Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

W związku z oświadczeniem obrońcy oskarżonego o ograniczeniu wniosku o uzasadnienie wyroku jedynie do kwestii wymierzonej przez Sąd kary i innych konsekwencjach prawnych czynu. Sąd Rejonowy zaniechał dokonania pisemnego uzasadnienia dotyczącego : ustalonego stanu faktycznego, oceny dowodów oraz rozważań prawnych, poprzestając na argumentacji odnośnie zastowanych środków reakcji karnej

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1401/19

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. S. (1)

P. S. (1) w dniu 31 sierpnia 2019 roku około godziny 12:40 w N. prowadził w ruchu lądowym po drodze publicznej samochód osobowy znajdując się w stanie nietrzeźwości przy stwierdzonym stężeniu alkoholu w wydychanym powietrzu 1,71 mg/ l

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. S. (1)

I - kara 8 miesięcy ograniczenia wolności

Zgodnie z treścią art. 178 a § 1 k.k. prowadzenie pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym po drodze publicznej w stanie nietrzeźwości zagrożone jest grzywną, karą ograniczenia wolności oraz karą do 2 lat pozbawienia wolności.

Natomiast dyrektywy sądowego wymiaru kary zostały wysłowione przez ustawodawcę w art. 53 k.k. Według tego przepisu sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, zwłaszcza w razie popełnienia przestępstwa na szkodę osoby nieporadnej ze względu na wiek lub stan zdrowia, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego. Wymierzając karę sąd bierze także pod uwagę pozytywne wyniki przeprowadzonej mediacji pomiędzy pokrzywdzonym a sprawcą albo ugodę pomiędzy nimi osiągniętą w postępowaniu przed sądem lub prokuratorem. Owe zasady sądowego wymiaru kary należy stosując się do dyspozycji art. 56 k.k. rozciągnąć także na orzeczenie co do innych środków reakcji karnej o charakterze penalnym przewidzianych w kodeksie karnym. Na powyższe reguły rządzące sposobem ustalenia kary właściwej zarówno do osoby jak i czynu sprawcy należy nałożyć także zasadę wynikającą z art. 58 § 1 k.k., zgodnie z która w przypadku gdy górna granica ustawowego zagrożenia danego występku nie przekracza 5 lat sąd może zastosować karę pozbawienia wolności tylko w przypadku gdyby inna kara nie mogła przynieść oczekiwanego efektu.

Przekładając powyższe zasady na okoliczności faktyczne niniejszego procesu Sąd Rejonowy zważył, iż to kara ograniczenia wolności będzie stanowić adekwatny sposób reakcji organów wymiaru sprawiedliwości na czyn przypisany P. S. (1). W tej mierze Sąd Rejonowy zwraca uwagę, iż z uwagi na dotychczasową niekaralność oskarżonego oraz brak ujawnionych wykroczeń przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji Sąd uznał, iż wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności byłoby karą niewspółmiernie surową, zwłaszcza, że w ocenie Sądu oskarżony posiada wszelkie przymioty uzasadniające możliwość odbycia przez niego kary ograniczenia wolności w postaci nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne. Nie mógł Sąd natomiast podzielić argumentacji obrońcy oskarżonego wnoszącego o wymierzenie P. S. (1) kary grzywny. W pierwszej mierze należy stwierdzić, iż tego rodzaju kara byłaby nieadekwatna do stopnia społecznej szkodliwości występku oskarżonego. Rozwijając to stwierdzenie należy zauważyć, iż stężenie alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu 14 – krotnie przekroczyło ilość dopuszczalną przez ustawę prawo o ruchu drogowym, a prawie 7 krotnie ilość kwalifikującą dane zdarzenia jako prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości. Powyższa okoliczność wskazuje, iż poziom abstrakcyjnego zagrożenia dla dobra prawnego w postaci bezpieczeństwa w komunikacji, w sposób rażący przekraczał przeciętne zagrożenie związane z czynem zabronionym stypizowanym w art. 178 a § 1 k.k.. Co więcej jak wynika z danych zalegających w aktach sprawy owo abstrakcyjne zagrożenie miało się zmaterializować, poprzez zdarzenie drogowe, o które to P. S. (1) jest obwiniony w odrębnym procesie. Sąd Rejonowy w żadnej mierze nie podziela tłumaczeń oskarżonego, który wyjaśniał, iż zdecydował się na prowadzenia pojazdu z uwagi na konieczność zakupu lekarstw dla chorej matki oraz pomoc koledze. Odnosząc się do tych tłumaczeń należy zauważyć, iż w pobliżu miejsca zamieszkania oskarżonego tj. osiedla (...) znajdują się co najmniej 4 apteki, a apteka, do której miał zmierzać oskarżony położona jest w odległości niespełna 500 metrów od miejsca jego zamieszkania. Nic nie stało zatem na przeszkodzie aby oskarżony zdając sobie sprawę ze swojego stanu psychofizycznego zrealizował te zakupy pieszo. Ponadto z uwagi na swój stan nietrzeźwości oskarżony winien odmówić koledze udzielenia pomocy. Zwłaszcza, że tego rodzaju pomoc świadczona mogła być nie tylko przez firmę specjalistyczną ale przez innych przypadkowo spotkanych kierowców. Sąd Rejonowy pragnie jeszcze zauważyć, iż obrana przez oskarżonego trasa należy do szczególnie ruchliwych miejsc w N., z dużym natężeniem ruchu pieszych. W ocenie Sądu stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego nie umniejsza w żadnym razie także stosunkowo krótki czas prowadzenia przez niego pojazdu, albowiem zaniechanie dalszej jazdy było efektem przeszkody o charakterze obiektywnym tj. kolizji drogowej, w której P. S. (1) brał udział. Nadto wymierzenie P. S. (1) grzywny jawi się także jako nieadekwatne zważywszy na jego sytuacje majątkową oraz osobistą. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż oskarżony pracując w (...) zarabia stosunkowo niewielką sumę pieniędzy, nieznacznie tylko przekraczającą ustawowe minimum. Co więcej jak wynika z danych osobo poznawczych P. S. (1) jest zobligowany do alimentowania dwójkę dzieci, w tym chorą córkę. Dodatkowo należy mieć na względzie fakt, iż obecne czasy pandemii są szczególnie niepewne także w aspekcie zapewnienia środków niezbędnych do utrzymania siebie i członków najbliższej rodziny. Ponadto warto zauważyć, iż w świetle kategorycznej normy art. 43a § 2 k.k. oskarżonemu musiało zostać wymierzone świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Z tych powodów Sąd Rejonowy uznał, iż to kara ograniczenia wolności będzie karą adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości występku popełnionego przez oskarżonego oraz we właściwy sposób będzie uwzględniać jego właściwości i warunki osobiste. Jak sam bowiem wskazał oskarżony jest on osobą zdrową, młodą, wysportowaną oraz wykonującą prace fizyczną. Tym samym podjęcie przez niego nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne nie będzie przekraczać jego możliwości. Sąd Rejonowy zważył także, iż wymierzenie oskarżonemu tego rodzaju kary nie uniemożliwi mu wykonywania pracy zarobkowej. W tej materii należy dostrzec, iż oskarżony pracuje 40 godzin w tygodniu, w pięciodniowym systemie pracy. Stąd też brak jest przeciwwskazań do podjęcia przez niego uzgodnionych także uprzednio z kuratorem prac społecznie użytecznych, zwłaszcza iż określona przez sąd ilość godzin w stosunku miesięcznym odpowiada 5 godzinom pracy społecznie użytecznie przypadającej na każdy tydzień wykonywania owej kary. Natomiast ustalając wysokość kary ograniczenia wolności Sąd Rejonowy wziął pod uwagę opisywany wyżej stosunkowo wysoki stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu, w kontekście typowego stopnia społecznej szkodliwości dla tego rodzaju przestępstw. Tym niemniej wypada zauważyć, iż kara 8 miesięcy ograniczenia wolności stanowi zaledwie 1/3 ustawowego zagrożenia dla tego rodzaju kary. W związku z powyższym Sąd w punkcie I wyroku wymierzył P. S. (1) kare 8 miesięcy ograniczenia wolności w postaci nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym.

II - środek karny - zakaz prowadzenia pojazdów

Natomiast w punkcie II wyroku Sąd Rejonowy orzekł wobec oskarżonego P. S. (1) środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 lat. W tej mierze wypada nadmienić, iż w przypadku skazania sprawcy za występek z art. 178 a § 1 k.k. Sąd zobligowany jest do wymierzenia tego rodzaju środka karnego na okres co najmniej 3 lat. Niemniej jednak owa dyspozycja art. 42 § 2 k.k. nie może powodować swoistego automatyzmu w określeniu okresu trwania tego środka karnego. Jak już zostało nadmienione dyrektywy określone w art. 53 k.k. mają zastosowanie także do orzekania środków karnych. Natomiast ustawodawca przewidział, iż na podstawie rzeczonego przepisu przedmiotowy środek karny można wymierzyć w granicach od 3 do 15 lat. W związku z powyższym Sąd określając długość obowiązywania przedmiotowego środka karnego zobowiązany był do zwrócenia uwagi na wysokość stężenia alkoholu w organizmie oskarżonego. Ów poziom tej substancji w ocenie Sądu w połączeniu z pozostałymi okolicznościami przedmiotowymi zachowania oskarżonego wymienionymi w poprzednim akapicie uniemożliwia ograniczenie się przez Sąd do ustawowego minimum przewidzianego w art. 42 § 2 k.k. Jeszcze raz należy wskazać, iż oskarżony znajdował się w stanie implikującym powodowanie realnego zagrożenia dla bezpieczeństwa w ruchu drogowym i orzeczenie wobec niego zakazu prowadzenia pojazdów w wymiarze przekraczającym ustawowe minimum jawi się jako zasadne nie tylko z uwagi na społecznym odbiorem tego rodzaju orzeczeń sądowych, lecz także przede wszystkim z zasadą indywidualizacji kary i środków karnych zarówno w aspekcie do osoby sprawcy, lecz także w kontekście społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu. Co więcej ów zakaz nie powinien być dla oskarżonego szczególnie dolegliwy, albowiem praca zawodowa P. S. (1) nie jest związana z prowadzeniem pojazdów mechanicznych, a miejsce jego pracy jest położone w odległości około 500 metrów od miejsca jego zamieszkania. Nadto Sąd Rejonowy zwrócił uwagę, iż w niniejszej sprawie brak jest okoliczności limitujących poziom winy oskarżonego w świetle normatywnej teorii winy funkcjonującej w polskim porządku prawa karnego. Stąd też w punkcie II wyroku Sąd wymierzył P. S. (1) środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 lat

III - zaliczenie zatrzymania prawa jazdy

Z uwagi na fakt, iż w dniu przedmiotowego zdarzenia drogowego funkcjonariusze policji zatrzymali fizycznie prawo jazdy oskarżonego, a następnie prokurator wydał postanowienie o jego prawnym zatrzymaniu, zaktualizowała się dyspozycja art. 63 § 4 k.k. nakazująca zaliczyć na poczet orzeczonego środka karnego okres faktycznego pozbawienia oskarżonego możliwości prowadzenia pojazdów na skutek zatrzymania prawa jazdy

IV - środek karny - świadczenie na rzecz (...)

Za to w punkcie IV wyroku Sąd orzekł wobec P. S. (1) środek karny w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 5000 złotych. Sąd Rejonowy w tej materii zdecydował ograniczyć się do ustawowego minimum przewidzianego przez art. 43 a § 2 k.k. Powodem owego ograniczenia była trudna sytuacja finansowa oskarżonego, uzyskującego niskie wynagrodzenia oraz mającego na utrzymaniu dwójkę małoletnich dzieci. Tym samym obciążenie oskarżonego wyższą kwotą mogłoby przynieść negatywne konsekwencje nie tylko dla samego oskarżonego ale również dla jego najbliższych. Nadto w ocenie Sądu wysokość orzeczonego środka karnego oraz fakt odbycia kary ograniczenia wolności będzie stanowić odpowiednią reakcje na zachowanie oskarżonego i w sposób należyty uzmysłowią P. S. (1) karygodność tego rodzaju czynów.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V - częściowe zwolnienie od kosztów sądowych

Natomiast w punkcie V wyroku Sąd Rejonowy zdecydował się jedynie częściowo obciążyć oskarżonego kosztami sądowymi mając na względzie jego trudną sytuacje finansową oraz konieczność uiszczenia świadczenia pieniężnego określonego w punkcie IV wyroku. Niemniej jednak w ocenie Sądu w wyrzeczeniu tym należało dać wyraz zasadzie odpowiedzialności za wynik proces wyartykułowanej przez ustawodawcę w art. 627 k.p.k. Ponadto oskarżony jest młodym, zdrowym mężczyzną i pokrycie tych częściowych kosztów sądowych nie będzie przekraczać jego zdolności zarobkowych

Podpis