Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1122/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

R. P. (1)

w okresie od nieustalonego dnia czerwca 2021 roku do 25 czerwca 2021 roku w K. poprzez nie zapewnienie opieki weterynaryjnej koniowi M. w postaci odrobaczenia uszu z pasożytów znęcał się nad wskazanym koniem.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Początkiem miesiąca czerwca 2021r. osk. R. P. (1) zakupił konia o imieniu (...) od św. Z. O., który zakupił go dzień wcześniej od A. N. z miejscowości D. - długoletniego właściciela tego konia. Wraz z koniem kolejnemu właścicielowi przekazany został paszport zwierzęcia. Gdy P. kupił konia to był już stary około 30 letni, chudy, miał zapadnięte boki przez skórę na grzbiecie było czuć było żebra. Koń miał w uszach liczne pasożyty. Miał także przerośnięte kopyta ale nie do tego stopnia by sprawiało mu to ból czy cierpienie oraz nie utrudniało chodzenia. Oprócz pasożytów w uszach koń nie miał na ciele ran. Osk. R. P. (1) po zakupie przewiózł konia do swojego miejsca zamieszkania w K..

wyjaśnienia osk. R. P. (1)

k. 188-189, 344

wnioski opinii biegłego lekarza weterynarii W. K. (1)

106-111, 169-172

zeznania św. A. N.

k. 346/2 i k. 64-65

zeznania św. Z. O.

k. 397, 179, 231

zeznania św. K. U. (1)

k. 413/2-415 t. III

Osk. R. P. (1) karmił konia owsem ale ten go nie trawił dlatego zakupił pszenicę i kukurydzę które zmielił i podawał koniowi z sieczką na mokro. Koń był na bieżąco pojony. Miał założony jeszcze przez pierwszego właściciela kantar, który początkowo musiał być przyciasny na konia. Ucisk tego kanatra przez bardzo długi czas spowodował u konia wytarcie pod kantarem sierści i ubytek ciała. Gdy P. kupował go koń nie miał pod kantarem rany, widoczne było w tym miejscu zagłębienie na chrapie wskazujące że w tym miejscu gdzie uciskał kantar zmniejszyła się masa ciała.

wyjaśnienia osk. R. P. (1)

k. 188-189, 344

wnioski opinii biegłego

lekarza weterynarii

106- 111, 169-172

Osk. R. W. nie wzywał lekarza weterynarii do konia M. bo uznał, że koń jest zdrowy tylko zabiedzony. Koń pasł się u niego na pastwisku. P. nie zgłosił w urzędzie zakupu konia przez co nie został wpisany do jego paszportu jako właściciel.

wyjaśnienia osk. R. P. (1)

k. 188-189, 344

paszport konia

k. 18-31

1.1.2.

J. W.

w okresie od 23 czerwca 2021 roku do 29 czerwca 2021 roku w (...) znęcał się nad koniem (...) poprzez nieprawidłowe warunki utrzymania niedostosowane do jego wieku, kondycji i stanu zdrowia konia, nieprawidłowe odżywianie, brak opieki weterynaryjnej, opatrzenia ran, bez prawidłowej pielęgnacji rogu kopytowego, przechowywania go na otwartej przestrzeni bez osłony przed warunkami atmosferycznymi.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Osk. J. W. trudni się handlem zwierzętami oraz ich transportem. W dniu 25 sierpnia 2021r. osk. J. W. przyjechał z klaczą do R. P. (1) który prowadził punkt kopulacyjny. Zobaczył u niego na pastwisku konia M. i kupił go od P. za kwotę 2340 zł. Wystawił P. za niego fakturę zakupu nr (...). Koń był chudy ale w dobrym stanie zdrowia, nie miał ran na ciele, jadł i pił. Kopyta miał w takim stanie jak kupił go P.. W uszach konia były liczne pasożyty. W. przewiózł konia do swojej obory w (...). Koń był tam karmiony i pojony. Dwa dni później W. przetransportował go z obory na pastwisko koło domu, gdzie koń się pasł luzem, nieuwiązany, na pastwisku miał dostępną balię z wodą, a także jedzenie. Pastwisko było ogrodzone elektrycznym pastuchem.

wyjaśnienia osk. J. W.

k. 344-345, 295

faktura

17

zeznania św. A. Z.

k. 407-408 t. III

W nocy z 29/30.08.2021r. koń spłoszył się z nieustalonego powodu, przerwał elektrycznego pastucha i uciekł z pastwiska. Nie wiadomo gdzie się błąkał całą noc. Rano leżał przed bramą posesji państwa B. którzy mieszkają w (...) na ul. (...) kilka kilometrów od miejsca zamieszkania W.. Koń był po ucieczce osłabiony, gdy R. B. (1) wyszedł przed bramę ze dwa razy próbował się podnieść na przednie nogi i opadał. Za trzecim razem wstał ale chwiał się na nogach, powoli wszedł przez otwartą bramę na posesję B. gdzie został zaprowadzony na podwórko za domem. R. B. (2) w pracy opowiedział koledze że rano przyszedł do niego czyjś koń, pokazał mu nawet zdjęcie tego konia. Oglądali go również inni koledzy z pracy między innymi św. J. M. który zadzwonił do syna J. W. i pytał czy nie uciekł im koń. Gdy ten potwierdził przekazał telefon B. żeby obaj dogadali się jak i o której godzinie odebrać konia, była również mowa o znaleźnym za konia, miała to być dla R. B. (1) butelka wódki.

Zeznania św. R. B. (1)

Zeznania św. J. M.

k. 406-407 201

k. 408-409

W międzyczasie H. B. o znalezieniu cudzego konia zawiadomiła Policję i Urząd Gminy w (...). Do jej miejsca zamieszkania w godzinach rannych w dniu 29.06.2021r. przybył patrol policji i pracownik Urzędu Gminy celem ustalenia właściciela zwierzęcia. Z uwagi na to, że koń był słaby, zabiedzony, leżał na trawie Urząd Gminy powiadomił także lecznicę weterynaryjną dr M. S. z którą Urząd wypracował by udzielono mu pomocy lekarskiej.

Częściowo zeznania św. H. B.

Częściowo zeznania św. G. B.

k. 392-395, 193

k. 395-396, 197-198

Po przyjeździe Policji i pracownika Gminy na posesji B. zjawił się także osk. J. W. chciał obejrzeć czy to jego koń. Po jego obejrzeniu przyznał się policjantom i pracownikowi Urzędu Gminy że koń należy do niego, nie miał jednak przy sobie paszportu konia.

Wyjaśnienia osk. J. W.

Częściowo uzasadnienie decyzji Wójta Gminy N.

k. 344-345

k. 15-16

Tego samego dnia przed południem na posesję B. przyjechał z Lecznicy dr S. lekarz weterynarii w osobie św. K. U. (2) wraz z technikami, która po zbadaniu konia stwierdziła jego silne odwodnienie i pozapadane z tego powodu żyły, koń był słaby , miał problemy z podniesieniem się z trawy. Był wychudzony. Lekarz podjął decyzję o nawodnieniu konia poprzez podanie 4 litrowej kroplówki, nadto po wkłuciu się do żyły podała zwierzęciu lek przeciwzapalny i przeciwbólowy V.. Podanie leku i kroplówki spowodował że po godzinie koń się podniósł i spionizował , został napojony wodą i nakarmiony ziarnem.

Zeznania św. K. U. (2)

Dokumentacja weterynaryjna

k. 413-415

k. 10

Tego samego dnia w godzinach popołudniowych Urząd Gminy w (...) podjął decyzję o przetransportowaniu konia M. do św. Z. D. (1) pod adres F. nr (...) gdzie trafił do czasu ustalenia jego właściciela i odebrania mu konia.

Zeznania św. Z. D. (1)

dokumentacja weterynaryjna

notatka urzędowa

k. 409-410

k.10

k. 221

W dniu 2 lipca 2021r. w gospodarstwie (...) została pobrana przez weterynarza koniowi M. krew celem wykonania morfologii i biochemii. Wyniki tych badań generalnie nie odbiegały od norm wskazując na dobry stan zdrowia konia.

Wyniki badań z dnia 2.07.2021r.

Zeznania św. K. U. (2)

k. 11-12

k. 413-415

W dniu 5 lipca 2021r. Wójt Gminy N. w trybie art. 7 ust. 3 w zw. z art. 6 ust.2 pkt 10 ustawy o ochronie zwierząt wydał decyzje o czasowym odebraniu konia M. J. W. i przekazanie go pod opiekę gospodarstwa rolnego we (...).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w dniu 28.01.2022r. sygn. (...)

Decyzja Wójta Gminy N.

Orzeczenie WSA

k.15-16

k. 319-324

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1

R. P. (1)

w okresie od nieustalonego dnia czerwca 2021 roku do 25 czerwca 2021 roku w K. znęcał się nad koniem (...) poprzez nienależyte żywienie pod względem kaloryczności i treściwości, brakiem odrobaczenia, niezdjęcie kantara, brakiem zapewnienia opieki weterynaryjnej w zakresie niezbędnym dla utrzymania dobrostanu zwierzęciu

1.2.2

J. W.

w okresie od 23 czerwca 2021 roku do 29 czerwca 2021 roku w (...) znęcał się nad koniem (...) poprzez nieprawidłowe warunki utrzymania niedostosowanych do jego wieku, kondycji i stanu zdrowia konia, nieprawidłowe odżywianie, brak opieki weterynaryjnej, opatrzenia ran, bez prawidłowej pielęgnacji rogu kopytowego, przechowywania go na otwartej przestrzeni bez osłony przed warunkami atmosferycznymi.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

R. P. (1) w okresie kiedy zakupił konia M. tj. między nieustalonym dniem czerwca 2021r. do dnia 25 czerwca 2021r. w K. miał się znęcać nad nim w ten sposób, że nienależycie żywił go pod względem kaloryczności i treściwości, nie zdjął kantara, nie zapewnił opieki weterynaryjnej w zakresie niezbędnym dla utrzymania dobrostanu zwierzęcia.

Wyjaśnienia osk. R. P. (1)

Wnioski opinii biegłego lekarza weterynarii

k. 188-189, 344

k. 106-112

w okresie od 23 czerwca 2021 roku do 29 czerwca 2021 roku w (...) znęcał się nad koniem (...) poprzez nieprawidłowe warunki utrzymania niedostosowanych do jego wieku, kondycji i stanu zdrowia konia, nieprawidłowe odżywianie, brak opieki weterynaryjnej, opatrzenia ran, bez prawidłowej pielęgnacji rogu kopytowego, przechowywania go na otwartej przestrzeni bez osłony przed warunkami atmosferycznymi

Wyjaśnienia osk. J. W.

Wnioski opinii biegłego lekarza weterynarii

k. k. 344-345, 295

k.106-112, 169-172

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

Częściowo wyjaśnienia osk. R. P. (1)

Oskarżony nie przyznał się do zarzucanego mu czynu, wyjaśnił, że gdy kupował konia to on już był zabiedzony. Poprzedni właściciel musiał go źle karmić bo koń był chudy, jak się go głaskało to przez skórę były wyczuwalne żebra. To był stary koń miał problemy z trawieniem owsa przez co oskarżony pasł go zmieloną pszenicę i kukurydzą podawaną z sieczką na mokro. Koń dostawał u niego także wodę, dobrze go karmił. Pasł się na pastwisku, kład się pod gruszą w cieniu, wstawał skubał trawę. W jego ocenie koń był zdrowy, nie był poobijany, nie trzeba był wzywać do niego weterynarza. Nie miał robaków. Miał założony kantar jeszcze od poprzedniego właściciela. Widać było że kantar był kiedyś ciasnawy, ale koń nie miał śladów by pod kantarem miał rany. Oskarżony popuścił mu ze dwie dziurki żeby poluźnić kantar. Sam koniowi poobcinał kopyta bo umie to robić, ten koń nie utykał.

Sąd w dużej mierze dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego bowiem były przekonujące, a oskarżyciel publiczny i pełnomocnik (...) nie przedstawili dowodów przeciwnych które obaliłyby wersję prezentowaną przez R. P. (1), że konia dobrze i treściwie karmił. Dbał o niego. Wypasał na pastwisku i w miarę swoich umiejętności zwerkował mu kopyta. W. kupił go gdy przyjechał z klaczą do jego punktu kopulacyjnego. Mówił, że miał dużo trawy i chciał żeby koń tą trawę skubał mu na pastwisku żeby nie musiał jej kosić. W. zapłacił za konia, wystawił fakturę i zabrał go do siebie.

W tym zakresie jego wyjaśnienia zostały nadto potwierdzone przez wnioski biegłego lekarza weterynarii w osobie W. K. (1) który wskazał, że obrażenia na pysku (deformacja kości nosowej) związane z przyciasnym kantarem wynikały z zbyt długiego liczonego w miesiącach niezdejmowania koniowi zbyt ciasnego kantara. Otarcia na ciele wynikały ze zbyt skąpej podściółki tłuszczowej i żeby doprowadzić konia do takiego stanu było potrzeba co najmniej kilku miesięcy. Natomiast oskarżony R. P. (1) miał konia u siebie niepełny miesiąc bo zakupił go od Z. O. na początku czerwca, a sprzedał J. W. w dniu 25. 06.2024r. Wątpliwości Sądu wzbudził jedynie ten fragment wyjaśnień oskarżonego gdzie podał, że konia u siebie odrobaczył. Ten fragment skonfrontowany z zeznaniami weterynarza św. K. U. (2) która miał do czynienia z koniem M. kiedy badała go na posesji u B. wskazuje, że ilość pasożytów którą miał koń w uszach była bardzo duża i nie była to kwestia ostatnich 48 godzin tylko dłuższa kwestia, kilku tygodni. Ich ilość mogła być związana z indywidualną podatnością konia na inwazje pasożytów. Niemniej ta duża ilość pasożytów , nie wiadomo jak sięgająca głęboko w ucho powodowała u konia świąd i ból. Mogła także doprowadzić do zapalenia ucha środkowego i zaburzenia błędnika oraz równowagi. Zatem R. P. (1) nie odrobaczył konia po jego zakupie albo nie zrobił tego na tyle dobrze żeby koniowi pomóc. Zdaniem Sądu tak duża ilość pasożytów w uszach konia wymagała koniecznie pomocy weterynaryjnej by koniowi ulżyć w świądzie czy cierpieniu.

1.2.1

Wyjaśnienia osk. J. W.

Oskarżony nie przyznał się do zarzuconego mu czynu. Złożył wyjaśnienia. Podał w nich, że gdy koń był u niego to nie był poobijany. Pasł go sianem i trawą oraz mąką bo od P. wiedział, ze koń mąkę lepiej trawi niż ziarno. Konia zakupił w dniu kiedy wystawił fakturę zakupu przewiózł go do swojej obory a dwa dni później przewiózł go na pastwisko koło domu gdzie pasł się luźno bo pastwisko było ogrodzone elektrycznym pastuchem. W nocy z tego pastwiska koń uciekł musiał się spłoszyć albo ktoś przeciął pastucha. Wyszedł na pole około 4 rano i konia nie było. Szukał go z synami dopiero około 7 rano tego dnia otrzymał telefon od sąsiada J. M.,z pytaniem czy koń mu nie uciekł bo kolega z pracy R. B. (1) znalazł przed bramą konia. Dogadał się z B. kiedy konia może odebrać , ustalili że da mu za niego znaleźne w postaci butelki wódki. Konia u siebie dobrze traktował, miał jedzenie i wodę, na pastwisku pasł się bo była ładna pogoda, było ciepło. Koń nie był poraniony bo nie kupiłby poobijanego konia od P.. Zbyt krótko miał konia zaledwie kilka dni u siebie żeby zamówić w tym czasie kowala do poprawienia kopyt czy weterynarza żeby sprawdził konia. Od B. dowiedział się, ze gdy koń do nich przyszedł to trzymał się na nogach, zresztą takie zdjęcie konia B. miał w swoim telefonie. Gdy tego dnia przed południem był oglądać konia na posesji B. to od razu mówił ze jest jego właścicielem, Wieczorem na Policji powiedzieli mu ze koń na razie jest zatrzymany, potem w Gminie dowiedział się, ze koń jest na hotelu u D.. Co do kantara to widział, ze koń na nosie miał ślad po nim ale to nie byłą rana tylko takie odciśnięcie jak zostawia na palcu obrączka. U niego koń nie miał ran ani otarć na bokach czy koło ogona. Prowadzi działalność rolniczą, nie miał nigdy donosów żeby się znęcał nad zwierzętami jedyne kontrole miał z Inspekcji weterynaryjnej w związku z prowadzoną działalnością rolniczą. Zaprzeczył by u B. miał kopnąć konia w głowę , bo stał w pewnej odległości od niego i został stamtąd wyproszony przez panią B.. Rozmawiał z policjantami poza posesją , na drodze.

Sąd uwzględnił jego linię obrony bowiem przeprowadzone dowody jej nie zdyskredytowały ani nie obaliły. Oskarżyciel publiczny w żaden sposób nie wykazał by osk. J. W. przez okres 4 dni kiedy koń M. znajdował się u niego znęcał się nad nim w sposób opisany w zarzucie. W tym zakresie jego wyjaśnienia zostały nadto potwierdzone przez wnioski biegłego lekarza weterynarii w osobie W. K. (1) który wskazał, że obrażenia konia na pysku (deformacja kości nosowej) związane z przyciasnym kantarem wynikały z zbyt długiego liczonego w miesiącach niezdejmowania koniowi zbyt ciasnego kantara. Otarcia na ciele wynikały ze zbyt skąpej podściółki tłuszczowej i żeby doprowadzić konia do takiego stanu było potrzeba co najmniej kilku miesięcy. Żaden dowód nie potwierdził, że koń będąc u W. był poraniony i oskarżony znęcał się nad nim poprzez brak opatrzenia mu ran. Z zeznań św. K. U. (2) weterynarza która badała konia na posesji państwa B. wynikało, że koń miał jakieś otarcia ale mogły one postać choćby przy takim leżeniu konia na ziemi jakiego była świadkiem. Świadek zaprzeczyła by stan kopyt konia był zły żeby były przerośnięte tak by sprawiały mu ból czy cierpienie. Kopyta wymagały korekty ale nie były ekstremalnie przerośnięte. Co do zbyt ciasnego kantara zeznał, że zwróciła uwagę że kantar konia nie uciskał bo jest na tym punkcie bardzo czuła wiedząc, że może to sprawiać koniowi cierpienie. Przyznała, ze w uszach konia zauważyła liczne pasożyty wymagające interwencji weterynarza bo wiązały się ze świądem i niewykluczone że z bólem zwłaszcza gdyby inwazja pasożytów sięgała głęboko w ucho środkowe. Jednak zdaniem świadka ten stan zdrowia związany z zarobaczeniem uszu nie był wynikiem zaniedbania z ostatnich 48 godzin tylko trwał dłużej, kilka tygodni.

1.1.1, 1.2.1

Zeznania św. Z. O. i A. N.

Obaj świadkowie to poprzedni właściciele konia. O. miał go jeden dzień , natomiast A. N. był jego wieloletnim właścicielem zanim sprzedał go O.. Żaden z nich nie przyznał by konia M. źle traktował, głodził go czy znęcał się nad nim w inny sposób. Wątpliwości Sądu wzbudziły w tym zakresie zeznania A. N. wiedząc, że konia miał z nich wszystkich najdłużej a proces wychudzenia zwierzęcia i jego deformacja kości nosowej pod kantarem była procesem długotrwałym liczonym w miesiącach. Niekonsekwencja oskarżyciela publicznego widoczna była na przykładzie tego ostatniego świadka bowiem nie wytoczono mu sprawy karnej za złe traktowanie konia M. i znęcanie się nad nim chociaż miał go u siebie najdłużej bo kilka lat i jest duże prawdopodobieństwo że to on doprowadził do deformacji kości nosowej pod przyciasnym kantarem oraz nadmiernego wychudzenia konia. Wobec powyższego zeznania tych świadków przy stanie faktycznym uwzględniono w zakresie dotyczącym w głównej mierze przejścia własności konia M. na poszczególne osoby zanim trafił o rąk oskarżonego P. i W.. W tym zakresie zeznania te nie budziły żadnych wątpliwości.

Zeznania K. U. (2)

Świadek to weterynarz który miał kontakt z koniem M. na posesji B., kiedy udziela mu pomocy medycznej w dniu 29.06.2021r. Jej zeznania były najistotniejszym dowodem w sprawie bo pozwoliły na ustalenie czy ówczesny stan zdrowia zwierzęcia był wynikiem wcześniejszego znęcania się człowieka nad nim czy efektem czynników niezależnych od właściciela zwierzęcia. Zeznania tego świadka były także istotne z punktu widzenia profesjonalisty weterynarza który obiektywnie ocenił stan zdrowia konia , nie kierując się przy tym emocjami czy nadmierną wrażliwością. Chodzi bowiem o to że H. B. i jej córka G. opisując ten sam stan konia kierowały się głownie swoimi ludzkimi emocjami przez co ich zeznania w tym zakresie są obarczone brakiem obiektywizmu (dla nich koń charczał co wskazywało na zdychanie). Informacje przekazane przez K. U. (2) pozwoliły na ustalenie, że koń nie był wyczerpany z powodu głodzenia i brakiem pojenia przez właściciela tylko odwodnienia spowodowanego ucieczką z pastwiska W.. Nie wiadomo co się wówczas z koniem działo, jaki przebiegł dystans, co robił. W każdym razie musiał zwydatkować sporo swojej energii skoro na posesji B. był mocno osłabiony gdzie miał problemy z powstaniem z trawy. Nawodnienie w ilości 4 litrów wraz z podaniem zastrzyku przeciwbólowego i przeciwzapalnego spowodowała że koń po krótkim stosunkowo czasie odzyskał siły do tego stopnia, ze udało się go wprowadzić na wóz i przewieźć do gospodarstwa (...). To szybkie odwodnienie konia z powodu wysiłku na pewno było związane z jego podeszłym wiekiem (około 30 lat) a także bardzo gorącym okresem w pogodzie. Świadek K. U. (2) zeznała, ze ten dzień kiedy była u B. był bardzo gorący, duszny, zanosiło się na burze po południu, a koń leżał w słońcu co dodatkowo powodowało, ze ciężko oddychał i próby podniesienia kończyły się ponownym kładzeniem na boku. Z opinii biegłego lekarza weterynarii Z. K. wiadomo, że zwyczajowo do nawodnienia konia po zawodach jeździeckich podaje się 20 litrów wody, w przypadku konia M. który po ucieczce biegł znacznie dłużej niż koń na zawodach wystarczyły 4 litry kroplówki by koń stanął na nogach (k.172) – co samo przez się pokazuje, że stan wyczerpania konia nie był efektem długiego okresu kiedy to jego właściciel celem dręczenia zwierzęcia mógł mu odmawiać picia i jedzenia. Z zeznań św. K. U. (2) wiadomo, że stan kopyt konia nie był zadawalający ale nie na tyle by wskazywał na celowe zaniedbanie właściciela mające na celu sprawianie bólu przy chodzeniu czy dręczenie zwierzęcia. Kopyta wymagały werkowania ale ich stan nie był związany z bólem zwierzęcia. Otarcia na skórze czy drobne rany zdaniem świadka mogły powstać przy przemieszczaniu się konia podczas ucieczki albo były wynikiem otarcia gdy ciężki koń leżał na podłożu jak to miało miejsce na posesji B.. Jest oczywistym że wówczas dochodziło do tarcia ciałem o podłoże co mogło skutkować otarciami tym bardziej , ze M. był wychudzony i nie miał tkanki tłuszczowej. Również zaniedbana grzywa czy sierść zdaniem świadka nie koniecznie musiała wskazywać na celowe zaniedbanie właściciela związane z brakiem dbania o dobrostan konia. Świadek wskazała, że konie mają tendencje dla ochłody talać się w błocie czy o podłoże również z tego powodu że silnie się pocą. Nawet po jednorazowym wyjściu na pastwisko potrafią sobie w ten sposób zmierzwić wyczesaną wcześniej grzywę i ogon. Świadek również zaprzeczyła by koń miał świeżą ranę wskazującą na zakładanie mu przyciasnego kantara. Zanik tkanki i deformacja nosa pod założonym ówcześnie kantarem był u tego konia procesem kilku miesięcznym i miał miejsce znacznie wcześniej. Wychudzenie konia które zaobserwowała świadek (brakowało mu kilku kilogramów - jej cytat) było efektem kilkunastu tygodni wcześniejszego jego złego żywienia. Z całego ustalonego stanu zdrowia konia świadek wskazała jedynie na zaniedbanie człowieka związane z brakiem odrobaczenia konia. Ilość pasożytów w uchu wskazywało również że ten proces nie był efektem ostatnich 48 godzin i mogło to doprowadzić nawet do zapalenia ucha środkowego odpowiedzialnego za błędnik i równowagę u konia. Na pewno na bieżąco ta ilość pasożytów doprowadzała do świądu , a może nawet bólu u konia. Świadek zapoznając się z wynikami morfologii i biochemii konia M. wykonanymi 3 dni później stwierdziła że wszystkie podstawowe parametry są w normie co wskazywało że nastąpiła szybka regeneracja konia po wysiłku związanym z ucieczką z pastwisko. To stwierdzenie świadka pozwoliło Sądowi na ustalenie, że dobrostan konia związany z jego utrzymaniem przed ucieczką był zachowany skoro tak szybko stary koń się zregenerował. Z powołanych względów zeznania świadka K. U. (2) były podstawą do ustaleń faktycznych w sprawie.

Zeznania św. A. Z. i J. M.

Sąd uwzględnił zeznania tych świadków bowiem były logiczne i przekonywujące. Pierwszy z nich potwierdził, że koń M. przed ucieczką pasł się na pastwisku u W., miał tam pod dostatkiem trawy i wodę w balii. Drugi z nich potwierdził, że w dniu 29.06.2021r. zaraz z rana kiedy B. w pracy poinformował że przyplątał mu się cudzy koń i świadek rozmawiał z W. przez telefon pytając czy to nie jemu uciekł koń. Te informacje nie były kwestionowane przez żadną z e stron.

Zeznania świadka H. B. i G. B., św. R. B. (1)

Zeznania tych świadków uwzględniono przy ustaleniach faktycznych częściowo na okoliczności które nie były kwestionowane przez żadną ze stron. Przede wszystkim ich relacja co do stanu zdrowia konia M. była obarczona brakiem obiektywizmu co związane było z elementem zaskoczenia sytuacją (cudzy koń leży przed ich bramą) a także brakiem wiedzy na temat chowania konia. H. B. nie posiadała własnego konia, a do czynienia z koniem miała za czasów młodości kiedy jej rodzice mieli u siebie konia do pracy gospodarskiej. Obie kobiety widząc wyczerpanie konia i jego wychudzenie odebrały to jako efekt złego traktowania konia przez właściciela stąd ich niechęć od początku do J. W.. Ta niechęć widoczna była już w kontakcie z Policją kiedy opisując sytuację komentowały, że właściciel musiał z koniem obchodzić się źle skoro koń nie mógł ustać na nogach. Ich negatywne odczucia do właściciela potęgowała chudość konia, pasożyty w uszach widoczne na ciele otarcia, potargana grzywa, ogon i brzydka sierść. To one przekazały niepotwierdzoną przez nikogo informację, że koń rzekomo miał uciec z transportu do rzeźni, a także że W. miał w obecności G. B. kopać M. po głowie by go mobilizować do wstania. Zaprzeczył temu stanowczo jednak W.. R. B. (1) zeznawał głownie na okoliczności dotyczące informowania w pracy kolegów o znalezieniu cudzego konia i informacji J. M. kolegi z pracy, ze koń należy do W. z którym R. B. (1) rozmawiał od razu przez telefon. Obie kobiety , a także R. B. (1) od razu jeszcze w dniu 29.06.2021r. kiedy nie zdążyli jeszcze uzyskać żadnej obiektywnej wiedzy co faktycznie wydarzyło się z koniem zaczęły publikować wykonane przez siebie zdjęcia tego konia na portalach społecznościowych z komentarzami wskazującymi że to właściciel znęcał się nad koniem.

Wyniki badań konia z dnia 2.07.2021r. i zapis w dokumentacji weterynaryjnej odnoście stanu konia z dnia 29.06.2021r.

Paszport konia

Informacje te uwzględniono przy ustaleniach faktycznych bowiem nie budzą żadnych wątpliwości. Są to obiektywne dowody , w przypadku zapisów w dokumentacji weterynaryjnej powstały po przekazaniu ich przez weterynarza K. U. (2) właścicielowi lecznicy M. S. który tą dokumentację sporządził. Zawiera ona opis stanu zdrowia konia podanych mu leków.

Dokument urzędowy z wpisanymi właścicielami konia uwzględniono na okoliczność zapisów dotyczących kolejnych właścicieli

Decyzja Wójta Gminy N. i Orzeczenie WSA

Urzędowe dokumenty uwzględnione przy ustaleniach faktycznych na okoliczności których dotyczą. Nie kwestionowane przez strony.

Opinia biegłego lekarza weterynarii W. K. (2)

Opinia (opinia główna i uzupełniająca) pełna, jasna, bez wewnętrznych sprzeczności, sporządzona przez biegłego sądowego o dużym doświadczeniu zawodowym. Informacje przekazane przez biegłego wytłumaczyły okoliczności czy doszło do zaniedbań w utrzymaniu konia M., w jakich okolicznościach one zaszły, ile potrzebne było czasu by doprowadzić konia do takiego stanu , a także kto ponosił za to odpowiedzialność. W całości uwzględniona przy ustaleniach faktycznych.

Zeznania św. S. Ś.

Zeznania świadka niewiele wniosły do sprawy. Uwzględniono przy ustaleniach faktycznych w niewielkiej części gdzie pokrywały się z zeznaniami innych świadków których zeznania uwzględniono. Relacja D. Ś. dotyczyła w głównej mierze stanu konia który stwierdziła kilka dni później gdy odwiedziła M. w stajni u Z. D. (2) oraz późniejszego stanu konia i jego utrzymania. Nie była na miejscu zdarzenia objętego niniejszą sprawą w dniu 29.06.2021r. nie miała wówczas osobistego kontaktu ze zwierzęciem. W tym zakresie jej relacja przed Sądem opierała się na informacjach przekazanych przez H. B. i jej córkę G. które w swej relacji były nieobiektywne i nie do końca rzetelne. Świadek z ramienia (...) była mocno osobiście zainteresowana w ukaraniu winnych doprowadzenia konia do stanu wyczerpania i wychudzenia co było związane z późniejszą śmiercią tego konia w maju 2022r. Ten wątek zakończył się sprawą karną dla Z. D. (2) którego finalnie uniewinniono stąd jej zeznania oceniono z dużą dozą ostrożności i dystansem.

Karty karne oskarżonych

Dokumenty urzędowe na potwierdzenie czy byli obaj wcześniej karani przez sąd

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1.

1.2.1

Opinia biegłej z zakresu epizootiologii i administracji weterynaryjnej K. W.

Wniosków tej opinii nie uwzględniono do ustaleń faktycznych, bowiem nie wiadomo na jakiej podstawie zostały wyciągnięte. Biegła nie wskazała bowiem które dowody uwzględniła a które odrzuciła przy wnioskowaniu ponadto wydaje się że wyciągnięte przez nią wnioski były odosobnione, a na pewno sprzeczne z wnioskami wcześniejszej opinii doświadczonego z 30 letnim stażem biegłego z zakresu weterynarii W. K. (2). Wskazana biegła opiniowała już po zgonie konia co mogło rzutować na jej wnioski końcowe. Dla przykładu można wskazać, że oceniając wyniki badania morfologii krwi konia i biochemii wykonane w dniu 3.07.2021r. podał, że były dobre nie wskazujące na chorobę konia ale jednocześnie stwierdziła, ze stan konia był zły i był wynikiem nieprawidłowej trwającej dłuższy czas nieprawidłowej opieki i utrzymania go w nieodpowiednich warunkach. Stwierdziła także iż J. W. znęcał się nad koniem poprzez nieutrzymywanie go we właściwych warunkach bytowania , w stanie rażącego zaniedbania i niechlujstwa. Nie wskazała na jakich dowodach oparła w tym zakresie swoje wnioskowanie, a Sąd oceniając jej stanowisko uznał, że było oderwane od materiału dowodowego bowiem jej wywody zawarte w uzasadnieniu opinii wskazywały że nie uwzględniła ona w ogóle faktu, ze W. posiadał konia zaledwie 4 dni bo w nocy 29.06.2021r. mu uciekł z pastwiska i w tych dniach był także weekend kiedy nie mógł zamówić kowala do kopyt i lekarza weterynarii. Koń u niego przez dwie noce był w stajni a przez kolejne dwie na pastwisku przy ładnej, ciepłej i letniej pogodzie. Sąd stwierdził, że biegła w swoim opiniowaniu całkowicie pomijała ustawowe definicje „rażącego zaniedbania” „właściwych warunków bytowania” czy „znęcania się” opisane w ustawie o ochronie zwierząt w art. 6 ust. 2 i art. 4 . Z tych względów przy ustaleniach faktycznych oparto się na wnioskach opinii biegłego K. którą powyżej omówiono.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

R. P. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd oceniając zgromadzony materiał dowody uznał, że oskarżony R. P. (1) w okresie od nieustalonego dnia czerwca 2021 roku do dnia 25 czerwca 2021 roku w K. poprzez niezapewnienie opieki weterynaryjnej koniowi M. w postaci odrobaczenia uszu z pasożytów znęcał się nad wskazanym koniem co stanowi przestępstwo z art. 35 ust 1a Ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o Ochronie Zwierząt Dz.U.2022.572. W ocenie Sądu omówiony wcześniej materiał dowodowy wykazał zawinienie oskarżonego tylko w tym zakresie w porównaniu do wcześniej sformułowanego zarzutu w akcie oskarżenia. Wina oskarżonego przypisana w wyroku nie cechowała się jednak znacznym stopniem społecznej szkodliwości bowiem po stronie R. P. (1) nie stwierdzono dużego natężenia złej woli by wyrządzić krzywdę koniowi. Nie kierował się bowiem świadomym dopuszczeniem do zadawania koniowi cierpienia. Sam go odrobaczył i uznał ze to wystarczyło. Nie sprawdził uszu konia i nie upewnił się że nie ma tam pasożytów dlatego uznał że koniowi nie potrzeba weterynarza. Uznając zatem że okoliczności czynu, społeczna szkodliwość i wina sprawcy nie są znaczne warunkowo umorzono wobec niego postępowanie karne z art. 35 ust. 1 a ustawy o ochronie zwierząt. Uznano, ze takie zakończenie postępowania karnego będzie wystarczające wobec sprawcy i uzmysłowi mu na przyszłość konieczność większej staranności w opiece nad zwierzęciem gospodarskim by nie doszło do wyrządzenia im krzywdy. Dodatkowo by zwiększyć oddziaływanie wychowawcze warunkowego umorzenia nałożono na oskarżonego świadczenie pienieżne.

☐

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.5.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

1.6.  Uniewinnienie

II

J. W.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Ocena zgromadzonego materiału dowodowego w zakresie udziału J. W. doprowadziła do jego uniewinnienia. Już sam krótki czas kiedy J. W. miał u siebie konia M. (zaledwie 4 dni) wskazuje, że nie mógł dopuścić się znęcania nad nim w sposób opisany w zarzucie aktu oskarżenia. Należy pamiętać, że zakupił i przywiózł konia do siebie w dniu 25.06.2021r. (na tą datę wskazuje data faktury zakupu). Był to piątek, a jest oczywistym, że przez okres weekendu nie mógł zamówić kowala by przyszedł w tym czasie zwerkować koniowi kopyta, w tym okresie nie mógł też zamówić weterynarza żeby przyjechał w weekend oglądnąć konia celem oceny stanu jego zdrowia. Nie wiadomo było co oskarżyciel publiczny miał na myśli formułując zarzut, ze J. W. znęcał się nad koniem poprzez nieprawidłowe warunki utrzymania konia niedostosowane do wieku, kondycji, stanu zdrowia – skoro z badań laboratoryjnych z dnia 2.07.2021r. wykonanych po ucieczce wiadomo, ze stan zdrowia konia był dobry, koń nie miał stanu zapalnego ani na nic nie chorował. Z tych 4 dni kiedy przebywał u W. przez 2 dni był w stajni, a przez dwa przebywał na ogrodzonym trawiastym pastwisku. W tym czasie było lato, ciepło, pogodnie, a oskarżyciel publiczny nie wykazał w żaden sposób by w czasie tych dwóch nocy i dwóch dni kiedy był na pastwisku zachodziły groźne warunki atmosferyczne zagrażające bytowaniu konia. Jest oczywistym że konie wypasa się na pastwiskach i jest to ich naturalne środowisko. Oskarżyciel publiczny nie wykazał w żaden sposób by w okresie kiedy koń był u W. był poraniony i by oskarżony umyślnie i celowo mu tych ran nie opatrzył narażając na cierpienie lub ból. Zeznania w tym zakresie złożone przez H. B. i jej córkę nie są żaden sposób miarodajne co omówiono wcześniej. Zeznania K. U. (2) - weterynarza wskazały, ze takie otarcia na ciele które zauważyła u M. w dniu 29.,06.2021r. a więc bezpośrednio po nocnej ucieczce z pastwiska W. mogły powstać jak koń się błąkał nie wiadomo gdzie, a także mogły być efektem otarć powstałych gdy koń leżał na podłożu tym bardziej ze był chudy i nie miał podskórnej tkanki tłuszczowej. Z opinii W. K. (2) wiadomo również żeby doprowadzić konia do takiego wychudzenia jak przedstawiono biegłemu na zdjęciach potrzeba było dłuższego czasu, kilkunastu tygodni. Więc wychudzenie konia które mogłoby definiować umyślne, złośliwe zachowanie właściciela by dręczyć konia głodem nie zaszło po stronie J. W..

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. P. (1),

I

I

By zwiększyć wychowawcze oddziaływanie warunkowego umorzenia postępowania nałożono na oskarżonego świadczenie pienieżne w kwocie 1500 zł. Uznając to za celowe do osiągniecia pożądanego skutku. Miarkując wysokość świadczenia uwzględniono że oskarżony jest rolnikiem osiągającym roczny dochód z gospodarstwa w kwocie 20.000zl .

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV.

Na podstawie art. 629 kpk i 633 kpk zasądzono od oskarżonego R. P. (1) koszty sądowe w całości. W oparciu o art. 623 pkt 2 kpk w zw. z art. 632b kosztami sadowymi w zakresie uniewinnienia J. W. obciążono Skarb Państwa zasądzając na jego rzecz kwotę 1704 zł tytułem kosztów występowania obrońcy z wyboru.

1Podpis