Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1148/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. G.

w dniu 11 marca 2019 r. w N., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, reprezentując firmę (...) z/s. w N., doprowadził J. P. prowadzącego firmę P.H.U. P. z/s. w N. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 40.590 zł, w następstwie wprowadzenia go w błąd co do zamiaru i możliwości terminowego wywiązania się z płatności za wynajem samochodów m-ki M. (...) nr rej. (...) i M. (...) nr rej. (...) wypożyczonych na podstawie umów najmu o nr. (...) wynikającej z wystawianych na tę okoliczność faktur VAT o nr: (...), przy czym wartość strat na szkodę tego pokrzywdzonego wynosi 25.830 zł w wyniku wykonania w dniach 16 maja 2019 r. i 24 maja 2019 r. na rachunek bankowy pokrzywdzonego przelewów w kwotach po 7.380 zł tytułem zapłaty należności za faktury (...),

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

K. G., 11 marca 2019r. w N. podpisał, imieniem i nazwiskiem D. B., mającego działać w imieniu firmy (...), umowy nr (...) na mocy której wypożyczył z firmy PHU (...) w N. samochody M. (...) i M. (...) nr rej. (...). Z tytułu tych umów zostały wystawione przez PHU (...) faktury nr: (...), które nie zostały zapłacone w terminie przez K. G., który korzystał z wynajętych samochodów.

Sąd Rejonowy w (...) prawomocnym wyrokiem z 21 kwietnia 2021r., (...), uznał K. G. winnym tego, że w dniu 11 maja 2019r. w N., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu życia za autentyczne, dokonał podrobienia: umowy (...), datowanej na 11 marca 2019r. zawartej pomiędzy firmą (...) a PHU (...) na okoliczność najmu samochodu marki M. (...) nr rej. (...) oraz umowy nr (...) datowanej na 11 marca 2019r. zawartej pomiędzy firmą (...) a PHU (...) na okoliczność najmu samochodu marki M. (...) nr rej. (...) poprzez podrobienie na nich podpisu D. B., to jest przestępstwa z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk, za co wymierzona mu została kara 200 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na 10 zł, orzeczono także przepadek podrobionych umów, poprzez ich pozostawienie w aktach sprawy i zasądzono koszty sądowe.

(...)

1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

(...)

W niniejszej sprawie, z uwagi na konieczność rozważenia zaistnienia negatywnej przesłanki procesowej, w postaci powagi rzeczy osądzonej, Sąd ograniczył ustalenia faktyczne do podpisania przez oskarżonego, cudzym imieniem i nazwiskiem, umów najmu samochodów, tego, że oskarżony korzystał z tych samochodów, oraz, jakie faktury z tego tytułu wystawił pokrzywdzony J. P., a także, że faktury te nie zostały uiszczone w terminie. Okoliczności te nie były sporne w toku postępowania, wynikają one z całości materiału dowodowego zgromadzone w aktach niniejszego postępowania ((...)). Kolejnym kluczowym ustaleniem (w oparciu o akta (...)), była treść wyroku (...) Sądu z 21 kwietnia 2021r., a zwłaszcza zaś to, jaki czyn został w tym wyroku przypisany K. G..

1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☒

3.4. Umorzenie postępowania

I

K. G.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

W niniejszej sprawie, w toku przewodu sądowego, obrona podniosła zarzut powagi rzeczy osądzonej, z uwagi na treść wyroku jaki został wydany przez (...) Sąd wobec oskarżonego K. G. w sprawie (...). Zgodnie z art. 17 § 1 pkt 7 kpk nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, gdy postępowania karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone. Koniecznym więc było ustalenie, czy zachodzi tożsamość przedmiotowa wymienionego wyżej postępowania i postępowania niniejszego.

W doktrynie prawa karnego procesowego przyjmuje się, że podstawą takiej tożsamości jest podstawa faktyczna odpowiedzialności, którą jest czyn sprawcy. „Przez ten sam czyn należy rozumieć to samo zdarzenie faktyczne, które było już uprzednio przedmiotem osądu, bez względu na jego kwalifikację prawną, czy różnice w opisie czynu, jeżeli konkretne okoliczności ustalone w obu postępowaniach odnośnie identyczności podmiotu i przedmiotu przestępstwa, przedmiotu czynności wykonawczej, a także miejsca, czasu i okoliczności jego popełnienia wskazują na tożsamość czynu. W grę musi wchodzić ta sama osoba (tożsamość podmiotowa) i postępowanie musi dotyczyć tego samego faktu (tożsamość przedmiotowa)” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 10 października 2018r., II AKa 159/18). Innymi słowy, „należy uwzględniać nie formalne sformułowania zarzutu i jego kwalifikacje prawną zaproponowaną przez oskarżyciela, ale jego merytoryczną zawartość. W celu stwierdzenia tożsamości czynu należy porównać badane zdarzenie historyczne z ujętym w konkluzji aktu oskarżenia. Ich tożsamość może być stwierdzona pomimo różnych opisów i różnych kwalifikacji prawnych” (M. Rogalski [w:] P. Hofmański (red.) System Prawa Karnego Procesowego, Dopuszczalność Procesu, tom IV, Warszawa 2015, s. 618). Jeśli więc Sąd nie osądził całego czynu, a jedynie jego część, „to oskarżony nie może ponieść z tego tytułu dalszych konsekwencji karnych, gdyż wymagałoby to ponownego prowadzenia procesu wbrew gwarancji ne bis in idem” (M. R., (...)…, s. 619). Kodeks karny w art. 11 § 1 stanowi, że ten sam czyn może stanowić tylko jedno przestępstwo. Jeśli czyn wyczerpuje znamiona więcej niż jednego typu czynu zabronionego, wówczas powinno to znaleźć wyraz w kumulatywnej kwalifikacji prawnej, zgodnie z art. 11 § 2 kk, co stanowi potwierdzenie zasady jeden czyn – jedno przestępstwo. Skutkiem tego, „niedopuszczalne jest rozbijanie jednego czynu na tyle zarzutów, ile zostało naruszonych przepisów. Prawomocne zakończenie postępowania co do jednego z zarzutów wydzielonych w taki sztuczny sposób stanowi przeszkodę procesową w prowadzeniu postępowania wobec drugiego z tak wydzielonych zarzutów, która to przeszkoda w języku prawniczym zyskała miano powagi rzeczy osądzonej” (uchwała Sądu Najwyższego z 29 października 2002r., I KZP 27/02). „W związku z faktem, że orzeczenie o odpowiedzialności karnej danej osoby za konkretny czyn stanowi niepodzielny przedmiot, orzekający zaś w sprawie sąd nie jest związany ani opisem zarzucanego w akcie oskarżenia czynu, ani jego kwalifikacją prawną, należy mieć na uwadze, iż brak rozstrzygnięcia co do fragmentu tego samego czynu stanowi w istocie rozstrzygnięcie co do braku odpowiedzialności oskarżonego w pominiętym zakresie. Nie ma przy tym znaczenia, jakie przyczyny legły u podstaw niewyczerpania całości przedmiotu procesu prawomocnie zakończonego, w szczególności zaś, czy źródłem tego były (jakie konkretnie i po czyjej stronie leżące) uchybienia procesowe oraz to, czy opisywane kwestie były w ogóle przedmiotem rozważań orzekającego wówczas sądu. Wynika z tego więc, że brak w opisie przypisanego prawomocnym wyrokiem działania fragmentów, będących przedmiotem prowadzonego później postępowania, sam przez się nie świadczy, iż nie wystąpił stan rzeczy osądzonej. A zatem wówczas, gdy czyny - przypisany w prawomocnie zakończonym postępowaniu i objęty postępowaniem wszczętym później - dotyczą tej samej osoby i tego samego zdarzenia faktycznego, to choćby różniły się opisem i kwalifikacją prawną, dla oceny, czy nie doszło jednak do naruszenia określonego przepisem art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. zakazu, konieczne jest dokonanie analizy przypisanych zachowań z punktu widzenia kryteriów tożsamości czynów, uwzględniającej ustalone w obu postępowaniach konkretne okoliczności” (postanowienie Sądu Najwyższego z 28 października 2002r., IV KZ 40/02).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, stwierdzić należy, że w wyroku w sprawie (...), uznano, iż K. G. dopuścił się przestępstwa z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk, które miało polegać na tym, że w dniu 11 marca 2019r. w N. dokonał podrobienia umów zawartych z J. P. (o podanych w wyroku numerach) dotyczących najmu samochodów marki M. (...) i M. (...), poprzez podrobienie podpisu D. B.. Czynem objętym tym wyrokiem jest więc zdarzenie historyczne, polegające na podpisaniu przez oskarżonego K. G. z J. P. w dniu 11 marca 2019r. dwóch umów najmu samochodów. W niniejszej sprawie zarzucono zaś K. G., że 11 marca 2019r. w N., reprezentując firmę (...), doprowadził J. P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, w następstwie wprowadzenia go w błąd co do zamiaru i możliwości terminowego wywiązania się z płatności za wynajem samochodów marki M. (...) i M. (...), wypożyczonych na podstawie umów o podanych w zarzucie numerach (tych samych, które zostały podane w wyroku (...)), w wyniku czego pokrzywdzony poniósł szkodę. Zdarzeniem historycznym ujętym w akcie oskarżenia w niniejszej sprawie jest więc zawarcie przez K. G. (który miał reprezentować D. B.) umów z J. P.. Ponad wszelką wątpliwość chodzi o podpisanie przez K. G. tych samych umów, które zostały wymienione w sprawie(...). Przedmiotem obu postępowań jest więc to samo zdarzenie historyczne. W niniejszym (późniejszym) procesie, zaktualizowała się więc negatywna przesłanka procesowa powagi rzeczy osądzonej. Dlatego też Sąd w oparciu o powołane wyżej przepisy umorzył postępowanie.

W ocenie Sądu materiał dowodowy zebrany w niniejszej sprawie wskazuje, iż pierwszym postępowaniu należało rozważyć kumulatywną kwalifikację prawną. Dlatego też w niniejszym postępowaniu Sąd umorzył postępowanie, a nie uniewinnił oskarżonego K. G..

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

W związku z umorzeniem postępowania kosztami procesu należało obciążyć Skarb Państwa.

Podpis