negując wiarygodności owych zeznań jedynie w marginalnym zakresie korzystał z nich w toku rekonstrukcji stanu faktycznego tej sprawy.

zeznania świadka P. N.

Sąd Rejonowy ocenił jako niewiarygodne zeznania świadka P. N.. W pierwszej mierze należy zaznaczyć, iż zeznania tego świadka zostały odczytane w trybie art. 391 § 1 k.p.k. z uwagi na śmierć świadka we wrześniu 2023 roku, o czym Sąd Rejonowy posiadał z urzędu wiedzę z uwagi na prowadzenie sprawy o sygn. akt (...). Odnosząc się do treści tych depozycji należy wskazać, iż P. N. słuchany na karcie (...) akt sprawy podał, iż nie był on wewnątrz tego domu, a jedynie przebywał na jego podwórku, gdzie nieustalony mężczyzna miał mu zaoferować możliwość wzięcia złomu znajdującego się przed tą posesją. Owe zeznania są w sposób oczywiście sprzeczne z dowodem rzeczowym w postaci odcisków palców P. N. ujawnionych we wnętrzu tego budynku. Z tego samego powodu kłamliwe były zeznania P. N., który podał, iż jedynie spotkał on na ulicy swoją byłą żonę, która to pomogła mu w transporcie tych przedmiotów. Tutaj należy po raz wtóry zaznaczyć, iż w środku tego domu ujawniono również odciski palców oskarżonej w tym procesie. Nadto skrajnie niewiarygodne są twierdzenia świadka jakoby przypadkowa osoba miała oferować mu możliwość wzięcia metalowych przedmiotów. Tu należy wziąć pod uwagę, iż tylko A. K. (1) dysponowała w tym czasie kluczami do tego budynku. Zarazem jak wynika z oględzin miejsca zdarzenia i zeznań A. K. (2) sprawcy włamania do środka dostali się poprzez wepchnięcie okna. Tym samym nie sposób podzielić wersji oskarżonego, iż działał on przekonany o zgodzie właściciela tego lokalu na wzięcie tych przedmiotów. Okoliczności te podważają możliwość obdarzenia tych zeznań walorem wiarygodności w zasadniczym ich zakresie. Toteż Sąd Rejonowy na ich podstawie ustalił tylko i P. N. wspólnie z P. F. udali się z przedmiotami zabranymi z tego domu do punktu skupu złomu, gdzie to dokonali ich spieniężenia. W pozostałym zakresie owe depozycje były sprzeczne z wymową zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a także skrajnie sprzeczne z zasadami logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego.

opinia (...) z zakresu daktyloskopii

Sąd Rejonowy ocenił jako wiarygodną i spełniającą kryteria wyszczególnione w art. 201 k.p.k. opinie (...) z zakresu daktyloskopii. W niniejszej sprawie nie doszło do ujawnienia podważających bezstronność osób ją sporządzających. Do tego w realiach tego procesu nie była kwestionowana także wiedza specjalna jej autora. Wskazać trzeba, iż rzeczona opinia jest opinią pełną, gdyż odpowiada na wszystkie pytania zadane przez organ procesowy. Zarazem ów dokument opiera się wyłącznie o dane zgromadzone w toku oględzin miejsca zdarzenia, a także posiadany w sprawie materiał porównawczy. W opinii przedstawiono sposób dojścia do wniosków końcowych, a także jej metodologie. W przedmiotowej opinii Sąd Rejonowy nie dopatrzył się także jakichkolwiek sprzeczności wewnętrznych. Rzeczona opinia miała kluczowe znaczenia dla rozstrzygnięcia tej sprawy, gdyż za pomocą tego dowodu możliwe było jednoznaczne ustalenie, iż P. K. (2) i P. N. przebywali w środku przedmiotowego domu jednorodzinnego, co podważało wiarygodność ich depozycji, a w połączeniu z pozostałym materiałem zgromadzonym w tym postępowaniu, pozwoliło na przypisanie P. F. owego występku kradzieży z włamaniem.

Opinia (...) z zakresu badań biologicznych

Sąd Rejonowy ocenił jako wiarygodną i spełniającą kryteria wyszczególnione w art. 201 k.p.k. opinie (...) z zakresu badań biologicznych. W niniejszej sprawie nie doszło do ujawnienia podważających bezstronność osób ją sporządzających. Do tego w realiach tego procesu nie była kwestionowana także wiedza specjalna jej autora. Wskazać trzeba, iż rzeczona opinia jest opinią pełną, gdyż odpowiada na wszystkie pytania zadane przez organ procesowy. Zarazem ów dokument opiera się wyłącznie o dane zgromadzone w toku oględzin miejsca zdarzenia, a także posiadany w sprawie materiał porównawczy. W opinii przedstawiono sposób dojścia do wniosków końcowych, a także jej metodologie. W przedmiotowej opinii Sąd Rejonowy nie dopatrzył się także jakichkolwiek sprzeczności wewnętrznych. Rzeczona opinia pomimo jej wiarygodności okazała się być nieprzydatna dla celów tego postępowania, gdyż jak wynika z jej treści na zabezpieczonym w sprawie śladzie kryminalistycznym nr 3 nie ujawniono ludzkiego (...).

dowód z umowy sprzedaży zawartej miedzy W. C., a P. N..

Sąd Rejonowy ocenił jako wiarygodny dowód z umowy sprzedaży zawartej miedzy W. C., a P. N.. Dowód ten wykazał, iż P. N. zbył przedmioty pochodzące z inkryminowanej kradzieży. Zarazem ów dowód potwierdzony jest poprzez nagranie z monitoringu tego punktu handlowego, a także zeznań W. C.. Warto przy tym wskazać, iż zawarcie przedmiotowej transakcji handlowej było bezsporne w warunkach tego postępowania karnego.

Nagranie z monitoringu z punktu skupu złomu mieszczącego się przy ulicy (...) w N..

Brak było podstaw do zakwestionowania dowodu z nagrania monitoringu z punktu skupu złomu mieszczącego się przy ulicy (...) w N.. Rzeczony dowód ma charakter dowodu rzeczowego. Zarazem jego jakość pozwala na ujawnienie na tym nagraniu postaci oskarżonej, która wraz z P. N. przyszła do tego punktu z przedmiotami skradzionymi z ulicy (...). Do tego na tym nagraniu uwidoczniony jest ów piec gazowy, będący najbardziej charakterystycznym przedmiotem pochodzącym z tej kradzieży. Sąd Rejonowy nie powziął wątpliwości odnośnie autentyczności tego nagrania, którego treść w żadnym stopniu nie byłą w żadnym stopniu kwestionowana przez strony tego procesu.

notatki urzędowe, protokoły oględzin miejsca zdarzenia, oględzin nagrania z kamer monitoringu, (...) oskarżonej P. F., zaświadczenie o jej stanie majątkowym.

Sąd Rejonowy uznał za przydatny także pozostały materiał dowodowy zgromadzony w toku czynności postępowania przygotowawczego tj. notatki urzędowe, protokoły oględzin miejsca zdarzenia, oględzin nagrania z kamer monitoringu, (...) oskarżonej P. F., zaświadczenie o jej stanie majątkowym. Treść tych dokumentów urzędowych nie była w żaden sposób kwestionowana przez którąkolwiek ze stron tego postępowania.

1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

P. F.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

P. F. został oskarżona o to, że w okresie od 22-24 kwietnia 2022 roku w N. przy ul (...) wspólnie i w porozumieniu z drugim ustalonym sprawcą po uprzednim wypchnięciu okna dokonała włamania do domu skąd dokonała kradzieży 20 mosiężnych klamek z szyldami o wartości 2000zł, dwóch ram mosiężnych od łóżka o wartości 1500 zł, piecyka gazowego m-ki V. o wartości 4000 zł, zlewozmywaka kuchennego dwukomorowego o wartości 150 zł oraz dwóch metalowych furtek o wartości 600 zł w wyniku czego powstały straty w wysokości 8250 zł na szkodę A. K. (1) tj. o przestępstwo z art. 279 § 1 k.k.

Zgodnie z treścią art. 279 § 1 k.k. kto kradnie z włamaniem podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

Już rudymentarna wykładnia powyższego przepisu wskazuje, iż ów typ czynu zabronionego jest typem kwalifikowanym wobec kradzieży zwykłej, której znamiona zostały zawarte w art. 278 § 1 k.k. Zatem dla realizacji znamion kradzieży z włamaniem konieczne jest aby sprawca swoim zachowaniem wypełnił wszystkie znamiona występku opisanego w art. 278 § 1 k.k., a do tego dokonał tej kradzieży za pomocą włamania tj. znamienia o charakterze modalizującym – zwiększającym stopień społecznej szkodliwości danego czynu względem typu podstawowego.

Nie ulega żadnych wątpliwości, iż za kradzież w polskim systemie prawa karnego należy uznać zabór cudzej rzecz ruchomej w celu przywłaszczenia. W tej kwestii odnosząc się do znamienia czasownikowego należy wskazać, iż zaborem z zgodnie z dominującym orzecznictwem Sądu Najwyższego jest wyjęcie danej rzeczy z władztwa jej właściciela/posiadacza i następne objęcie władztwa nad rzeczą przez sprawcę. Natomiast odnośnie pojęcia rzecz ruchomej należy odwołać się do definicji zawartych w kodeksie cywilnym, z uwzględnieniem danych zawartych w art. 115 k.k. Konieczne jest także stwierdzenie, iż przestępstwo kradzieży jest przestępstwem o zawężonej stronie podmiotowej, tj. takim który można popełnić tylko w ściśle określonym zamiarze polegającym na chęci przywłaszczenia tego przedmiotu. Nadto należy wskazać, iż na skutek kontrawencjonalizacji przestępstwem jest tylko i wyłącznie zabór rzeczy o wartości przenoszącej 500 złotych.

Odnosząc się natomiast do tematyki znamienia kwalifikującego odpowiedzialność karną trzeba zwrócić uwagę, iż pojęcie włamania jest terminem języka prawnego posiadającą swoistą nadbudowę w postaci obszernego orzecznictwa Sądu Najwyższego jak i dorobku doktryny. Niemniej jednak z uwagi na kwestie nie budzącej wątpliwości potrzeby określoności prawa karnego wypada przytoczyć powszechne rozumienie przedmiotowego wyrażania., zgodnie z którym czasownik włamać się oznacza „dostać się do zamkniętego pomieszczenia siłą, niszcząc urządzenia zabezpieczające” (vide słownik języka polskiego pwn). Można pokusić się więc o stwierdzenie, iż na gruncie języka powszechnego słowo włamać oznacza przedostanie się do zamkniętego pomieszczenia za pomocą przełamania zabezpieczenia mającego na celu zabezpieczenie dostępu to tejże powierzchni. Tym samym w tej semantyce kluczowym jest aby owo zabezpieczenie zabezpieczało dostęp do pewnego zamkniętego pomieszczenia. Nie ulega jednak wątpliwości, iż w orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się nieco szerszą definicje pojęcia włamania. Zgodnie z dorobkiem judykatury włamanie będzie mieć miejsce nie tylko wówczas gdy przedmiot kradzieży znajduje się w zamkniętym pomieszczeniu, lecz także gdy samo owo zamknięte pomieszczenie stanowi – jak np. samochód, czy też surogat zamkniętego pomieszczenia przy przełamaniu zabezpieczeń o charakterze elektronicznym. Konkludując to krótkie przedstawienie wykładni tego pojęcia należy wskazać, iż obecnie jako włamanie kwalifikuje się sytuacje faktyczną, kiedy to sprawca przełamuje zaktualizowane zabezpieczenie dostępu do mienia, którym podmiot nim władający zamanifestował swoją chęć ochrony tego przedmiotu przez ingerencje osób trzecich.

Przystępując do przełożenia owych rozważań natury teoretyczno - prawnych na grunt niniejszej sprawy należy z całą kategoryczną zważyć, iż w realiach niniejszej sprawy wykazano w sposób bezalternatywny sprawstwo oskarżonej P. F.. Mianowicie jak wynika z opinii daktyloskopijnej w wewnątrz domu A. K. (1) ujawniono (między innymi na framugach drzwi) odciski linii papilarnych P. F. i P. N.. Ów fakt należy zestawić z zeznaniami A. K. (2) i protokołem oględzin miejsca zdarzenia, z których to dowodów wprost wynika, iż sprawcy kradzieży z włamaniem do środka budynku przedostali się poprzez wypchnięcie okna prowadzącego do ganku tego domu. Zarazem nie ulega żadnej wątpliwości biorąc pod uwagę wyżej wskazane dowody, iż sprawcy którzy przedostali się do środka tego budynku następnie zabrali z niego niemal wszystkie metalowe przedmioty. Następnie poprzez dowód z zeznań W. C., nagrania z kamer monitoringu skupu złomu, czy protokołu zatrzymania rzeczy, zeznań A. K. (1) wynika wprost, iż P. N. wspólnie z P. F. sprzedali te zabrane z ulicy (...) przedmioty w pobliskim skupie złomu. Innymi słowy w wyniku tego włamania roztoczyli swoje władztwo nad tymi rzeczami ruchomymi. Sąd Rejonowy w części dotyczącej oceny dowodów podważył wersje P. F., jakoby miała ona działać w przeświadczeniu zgody właściciela na zabranie z tego domu tych przedmiotów.

Tym samym należy stwierdzić, iż P. F. wspólnie z P. N. wspólnie i w porozumieniu dokonali przełamania zaktualizowanego zabezpieczenia w postaci okna, którym to A. K. (2) zabezpieczył dostęp do przedmiotów znajdujących się w tym budynku, w celu dokonania kradzieży owych przedmiotów, a następnie z wnętrza tego lokalu dokonali zaboru w celu przywłaszczenia szeregu metalowych przedmiotów o łącznej wartości ponad 8000 złotych. E. P. F. swoim zachowaniem wypełniła znamiona przedmiotowe i podmiotowe występku stypizowanego w art. 279 § 1 k.k.

Powyższe stwierdzenie aktualizuje konieczność oceny kolejnego elementu struktury przestępstwa tj. stopnia społecznej szkodliwości. Owa potrzeba jest szczególnie doniosła biorąc pod uwagę, iż w odniesieniu do występku z art. 279 § 1 k.k. ustawodawca w art. 283 k.k. przewidział także typ uprzywilejowany w postaci wypadku mniejszej wagi. Natomiast zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie stanowiskiem z wypadkiem mniejszej wagi mamy do czynienia wówczas gdy stopień społecznej szkodliwości tego czynu jest wyraźnie niższy od typowego odium karygodności związanego z typem podstawowym. Rozpatrując tę problematykę należy stwierdzić, iż ustawodawca w art. 115 § 2 k.k. zawarł zamknięty katalog kwantyfikatorów stopnia społecznej szkodliwości. Zgodnie z tym przepisem Sąd oceniając stopień społecznej szkodliwości danego czynu jest zobowiązany wziąć pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. W ocenie Sądu Rejonowego czyn oskarżonej P. F. był społecznie szkodliwy w rozumieniu art. 1 § 2 k.k, a stopień jego społecznej szkodliwości należy ocenić jako znaczny na gruncie występku z art. 279 § 1 k.k., wykluczający w ocenie Sądu możliwość zakwalifikowania go jako wypadku mniejszej wagi. W tym aspekcie należy zwrócić uwagę przede wszystkim na wartość skradzionych przedmiotów. Inkryminowanym czynem P. F. wyrządziła szkodę w wysokości przekraczającej wysokość ówczesnego średniego wynagrodzenia za prace. E. wartość zabranych wówczas przedmiotów nie była bagatelna. Zarazem należy zważyć, iż zabór owego pieca gazowego zmniejszył wyrażnie też walory użytkowe owego domu jednorodzinnego. W niniejszej sprawie brak jest szczególnej motywacji oskarżonej, która choćby częściowo limitowałaby odium karygodności tego czynu. Należy wskazać również, iż sposób dokonania tego włamania, a to wyważenie okna mogło ułatwić dokonanie kradzieży innym potencjalnym sprawcom. Do tego samo zdarzenie miało miejsce przy ruchliwej ulicy, na stosunkowo gęsto zaludnionym osiedlu mieszkaniowym, co świadczy o absolutnym braku poszanowania oskarżonej dla porządku prawnego W związku z powyższym Sąd Rejonowy stwierdził, iż owo zachowanie jest karygodne i jako takie spełnia materialną definicję przestępstwa, a zarazem wyklucza możliwość przyjęcia typu uprzywilejowanego.

Czyn oskarżonej P. F. był także zawiniony w świetle normatywnej teorii winy recypowanej w polskim systemie prawa karnego w art. 1 § 3 k. k. Zgodnie z tą teorią czyn sprawcy można uznać za zawiniony wtedy gdy można postawić mu/jej prawnie relewantny zarzut braku posłuchu dla normy sankcjonowanej. W okolicznościach niniejszej sprawy wina oskarżonej P. F. jest pełna i brak jest żadnych powodów do limitowania jej stopnia. Mianowicie oskarżona w chwili czynu była osobą dorosłą, posiadającą już całkiem spory bagaż doświadczenia życiowego, doskonale zdając sprawę z absolutnego charakteru zakazu naruszania prawa własności.. Równocześnie nie można zasadnie twierdzić, że oskarżona działała w stanie wyższej konieczności czy innej anormalnej sytuacji motywacyjnej, choćby częściowo limitującej stopień jego zawinienia. Dodatkowo należy zwrócić uwagę, iż w niniejszej sprawie brak jest okoliczności powodujących możność powzięcia wątpliwości odnośnie stanu poczytalności oskarżonej tempore criminis. Stąd też Sąd Rejonowy stwierdził, iż czyn oskarżonej P. F. był zawiniony w rozumieniu art. 1 § 3 k.k., a sprawie brak było okoliczności limitujących stopień jej winę.

Biorąc pod uwagę całość poczynionych wyżej rozważań Sąd Rejonowy w punkcie I uzasadnianego wyroku uznał P. F. za winną czynu zarzucanego aktem oskarżenia, stanowiącego występek z art. 279 § 1 k.k.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. F.

I

I

Zgodnie z treścią art. 279 § 1 k.k. sprawca owego występku podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Zgodnie z ogólnymi dyrektywami wymiaru kary sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, zwłaszcza w razie popełnienia przestępstwa na szkodę osoby nieporadnej ze względu na wiek lub stan zdrowia, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego. Wymierzając karę sąd bierze także pod uwagę pozytywne wyniki przeprowadzonej mediacji pomiędzy pokrzywdzonym a sprawcą albo ugodę pomiędzy nimi osiągniętą w postępowaniu przed sądem lub prokuratorem. Mając na względzie powyższe założenia w przedmiotowej sprawie w ocenie Sądu nie było konieczności wymierzenia oskarżonej P. F. kary przekraczającej dolny wymiar ustawowego zagrożenia przewidzianego w art. 279 § 1 k.k. W tym zakresie Sąd zważył, iż za takim rozstrzygnięciem nie przemawiał bowiem stopień społecznej szkodliwości tego czynu. Czyn ten nie był społecznie szkodliwy w takim stopniu, aby istniała konieczność orzeczenia wobec P. F. kary surowszej. Kara roku pozbawienia wolności jest karą adekwatną do odium karygodności tego czynu. Sąd Rejonowy dostrzegł także, iż P. F. w chwili czynu była osobą niekaraną, co także winno limitować wymiar orzeczonej oskarżonej kary. Orzeczenie tego rodzaju kary jawi się także jako wystarczające dla wypełnienia założeń funkcji retrybutywnej polityki penalnej. Zarazem dość istotna wartość skradzionego mienia, a to kwota ponad 8 tysięcy złotych przeciwstawiała się uznaniu, iż kara roku pozbawienia wolności jest karą nadmiernie dolegliwą dla oskarżonej, która to jest nadto osobą poważnie zdemoralizowaną o czym świadczą jej późniejsze wyroki. W sprawie też brak jest okoliczności umniejszających winę oskarżonej czy też wskazujących na szczególnie dotkliwe skutki wykonania tejże kary. W tym zakresie należy uwzględnić fakt, iż z uwagi na zaniedbania wychowawcze oskarżonej jej dzieci od dłuższego czasu pozostają w pieczy zastępczej. Dlatego też Sąd Rejonowy nie znalazł podstaw do skorzystania z instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary. Wreszcie wobec kilkukrotnych pobytów oskarżonej w (...) niezasadnym byłoby skorzystanie z dyspozycji zawartej w art. 37b k.k., albowiem ten rodzaj kar winien w ocenie Sądu stanowić swoisty efekt odstraszający, który siłą rzeczy nie przyniesie zamierzonego rezultatu wobec oskarżonej, która już kilkanaście miesięcy spędziła w warunkach izolacji penitencjarnej. Jednocześnie w przedmiotowej sprawie brak jest okoliczności limitujących winę oskarżonej P. F.. Innymi słowy w realiach niniejszej sprawy brak jest okoliczności, które w sposób należyty uzasadniałyby możliwość zastosowania wobec oskarżonej instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary. Oskarżona nie przeprosiła pokrzywdzonych, nie podjęła żadnych starań, aby naprawić wyrządzoną szkodę. Co więcej po popełnieniu tego występku dopuściła się szeregu poważnych przestępstw, w tym występków rozboju. Stąd też kara roku pozbawienia wolności jawi się jako adekwatna reakcja karna na przypisane sprawcy przestępstwo i powyższe względy kierowały Sądem przy wymierzeniu P. F. tej kary w punkcie I wyroku. Sąd Rejonowy mając na względzie, iż oskarżona w chwili czynu była osobą niekaraną, rozważył możliwość warunkowego zawieszenia wymierzonej w tej sprawie kary. Niemniej jednak ocena całokształtu postawy życiowej oskarżonej P. F. dezawuuje możliwość powzięcia względem niej pozytywnej prognozy kryminologicznej. W tym zakresie należy odnotować, iż P. F. po przypisanym jej tym wyrokiem występku dopuściła się szeregu poważnych przestępstw. Co szczególnie znamienne charakterystyka tych przestępstw wskazuje na trwałą demoralizacje oskarżonej, która dopuszczała się występków zarówno przeciwko mieniu, życiu i zdrowiu jak i wolności czy wiarygodności dokumentów. Tym samym nie można skutecznie argumentować, iż przedmiotowe zachowanie poddane osądowi w tej sprawie stanowiło zaledwie incydent w życiu oskarżonej. Przeciwnie tego rodzaju występek stanowił odzwierciedlenie szerszej, całościowej postawy życiowej oskarżonej, która w tym okresie czasu notorycznie naruszała porządek prawny. Wobec tego rodzaju argumentacji Sąd Rejonowy w punkcie I wyroku wymierzył P. F. karę roku pozbawienia wolności.

P. F.

II

I

Nie ulegało natomiast wątpliwości, iż P. F. swoim zachowaniem w sposób bezpośredni wyrządził pokrzywdzonej szkodę majątkową. Przez to zgodnie z art. 46 § 1 k.k. konieczne było wyrzeczenie o środku kompensacyjnym w postaci obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem. Podstawą odpowiedzialności cywilno prawnej oskarżonego był art. 415 k.c. Odnosząc się natomiast do wysokości poniesionej szkody należy stwierdzić, iż w toku niniejszego procesu Sąd uznał za wiarygodne oświadczenia A. K. (2) czy A. K. (1) odnośnie wartości skradzionych przedmiotów czy też braku możliwości ponownego użytkowania pieca gazowego. Jednocześnie należało mieć na względzie fakt, iż pewna część skradzionych rzeczy została odzyskana w toku zatrzymania przedmiotów odnalezionych na składowisku skupu złomu przy ulicy (...). W związku z powyższym na dzień wydania wyroku pozostała szkoda do naprawienia wyrażała się w kwocie 5200 złotych, która to kwota wprost wynikała z depozycji A. K. (1) złożonych w toku prowadzonego wówczas postępowania przygotowawczego. Stąd też Sąd Rejonowy w punkcie II wyroku orzekł wobec oskarżonej P. F. środek kompensacyjny w postaci obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz A. K. (1) kwoty 5200 złotych.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Natomiast mając na względzie złożenie przez obrońcę oskarżonej P. F. adwokata P. K. (1) oświadczenia o braku opłacenia przez oskarżonej udzielonej jej pomocy prawnej Sąd Rejonowy przyznał obrońcy oskarżonemu stosowne wynagrodzenie. Przy określeniu tego wynagrodzenia Sąd Rejonowy orzekał w oparciu o stawki wymienione w aktualnym rozporządzeniu w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez adwokatów z urzędu. W tym zakresie należy wskazać, że rzeczony obrońca reprezentował P. F. zarówno w toku dochodzenia jak i na rozprawie głównej. Dlatego też w punkcie III wyroku Sąd przyznał obrońcy oskarżonego adwokatowi P. K. (1) kwotę 1476 złotych tytułem nieodpłatnej pomocy prawnej udzielonej oskarżonej P. F. z urzędu w toku dotychczasowego procesu karnego.

IV

W punkcie IV wyroku Sąd Rejonowy był zobligowany do rozliczenia kosztów procesu. W tym zakresie należało uwzględnić, iż oskarżona P. F. jest osobą nie posiadającą żadnego majątku. Do tego przez stosunkowo długi czas oskarżona będzie przebywać w warunkach izolacji penitencjarnej, stąd też zaktualizowała się dyspozycja art. 624 § 1 k.p.k., na podstawie którego to przepisu Sąd Rejonowy zwolnił oskarżoną od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych w całości.