Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1234/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

A. B.

W dniu 14 sierpnia 2023 roku w N. ul. (...), prowadząc samochód marki V. (...) nr. rej. (...), nieumyślnie naruszał zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, w ten sposób, że włączając się do ruchu z terenu stacji paliw, nie zachował szczególnej ostrożności, nie ustępując pierwszeństwa przejazdu M. K. kierującemu motocyklem marki K. (...) nr. rej. (...), jadącemu drogą z pierwszeństwem przejazdu, doprowadził do zderzenia pomiędzy pojazdami, na skutek czego pokrzywdzony M. K. doznał obrażeń ciała w postaci złamania wieloodłamowego, otwartego trzonu kości piszczelowej prawej, złamania kostki przyśrodkowej prawej bez przemieszczenia, złamania podgłowowego kości strzałkowej prawej, zranienia lewego ramienia, które to obrażenia skutkowały naruszeniem czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni w myśl art. 157 § 1 kk

tj. o przestępstwo z art. 177 § 1 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 14 sierpnia 2023 roku oskarżony A. B. prowadził samochód marki V. (...) nr. rej. (...). Włączając się do ruchu z terenu stacji paliw M. w N. przy ul. (...), kierował się w lewo, ulicą (...) w stronę centrum N.. Ani bezpośrednio przed wykonaniem manewru włączenia się do ruchu, ani w trakcie jego wykonywania, oskarżony nie upewnił czy po ul. (...) w kierunku przeciwnym, nie jedzie żaden pojazd. Błędnie ocenił, że może wjechać na jezdnię i wykonał manewr włączania się do ruchu, nie ustępując pierwszeństwa przejazdu, kierującemu motocyklem marki K. (...) nr. rej. (...), pokrzywdzonemu M. K., w wyniku czego doprowadził do zderzenia pomiędzy pojazdami.

protokoły badania stanu trzeźwości

2 - 4

protokoły oględzin pojazdów

5 - 10

protokół oględzin miejsca wypadku

11 - 12

szkic sytuacyjny

13

materiał poglądowy

14 - 50

nagranie z monitoringu

57

protokół oględzin nagrania z monitoringu

58 – 70

zeznania M. K.

71–72, 161-162

wyjaśnienia A. B.

82-83, 161

Na skutek zderzenia się pojazdów pokrzywdzony M. K. doznał obrażeń ciała w postaci złamania wieloodłamowego, otwartego trzonu kości piszczelowej prawej, złamania kostki przyśrodkowej prawej bez przemieszczenia, złamania podgłowowego kości strzałkowej prawej, zranienia lewego ramienia, które to obrażenia skutkowały naruszeniem czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni w myśl art. 157 § 1 kk.

opinia biegłego

73

A. B. jest osobą dotychczas niekaraną. Nie jest notowany jako kierowca naruszający przepisy ruchu drogowego. Jest kawalerem. Nie ma dzieci. W dacie wypadku nie pracował. Od lutego br. podjął pracę. Zarabia ok. 3000 zł miesięcznie. Nie leczy się odwykowo, neurologicznie, psychiatrycznie.

karta karna

78

informacja z ewidencji kierowców

79

dane o oskarżonym

86, 95

zaświadczenie o stanie majątkowym

81

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia A. B.

Oskarżony od początku postępowania przyznawał się do spowodowania wypadku. Przyznawał, że wyjeżdżając na ul. (...) ze stacji paliw, w ogóle nie widział pokrzywdzonego. Według oskarżonego treść przedstawionego mu zarzutu trafnie odzwierciedla jego zachowanie. Wobec zebranego w sprawie materiału dowodowego - w szczególności nagrania z monitoringu, wyjaśnienia oskarżonego nie budzą wątpliwości. Oskarżony przekonująco wyjaśnił, że po wypadku nie podszedł do pokrzywdzonego, ponieważ inne osoby już udzieliły pokrzywdzonemu pomocy, a M. K. złościł się na niego, że spowodował wypadek. W postepowaniu nie pojawiły się żadne przesłanki nakazujące wątpić w podawane przez oskarżonego dane odnośnie jego sytuacji majątkowej i życiowej.

zeznania M. K.

Poza okolicznościami zdarzenia, opisanymi zgodnie z tym co widać na nagraniu z monitoringu, świadek opisał przebieg swojego leczenia. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wiarygodności pokrzywdzonego.

opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii

Opinia rzetelna, spójna, logiczna przedstawiająca jasne wnioski, sporządzona przez biegłego z zakresu ortopedii i traumatologii posiadającego wymagane doświadczenie i kompetencje do jej wydania. Niekwestionowana przez strony.

protokół badania stanu trzeźwości uczestników wypadku

Dowód wiarygodny. Sporządzony przez funkcjonariusza Policji posiadającego odpowiednie upoważnienie i kwalifikacje. Nie kwestionowany na żadnym etapie postępowania.

protokoły oględzin miejsca wypadku drogowego

Dokument sporządzony przez uprawniony do tego organ w zakresie przewidzianych uprawnień. Niekwestionowany na żadnym etapie postepowania.

protokoły oględzin pojazdów uczestniczących w wypadku

Dokument sporządzony przez uprawniony do tego organ w zakresie przewidzianych uprawnień. Niekwestionowany na żadnym etapie postepowania.

szkic miejsca zdarzenia i materiał poglądowy

Dokument sporządzony przez uprawniony do tego organ w zakresie przewidzianych uprawnień. Niekwestionowany na żadnym etapie postepowania.

zapis nagrania z monitoringu znajdujący się na płycie (...)

Dowód wiarygodny, obrazujący zachowanie się oskarżonego na miejscu zdarzenia, potwierdzający niedochowanie szczególnej ostrożności przy włączaniu się do ruchu. Na nagraniu widać jak oskarżony korzystając z okazji, że samochód nadjeżdżający z jego prawej strony „robi mu miejsce”, wjeżdża na ul. (...), pomimo że po przeciwnym pasie ruchu, porusza się motocykl Niekwestionowany na żadnym etapie postępowania.

protokół oględzin nagrania z monitoringu

Dokument sporządzony przez uprawniony do tego organ w zakresie przewidzianych uprawnień. Niekwestionowany na żadnym etapie postepowania.

notatka urzędowa sporządzona na zasadzie art. 213 k.p.k.

Dokument sporządzony przez uprawniony do tego organ w zakresie przewidzianych uprawnień. Niekwestionowany na żadnym etapie postepowania. Sytuację życiowa i majątkowa oskarżonego wynikająca z tego dokumentu została przez niego potwierdzona na rozprawie.

zaświadczenie o stanie majątkowym

Dokument sporządzony przez uprawniony do tego organ w zakresie przewidzianych uprawnień. Niekwestionowany na żadnym etapie postepowania.

informacja z ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego

Dokument sporządzony przez uprawniony do tego organ w zakresie przewidzianych uprawnień. Niekwestionowany na żadnym etapie postepowania.

karta karna

Dokument sporządzony przez uprawniony do tego organ w zakresie przewidzianych uprawnień, potwierdzający brak uprzedniej karalności oskarżonego. Brak podstaw do kwestionowania jego treści.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

A. B.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Odpowiedzialności karnej za przestępstwo określone w art. 177 § 1 kk podlega ten, kto naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1 kk.

Przedmiotem ochrony w przypadku tego czynu zabronionego jest bezpieczeństwo powszechne w zakresie, w jakim odnosi się do stanu prawidłowej i bezpiecznej komunikacji m.in. w ruchu lądowym (por. P. Zakrzewski [w:] Kodeks karny. Komentarz, red. J. Majewski, Warszawa 2024, art. 177). Odnosząc się zaś do strony podmiotowej przypisanego czynu, należy wskazać, że art. 177 kk zawiera dwie klauzule nieumyślności, pierwszą odnoszącą się do naruszenia zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, drugą - dotyczącą skutku tego naruszenia. O nieumyślnym charakterze przestępstwa przesądza ta druga klauzula. Zatem niezależnie od tego, czy sprawca występku naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym umyślnie, czy nieumyślnie, popełnia on przestępstwo nieumyślne. Sposób naruszenia zasad nie rzutuje na stronę podmiotową całego przestępstwa, ale wpływa na zawartość bezprawia; jest ono większe w razie umyślnego naruszenia zasad bezpieczeństwa, mniejsze w przypadku ich nieumyślnego naruszenia. W ocenie sądu w akcie oskarżenia prawidłowo przyjęto, że oskarżony nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym.

Zgodnie z przepisami Prawa o ruchu drogowym (art. 3 ust. 1) uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze, są obowiązani zachować ostrożność albo, gdy ustawa tego wymaga – szczególną ostrożność, unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Przez działanie rozumie się również zaniechanie.

Warunkiem sprostania obowiązkowi szczególnej ostrożności, nałożonemu na uczestnika ruchu drogowego w sytuacjach wskazanych w ustawie, jest nieustająca obserwacja sytuacji na drodze, umożliwiająca percepcję wszystkich zmian i odpowiednie dostosowanie się do nich. (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 sierpnia 2009 r., V KK 34/09).

Przepis art. 17 ust. 1 i 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym przewiduje, że kierujący pojazdem może wykonać manewr włączania się do ruchu tylko z zachowaniem szczególnej ostrożności.

Szczególna ostrożność podczas wykonywaniu manewru włączania się do ruchu polega na upewnieniu się, czy można dokonać tego manewru bez utrudnienia ruchu lub spowodowania jego zagrożenia. Innymi słowy, kierujący pojazdem musi być na tyle uważny, by zdążyć zaniechać włączenia się do ruchu, gdyby jego kontynuowanie stwarzało zagrożenie dla ruchu drogowego lub zmuszało innego uczestnika ruchu do podjęcia manewru obronnego. Kierujący winien przede wszystkim uważnie obserwować warunki ruchu od momentu powzięcia zamiaru wykonania manewru, poprzez cały czas jego trwania, aż do bezpiecznego zakończenia.

Wymogów tych nie spełniało zachowanie oskarżonego będące przedmiotom rozpoznania w niniejszej sprawie.

Oskarżony naruszył zasadę szczególnej ostrożności w ten sposób, że bezpośrednio przed dokonaniem manewru włączania się do ruchu ani w ciągu jego wykonywania, nie sprawdził warunków panujących na drodze na którą zamierzał wjechać. Widząc, że pojazd poruszający się pasem jezdni, na który zamierzał wjechać zatrzymuje się, umożliwiając mu wjazd, nie upewnił się czy pasem, który musiał przejechać żeby włączyć się do ruchu, nie porusza się żaden pojazd.

Gdyby oskarżony dokonał takiego sprawdzenia, przekonałby się, że z uwagi na nadjeżdżający z jego lewej strony motocykl. nie jest w stanie włączyć się do ruchu bez stworzenia zagrożenia dla bezpieczeństwa w ruchu i spowodowania kolizji.

W wyniku zderzenia pojazdów nastąpił skutek w postaci spowodowania u pokrzywdzonego obrażeń ciała na okres przewyższający 7 dni tj. takich o jakim mowa w art. 157 § 1 kk.

W postępowaniu nie pojawiły się żadne okoliczności wyłączające winę oskarżonego, który w momencie wypadku miał zachowaną pełną poczytalność i mógł kierować swoim postępowaniem.

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

W niniejszej sprawie zrealizowały się przesłanki do warunkowego umorzenia postępowania karnego, określone w art. 66 § 1 kk. Oskarżony naruszył dobro prawne w postaci bezpieczeństwa w komunikacji i dobro prawne w postaci zdrowia innego uczestnika ruchu drogowego, ładunek intensywności tego naruszenia był jednak w ocenie sądu na tyle niski, że usprawiedliwia przyjęcie że wina i społeczna szkodliwość czynu oskarżonego nie są znaczne. Do wypadku doszło na skutek chwilowej dekoncentracji oskarżonego. Okoliczności sprawy nie budziły żadnych wątpliwości. Zebrane dowody jednoznacznie wskazywały na przebieg zdarzenia. Oskarżony przyznał się do winy, nie utrudniając postępowania karnego.

Oskarżony nie był dotychczas karany, nie figuruje w ewidencji kierowców naruszających przepisu ruchu drogowego. Popełnienie przez oskarżonego czynu karalnego miało charakter incydentalny. W ocenie właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy tryb życia oskarżonego, uzasadniają przypuszczenie, że pomimo warunkowego umorzenia postępowania, oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

Sąd uznał, że okres próby 2 lat będzie wystarczający dla pozytywnego przeprowadzenia procesu resocjalizacji oskarżonego oraz skutecznie odwiedzie oskarżonego od popełniania przestępstw.

Z uwagi na to, że w chwili popełnienia czynów obowiązywała inna ustawa, niż w czasie orzekania, Sąd obligowany treścią art. 4 § 1 kk rozważył, czy ustawa poprzednio obowiązująca jest względniejsza dla oskarżonego i stwierdzając to, zastosował przepisy ustawy obowiązujące przed datą 1 października 2023 roku.

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. B.

II

I

Zgodnie z treścią art. 67 § 3 kk „umarzając warunkowo postępowanie karne, sąd nakłada na sprawcę obowiązek naprawienia szkody w całości albo w części, a w miarę możliwości również obowiązek zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, albo zamiast tych obowiązków orzeka nawiązkę”.

Mając na uwadze charakter popełnionego przez oskarżonego przestępstwa, stopień ciężkości obrażeń pokrzywdzonego, orzeczono wobec oskarżonego środek kompensacyjny w postaci nawiązki na rzecz pokrzywdzonego w wysokości 5 tysięcy złotych.

Pokrzywdzony w ocenie sądu nie przedstawił argumentów ani nie przedłożył dokumentów, uzasadniających orzeczenie nawiązki w kwocie wyższej.

Obrażenia ciała pokrzywdzonego w postaci wieloodłamowego, wielomiejscowego złamania były niewątpliwie dolegliwe zarówno pod względem fizycznym jak i psychicznym, niemniej pokrzywdzony obecnie jest osobą zdrową, wyjeżdża do pracy za granicę, nie podnosił by skutki wypadku były dla niego nadal odczuwalne.

Orzeczenie sądu nie zamyka pokrzywdzonemu drogi do dochodzenia swoich roszczeń na drodze postępowania cywilnego.

Sąd orzekając o wysokości nawiązki miał na względzie sytuacje zarobkową oskarżonego. Nawiązka w wysokości 5.000 zł jest o ocenie sądu wystarczająca, by uświadomić oskarżonemu naganność jego postępowania i powstrzymać przed popełnieniem tego rodzaju przestępstw w przyszłości.

Z uwagi na to, że w chwili popełnienia czynów obowiązywała inna ustawa, niż w czasie orzekania, Sąd obligowany treścią art. 4 § 1 kk rozważył, czy ustawa poprzednio obowiązująca jest względniejsza dla oskarżonego i stwierdzając to, zastosował przepisy ustawy obowiązujące przed datą 1 października 2023 roku.

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Zwalniając oskarżonego od obowiązku poniesienia kosztów sądowych na podstawie art. 624 § 1 kpk, sąd miał na względzie aktualną sytuację majątkową oskarżonego, zobowiązanego do zapłacenia pokrzywdzonemu nawiązki i zwrotu poniesionych przez pokrzywdzonego kosztów postępowania.

IV

Zgodnie z wnioskiem oskarżyciela posiłkowego zasądzono od oskarżonego na rzecz M. K. kwotę 4000 zł tytułem zwrotu kosztów ustanowienia pełnomocnika procesowego w toku postępowania przygotowawczego i sądowego.

Oskarżycielowi posiłkowemu przysługiwał zwrot kosztów zastępstwa procesowego z tytułu ustanowienia jednego pełnomocnika. Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego – adwokat K. J. zgłosiła wniosek o przyznanie kosztów procesu w wysokości 4.000 zł. W orzecznictwie utrwalił się pogląd, że sąd, orzekając o zwrocie kosztów procesu, nie bada przesłanek na podstawie których adwokat określił wielkość kwoty pobranej od klienta, ani jej składników. Adwokata, działającego z wyboru, łączy z klientem umowa określająca jego wynagrodzenie i sąd nie powinien ingerować w sferę uprawnień stron takiej umowy. Sąd bada jedynie czy wysokość podlegających zwrotowi wydatków mieści się w granicach ustalonych na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie. W tych granicach sąd, wydając postanowienie w przedmiocie zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego, określa wysokość kwoty podlegającej zwrotowi, która odpowiadać powinna wielkości faktycznie uiszczonego przez stronę wynagrodzenia.

W tym miejscu należy wskazać dodatkowo, że zwolnienie oskarżonego w punkcie III wyroku obejmowało koszty sądowe zgodnie z art. 624 § 1 kpk, zaś wydatki z tytułu ustanowienia pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego wchodzą w skład kosztów procesu (art. 616 § 1 kpk) – jako pojęcia szerszego i w tym zakresie sąd nie ma możliwości zwolnić oskarżonego od tychże kosztów.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.

1.1Podpis