Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 953/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. P.

w okresie czasu od nieustalonego dnia i miesiąca 2021 roku do dnia 27 września 2021 roku w miejscowości R., rejonu (...) wyrabiał alkohol etylowy w postaci tzw. „bimbru” w nieustalonej ilości, bez wymaganego wpisu do rejestru podmiotów wykonujących działalność w zakresie wyrobu i sprzedawania alkoholu

w okresie czasu od nieustalonego dnia, miesiąca i roku do dnia 27 września 2021 roku w miejscowości R. znęcał się nad sześcioma sztukami świń rasy M. poprzez utrzymywanie trzech sztuk świń rasy M. w stanie rażącego zaniedbania bez osłony od warunków zewnętrznych, na nieodpowiedniej powierzchni, bez dostępu do wody zdatnej do picia , poprzez utrzymywanie świni w kojcu z palet znajdującego się w szopie bez dostępu do światła, wody utrzymywanej w brudzie oraz poprzez zaniechanie oddzielenia świń agresywnych od siebie, co doprowadziło do bólu i cierpienia jednego z osobników, a w konsekwencji śmierci świni, które to warunki zagrażały zdrowiu i życiu zwierząt

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W 2021 roku A. P. prowadził gospodarstwo rolne na terenie R.. Oskarżony na terenie tejże nieruchomości hodował liczne zwierzęta, a to bydło, kuce szetlandzkie, owce, bażanty, szopy, króliki, daniele oraz jelenie. Wśród zwierząt hodowanych w tym gospodarstwie były także świnie rasy M.. A. P. sam zajmował się zwierzętami znajdującymi w hodowli, czasami dorywczo pomagała oskarżonemu, który na stale mieszka w W., jego sąsiadka z R. E. M.. A. P. utrzymanym przez siebie zwierzętom zapewniał także opiekę ze strony lekarzy weterynarii. Opiekę nad tymi zwierzętami na żądanie prowadzącego hodowle sprawowali H. T. oraz J. N. (1).

Notatka urzędowa k. 1

Protokół oględzin rzeczy k. 6-9

Dokumentacja fotograficzna z posesji oskarżonego k. 44-116

Notatka z czynności kontrolnych PIW k. 118-119

Zeznania świadka J. N. (2) k. 120-121, k. 326

Protokoły spiwet k. 128-137, k. 166-181, k. 192-198

Zeznania świadka H. T. k. 147, k. 327

Zeznania świadka D. G. k.164-165, k. 369-370

Zeznania świadka P. J. k. 184-185, k. 328-329

Zeznania świadka J. N. (1) k. 225-226, k. 328

Zeznania świadka E. M. k. 232, k. 329

Dokumentacja fotograficzna oskarżonego k. 250-356

27 września 2021 roku została przeprowadzona w gospodarstwie (...) kontrola stanu utrzymania dobrostanu przebywających tam zwierząt. W rzeczonej kontroli brali udział zarówno funkcjonariusze policji z KWP w K. oraz Komisariatu w G. jak i przedstawiciele Powiatowej Inspekcji Weterynaryjnej D. G. i P. J..

Notatka urzędowa k. 1

Protokół oględzin rzeczy k. 6-9

Dokumentacja fotograficzna z posesji oskarżonego k. 44-116

Notatka z czynności kontrolnych PIW k. 118-119

Zeznania świadka J. N. (2) k. 120-121, k. 326

Protokoły spiwet k. 128-137, k. 166-181, k. 192-198

Zeznania świadka K. G. k. 144-145, k. 326-327

Zeznania świadka D. G. k.164-165, k. 369-370

Zeznania świadka P. J. k. 184-185, k. 328-329

Wyjaśnienia oskarżonego A. P. k. 245,k.323-326

W trakcie przedmiotowej kontroli ujawniono, iż świnie rasy M., które były hodowane w tym gospodarstwie były utrzymywane w stanie rażącego zaniedbania. Mianowicie część z tych świń pozostawała na wybiegu otwartym. Podłoże tego wybiegu stanowiła głęboka mieszanina błota, odchodów zwierząt, a także niezjedzonego pożywienia. Świnie były zmuszone brodzić w tego rodzaju sięgającej im kolan mieszaninie. Do tego część z osobników tego gatunku była bardzo brudna. Zwierzęta przebywające na otwartym wybiegu w dniu kontroli nie miały dostępu do zadaszonego pomieszczenie, które mogłoby służyć im jako ochrona przed wiatrem, opadami atmosferycznymi, gdyż przejście do tej części wybiegu w dniu kontroli było zagrodzone. Zwierzęta te nie miały również dostępu do czystej wody pitnej, gdyż pojemniki z wodą nie były zabezpieczone przed zetknięciem się z zanieczyszczeniami z padoku. Toteż z uwagi na tego rodzaju zaniedbania gospodarza na terenie hodowli panował także przykry, trudny do zniesienia zapach, szczególnie intensywny w pomieszczeniach zamkniętych.

Protokół oględzin rzeczy k. 6-9

Dokumentacja fotograficzna z posesji oskarżonego k. 44-116

Zeznania świadka J. N. (2) k. 120-121, k. 326

Opinia biegłej K. W. k. 157-160, k. 247-248

Zeznania świadka D. G. k.164-165, k. 369-370

Opinia biegłego M. P. k. 373-376

Ponadto w toku kontroli ujawniono, że cześć świń przebywa w pomieszczeniach zamkniętych. Owo pomieszczenie pozbawione było dostępu naturalnego oświetlenia. W rzeczonym miejscu było bardzo ciemno, a podłoże również stanowiło mieszankę odchodów, błota oraz niezjedzonego pomieszczenia. Do tego w miejscu tym z uwagi na brak zachowania elementarnych zasad porządku panował bardzo silny, przykry zapach.

Notatka urzędowa k. 1

Protokół oględzin rzeczy k. 6-9

Dokumentacja fotograficzna z posesji oskarżonego k. 44-116

Zeznania świadka J. N. (2) k. 120-121, k. 326

Opinia biegłej K. W. k. 157-160, k. 247-248

Zeznania świadka D. G. k.164-165, k. 369-370

Opinia biegłego M. P. k. 373-376

Podczas tej kontroli ujawniono także zwłoki świni rasy M. znajdujące się w stanie głębokiego rozkładu. Od upadku zwierzęcia do chwili oględzin tego terenu minęło około 3/4 tygodni. Mimo to ciało to nadal znajdowało się w pomieszczeniu gospodarczym i nie zostało poddane procesowi utylizacji, co świadczy o zaniedbaniu A. P. w nadzorowaniu tej hodowli. Oprócz tego na terenie całego gospodarstwa, w tym w rejonie wybiegu dla świń znaleziono szereg głów ubitych zwierząt kopytnych znajdujących się w różnym stanie rozkładu.

Notatka urzędowa k. 1

Protokół oględzin rzeczy k. 6-9

Dokumentacja fotograficzna z posesji oskarżonego k. 44-116

Zeznania świadka J. N. (2) k. 120-121, k. 326

Opinia biegłej K. W. k. 157-160, k. 247-248

Opinia biegłego M. P. k. 373-376

Pomimo tych rażących zaniedbań odnoszących się do stanu pomieszczeń , w których były przetrzymywane zwierzęta oskarżony A. P. był przywiązanych do tych zwierząt. Zwierzęta te słuchały oskarżonego. Dostrzegalne dla zewnętrznych obserwatorów było także zamiłowanie jakim A. P. obdarzał tę hodowlę. W przeszłości gospodarstwo oskarżonego było przedmiotem wizyt studentów uczelni rolniczych, co spotkało się z podziękowaniami ze strony władz tych uczelni.

Zaświadczenia A. P. k. 21-24, k. 320-322

Zeznania świadka D. G. k.164-165, k. 369-370

Zeznania świadka P. J. k. 184-185, k. 328-329

Wyjaśnienia oskarżonego A. P. k. 245,k.323-326

Opinia biegłego M. P. k. 373-376

Po przeprowadzeniu rzeczonej kontroli A. P. usunął dostrzeżone zaniechania. Oskarżony dopełnił także niezbędnych formalności administracyjnych w związku z prowadzoną przez siebie hodowlą. Natomiast z uwagi na niemożność utrzymania przez A. P. w należytym porządku całego gospodarstwa, oskarżony sprzedał finalnie część zwierząt, w tym owe świnie rasy M.. Oskarżony poddał także świnie rasy M. zleconemu badaniu weterynaryjnemu, które nie potwierdziło istnienia o tych zwierząt chorób zakaźnych.

Zeznania świadka D. G. k.164-165, k. 369-370

Zeznania świadka P. J. k. 184-185, k. 328-329

Zeznania świadka J. N. (1) k. 225-226, k. 328

Wyjaśnienia oskarżonego A. P. k. 245,k.323-326

Rzeczone świnie oprócz faktu, iż były bardzo brudne, były w dobrym stanie fizycznym. Nie było widać żadnych oznak głodzenia tych zwierząt, utrzymywania w stanie nieleczonej choroby.

Protokół oględzin rzeczy k. 6-9

Dokumentacja fotograficzna z posesji oskarżonego k. 44-116

Notatka z czynności kontrolnych PIW k. 118-119

Protokoły spiwet k. 128-137, k. 166-181, k. 192-198

Opinia biegłej K. W. k. 157-160, k. 247-248

Zeznania świadka D. G. k.164-165, k. 369-370

Opinia biegłego M. P. k. 373-376

Ponadto w czasie rewizji innych pomieszczeń znajdujących się w gospodarstwie prowadzonym przez A. P. ujawniono posiadanie przez oskarżonego szeregu urządzeń służących do wyrobu alkoholu etylowego metodą prymitywną. Urządzenia te w czasie kontroli pracowały. W toku rzeczonych oględzin zabezpieczono płyny znajdujące się w tym pomieszczeniu, a także same urządzenia.

Protokół oględzin rzeczy k. 6-9

Dokumentacja fotograficzna z posesji oskarżonego k. 44-116

Zeznania świadka J. N. (2) k. 120-121, k. 326

Zeznania świadka K. G. k. 144-145, k. 326-327

Opinia KWP w K. k. 212-220

W toku badań laboratoryjnych przeprowadzonych w Komendzie Wojewódzkiej Policji w K. ustalono, iż część z płynów zabezpieczonych u A. P. stanowiło wysokoprocentowy alkohol o stężeniu wyższym niż 20 % wyprodukowano metodą prymitywną w warunkach domowych tj. tzw. bimber. Jak ustalono w tym dniu na posesji A. P. znaleziono bimber w ilości ponad 20 litrów. Oprócz tego znaleziono u oskarżonego duże ilości tzw. zacieru oraz mieszaniny alkoholu uzyskanego metodą prymitywną z alkoholem uzyskanego metodą przemysłową.

Protokół oględzin rzeczy k. 6-9

Opinia KWP w K. k. 212-220

A. P. nie posiadał wymaganego wpisu do rejestru podmiotów wykonujących działalność w zakresie wyrobu o sprzedawania alkoholu.

Fakt bezsporny, a nadto

Zeznania świadka J. N. (2) k. 120-121, k. 326

Opinia KWP w K. k. 212-220

Wyjaśnienia oskarżonego A. P. k. 245,k.323-326

Oskarżony A. P. ma 57 lat. Oskarżony z zawodu jest kominiarzem. A. P. na co dzień mieszka w W. i na terenie aglomeracji (...) prowadzi działalność gospodarczą, z którego to zajęcia osiąga miesięczny dochód w wysokości około 5000 złotych. Oskarżony jest osobą żonatą, mającą jedno dziecko. A. P. posiada majątek w postaci domu jednorodzinnego , a także gospodarstwa rolnego. A. P. jest osobą niekaraną. Oskarżony nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo.

Wyjaśnienia oskarżonego A. P. w zakresie danych osobo poznawczych k. 245,k.323-326

Notatka o oskarżonym k. 253-254

Karta karna

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego A. P.

Oskarżony A. P. w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do stawianych mu zarzutów i złożył krótkie wyjaśnienia. W tychże depozycjach oskarżony podał, iż nie produkował on w tym gospodarstwie bimbru, lecz jedynie nalewki z wódki i owoców. Do tego A. P. zaznaczył, iż osoby będące na kontroli z ramienia (...) nie dostrzegły żadnych jego zaniechań w zakresie zapewnienia dobrostanu świń przebywających w tym gospodarstwie. Na rozprawie głównej oskarżony dalej kwestionował swoją odpowiedzialność karną i zdecydował się na złożenie obszernych wyjaśnień. W ich treści oskarżony raz jeszcze zaprzeczył jakoby miał w tych pomieszczeniach pędzić bimber. Oskarżony potwierdził jedynie, iż znaleziona u niego aparatura stanowiła jego własność i służyła mu do wyrobu wina i brandy. Oskarżony podał, iż brandy wyrabiał on za pomocą destylacji wina. A. P. wskazał, iż tylko część ze znalezionych u niego płynów miała dużą zawartość alkoholu. Oskarżony przyznał także, iż w jego opinii bimber musi mieć ponad 60 % alkoholu, mieć przykry zapach. Nadto oskarżony zaznaczył, iż nie jest on miłośnikiem wyrobów spirytusowych. Natomiast odnośnie zarzutu znęcania się nad świniami A. P. stanowczo zaprzeczył, aby miał pozostawić te zwierzęta w stanie rażącego zaniedbania. Na wstępie oskarżony nadmienił, iż świnia rasy M. jest świnią pierwotna, która posiada obniżone wymogi w zakresie jej chowu. Oskarżony stwierdził, iż świnia ta w zasadzie jest podobna w tym aspekcie do dzika. A. P. podał, że świnie te lubią pomieszczenia z błotem, a jego nadmiar w jednym z wybiegów był uwarunkowany przestrzenną charakterystyką owej nieruchomości. A. P. zaznaczał, iż starał się na bieżąco wykonywać obrządek przy tych zwierzętach, wskazując zarazem, iż od pewnego czasu nie miał on wystarczających sił na wykonywanie wszystkich niezbędnych czynności przy tak dużej liczbie zwierząt. A. P. wskazał także w sposób kategoryczny, iż świnie w dniu kontroli miały dostęp do wiaty, która służyła im za schronienie przez deszczem czy innymi opadami atmosferycznymi. A. P. wskazał również, iż nieprzyjemna woń w tym miejscu wynikała z faktu, że od samego rana trwały czynności policyjne, które uniemożliwiły mu przeprowadzenie pełnego obrządku. Do tego oskarżony zaprzeczył aby świnie będące w pomieszczeniach zamkniętych nie miały dostępu do światła naturalnego. Tutaj oskarżony wskazywał iż tylko część otworu wejściowego była zakryta europaletą. Oskarżony podkreślał także swoje zamiłowanie do zwierząt, wcześniejsze wizyty w tym gospodarstwie studentów uczelni rolniczych. A. P. wskazał również, iż nie miał on wiedzy, że świnie przebywające w jednej zagrodzie są wobec siebie agresywne. A. P. zaprzeczył także w kwestii dostępu do truchła martwego zwierzęcia innych świń. Oskarżony tłumaczył fakt braku utylizacji tego zwierzęcia swoimi problemami zdrowotnymi. Oskarżony w swoich oświadczeniach procesowych wskazywał także na swoją miłość do zwierząt, pasji z jego prowadzi hodowle. A. P. zapewnił także, iż wdrożył wszystkie uwagi wskazane mu w toku kontroli, a także poddał zwierzęta badaniom weterynaryjnym. A. P. wskazał także, iż dostrzega on brak swoich sił na prowadzenie w sposób samodzielny tak dużego gospodarstwa, w związku z czym sprzedał on już część hodowanych przez siebie zwierząt w tym świń. Sąd Rejonowy uznał wyjaśnienia oskarżonego za wiarygodne w części. W tym miejscu wskazać należy, iż depozycje te w kilku miejscach kłóciły się z ocenionymi jako wiarygodne i przydatne dowodami. Po pierwsze nieprawdą są stwierdzenia A. P., w których zaprzeczał on pędzeniu przez siebie bimbru. Oświadczenia te pozostają w sprzeczności z wynikami analizy laboratoryjnej, w trakcie której stwierdzono, iż ponad 20 litrów zabezpieczonego u oskarżonego płynu stanowił wyprodukowany metodą prymitywną destylat o wysokiej zawartości alkoholu etylowego. Równocześnie wyjaśnienia oskarżonego odnośnie tego, że ów wysokoprocentowy alkohol powstał w wyniku pomieszania alkoholu przemysłowego z innymi składnikami jest nieprawdziwy. Fakt mieszania alkoholu uzyskanego metodą prymitywną z alkoholem uzyskanym metodą przemysłową został bowiem wykazany w odniesieniu do innej grupy zabezpieczonych płynów. E. istniała możliwość zbadania pochodzenia tego alkoholu w wyniku badań laboratoryjnych. Dodatkowo trzeba zwrócić uwagę na zeznania policjantów słuchanych w tym postępowaniu, którzy w sposób wyraźny stwierdzili, że dużą cześć zabezpieczonych przedmiotów stanowił tzw. zacier, co jest także zbieżne z wynikami opinii laboratoryjnej. Owe fakty uniemożliwiały pełne obdarzenia wiarygodności depozycji oskarżonego we fragmencie odnoszącym się do zarzutu z punktu II aktu oskarżenia. Natomiast w odniesieniu do zarzutu znęcania się nad zwierzętami to należy stwierdzić, iż wyjaśnienia oskarżonego także stoją w opozycji do danych stwierdzonych w opiniach biegłych z zakresu zoologii. W tym miejscu należy po pierwsze zwrócić uwagę, iż osoby uczestniczące w kontroli zgodnie przyznały, iż świnie przebywające w pomieszczeniach zamkniętych nie miały zapewnionego światła naturalnego i w tym pomieszczeniu było bardzo ciemno. Do tego nie można przeceniać zdjęć zrobionych przez oskarżonego, albowiem nie zostały one wykonane w dniu kontroli, a ich treść pozostawała w sprzeczności z zeznaniami obiektywnych świadków, którzy negowali dostęp do światła dziennego świń hodowanych w pomieszczeniach zamkniętych . Owo twierdzenie odnosi się również do kwestii zapewnienia świniom z wybiegu otwartego schronienia przed deszczem. Tutaj biegły P. w swojej opinii celnie wykazał poprzez analizie materiału poglądowego, iż w tym dniu świnie nie miały dostępu do tej części wybiegu, gdzie znajdowała się owa wiata. Do tego należy stwierdzić, iż oskarżony bagatelizował swoje zaniechania w odniesieniu do warunków w jakich były hodowane te zwierzęta, wskazując na niskie wymagania tej konkretnej rasy świn. W tym miejscu również należy podkreślić wskazania zawarte w opiniach biegłych, gdzie biegli zdając sobie sprawę z wymagań gatunkowych świni rasy M. (co rzetelnie wskazywali w opiniach) jednoznacznie i kategorycznie podawali, iż ów stan w jakich były hodowane owa trzoda stanowił przykład rażącego zaniedbania zwierząt. Tutaj należy nadmienić, iż zwierzęta te przebywały we własnych odchodach. Do tego jako poczynione na użytek tego postępowania należy rozumieć twierdzenia A. P., iż owe zaniedbania są efektem czynności policyjnych, które miały mu uniemożliwić dokonanie obrzadku. Warto zwrócić uwagę na twierdzenia E. M., która wskazała, iż to oskarżony zajmował się świniami. Okoliczność tę należy zestawić z faktem prowadzenia przez oskarżonego działalności gospodarczej na terenie K., a także z ujawnionymi kilkutygodniowymi zwłokami padłego zwierzęcia. Fakty te jednoznacznie wskazują, iż oskarżony nie sprawował należytej kontroli nad stanem pomieszczeń, wybiegów w których utrzymywane były te zwierzęta. Zarazem należy stwierdzić, iż sam fakt, że zwierzęta te były ogólnie w dobrej kondycji nie zmienia faktu, że były one bardzo brudne, a warunki ich utrzymywania nie spełniały szczegółowo wymienionych przez biegłych reguł postępowania z dobrem prawnym. Sąd Rejonowy zwraca uwagę, iż wszystkie twierdzenia zawarte w opiniach biegłych mają swoje potwierdzenie w dowodach z protokołu oględzin gospodarstwa, wspartego za pomocą dołączonego doń materiału poglądowego. Równocześnie zapewnienia oskarżonego A. P. odnośnie jego miłości dla zwierząt, pełnego wykonania zaleceń kontroli znalazły swoje potwierdzenie w dowodach z dokumentów oraz dowodach z zeznań D. G. czy weterynarzy sprawujących opiekę nad tymi zwierzętami. Stąd też Sąd Rejonowy ustalając stan faktyczny w tej sprawie jedynie częściowo posłużył się wyjaśnieniami złożonymi przez A. P. w toku procesu, kwestionując je w zakresie stwierdzenia ich sprzeczności z dowodami o charakterze obiektywnym i w dużej mierze rzeczowym, a także zeznaniom osób przebywających na tej kontroli.

zeznania świadka J. N. (2).

Sąd Rejonowy uznał za wiarogodne zeznania świadka J. N. (2). Świadek ten jest osobą obcą dla oskarżonego, który nie miał żadnego interesu w składaniu fałszywych oświadczeń wiedzy. Dodatkowo świadek ten jest osobą w żaden sposób nie zaangażowaną emocjonalnie w to postępowanie, który swoją wiedzę o tym zdarzeniu powziął w wyniku wykonywania czynności służbowych. W odniesieniu do treści tych depozycji należy podkreślić, że J. N. (2) w swojej pamięci odnotował brak dostępu do światła naturalnego świń hodowanych w pomieszczeniu zamkniętym. Świadek ten w swoich zeznaniach wspomniał także o brodzeniu tych świń we własnych odchodach, fetorze panującym w tym gospodarstwie, ogólnym stanie zaniedbania czy padniętej świni. Równocześnie J. N. (2) wskazał na posiadanie przez A. P. zacieru. Cenne jest też oświadczenie świadka, który wspomniał, iż oskarżony podał, iż uzyskuje on jakiś produkt w wyniku właśnie destylacji, czego używa do smarowania zwierzętom kopyt. Zeznania świadka J. N. (2) jawią się jako szczere, obiektywne, wyważone. Dodatkowo z uwagi na fakt, iż J. N. (2) posiada pewne doświadczenie w prowadzeniu gospodarstwa rolnego owe depozycje charakteryzowały się zrozumieniem pewnych aspektów funkcjonowania działalności hodowlanej. Podkreślić należy, iż zeznania te licują z zeznaniami K. G. czy zeznaniami D. G.. Owe oświadczenia wiedzy są także koherentne z danymi przekazanymi w wyniku oględzin rzeczonego gospodarstwa. Analiza tych zeznań nie pozwala wskazać jakiś istotnych sprzeczności. Zeznania te są także spójne z zasadami doświadczenia życiowego. Stąd też Sąd Rejonowy rekonstruując stan faktyczny w tej sprawie posłużył się w pewien subsydiarny sposób depozycjami złożonymi przez świadka J. N. (2).

Zeznania świadka K. G.

Brak było powodów do negacji wiarygodności zeznań złożonych przez świadka K. G.. Świadek ten jest osobą obcą dla stron tego procesu. Brak jest jakichkolwiek danych pozwalających podważyć bezstronność tego świadka. Do tego zeznania przez niego złożone są spójne z depozycjami innych osób uczestniczących w kontroli gospodarstwa oskarżonego. Zeznania świadka K. G. licują także z dokumentami wytworzonymi w toku tego procesu, a w szczególności protokołem oględzin tej nieruchomości. Sąd Rejonowy zwraca uwagę, iż świadek zeznawał w sposób jasny, klarowny. K. G. zachował także wewnętrzną spójność składanych przez siebie depozycji. Co ważne również wskazywał na brak dostępu do światła zwierząt i ogólny brud, bałagan panujący w tym gospodarstwie. Świadek potwierdził również w swoich depozycjach ujawnioną aparaturę służącą do destylacji alkoholu. Dodatkowo podkreślić należy, iż zeznania K. G. są spójne także z notatką urzędową sporządzoną przez tego policjanta bezpośrednio po interwencji. Oczywiście Sąd Rejonowy dostrzega, iż zeznania świadka z rozprawy głównej charakteryzuje znacznie mniejsza szczegółowość. Niemniej fakt ten jest zrozumiały biorąc pod uwagę odległość czasową, która dzieliła postępowanie jurysdykcyjne i rzeczoną kontrolę. Toteż Sąd Rejonowy uznał zeznania K. G. za zeznania szczere i uzupełniającą korzystał z nich w procesie ustalenia stanu faktycznego w tym postępowaniu.

zeznania świadek D. G.

Istotne znaczenie miały zeznania świadek D. G., która to świadek brała udział w przedmiotowej kontroli, a przedmiotem jej zainteresowania był właśnie dobrostan zwierząt hodowanych w tym gospodarstwie rolnym. Na wstępie trzeba podkreślić, iż brak jest jakichkolwiek podstaw do stwierdzenia jakoby D. G. była negatywnie nastawiona do A. P.. Przeciwnie ogólna wymowa jej depozycji świadczy o raczej pozytywnej ocenie oskarżonego jako hodowcy, miłośnika zwierząt. W tym aspekcie należy podkreślać przywiązanie oskarżonego do zwierząt, o którym wspominała świadek czy jego zaangażowanie w ich utrzymanie. Niemniej jednak świadek w swoich zeznaniach wskazała także na liczne zaniechania ze strony oskarżonego. Przede wszystkim D. G. potwierdziła, iż w rzeczonym gospodarstwie było brudno i świnie w tym brudzie były utrzymywane. Tutaj należy wskazać na opis świadka odnoszący się do stanu wybiegu zewnętrznego tych zwierząt. Kolejno D. G. również potwierdziła, iż w dniu kontroli w pomieszczeniu zamkniętym, gdzie przetrzymywano świnie nie było dostępu do światła i było bardzo ciemno. Dodatkowo należy zaznaczyć, iż D. G. zwracała także uwagę na przykry zapach, wynikający z ogólnego stanu tego gospodarstwa. Jednocześnie Sąd Rejonowy podkreśla, iż D. G. na rozprawie w sposób nie stanowczy wskazała, iż prawdopodobnie świnie trzymane na wybiegu zewnętrznym miały możliwość schronienia się pod zadaszeniem. Sąd Rejonowy nie mógł podzielić tych twierdzeń, gdyż są one sprzeczne z wymową materiału poglądowego zawartego w protokole kontroli tego gospodarstwa. Okoliczność tę rzetelnie wyjaśnia w swojej opinii biegły M. P.. Fakt ten jednakowoż nie mógł świadczyć o braku szczerości ze strony D. G.. Która później ponownie kontrolowała tę hodowle, a wskazać należy, iż w świetle tych fotografii ów brak dostępu we wrześniu 2021 roku miał charakter terminowy, a w późniejszym okresie zniesiono ową przeszkodę, co uwidocznione zostało chociażby na fotografiach przedłożonych przez oskarżonego. Zeznania D. G. pozostają także spójne co do faktów z zeznaniami P. J. czy policjantów biorących udział w tej interwencji. Podnieść należy, iż niedopuszczalna i błędna była ocena spójności zeznań tego świadka przez biegłą K. W.. Świadek w swoich zeznaniach nie popadła w jakąkolwiek sprzeczność, a po prostu wyciągnęła inne generalne wnioski odnośnie przymiotów oskarżonego. Co ważne D. G. miała kilkukrotnie styczność z oskarżonym, przez co może z większą dozą pewności ocenić jego ogólny stosunek do hodowanych zwierząt. Dalej zeznania D. G. nie pozostają także w sprzeczności z wytworzonym przez nią dokumentem w postaci notatki z kontroli czy protokołów spiwet. Zeznania świadek licują także z ogólną wymową depozycji występujących w tej sprawie osobowym źródeł dowodowych. Przedmiotowe zeznania są również zgodne z zasadami doświadczenia życiowego. Co więcej świadek z uwagi na wykonywany zawód także posiada wiedzę specjalistyczną z zakresu reguł związanych z hodowlą zwierząt. Okoliczności te powodują, iż Sąd Rejonowy poza niewielkim ułamkiem zeznań świadka – odnoszącym się do zadaszenia na wybiegu zewnętrznym, uznał złożone przez D. G. oświadczenia wiedzy za wiarygodne i posłużył się nimi odtwarzając stan faktyczny w tej sprawie.

zeznania P. J.

Sąd Rejonowy podobnie jako wiarygodne ocenił zeznania P. J.. Świadek ta również jest osobą bezstronną, obiektywną, nie mającą żadnego interesu w składaniu określonych oświadczeń wiedzy – niezgodnych z rzeczywistością. Do tego P. J. nie była w żaden sposób zaangażowana emocjonalnie w tę sprawę. Przeciwnie zeznania P. J. były rzeczowe, odnoszące się wyłącznie do sfery faktów, nie polegające na snuciu przypuszczeń czy domiemań. Zeznania P. J. na przestrzeni całego procesu zachowały także spójność wewnętrzną. Analiza całości materiału dowodowego wskazuje także, iż brak jest wyraźnych sprzeczności w wymowie tego dowodu z pozostałymi dowodami osobowymi przeprowadzonymi w tym postępowaniu. Zeznania P. J. są generalnie spójne z wymową innych osób biorących udział w rzeczonej kontroli. Należy jednakowoż zauważyć, iż P. J. w swoich depozycjach przedstawiła stosunkowo mało szczegółów odnoszących się do dobrostanu zwierząt. Fakt ten jest jednak zrozumiały biorąc pod uwagę, iż świadek podczas kontroli zajmowała się przede wszystkim kwestiami dotyczącymi spełnienia przez oskarżonego wymogów administracyjnych związanych z prowadzeniem hodowli. Do tego należy zaznaczyć, iż P. J. w swoich oświadczeniach wiedzy praktycznie w całości potwierdziła swoje oświadczenia służbowe zawarte notatce urzędowej z kontroli czy protokołach spiwet. Zeznania P. J. nie pozostają także sprzeczna z materiałem poglądowym dołączonym do protokołu oględzin miejsca. Sąd Rejonowy nie dysponował w tym postępowaniu także danymi, które w jakiś istotny sposób podważałyby prawdomówność, obiektywizm świadka. Toteż brak było powodów do zakwestionowania wiarygodności tych depozycji, jednak ich przydatność dla celów tego postępowania była wyraźnie mniejsza aniżeli chociażby dowód z zeznań D. G..

zeznania świadek H. T.

Nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia głównego nurtu tego procesu zeznania świadek H. T.. Świadek ta bowiem co prawda okazjonalnie – na żądanie oskarżonego, zajmowała się leczeniem zwierząt w tej hodowli. Jednakże jej pomoc lekarska była skierowana do zwierząt innego gatunku. Jak zeznała H. T., nie wiedziała ona nawet, iż A. P. hoduje świnie. Przez to siłą rzeczy H. T. nie mogła się w sposób rzeczowy wypowiedzieć na temat relewantny dla rozstrzygnięcia tej sprawy. Podkreślić przy tym należy, iż w toku dochodzenia była ona słuchana przede wszystkim na okoliczność dowodów rzeczowych znalezionych w gospodarstwie oskarżonego.

zeznania złożone przez świadka J. N. (1)

Podobnie należy ocenić zeznania złożone przez świadka J. N. (1). Świadek co prawda w sposób ogólny pozytywnie wypowiada się o gospodarstwie oskarżonego. Niemniej należy wskazać, iż w świetle przedłożonej przez niego historii wizyt, ostatni raz przed kontrolą był on w rzeczonej hodowli w kwietniu 2020 roku, a więc prawie półtorej roku przed tym zdarzeniem. Do tego okres ten nie jest objęty skargą oskarżycielską. Trzeba także zaznaczyć, iż J. N. (1) w sposób wyraźny zastrzegł, iż na dzień kontroli nie miał wiedzy odnośnie hodowania przez oskarżonego świń, którą to wiedzę nabył dopiero na etapie późniejszym związanym z jego kolejnymi wizytami w tym gospodarstwie. Okoliczność ta dezawuuje przydatność tychże zeznań dla stwierdzenia faktu głównego w tym postępowaniu. E. owe zeznania mogą być przydatne tylko w aspekcie pomocniczym odnoszącym się do poprawy warunków chowu świń w tej hodowli, który to fakt był w zasadzie bezsporny w tym procesie. Zarazem brak jest podstaw do podważenia wiarygodności zeznań świadka. Jego zeznania także są rzeczowe, merytoryczne. Co ważne są one koherentne chociażby z danymi przedstawionymi przez D. G. odnoszące się do poprawy warunków bytowania zwierząt w tej hodowli. Świadek na rozprawie zeznawał również w sposób swobodny, opanowany. J. N. (1) odpowiadał również w sposób pewny na wszystkie zadawane mu pytania. Przedmiotowe depozycje są również jasne, spójne i logiczne, nie pozostające w sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym. Tym samym owe depozycje Sąd Rejonowy uznał za wiarygodne, lecz jedynie w niewielkim zakresie przydatne dla tego postępowania.

miały zeznania świadek E. M..

Podobnie ograniczoną przydatność miały zeznania świadek E. M.. Świadek ta jest sąsiadka oskarżonego. W świetle zeznań E. M. pomagała ona oskarżonemu w prowadzeniu gospodarstwa poprzez karmienie zwierząt. Niemniej jednak jak zeznała sama E. M., jej czynności było ograniczone do zwierząt rogatych, a świadek nie miała wiedzy w zakresie hodowli u oskarżonego trzody chlewnej. Do tego E. M. zeznała także, iż nic nie wie w zakresie produkcji alkoholu w pomieszczeniach przynależnych do tego gospodarstwa. Dodatkowo należy ocenić, iż zeznania E. M. były lakoniczne, pozbawione szczegółów. W ocenie Sądu Rejonowego jako sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego należy ocenić również twierdzenia E. M., według których nie miała ona wiedzy o hodowaniu przez A. P. świń rasy M.. W tym aspekcie należy mieć na uwadze, iż kobieta ta z uwagi na pomoc świadczoną oskarżonemu regularnie przebywała w tym gospodarstwie. Zatem niedorzecznym jest twierdzenie, iż nie widziała ona tak dużych zwierząt jakimi są świnie, zwłaszcza, że część z nich przebywała przecież na wybiegu otwartym. Biorąc to pod uwagę Sąd Rejonowy posłużył się zeznaniami E. M. jedynie w zakresie stwierdzenia, iż pomagała ona oskarżonemu w prowadzeniu tego gospodarstwa.

opinia wykonana przez techników pracujących w Komendzie Wojewódzkiej Policji w K.

Doniosłe znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy w odniesieniu do czynu z punktu I skargi oskarżycielskiej miała opinia wykonana przez techników pracujących w Komendzie Wojewódzkiej Policji w K.. Biegli ci niewątpliwie posiadają stosowną wiedzę specjalną z zakresu chemii. Nie budzi wątpliwości także ich bogate doświadczenie w sporządzaniu tego rodzaju dokumentów procesowych. W niniejszym postępowaniu nie ujawniły się także żadne okoliczności podważające ich bezstronność w tej sprawie. Sporządzona przez nich opinia spełnia także wszystkie wymogi przewidziane dla tego rodzaju dokumentów procesowych. Na samym wstępie należy zaznaczyć, iż w swojej pracy biegli ci odnosili się tylko i wyłącznie do substancji zabezpieczonych w toku oględzin nieruchomości oskarżonego. Już w protokole oględzin poszczególne przedmioty znalezione w pomieszczeniach A. P. opisano –systematyzując je numerycznie i przekazano do badań. W ocenie Sądu Rejonowego fakt, iż w aktach sprawy brak jest dowodu zatrzymania owych przedmiotów nie podważa wymowy opinii dokonanej przez biegłych. Raz jeszcze należy wskazać, iż przedmioty te oznaczono jeszcze w toku oględzin miejsca zdarzenia i niedorzecznym jest twierdzenie jakoby badaniu laboratoryjnemu miały zostać poddane inne aniżeli znajdujące się w pomieszczeniach oskarżonego przedmioty, zwłaszcza iż systematyka opisania tych przedmiotów w opinii w pełni odpowiada zapisom w protokole oględzin. Kolejno zaznaczyć należy, iż opinia sporządzona przez tych funkcjonariuszy odpowiada na wszystkie pytania zadane przez organ procesowy. Biegli w sposób rzetelny przedstawili obraną przez siebie metodologię badania. W opinii w sposób jasny oddano wyniki tych badań w stopniu zrozumiałym dla osób nie posiadających wiedzy specjalnej. W szczególności biegli podali co uważają oni za bimber i jakie dane świadczą o tym, ze dana substancja stanowi dowód nielegalnej destylacji alkoholu, może stanowić poszlakę czy też jest rezultatem przemysłowego wyrobu alkoholu. Tutaj należy podkreślić także, iż wbrew twierdzeniom A. P. w toku oględzin jego posesji znaleziono i zabezpieczono około 20 litrów bimbru tj. mocnego alkoholu pozyskanego metodą prymitywną. Przeprowadzone badania laboratoryjne wykluczyły aby w odniesieniu do tych wymienionych w opinii substancji, wersje A. P., który twierdził, że mocny alkohol powstał w wyniku zmieszania alkoholu przemysłowego z wodą i sokami, owocami. Tego rodzaju mieszaniny odnosiły się bowiem do innych substancji również znalezionych w tym gospodarstwie. Nie można więc twierdzić, iż biegli nie byli w stanie wykazać pochodzenia tego alkoholu. Dodatkowo na fakt nielegalnej produkcji alkoholu przez A. P. świadczy szereg przesłanek o charakterze poszlakowym takim jak duża ilość zacieru – o którym wspominali też policjanci czy ujawnienie w jego pomieszczenia specjalistycznej aparatury służącej właśnie destylacji alkoholu etylowego. Podkreślić należy, iż w przedmiotowej opinii brak jest jakichkolwiek sprzeczności. Biegli odnosili się kategorycznie w swoich stwierdzeniach jedynie w odniesieniu do zdarzeń, co do których posiadali pewność wspartą wiedzą specjalną. Charakterystyczne dla tej opinii są właśnie stwierdzenia, iż dany płyn to prawdopodobnie zacier, ale też może być do wino. Warte zwrócenia uwagi jest także fakt, iż w przeciwieństwie do opinii sporządzonej przez M. P. oskarżony jak i jego obrońca w toku procesu nie wnosili jakichkolwiek zastrzeżeń do merytorycznej zasadności owej opinii. E. dokument ten okazał się być niezwykle przydatny dla rozstrzygnięcia tego procesu, a Sąd Rejonowy po jego analizie uznał go za sporządzony w sposób zgodny z wymogami wyznaczanymi w kodeksie postępowania karnego.

Opinie przedłożone w tej sprawie przez biegłych K. W. oraz M. P..

Sąd Rejonowy oparł się także na opiniach przedłożonych w tej sprawie przez biegłych K. W. oraz M. P.. Na wstępie należy wskazać, iż konieczność dopuszczenia dowodu z opinii biegłego M. P. wynikała z faktu dopuszczenia się przez biegłą B. – W. oceny zeznań świadków, co było zachowaniem daleko wykraczającym poza jej obowiązki procesowe. Do tego analiza zdjęć poczynionych w toku oględzin gospodarstwa (...) poczyniła pewnego rodzaju wątpliwości odnośnie kwestionowanego przez biegłą B. - W. problemu braku kontaktu wzrokowego części świń utrzymywanych w tej hodowli. Pomocniczym argumentem stojącym u podstaw zasięgnięcia opinii M. P. była także podnoszona przez obronę kwestia jego szerszej specjalizacji, co było zrozumiałem biorąc pod uwagę fakt, iż świnie rasy M. są stosunkowo rzadko hodowane na terenie naszego kraju. Kolejno należy zważyć, iż owe wątpliwości nie mogły dezawuować całości opinii sporządzonej przez biegłą B. – W.. Opinia ta bowiem poza pewnymi kwestiami w dużej mierze już tu wyszczególnionymi jest zbieżna we wnioskach z opinią sporządzoną przez M. P.. Tym samym Sąd Rejonowy nie kwestionuje w całości opinii pierwotnej, a jedynie różnicę pomiędzy tymi opiniami rozstrzygnął na korzyść opinii dopuszczonej podczas rozprawy. Dodatkowo należy wskazać, iż tego rodzaju tok rozumowania jest korzystny dla oskarżonego, gdyż pozwalał on obalić zarzut przetrzymywania świn w warunkach niepozwalającym na utrzymywanie kontaktu wzrokowego, a także indukcyjnego stwierdzenia, iż znęcaniem oskarżonego nad zwierzęciem było doprowadzenie do śmierci jednego z osobników. Następnie należy mieć na względzie, iż obrona nie podniosła uwag odnośnie wiedzy specjalnej biegłego P., jakie poczyniła w odniesieniu do biegłej B. – W.. Przeciwnie ów biegły został wskazany przez obronę właśnie jako biegły zdolny do wydania opinii w odniesieniu do tak charakterystycznego gatunku zwierząt. Tutaj podkreślić trzeba, że w obydwu opiniach zwracano uwagę na specyficzne cechy tego rodzaju świń. Niemniej M. P. w sposób stanowczy podkreślił, iż fakt pierwotności rasy nie sanuje tak złych warunków bytowych jakie posiadały świnie hodowane u A. P.. Warto wskazać, iż biegły precyzyjnie wykazał na czym miał polegać czyn oskarżonego, a to na utrzymywanie zwierząt w stanie rażącego zaniedbania. Biegły przytoczył tam ustawową definicje tego pojęcia. Zarazem trzeba tu podkreślić, iż za rażące zaniedbania rozumie się na gruncie ustawy o ochronie zwierząt nie tylko zły stan fizyczny danych osobników leczy także utrzymywanie ich w brudzie i niewłaściwym pomieszczeniu. Biegli w swoich opiniach przytoczyli zresztą wymogi, który powinny być zapewnione dla tego rodzaju gatunku zwierząt. M. P. celnie wskazał także na zaniechania A. P. stanowiące rażące naruszenia normy sankcjonowanej. Biegły w sposób metodyczny je wymienił wskazując, iż całkowicie niedopuszczalne jest utrzymywanie zwierząt w odchodach pomieszanych z błotem i resztką pożywienia. Owo stwierdzenie nie jest wbrew uwagom obrony dowolne lecz poparte rzetelną analizą protokołu oględzin i dołączonego doń materiału poglądowego. Biegły wskazał skąd wynika jego wniosek odnośnie braku dostępu zwierząt w czasie kontroli do zadaszonego pomieszczenia, wskazując konkretne świadczące o tym zdjęcia. Podważyć owych twierdzeń nie mogą fotografie przedłożone przez oskarżonego, które nie mają podanej daty wykonania, co dezawuuje ich procesową przydatność. Także oświadczenia biegłych odnośnie braku dostępu zwierząt do światła naturalnego znajdują swoje potwierdzenie nie tylko w dowodach z oględzin miejsca lecz także zeznań występujących w tej sprawie świadków. Dalej świadkowie ci również stwierdzili, że w gospodarstwie panował bardzo przykry zapach. Do tego o rażących zaniechaniach A. P. w utrzymaniu w należytym stanie tego gospodarstwa świadczy nieuprzątnięcie zwłok zmarłej świni w okresie 3/4 tygodni od jej upadku, Podkreślić należy, iż biegły M. P. w swojej opinii opierał się zarówno na dowodach korzystnych jak i niekorzystnych dla oskarżonego. Opinia M. P. bardziej aniżeli opinia K. W. jawi się jako wyważona, oparta na danych rzeczowych. Biegły nie dezawuuje całości pracy oskarżonego, a wskazuje konkretne jego zaniechania, które świadczą w jego ocenie o naruszeniu zasad hodowli zwierząt o tak istotnym charakterze, że można mówić o utrzymywaniu zwierząt w warunkach legalnie rozumianego stanu rażącego zaniedbania. Co ważne biegły przytacza wprost treść normy sankcjonowanej odnoszącej się do prawnych wymogów dla chowu tego rodzaju gatunku zwierząt. Wskazać trzeba, że M. P. jak i zresztą K. W. dokładnie wskazali sposób dojścia do wniosków końcowych polegających na zapoznaniu się z treścią dokumentów znajdujących się w aktach sprawy. Zarazem brak jest powodów do podważenia tego rodzaju metodologii badań, gdyż niemożliwym byłoby następcze oględziny tych zwierząt, chociażby poprzez fakt sprzedaży ich przez oskarżonego. Dodatkowo należy odnieść się do zarzutów zawartych w pismach obrony, które nie mogły wpłynąć na decyzje procesową w tej sprawie. Mianowicie obrońca oskarżonego wykazuje się brakiem znajomości ustawowego znamienia pojęcia stanu rażącego zaniedbania, gdyż jak wynika z art. 4 pkt 11 ustawy o ochronie zwierząt ze stanem rażącego zaniedbania nie można utożsamiać tylko klinicystycznego stanu zdrowia zwierzęcia, lecz także utrzymywanie ich w brudzie czy niewłaściwym pomieszczeniu. E. nie można uznać za sprzeczność stwierdzenia, że zwierzęta znajdowały się w dobrej kondycji fizycznej, a przy tym były rażąco zaniedbane, gdyż o tym świadczył wszechobecny w gospodarstwie brud oraz niewłaściwe pomieszczenia, w którym były utrzymywane te świnie. Do tego należy wskazać, iż w protokole oględzin wprost wskazano, iż nawierzchnia boksu składa się ze zmieszanego błota, odchodów i pożywienia. Fakt ten wynikał także wprost z zeznań świadków. Do tego warto wskazać, iż biegły M. P. w swojej opinii nie podnosił jako uwag do oskarżonego braku oddzielania agresywnych świń. Tego rodzaju twierdzenia były zawarte w opinii biegłej B. - W., która w sposób dowolny - indukcyjny przyjęła, iż śmierć tego zwierzęcia nastąpiła na skutek zaniechań ze strony A. P.. Natomiast uwagi M. P. sprowadzały się do braku uprzątnięcia owego truchła mimo 3/4 tygodniu od jego upadku, co świadczy właśnie o rażących zaniechaniach oskarżonego w odniesieniu do obowiązku utrzymywania miejsca przetrzymywania zwierząt w należytym porządku i czystości. Biorąc pod uwagę owe okoliczności Sąd Rejonowy uznał, iż opinia M. P. w pełni odpowiada wymogom skonstruowanym dla tego rodzaju dokumentów procesowych. Sąd dostrzega wprawdzie nieuzasadnioną ocenę ogólną zachowania oskarżonego, lecz fakt ten nie wpływał na merytoryczną zawartość tego dokumentu. Zarazem brak było podstaw do zanegowania wniosków i spostrzeżeń zawartych w opinii K. W. w zakresie gdzie owe twierdzenia były spójne z wnioskami M. P.. Natomiast różnicę pomiędzy tymi opiniami Sąd Rejonowy z uwagi na wyżej podniesione okoliczności rozstrzygnął na korzyść opinii sporządzonej w toku procesu jurysdykcyjnego.

Zaświadczenia przedłożone przez oskarżonego

Brak było podstaw do zanegowania wartości zaświadczeń dowodzących współpracy oskarżonego z organami uczelni rolniczych. Dowód ten został uwzględniony w toku czynienia przez Sąd Rejonowy ustaleń faktycznych w tej sprawie.

notatek urzędowych, protokołów spiwet, protokołów oględzin wraz z materiałem poglądowym, karty karnej , notatki o oskarżonym czy zaświadczenia o stanie majątkowym

Brak było także jakichkolwiek powodów do zanegowania pozostałych dowodów zgromadzonych w tej sprawie w postaci : notatek urzędowych, protokołów spiwet, protokołów oględzin wraz z materiałem poglądowym, karty karnej , notatki o oskarżonym czy zaświadczenia o stanie majątkowym. Godzi się zauważyć, iż wszystkie wyżej wymienione dokumenty stanowią dokumenty o charakterze urzędowym, które w znakomitej większości zostały wytworzone przez funkcjonariuszy publicznych. Do tego owe zaświadczenia zostały wytworzone przez osoby do tego kompetentne w przepisanej przez prawo formie. Dodatkowo owe fakty wynikające z protokołu oględzin były koherentne z zeznaniami P. J., D. G., J. N. (2) czy K. G. . Kolejne dokumenty odnoszące się do właściwości A. P. były spójne z danymi osobo poznawczymi przedstawionymi przez oskarżonego. Żadna ze stron tego procesu nie kwestionowała także autentyczności zawartych w nich informacji. W związku z powyższym Sąd Rejonowy ustalając stan faktyczny w tej sprawie posłużył się także wyżej wymienionymi dokumentami.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

zeznania świadka A. F..

Nie miały ścisłego związku z zarzutami przedstawionymi w akcie oskarżenia zeznania świadka A. F.. Mężczyzna ten kilka lat przed inkryminowaną kontrolą ubijał dla oskarżonego jego zwierzęta. Tym samym A. F. siłą rzeczy nie miał wiedzy w odniesieniu do warunków w jakich były przetrzymywane w tym gospodarstwie świnie. A. F. oznajmił także, że nie ma żadnej wiedzy w odniesieniu do pędzenia przez oskarżonego alkoholu metodą prymitywną. Okoliczności te implikowały wręcz zaniechanie wzywania tego świadka na rozprawę główną, co też sprawozdawca uczynił na etapie wstępnego rozpisu sprawy.

Fotografie oskarżonego,

(...) ze stron internetowych

Sąd Rejonowy uznał za nieprzydatne dla rozstrzygnięcia sprawy fotografie przedłożone przez oskarżonego na rozprawie głównej ilustrujące stan jego gospodarstwa. Owe dokumenty nie mają bowiem danych pozwalających określić datę ich powstania, przez co fotografie te nie mogą stanowić dowodu pozwalającego określić wygląd tego gospodarstwa w chwili kontroli, co jest ważne biorąc pod uwagę twierdzenia świadków, iż oskarżony dostosował się do uwag zawartych w toku kontroli. Równocześnie zdjęcia z sieci internet i dołączone do nich fragmenty tekstów nie mogły podważyć dowodu z opinii biegłego M. P., który dysponował w tym zakresie stosowną wiedzą naukową, a nie dowolnymi informacjami zawartymi w sieci.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

A. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W punkcie I aktu oskarżenia zarzucono A. P., iż w okresie czasu od nieustalonego dnia i miesiąca 2021 roku do dnia 27 września 2021 roku w miejscowości R., rejonu (...) wyrabiał alkohol etylowy w postaci tzw. „bimbru” w nieustalonej ilości, bez wymaganego wpisu do rejestru podmiotów wykonujących działalność w zakresie wyrobu i sprzedawania alkoholu czym miał popełnić występek z art. 12 a ust. 1 ustawy o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych.

Czyn stypizowany w art. 12a ust 1 Ustawy z 2 marca 2001 r. o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 463), popełnia ten, kto bez wymaganego wpisu do rejestrów przewidzianych w ustawie wyrabia, oczyszcza, skaża lub odwadnia alkohol etylowy albo wytwarza wyroby tytoniowe.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego podnosi się, że znamiona przestępstwa określonego w art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2001 r. o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych (Dz. U. Nr 31, poz. 353 ze zm.) wypełnia również wyrabianie alkoholu etylowego na własny użytek - Uchwała SN z 30.11.2004 r., I KZP 23/04, OSNKW 2004, nr 11-12, poz. 100.

Przenosząc powyższe teoretyczne rozważania na grunt niniejszego postępowania należy wskazać, że A. P. zrealizował znamiona przedmiotowe zacytowanego występku. Oskarżony bowiem od nieustalonego dnia i miesiąca 2021 r. do 27 września 2021 r. w R. wyrabiał alkohol etylowy w postaci tzw. "bimbru" w nieustalonej ilości, bez wymaganego wpisu do rejestru podmiotów wykonujących działalność w zakresie wyrobu i sprzedawania alkoholu. Podkreślić należy, iż brak wpisu oskarżonego do tego rejestru był w zasadzie bezsporny. Natomiast przeprowadzony przewód sądowy wykazał, iż oskarżony wbrew swoim twierdzeniom produkował bimber tj. wysokoprocentowy alkohol uzyskany w wyniku destylacji alkoholu metodą prymitywną. Ów alkohol nie był rzecz jasna opatrzony znakami akcyzy, lecz znajdował się w pojemnikach świadczących o jego wyrobie metodą domową, W. odnotować ilość znalezionego bimbru tj. około 20 litrów. Do tego oskarżony posiadał urządzenia służące do destylacji alkoholu etylowego.. Powyższe fakty zatem jednoznacznie wskazują, że zostały zrealizowane przez oskarżonego przedmiotowe znamiona czynu zabronionego stypizowanego w art. 12a ust. 1 w/w ustawy. Równocześnie w ocenie sądu zostały zrealizowane znamiona podmiotowe przywołanego występku. Oskarżony bowiem umyślnie z zamiarem bezpośrednim - mając świadomość braku wymaganego wpisu produkował alkohol etylowy. Fakt zaś produkcji alkoholu etylowego na własny użytek tak jak wyżej wspomniano nie ma znaczenia pod kątem realizacji znamion zacytowanego występku, a jedynie redukuje stopień jego społecznej szkodliwości. Karygodność tego zachowania Sąd Rejonowy również uplasował na stosunkowo niskim poziomie. Mianowicie A. P. wytwarzał stosunkowo niewielkie ilości alkoholu. Nie można więc twierdzić, że swoim zachowaniem w jakiś poważny sposób zagroził interesom fiskalnym państwa. Równocześnie należało zwrócić uwagę, iż wytwarzanie alkoholu tego rodzaju metodą stanowi istotne narażenie zdrowia jego potencjalnych konsumentów. Brak jest w realiach tej sprawy również żadnych okoliczności redukujących zawinienie A. P.. To wszystko sprawiło, iż w ocenie Sądu Rejonowego owo zachowanie stanowiło występek z art. 12a ustawy o wyrobie alkoholu etylowego.

A. P. postawiono zarzut, iż w okresie czasu od nieustalonego dnia, miesiąca i roku do dnia 27 września 2021 roku w miejscowości R. znęcał się nad sześcioma sztukami świń rasy M. poprzez utrzymywanie trzech sztuk świń rasy M. w stanie rażącego zaniedbania bez osłony od warunków zewnętrznych, na nieodpowiedniej powierzchni, bez dostępu do wody zdatnej do picia , poprzez utrzymywanie świni w kojcu z palet znajdującego się w szopie bez dostępu do światła , wody utrzymywanej w brudzie oraz poprzez zaniechanie oddzielenia świń agresywnych od siebie, co doprowadziło do bólu i cierpienia jednego z osobników, a w konsekwencji śmierci świni, które to warunki zagrażały zdrowiu i życiu zwierząttj. o przestępstwo z art. 35 ust. 1a ustawy o ochronie zwierząt.

Zgodnie z treścią art. 35 ust 1a ustawy o ochronie zwierząt, kto znęca się na zwierzęciem podlega karze do 3 lat pozbawienia wolności. Należy zwrócić uwagę, iż inaczej niż na gruncie ustawy karne pojęcie znęcania się nad zwierzętami posiada swoją definicje legalną, która zastępuje językowe rozumienie owego terminu. Mianowicie w art. 6 ust 2 ustawy o ochronie zwierząt ustawodawca przewidział, iż przez znęcanie się nad zwierzętami należy rozumieć zadawanie albo świadome dopuszczanie do zadawania bólu lub cierpień, a w szczególności: umyślne zranienie lub okaleczenie zwierzęcia, niestanowiące dozwolonego prawem zabiegu lub procedury w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o ochronie zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych lub edukacyjnych, w tym znakowanie zwierząt stałocieplnych przez wypalanie lub wymrażanie, a także wszelkie zabiegi mające na celu zmianę wyglądu zwierzęcia i wykonywane w celu innym niż ratowanie jego zdrowia lub życia, a w szczególności przycinanie psom uszu i ogonów (kopiowanie); znakowanie zwierząt stałocieplnych przez wypalanie lub wymrażanie; używanie do pracy albo w celach sportowych lub rozrywkowych zwierząt chorych, a także zbyt młodych lub starych oraz zmuszanie ich do czynności, których wykonywanie może spowodować ból; bicie zwierząt przedmiotami twardymi i ostrymi lub zaopatrzonymi w urządzenia obliczone na sprawianie specjalnego bólu, bicie po głowie, dolnej części brzucha, dolnych częściach kończyn; przeciążanie zwierząt pociągowych i jucznych ładunkami w oczywisty sposób nieodpowiadającymi ich sile i kondycji lub stanowi dróg lub zmuszanie takich zwierząt do zbyt szybkiego biegu; transport zwierząt, w tym zwierząt hodowlanych, rzeźnych i przewożonych na targowiska, przenoszenie lub przepędzanie zwierząt w sposób powodujący ich zbędne cierpienie i stres;używanie uprzęży, pęt, stelaży, więzów lub innych urządzeń zmuszających zwierzę do przebywania w nienaturalnej pozycji, powodujących zbędny ból, uszkodzenia ciała albo śmierć; dokonywanie na zwierzętach zabiegów i operacji chirurgicznych przez osoby nieposiadające wymaganych uprawnień bądź niezgodnie z zasadami sztuki lekarsko-weterynaryjnej, bez zachowania koniecznej ostrożności i oględności oraz w sposób sprawiający ból, któremu można było zapobiec; złośliwe straszenie lub drażnienie zwierząt; utrzymywanie zwierząt w niewłaściwych warunkach bytowania, w tym utrzymywanie ich w stanie rażącego zaniedbania lub niechlujstwa, bądź w pomieszczeniach albo klatkach uniemożliwiających im zachowanie naturalnej pozycji. Dodatkowo należy zwrócić uwagę, iż kluczowe dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy pojęcie utrzymywanie zwierząt w stanie rażącego zaniedbania także posiada swoją definicje legalną zawartą w art. 4 pkt 11 tego aktu prawnego. Wedle tego przepisu przez pojęcie "rażącego zaniedbania" - rozumie się przez to drastyczne odstępstwo od określonych w ustawie norm postępowania ze zwierzęciem, a w szczególności w zakresie utrzymywania zwierzęcia w stanie zagłodzenia, brudu, nieleczonej choroby, w niewłaściwym pomieszczeniu i nadmiernej ciasnocie. Już elementarna wykładnia tego przepisu wskazuje, iż przestępstwo to jest typem powszechnym tj. zdatnym do jego popełnienia jest każdy podmiot zdolny do ponoszenia odpowiedzialności karnej w polskim systemie prawnym – co istotne zakres stosowania tego przepisu nie może być ograniczany tylko do prawnego/faktycznego opiekuna zwierzęcia. Co istotne z uwagi na brak zawarcia przez ustawodawcę klauzuli nieumyślności przestępstwa tego można dopuścić się tylko i wyłącznie umyślnie. Jednocześnie inaczej niż na gruncie przepisów kodeksu karnego i przestępstwa stypizowanego w art. 207 § 1 k.k. omawianego występku można dopuścić się w dwóch postać zamiaru. Co więcej w świetle orzecznictwa Sądu Najwyższego należy w sposób stanowczy wskazać, iż umyślność sprawcy tego przestępstwa nie odnosi się do samego faktu znęcania rozumianego w sposób potoczny, czy też zadawania bólu świadomości. W świetle jednolitego stanowiska Sądu Najwyższego zamiar sprawcy musi obejmować właśnie wypełnienie poszczególnych znamion doszczegółowiających legalną definicje znęcania się. Ergo w realiach niniejszej sprawie dla przypisania umyślności wystarczające jest umyślne działanie sprawcy ogniskujące się w utrzymywaniu zwierząt w stanie rażącego zaniedbania tj. w odniesieniu do tej ustawy nie tylko utrzymywanie zwierząt w niewłaściwej kondycji lecz także w chowanie ich brudzie, w niewłaściwych pomieszczeniach. Tym samym umyślne utrzymywanie zwierząt w brudzie czy przetrzymywanie ich w niewłaściwych pomieszczeniach jest relewantne dla wypełnienia również podmiotowej części znamion omawianego przepisu.

Przekładając wyżej podniesione uwagi natury teoretycznej należy wskazać, iż zachowanie A. P. wypełniło znamiona przestępstwa znęcania nad zwierzętami. Oskarżony bowiem w 2021 roku utrzymywał chowane przez siebie świnie rasy M. w stanie rażącego zaniedbania polegającym na utrzymywaniu ich w brudzie i niewłaściwych pomieszczeniach. Uszczegółowiając to stwierdzenie należy przypomnieć, iż w dniu kontroli stwierdzono, ze świnie będące pod opieką oskarżonego brodzą w sięgającej im kolan mieszaninie złożonej z błota, ich odchodów, a także resztek pożywienia. Zastany stan uniemożliwia podzielenie zapatrywań oskarżonego, iż był on następstwem tylko zaniechania przez niego jednego obrządku, wywołanym czynnościami funkcjonariuszy policji. Skala nieczystości ujawniona w toku oględzin uzasadnia stwierdzenie, iż tego rodzaju stan rozwijał się przez dłuższy okres czasu. Świadczy zresztą o tym fakt braku utylizacji ciała padłego zwierzęcia pomimo upływu kilku tygodni od jego zgonu. Zarazem należy podkreślić, iż biegły M. P. zaznaczył, że przetrzymywanie zwierząt we własnych niewybranych odchodach urąga zasadom prowadzenia prawidłowej hodowli, nawet w odniesieniu do zwierząt charakteryzujących się niskimi wymaganiami jakimi są świnie rasy M.. Do tego należy wskazać, iż według zeznań świadków z uwagi na utrzymywanie tego rodzaju nieczystości w gospodarstwie oskarżonego panował intensywny przykry zapach. Należy również zwrócić uwagę, iż zwierzęta te były utrzymywane również w niewłaściwych pomieszczeniach. Tutaj należy wskazać na błędy wymienione w opinii M. P. polegające na utrzymywaniu zwierząt chowanych wewnątrz pomieszczeń gospodarskich bez dostępu do światła naturalnego. Do tego również w tym pomieszczeniu znajdowały się znacznego rodzaju nieczystości. Kolejno zaznaczyć trzeba, iż świnie przebywające na padokach zewnętrznych nie miały w czasie kontroli dostępu do zadaszanie, co także naruszało podstawowe zasady hodowli świń, także w odniesieniu do tej rasy. Finalnie należało stwierdzić, iż warunki w jakich mieściły się poidła dla zwierząt również nie spełniały wymogów zabezpieczenia ich przed zanieczyszczeniem odchodami znajdującymi się na tym wybiegu w dużych ilościach. Tym samym należało w sposób ogólny stwierdzić, że zwierzęta te były chowane w brodzie i niewłaściwych pomieszczeniach. Fakt ten natomiast w świetle art. 4 pkt 11 ustawy o ochronie zwierząt implikował przyjęcie, że doszło do utrzymywania tych świń w stanie rażącego zaniedbania, co wypełnia definicje legalną przestępstwa określonego w art. 35 ust. 1a ustawy o ochronie zwierząt. Czyn oskarżonego był także umyślny w odniesieniu do utrzymywania tych zwierząt w takich warunkach. Oskarżony bowiem doskonale wiedział, ze świnie brodzą po kolana w mieszaninie własnych odchodów, resztek pożywienia, nie mają dostępu do światła naturalnego i mimo wszystko utrzymywał tego rodzaju stan rzeczy. Toteż zachowanie to było umyślne w rozumieniu wykładni przeprowadzonej przez Sąd Najwyższy w odniesieniu do tego rodzaju występku. Zatem stwierdzić należało, iż czyn A. P. wyczerpał znamiona przedmiotowe i podmiotowe występku określonego w art. 35 ust.1 a ustawy o ochronie zwierząt.

W związku z realizacją przez oskarżonego znamion przedmiotowych i podmiotowych czynu zabronionego Sąd był zobowiązany do dokonania oceny stopnia społecznej szkodliwości przypisanych oskarżonemu zachowań. Zgodnie z art. 115 § 2 k.k. ustawodawca przewidział zamknięty katalog kwantyfikatorów stopnia społecznej szkodliwości. I tak przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Sąd Rejonowy ocenił, iż zachowanie A. P. cechowało się stosunkowo niskim stopniem społecznej szkodliwości. Za takim stwierdzeniem leżały następujące okoliczności oskarżony naruszył podstawowe wymogi odnoszące się do świń. Do tego jego zaniechania sprowadzały się do kilku odrębnych elementów, a to utrzymywania zwierząt w brudzie, braku dostępu do schronienia przed opadami atmosferycznymi, utrzymywania zwierzęcia w ciemności i braku właściwego dostępu do wody. Zarazem należało zwrócić uwagę na okoliczności tego zdarzenia, kiedy to zwierzęta nie odniosły na skutek tego szkody fizycznej. Nadto nie można było bagatelizować faktu, iż zachowanie to nie było obliczone na sprawienie krzywdy zwierzętom, lecz rezultatem wzięcia na siebie zbyt dużej ilości obowiązków. Stąd też nie sposób przyjąć znacznego stopnia społecznej szkodliwości tego zachowania, a równocześnie brak jest argumentów kwestionujących jego karygodność w rozumieniu art. 1 § 2 k.k.

Dodatkowo należało zważyć, iż A. P. w chwili czynu był dorosłym, ukształtowanym społecznie człowiekiem, który bez wątpienia zdawał sobie sprawę z odczuwania bólu przez wszystkie istoty żyjące – w tym także psy. Co więcej w naszym społeczeństwie powszechna jest wiedza na temat okrucieństwa związanego ze stosowaniem kolczatek. Dodatkowo oskarżony czynu tego dopuszczał się przez długi okres czasu. Brak jest jakichkolwiek powodów pozwalających kwestionować jego poczytalność w chwili czynu, a także twierdzić, iż został on popełniony w stanie wyższej konieczności czy innej anormalnej sytuacji motywacyjnej. Konkludując Sąd Rejonowy zważył, iż oskarżony A. P. w sposób w pełni świadomy zdecydował się na naruszenie normy sankcjonowanej, co musiało implikować stwierdzenie, iż ów czyn był zawiniony w rozumieniu art. 1 § 3 k.k. Natomiast przeprowadzony proces karny nie ujawnił okoliczności limitujących winę oskarżonego poza faktem częściowego usprawiedliwienia zaniechania oskarżonego wielością innych obowiązków wynikających z prowadzenia tak dużej hodowli w sposób w zasadzie samodzielny.

W związku z powyższym Sąd Rejonowy stwierdził, iż zachowanie A. P. stanowiło przestępstwo z art. 35 ust 1a ustawy o ochronie zwierząt.

Jednocześnie Sąd Rejonowy ocenił, iż w realiach niniejszej sprawy istniały przesłanki aby obdarzyć oskarżonego A. P. dobrodziejstwem warunkowego umorzenia postępowania karnego. Mianowicie czynu przypisane oskarżonemu w tym postępowaniu nie cechowały się znacznym stopniem winy i społecznej szkodliwości. Oskarżony w świetle prawa jest także osobą niekaraną. Do tego postawa oskarżonego wyrażająca się w szczerym zamiłowaniu do zwierząt, niezwłoczną poprawą warunków panujących w jego gospodarstwie uzasadnia twierdzenie, iż pomimo warunkowego umorzenia postępowania karnego A. P. w przyszłości nie wkroczy na drogę przestępstwa. Z uwagi na wiek oskarżonego oraz ustatkowany tryb życia oskarżonego brak było podstaw do ukształtowania okresu próby w wymiarze przekraczającym rok.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. P.

II

I

Z uwagi na zachowanie pewnej symboliki przedmiotowego wyroku, a także uzmysłowienie oskarżonemu konsekwencji związanych z naruszeniem normy sankcjonowanej Sąd Rejonowy zdecydował, iż zasadnym będzie połączenie dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania z nałożeniem na oskarżonego świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 1000 złotych. Uiszczenie tej kwoty będzie wypełniać cele stawiane przed procesem karnym, a także stanowić pewnego rodzaju dodatkowe doświadczenie dla oskarżonego, stanowiące przestrogę przed naruszeniem normy sankcjonowanej. Nadto wysokość tego świadczenia nie jest nadmierna biorąc pod uwagę zdolności majątkowe oskarżonego, który jest osobą w sile wieku, nie mającą nikogo na swoim utrzymaniu, uzyskującej dochody zbliżone do średniego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw. Realizacja tego świadczenia będzie stanowić także swego rodzaju weryfikacje poczynionej powyżej pozytywnej prognozy kryminologicznej oskarżonego. Dlatego też w punkcie II wyroku Sąd Rejonowy połączył warunkowe umorzenie postępowania z nałożeniem na oskarżonego świadczenia pieniężnego w kwocie 1000 złotych.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. P.

III

I

Z uwagi na przekazanie Sądowi wraz z aktem oskarżenia części dowodów rzeczowych zabezpieczonych w toku oględzin, treść art. 230 § 2 k.p.k. obligowała Sąd do zwrotu tych przedmiotów oskarżonemu wobec stwierdzenia ich zbędności dla tego postępowania. Należy wskazać, iż jak wynika z zeznań H. T. oskarżony był w ich posiadaniu na podstawie ustnej umowy przechowania, co wskazywało na uprawnienie oskarżonego do zwrotu tych przedmiotów.

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Natomiast z uwagi na fakt przypisania A. P. dwóch umyślnych występków Sąd Rejonowy częściowo zasądził od oskarżonego koszty w zakresie opłaty od warunkowego umorzenia postępowania w kwocie 100 złotych na zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu, określonej w art. 627 k.p.k. w zw. z art. 629 k.p.k. Natomiast specyficzne okoliczności niniejszego procesu, w tym postawa oskarżonego już po popełnieniu przestępstwa wskazywały na niecelowość obciążenie oskarżonego kosztami w pozostałym zakresie. Stąd też Sąd Rejonowy zwolnił oskarżonego A. P. z tego obowiązku w pozostałej części.

Podpis