Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1328/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Ł. M.

W dniu 28 maja 2023 roku w N. stosował wobec M. P. przemoc polegającą na szarpaniu, odepchnięciu, kilkukrotnym uderzeniu w twarz i spowodowaniu jej upadku na podłoże, wskutek czego doznała ona obrażeń ciała w postaci urazu głowy i skręcenia odcinka szyjnego kręgosłupa, które to obrażenia naruszyły czynności narządów jej ciała na okres poniżej siedmiu dni w myśl art. 157 § 2 kk, a następnie wyciągnął z jej plecaka telefon komórkowy marki S., w celu zmuszenia jej do określonego znoszenia, a więc pozbawienia jej możliwości korzystania z tego urządzenia.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony Ł. M. i pokrzywdzona M. P. pozostawali w związku przez 23 lata. Mają dwoje dorosłych i jedno małoletnie dziecko. Około rok przed zdarzeniem rozstali się.

W nocy z 27/28 maja 2023 roku oskarżony i pokrzywdzona najpierw przebywali razem u wspólnych znajomych. Około północy poszli do lokalu przy ul. (...) w N., w którym przebywali do godziny ok. 3 - 4 w nocy.

Kiedy po wyjściu z lokalu szli ulicą (...), oskarżony zaczął pytać pokrzywdzoną czy kogoś poznała i zażądał wydania telefonu, żeby sprawdzić z kim pokrzywdzona się kontaktuje.

M. P. odmówiła wydania telefonu, wobec czego oskarżony, chcąc odebrać pokrzywdzonej telefon, zaczął ją szarpać za ubranie i plecak.

Kiedy Ł. M. udało się ściągnąć pokrzywdzonej plecak i wyciągnąć z niego telefon (...), odepchnął pokrzywdzoną na tyle mocno, że przewróciła się na ziemię na kolana i łokcie.

Ł. M. oddalił się i biegnąc ul. (...), następnie O., a następnie S., starał się odblokować telefon.

Pokrzywdzona podążała za oskarżonym, starając się odzyskać telefon.

Kiedy oskarżony zapoznał się z treścią korespondencji M. P., zawrócił do pokrzywdzonej i trzymając w dłoni telefon komórkowy, zadał pokrzywdzonej dwa uderzenia w twarz.

Pokrzywdzona poczuła olbrzymi ból i zaczęła płakać.

Przestała gonić oskarżonego, który udał się do swojego mieszkania, zabierając ze sobą telefon.

Kiedy M. P. dostrzegła przechodzącego ul. (...), nieznanego sobie P. K., poprosiła go o udostępnienie telefonu, żeby zadzwonić na (...).

Następnego dania odebrany przez oskarżonego telefon, przyniósł pokrzywdzonej syn stron.

W wyniku zdarzenia pokrzywdzona doznała obrażeń ciała w postaci urazu głowy i skręcenia odcinka szyjnego kręgosłupa, które naruszyły czynności narządów ciała pokrzywdzonej na okres poniżej 7 dni tj. obrażeń o jakich mowa w art. 157 § 2 kk.

Oskarżony Ł. M. urodził się w (...) roku. Zajmuje się naprawą karoserii samochodowych. Prowadzi działalność gospodarczą. Swoje dochody określa na 5000 zł miesięcznie. Jest właścicielem lub współwłaścicielem kilku nieruchomości i samochodu o wartości ok. 50 000 zł.

zeznania M. P.

2 -3, 13 – 15, 56 – 57, 94

dokumentacja medyczna

8 - 11

opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej B. L.

25

notatka urzędowa

30

informacja z ewidencji gruntów i budynków

31 - 32

k. k.

33

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

44 – 45, 93

zeznania P. K.

46 - 47

płyta z nagraniem zgłoszenia

66

protokół oględzin płyty

69 - 74

notatki urzędowe

1, 79

1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

zeznania M. P.

Sąd dał wiarę spójnym i konsekwentnym zeznaniom pokrzywdzonej w całości. Relacja pokrzywdzonej była spontaniczna, nie nosiła śladów wyuczenia ani chęci wprowadzenia sądu w błąd, co utwierdziło sąd w przekonaniu o wiarygodności świadka. Ponadto bezpośrednio po czynie, którego była ofiarą podjęła niezwłoczne kroki zmierzające do zawiadomienia organów ścigania, co znajduje wyraz w zeznaniach świadka P. K. (osoby z zewnątrz, zupełnie niezaangażowanej w relacje pokrzywdzonej z oskarżonym) oraz zapisie zgłoszenia.

Pomimo, że pokrzywdzonej jak sama przyznała, zależało na dobrej relacji z oskarżonym, zdecydowała się zawiadomić organy ścigania o zdarzeniu z 28 maja 2023 roku. Zdaniem sądu wskazuje to na prawdziwość twierdzeń pokrzywdzonej o skali i natężeniu ataku oskarżonego.

Zeznania pokrzywdzonej korelują z treścią dokumentacji medycznej, z której wynika między innymi, że pokrzywdzona bezpośrednio po zdarzeniu miała otarcia na czole.

Zeznania świadka P. K. i nagranie zgłoszenia zdarzenia potwierdzają, że pokrzywdzona bezpośrednio po zdarzeniu była roztrzęsiona, płakała i relacjonowała zdarzenie zgodnie z ustalonym stanem faktycznym.

Za wiarygodne sąd uznał zeznania świadka dotyczące skutków zachowania oskarżonego, tj. wystąpienie urazu głowy i skręcenia odcinka szyjnego kręgosłupa, trwające mniej niż 7 dni, przebieg leczenia oraz związane z tym cierpienia psychiczne i fizyczne M. P..

zeznania P. K.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom świadka P. K., których treść nie budziła wątpliwości, znajdowała odzwierciedlenie w zeznaniach pokrzywdzonej i nagraniu zgłoszenia, a także z tego względu, że żaden dowód nie podważył treści zeznań świadka i świadek nie miał żadnych powodów żeby zeznawać nieprawdę.

Z drugie strony zeznania tego świadka miały ograniczony walor dowodowy w przedmiotowej sprawie, jako, że mężczyzna nie był świadkiem zdarzenia z udziałem Ł. M., z zastrzeżeniem bardzo istotnego faktu jakim była relacja odnośnie stanu pokrzywdzonej.

opinia biegłego lek. med. B. L.

Opinia, w której biegły określił na podstawie dokumentacji medycznej i zakwalifikował obrażenia pokrzywdzonej jako stanowiące o naruszeniu czynności narządów ciała w rozumieniu art. 157 § 2 kk, nie budziła żadnych wątpliwości co do swojej przydatności dla ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie.

dokumenty w/w, nagranie zgłoszenia

Zastrzeżeń sądu nie budziły również wyżej wymienione dowody z dokumentów i nagranie zgłoszenia zdarzenia przez pokrzywdzoną na numer alarmowy 112. Nie ujawniły się żadne okoliczności, które wskazywałby, że dokumenty oraz nagranie są nierzetelne lub nieprawdziwe. Treść dokumentów i nagrania nie była przez strony kwestionowana w toku postepowania dowodowego.

częściowo

wyjaśnienia Ł. M.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego tylko w tej części, w jakiej przyznał się do popełnienia zarzuconego czynu zabronionego i złożył wyjaśnienia zgodne z ustalonym stanem faktycznym.

1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

częściowo

wyjaśnienia Ł. M.

Oskarżony w postepowaniu przygotowawczym nie przyznał się do popełnienia czynu zabronionego. Zaprzeczył, że siłą zabrał telefon M. P. i zadał jej uderzenia ręką, w której trzymał telefon, a także, że stosował wobec pokrzywdzonej jakikolwiek inny rodzaj przemocy. Wyjaśnił, że wracając z pokrzywdzoną nad ranem do domu, trzymał jej telefon w ręku i odczytał wiadomość, z której wynikało, że M. P. utrzymuje intymną relację z innym mężczyzną. Ponieważ bardzo się tym faktem zdenerwował, oddalił się, bo chciał odblokować telefon i zapoznać z treścią pozostałych wiadomości. M. P. biegła za nim do momentu, w którym udało mu się odblokować telefon. Wtedy przestała za nim biec. Wyglądało na to jakby bała się reakcji oskarżonego, kiedy zapozna się z treścią jej korespondencji. Telefon, który jest jego własnością, zabrał do domu, ale następnego dnia syn odniósł telefon M. P.. Oskarżony podał, że kiedy oddalał się z miejsca zdarzenia M. P., która wcześniej spożywała alkohol w dużych ilościach, łącząc go najprawdopodobniej ze środkami psychotropowymi, odwróciła się w drugą stronę i zaczęła krzyczeć: „ratunku”.

Przed sądem oskarżony przyznał się co prawda do popełnienia czynu, wyjaśnił jednak jednocześnie, że według niego istotą sprawy jest, że oskarżona go zdradzała i o to w dniu zdarzenia „szarpali się” z pokrzywdzoną. Przyznał, że zabrał pokrzywdzonej telefon, a pozyskana wiedza, że pokrzywdzona utrzymuje relacje intymne z kilkoma mężczyznami sprawiła, że stracił panowanie nad sobą. Nie pamięta jednak, żeby uderzył pokrzywdzoną. Oświadczył, że chciałby przeprosić pokrzywdzoną za swoje zachowanie i zadośćuczynić jej za swoje zachowanie.

Wersja przedstawiona przez oskarżonego, w tej części w której oskarżony przedstawił swoje zachowanie jako inne niż ustalone w stanie faktycznym, jest nieprawdziwa.

Oskarżony nie kwestionował zajścia, ale starał się w ramach obranej linii obrany, ograniczyć swój w nim udział, część odpowiedzialności za zdarzenie zrzucając na pokrzywdzoną.

Ostatecznie postanowił nie zaprzeczać swojemu sprawstwu, nadal jednak przedstawiał wersję nieprawdziwą, zaprzeczając, że zadał pokrzywdzonej dwa uderzenia trzymanym w ręku telefonem tj. zachowaniu które doprowadziło do powstania u pokrzywdzonej obrażeń ciała.

Wyjaśnienia oskarżonego stoją w sprzeczności z zeznaniami pokrzywdzonej i nie wyjaśniają, skąd pokrzywdzona po zdarzeniu miała otarcia na czole. Istnienia tych obrażeń oskarżony nie potrafił wytłumaczyć.

Biegły lekarz sądowy potwierdził, że obrażenia pokrzywdzonej powstały od narzędzia tępego lub tępokrawędzistego.

Z zeznań świadka P. K. wynika, że bezpośrednio po odejściu oskarżonego z miejsca zdarzenia, pokrzywdzona zrelacjonowała mu przebieg zdarzenia w sposób zbieżny z tym, w jaki konsekwentnie czyniła to w ciągu niniejszego postępowania.

Powyższe okoliczności rozpatrywane łącznie nie pozwalają na przyjęcie innego przebiegu zdarzenia niż takiego, że oskarżony w celu odebrania jej telefonu, a następnie zmuszenia jej do znoszenia tego, że przeglądał zawartość telefonu, szarpał pokrzywdzoną, odepchnął z dużą siłą, powodując upadek, a następnie zadał w twarz pokrzywdzonej dwa uderzenia ręką, w której trzymał telefon.

Tym samym nie budzi wątpliwości że oskarżony dopuścił się popełnienia zarzuconego mu czynu.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

Ł. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Analiza zgromadzonego materiału dowodowego, dostarczyła podstaw do przyjęcia, że oskarżony popełnił zarzucany mu czyn zabroniony.

Aktualne brzmienie art. 191 § 1 Kodeksu karnego zostało ustalone nowelą z 7 lipca 2022 roku. Konstrukcja przestępstwa zmuszania uległa istotnej zmianie. Zrezygnowano z celowego charakteru tego przestępstwa oraz przesunięto „dalej” skutek przestępstwa. W konsekwencji zgodnie z aktualnym stanem prawnym jest ono dokonane dopiero w czasie zmuszenia do określonego działania, zaniechania lub znoszenia, w wyniku zastosowania określonych w tym przepisie środków przymusu, a nie, jak dotychczas, w czasie zastosowania środków przymusu w celu zmuszenia innej osoby do określonego działania, zaniechania lub znoszenia.

Centralnym znamieniem czynności sprawczej tego czynu jest zmuszenie, które polega na wykonaniu przez pokrzywdzonego określonej czynności, zgodnej z wolą sprawcy.

Przestępstwo zmuszania, można popełnić tylko umyślnie, i to wyłącznie z zamiarem bezpośrednim, ponieważ jest to w każdym przypadku przestępstwo kierunkowe, znamienne celem, którego treścią jest zmuszenie do określonego zachowania.

W sprawie ustalono, że pokrzywdzona nie chciała udostępnić oskarżonemu swojego telefonu i sprzeciwiała się temu, żeby zapoznał się z treścią zgromadzonej w pamięci telefonu korespondencji.

Oskarżony szarpaniem za ubranie i plecak pokrzywdzonej, odepchnięciem jej z taką siłą, że pokrzywdzona przewróciła się na kolana i łokcie oraz zadawaniem uderzeń trzymanym w ręku telefonem w twarz – a więc przemocą fizyczną - wymusił na pokrzywdzonej wbrew jej woli najpierw określone działanie tj. oddanie telefonu, a następnie znoszenie tego, że wbrew jej woli zapoznawał się treścią zgromadzonej w telefonie korespondencji.

Zachowanie oskarżonego, w świetle przedstawionych powyżej wywodów teoretycznych, bez wątpienia wyczerpało dyspozycję art. 191 § 1 kk, również w brzmieniu aktualnie obowiązującym.

Art. 157 § 2 kk penalizuje tzw. lekki uszczerbek na zdrowiu, czyli naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni.

Na skutek działania oskarżonego w dniu 28 maja 2023 roku tj. zadawania uderzeń trzymanym w ręce telefonem, M. P. doznała obrażeń, które zgodnie z opinią biegłego z zakresu medycyny sądowej stanowiły naruszenie czynności narządu ciała na okres krótszy niż 7 dni.

W ocenie sądu Ł. M. działał umyślnie z zamiarem wynikowym. Oskarżony świadomie uderzał pokrzywdzoną, jednocześnie godząc się na skutki swojego działania.

Mając powyższe na uwadze uznać należało, że zachowanie Ł. M. wyczerpało znamiona czynu z art. 191 § 1 kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Ł. M.

I

I

Wymierzając oskarżonemu karę za przypisany czyn, sąd miał na względzie, że zadanie pokrzywdzonej dwóch uderzeń trzymanym w ręce telefonem komórkowym, w wyniku powstałego u oskarżonego uczucia zazdrości o pokrzywdzoną, nie może pozostać bez wyraźnej i adekwatnej reakcji karnej.

Skala przemocy jak również czynność do której pokrzywdzona została zmuszona tj. znoszenie tego, że oskarżony, wbrew jej woli zapoznawał się z treścią jej prywatnej korespondencji, obligowała sąd do wymierzenia oskarżonemu kary adekwatnej, która w sposób wystarczający uzmysłowi oskarżonemu naganność jego działania, a także powstrzyma zarówno oskarżonego jak i inne osoby od tego rodzaju zachowań.

Przyznania się oskarżonego do popełnienia czynu oraz gotowości do przeproszenia i zadośćuczynienia pokrzywdzonej, nie można w ocenie sądu przeceniać z uwagi na grożącą oskarżonemu odpowiedzialność karną.

Jednocześnie sąd wziął pod uwagę, że obrażenia odniesione przez pokrzywdzoną nie były zbyt dotkliwe.

Oskarżony jest osobą dotychczas niekaraną.

Zdarzenie było zdarzeniem nagłym, wcześniej nie planowanym i w ocenie sądu wynikało z braku prawidłowej umiejętności kontrolowania emocji przez oskarżonego.

Wymierzenie oskarżonemu nawet krótkoterminowej kary pozbawienia wolności nie byłoby słuszne.

Z uwagi na powyższe sąd uznał, iż wystarczające dla osiągnięcia celów kary, wystarczające będzie, sięgając po art. 37a kk, wymierzenie oskarżonemu kary grzywny w wysokości 150 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu jednej stawki na 20 zł tj. kary grzywny w wysokości 3000 zł.

Kara taka nie spowoduje nadmiernej represji, tym bardziej że oskarżony prowadzi własną działalność gospodarczą, może zatem wykonać karę nie zaprzestając zarobkowania.

Porównanie brzmień przepisów mających wpływ na treść rozstrzygnięcia co do kary w dacie czynu oraz w dacie orzekania prowadzi do wniosku, że stan prawny obowiązujący w chwili orzekania jest dla oskarżonego mniej korzystny.

Ł. M.

II

I

Tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę na podstawie art. 46 § 2 kk, sąd zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonej kwotę 4000 zł.

Zasadne było, żeby Ł. M. adekwatnie do okoliczności sprawy, zrekompensował finansowo naruszenie przez siebie dóbr osobistych pokrzywdzonej.

W ocenie sądu wskazana kwota znajduje uzasadnienie w materiale dowodowym, a wysokość nawiązki jest adekwatna do skali cierpienia oskarżycielki posiłkowej.

Zachowanie oskarżonego odbiło się bezsprzecznie na zdrowiu i poczuciu bezpieczeństwa pokrzywdzonej oraz poczuciu jej własnej wartości, czego rekompensacie ma służyć orzeczony środek. Pokrzywdzona zachowaniem oskarżonego została brutalnie pozbawiona godności osobistej nie tylko poprzez wgląd w jej korespondencję w telefonie ale także poprzez zadnieje jej uderzeń w twarz co zdaniem sądu było reakcją znacząco przesadną. Nawet jeżeli była tam korespondencja dotycząca intymnych relacji z inną osobą co mogło wzbudzić zazdrość u oskarżonego – upokorzenie pokrzywdzonej ciosami w twarz było niepotrzebne i nacechowane tylko i wyłącznie chęcią zadania jej cierpienia i musiało znaleźć wyraz w wysokości nawiązki.

Porównanie brzmień przepisów mających wpływ na treść rozstrzygnięcia co do nawiązki w dacie czynu oraz w dacie orzekania prowadzi do wniosku, że stan prawny obowiązujący w chwili orzekania jest dla oskarżonego mniej korzystny.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  Koszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Na zasadzie art. 627 kpk, sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 150 zł tytułem częściowych kosztów sądowych. Na zasadzie art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżonego od ich uiszczenia w pozostałym zakresie. Oskarżony powinien mieć możliwość w wystarczającym zakresie wywiązywać z pozostałych obciążających go zobowiązań finansowych. Sąd wziął również pod uwagę, że oskarżony ma na utrzymaniu małoletnie dziecko.

IV

Oskarżycielka posiłkowa korzystała w niniejszej sprawie z pomocy prawnej udzielonej przez pełnomocnika. Z tego tytułu sąd zasądził na jej rzecz kwotę 840 złotych, tytułem poniesionych w związku z tym wydatków, na zasadzie art. 627 Kodeksu postępowania karnego.

Podpis