Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 646/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

Z. I.

w dniu 12 maja 2022 roku o godzinie 19:00 w N. na skrzyżowaniu o ruchu okrężnym ulic (...), naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując samochodem marki O., o nr rej. (...) naruszyła obowiązujące przepisy drogowe, które obejmowały brak zastosowania się do oznakowania pionowego o ustąpieniu pierwszeństwa pojazdom będącym na drodze z pierwszeństwem oraz braku zachowania szczególnej ostrożności na odcinku dojazdu do skrzyżowania przy pracy sygnalizacji w trybie migającego żółtego światła, przez co doprowadziła do wypadku drogowego, w wyniku którego ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci obrażeń ciała kwalifikujących się jako powodujące chorobę realnie zagrażającą życiu, takich jak stłuczenie klatki piersiowej i brzucha, krwiaka jamy otrzewnej stanowiących konieczność leczenia operacyjnego w trybie pilnym z powodu krwawienia zagrażającego życiu doznał L. B. kierujący samochodem marki V. (...)-rock o nr rej. (...) znajdujący się na drodze z pierwszeństwem, tj. od ul. (...) w stronę ulicy (...)

tj. o przestępstwo z art. 177 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 12 maja 2022 roku o godzinie 19:00 w N. na skrzyżowaniu o ruchu okrężnym ulic (...) kierując samochodem marki O. (...) o nr rej. (...), jadąc ulicą (...) w kierunku ulicy (...) nie zastosowała się do znaku pionowego A-7, tj. nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu prawidłowo jadącemu od ulicy (...) w kierunku ulicy (...) pokrzywdzonemu L. B. kierującemu samochodem marki V. (...)-rock o nr rej (...), w wyniku czego doprowadziła do bocznego zderzenia się pojazdów w ruchu.

Karta zdarzenia drogowego

k. 13

Protokół badania stanu trzeźwości uczestników wypadku

k. 4-6v

Protokół oględzin miejsca wypadku drogowego

k. 7-8v

Protokół oględzin pojazdów uczestniczących w wypadku

k. 9-12v

Szkic miejsca zdarzenia i materiał poglądowy

k.16-24

Zeznania M. M.

k.25-26

Zapis znajdujący się na płycie CD

k.31

Protokół oględzin rzeczy

k.32-43

Zeznania L. B.

k.58-59, 194-195v

Wyjaśnienia Z. I.

109-111

Opinia biegłego z zakresu ruchu drogowego i rekonstrukcji kolizji i wypadków drogowych

k.80-99, 132-138

Na skutek bocznego zderzenia się pojazdów pokrzywdzony L. B. odniósł ciężki uszczerbek w postaci obrażeń stłuczenia klatki piersiowej i brzucha, a także krwiaka jamy otrzewnej, które wymagały leczenia operacyjnego w trybie pilnym z powodu krwawienia zagrażającego życiu, przez co pokrzywdzony odniósł ciężki uszczerbek na jego życiu. Stwierdzone w dokumentacji medycznej obrażenia powodowały chorobę realnie zagrażającą życiu w myśl art. 156§ 1 pkt 2 k.k.

Opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii

k.43

Zeznania L. B.

k.194-195v

Zeznania M. B.

k.195v-196

U oskarżonej Z. I. stwierdzono zaburzenia osobowości, które przejawiają się i przejawiać mogą podobnymi sytuacjami w przyszłości. W przeszłości zaś u Z. I. zdiagnozowano padaczkę nieokreśloną. W chwili zdarzenia z dnia 12 maja 2022 roku Z. I. nie doznała napadu padaczkowego, nie stwierdzono cech uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, szczególnie nasilonych znamiennie diagnostycznie cech charakteropatycznych czy otępiennych. Poruszanie się oskarżonej po drogach publicznych i uczestnictwo w ruchu drogowym zdaje się być niebezpieczne zarówno dla niej samej jak i innych uczestników ruchu.

Opinia biegłych sądowych z zakresu psychiatrii

k.123-124, 156-160

Opinia biegłego sądowego z zakresu psychologii

k.146-150

Dokumentacja medyczna

k. 57,112

Z. I. jest osobą dotychczas niekaraną. Pozostaję na utrzymaniu rodziców, zatrudniona w oparciu o umowę zlecenie w jednym ze sklepów odzieżowych Galerii (...). Pozostaje studentką studiów niestacjonarnych na Uniwersytecie J.. Nie posiada majątku.

Karta karna

k. 181

Notatka urzędowa sporządzona na zasadzie art. 213 k.p.k.

k. 121

Wyjaśnienia Z. I.

k.183-184

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.

Wyjaśnienia Z. I.

Za zasadniczo wiarygodne Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonej Z. I., która w swej relacji wypowiedziała się co do przebiegu zdarzenia z dnia wypadku, brak kontaktowania się z pokrzywdzonym, fakt pozostawania aktywnym uczestnikiem ruchu drogowego po dniu zdarzenia, a także odnośnie swojej sytuacji majątkowej oraz życiowej. Nadto oskarżona przyznała się do zarzucanych jej czynów. Jedynie w części wyjaśnień, w których oskarżona twierdziła, iż zatrzymała się przed wjazdem na skrzyżowanie i wjechała na wolny pas ruchu drogowego Sąd powziął wątpliwości. Bowiem treść zeznań w tym zakresie pozostaje w sprzeczności z pozostałym uznanym przez Sąd za wiarygodny materiałem dowodowym. W pozostałej zaś części wyjaśnienia oskarżonej były rzeczowe i korelowały z pozostałymi przeprowadzonymi dowodami.

1.1.1.

Zeznania L. B.

Zeznania świadka Sąd uznał za wiarygodne w całości. W swej relacji L. B. szczegółowo opisał przebieg i okoliczności zdarzenia. Nadto świadek szczegółowo opisał doznane przez niego w wyniku wypadku obrażenia oraz sposób funkcjonowania. Sąd ocenił zeznania świadka jako spójne, logiczne i znajdujące potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, który Sąd uznał za wiarygodny i na którym oparł się czyniąc ustalenia faktyczne. W toku postępowania Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wiarygodności pokrzywdzonego.

1.1.1.

Zeznania M. M.

Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne. M. M. była uczestnikiem zdarzenia. Nie można w realiach tej sprawy wskazać żadnych racjonalnych powodów, dla których świadek miałaby relacjonować niezgodnie z zaobserwowanych stanem rzeczy. Treść zeznań świadka pokrywa się z zarejestrowanym przez jej urządzenie rejestrujące nagraniem, a także pozostałym zgromadzonym w toku postepowania materiałem dowodowym.

1.1.1.

Zeznania M. B.

Nadto Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka M. B., która w treści swych zeznań zasadniczo potwierdziła twierdzenia pokrzywdzonego. Jako osoba nie biorąca udziału w zdarzeniu wypowiedziała się wyłącznie co do stanu zdrowia pokrzywdzonego oraz jego życia przed i po wypadku. Zeznania świadka były rzeczowe, spójne i zgodne z zasadami doświadczenia życiowego. Nadmienić należy, że świadek ten jako żona pokrzywdzonego posiada najpełniejsze informacje odnośnie kwestii co do których się wypowiedziała, jednakże nie należało traci z pola widzenia, iż jako osoba najbliższa pokrzywdzonego zeznawać będzie na jego korzyść.

1.1.1.

Karta zdarzenia drogowego

Dokument sporządzony przez uprawniony do tego organ w zakresie przewidzianych uprawnień. Niekwestionowany na żadnym etapie postepowania.

1.1.1.

Opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii

Opinia rzetelna, spójna, logiczna przedstawiająca jasne wnioski, sporządzona przez biegłego z zakresu ortopedii i traumatologii posiadającego wymagane doświadczenie i kompetencje do jej wydania. Niekwestionowana przez strony.

1.1.1.

Opinia biegłych sądowych z zakresu psychiatrii

Dowód wiarygodny. Opinia sporządzona przez biegłego z zakresu psychiatrii posiadającego wymagane doświadczenie i kompetencje do jej wydania. Niekwestionowana przez strony. Biegli poza stanem wpływającym na poczytalność oskarżonej odnieśli się także wyraźnie wpływu jaki jest stan zdrowia i cechy osobiste mogą mieć dla prowadzenia przez nią pojazdów.

1.1.1.

Opinia biegłego sądowego z zakresu psychologii

Dowód wiarygodny. Opinia sporządzona przez biegłego z zakresu psychologii posiadającego wymagane doświadczenie i kompetencje do jej wydania. Niekwestionowana przez strony.

1.1.1.

Opinia biegłego z zakresu ruchu drogowego i rekonstrukcji kolizji i wypadków drogowych

Dowód wiarygodny. Opinia sporządzona przez biegłego z zakresu z zakresu ruchu drogowego i rekonstrukcji kolizji i wypadków drogowych posiadającego odpowiednie doświadczenie i kompetencje do jej wydania. Niekwestionowana przez strony. Sporządzona w sposób logiczny, wewnętrznie spójny i rzeczowy.

1.1.1.

Protokół badania stanu trzeźwości uczestników wypadku

Dowód wiarygodny. Sporządzony przez funkcjonariusza Policji posiadającego odpowiednie upoważnienie i kwalifikacje. Nie kwestionowany na żadnym etapie postępowania.

1.1.1.

Protokół oględzin miejsca wypadku drogowego

Dokument sporządzony przez uprawniony do tego organ w zakresie przewidzianych uprawnień. Niekwestionowany na żadnym etapie postepowania.

1.1.1.

Protokół oględzin pojazdów uczestniczących w wypadku

Dokument sporządzony przez uprawniony do tego organ w zakresie przewidzianych uprawnień. Niekwestionowany na żadnym etapie postepowania.

1.1.1.

Szkic miejsca zdarzenia i materiał poglądowy

Dokument sporządzony przez uprawniony do tego organ w zakresie przewidzianych uprawnień. Niekwestionowany na żadnym etapie postepowania.

1.1.1.

Zapis z rejestratora znajdujący się na płycie CD

Dowód wiarygodny, obrazujący zachowanie się oskarżonej przed chwilą wypadku na miejscu zdarzenia, potwierdzający niezastosowanie się do zasad ruchu drogowego. Niekwestionowany na żadnym etapie postępowania. Stanowiący zasadniczo podstawę ustaleń faktycznych.

1.1.1.

Protokół oględzin rzeczy

Dokument sporządzony przez uprawniony do tego organ w zakresie przewidzianych uprawnień. Niekwestionowany na żadnym etapie postepowania.

1.1.1.

Dokumentacja medyczna

Dowód wiarygodny, sporządzony przez uprawniony i kompetentny podmiot. Potwierdzający fakt stanu zdrowia oskarżonej w chwili zdarzenia.

1.1.1.

Notatka urzędowa sporządzona na zasadzie art. 213 k.p.k.

Dokument sporządzony przez uprawniony do tego organ w zakresie przewidzianych uprawnień. Niekwestionowany na żadnym etapie postepowania. Potwierdzający sytuację życiową i majątkową oskarżonej.

1.1.1.

Karta karna

Dokument sporządzony przez uprawniony do tego organ w zakresie przewidzianych uprawnień, potwierdzający brak uprzedniej karalności oskarżonej. Brak podstaw do kwestionowania jego treści.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

Z. I.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Odpowiedzialności karnej za przestępstwo określone w art. 177 § 2 k.k. podlega ten, kto naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła ciężki uszczerbek na jej zdrowiu.

Przedmiotem ochrony typów czynów zabronionych opisanych w art. 177 k.k. jest bezpieczeństwo powszechne w zakresie, w jakim odnosi się do stanu prawidłowej i bezpiecznej komunikacji m.in. w ruchu lądowym (por. P. Zakrzewski [w:] Kodeks karny. Komentarz, red. J. Majewski, Warszawa 2024, art. 177). Odnosząc się zaś do strony podmiotowej przypisanego czynu, należy wskazać, że art. 177 k.k. zawiera dwie klauzule nieumyślności, pierwszą odnoszącą się do naruszenia zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, drugą natomiast dotyczącą skutku tego naruszenia. O charakterze całego przestępstwa przesądza ta druga klauzula. Zatem niezależnie od tego, czy sprawca występku naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym umyślnie, czy nieumyślnie, popełnia on przestępstwo nieumyślne. Sposób naruszenia zasad nie rzutuje na stronę podmiotową całego przestępstwa, ale wpływa na zawartość bezprawia; jest ono większe w razie umyślnego naruszenia zasad bezpieczeństwa, mniejsze w przypadku ich nieumyślnego naruszenia. Co istotne czynność sprawcza podmiotu przestępstwa określonego w art. 177 k.k. ma polegać na spowodowaniu opisanego w art. 177 § 2 k.k. skutku. A to oznacza, że w każdej sprawie dotyczącej występku określonego w art. 177 k.k. sąd winien bacznie rozważyć, czy istnieje związek przyczynowy pomiędzy stwierdzonym naruszeniem przepisów, a zaistniałą kolizją drogową. Związek ten nie może być rozumiany jako jedynie czasowe lub miejscowe następstwo wydarzeń, ale jako powiązanie wypadku drogowego, z poprzedzającym go naruszeniem przez oskarżonego przepisów o ruchu drogowym (por. Wyrok SN z 4.11.1998 r., V KKN 303/97, OSNKW 1998, nr 11-12, poz. 50).

Niewątpliwie w omawianym stanie faktycznym mamy do czynienia z umyślnym naruszeniem zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym. Z. I. prowadząc pojazd w ruchu lądowym na skrzyżowaniu o ruchu okrężnym ulic (...) w N., naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując swoim pojazdem nie zastosowała się do oznakowania pionowego o ustąpieniu pierwszeństwa pojazdom poruszającym się na drodze z pierwszeństwem oraz nie zachowała szczególnej ostrożności na odcinku dojazdu do skrzyżowania przy pracy sygnalizacji w trybie migającego żółtego światła. Zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tj. Dz. U. z 2023 r. poz. 1047 z późn. zm.) sygnały świetlne mają pierwszeństwo przed znakami drogowymi regulującymi pierwszeństwo przejazdu, zaś migający lub stały sygnał żółty umieszczony na przeszkodzie albo migający sygnał żółty nadawany przez sygnalizator ostrzegają o występującym niebezpieczeństwie lub utrudnieniu ruchu oraz nakazują zachowanie szczególnej ostrożności (§98 ust. 6 rozporządzenia Ministrów Infrastruktury Oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 2310 z późn. zm.).

Powyższe oznacza, iż Z. I. prawidłowo winna w sytuacji pulsującego światła żółtego zachować szczególną ostrożność i zastosować się do znajdujących się na skrzyżowaniu znaków pionowych i poziomych. W pierwszej kolejności zatrzymać się przed znakiem pionowym „ustąp pierwszeństwa” lub linią wjazdu na skrzyżowanie, następnie ustąpić pierwszeństwa znajdującym na skrzyżowaniu o ruchu okrężnym pojazdom i kontynuując jazdę - bezpiecznie włączyć się w ruch po skrzyżowaniu, czego nie uczyniła, lekceważąc wyraźne oznaczenia tak poziome jak i pionowe. W wyniku tego naruszeni zasad bezpieczeństwa doszło do zderzenia z pojazdem kierowanym przez L. B..

W wyniku zderzenia samochodów nastąpił skutek w postaci ciężkiego uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonego L. B. kwalifikujących się jako powodujących chorobę realnie zagrażającą życiu, takich jak stłuczenie klatki piersiowej i brzucha, krwiaka jamy otrzewnej stanowiących konieczność leczenia operacyjnego w trybie pilnym z powodu krwawienia zagrażającego życiu. Wypadek ten pozostaje w bezwzględnym związku przyczynowo – skutkowym z naruszeniem przez oskarżoną zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym.

Jednocześnie nie pojawiły się żadne okoliczności wyłączające winę oskarżonej, która w momencie wypadku miała zachowaną pełną poczytalność i mogła kierować swoim postępowaniem. Jej czyn był przy tym społecznie szkodliwy w stopniu istotnie przekraczającym znikomość, naruszyła bowiem podstawowe zasady ruchu drogowego odnoszące się do pierwszeństwa przejazdu, doszło do tego w centrum miasta, na ruchliwym skrzyżowaniu, co skutkowało ciężkimi obrażeniami ciała u pokrzywdzonego.

☐

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.5.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.6.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Z. I.

I.

I.

Uznając oskarżoną za winną popełnienia czynu z art. 177 § 2 k.k., Sąd skazał Z. I. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Przy czym wymierzając karę Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary, o jakich stanowi art. 53 k.k., w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynu.

Ustalając wymiar kary Sąd miał na uwadze całokształt okoliczności sprawy, jak również okoliczności łagodzące i obciążające, w szczególności stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżoną czynu i stopień jaj winy. I tak, jako okoliczność łagodzącą Są potraktował to, że oskarżona nie była do tej pory karana i jest osobą młodą. Okolicznością obciążającą zaś było niewątpliwie naruszenie przez oskarżoną podstawowych standardów bezpieczeństwa w ruchu drogowym i doniosłość skutków popełnionego przez nią przestępstwa. Mając zatem powyższe okoliczności na uwadze oraz właściwości i warunki osobiste sprawy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu Sąd wymierzył oskarżonej karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Zdaniem Sądu wymierzona oskarżonej kara pozwoli w sposób dostateczny na osiągnięcie w stosunku do skazanej celów zapobiegawczych i wychowawczych oraz zrealizuje potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Z. I.

II.

I.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz to, że oskarżona jest osobą stosunkowo młodą, w czasie zdarzenia nie była pod wpływem alkoholu oraz to, że nie była uprzednio karana, Sąd doszedł do wniosku, że zasługuje ona na zastosowanie wobec niej dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Powyższe okoliczności uzasadniają zdaniem Sądu wysokie prawdopodobieństwo, iż pomimo niewykonania kary oskarżona będzie przestrzegać porządku prawnego, a orzeczona w zawieszeniu na okres 3 lat próby kara pozbawienia wolności spełni swe cele, a w szczególności zapobiegnie powrotowi do przestępstwa Z. I.. Zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności orzeczono zgodnie z warunkami wynikającymi z treści art. 69 §1 i §2 k.k. oraz art. 70 § 1 i §2 k.k. obowiązującymi w dniu popełnienia przestępstwa. W ocenie Sądu okres wyznaczonej oskarżonej próby odzwierciedla charakter naruszonych przez nią norm prawnych i stanowi właściwą reakcję karną na jej zachowanie.

Z. I.

III.

I.

Zawieszając oskarżonej warunkowo wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd na podstawie art. 72 k.k. winien orzec o nałożeniu na nią określonego obowiązku. Dlatego też Sąd uznając za słuszne i adekwatne do okoliczności sprawy i charakteru popełnionego czynu - na podstawie art. 72 § 1 pkt 2 k.k., przy zastosowaniu art.4§1 k.k. oddał Z. I. pod dozór kuratora sądowego. Orzeczony wobec oskarżonej dozór ma przede wszystkim przyczynić się do kontrolowania zachowania Z. I. w okresie próby i wzmocnić wychowawcze oddziaływanie orzeczonej kary. Przy czym objęcie oskarżonej dozorem w żaden sposób nie stanowi zwiększenia dolegliwości wymierzonej kary, a jedynie przyczynić się do zapobieżenia ponownego popełnienia przestępstwa przez nią w przyszłości.

Z. I.

IV.

I.

Na mocy art. 72 § 1 pkt 1 k.k., w brzmieniu obowiązującym na dzień 12 maja 2022 roku, nałożono na oskarżoną obowiązek informowania Sądu na piśmie z częstotliwością raz na 6 miesięcy o przebiegu okresu próby. Powyższe zobowiązanie ma na celu sprawować kontrolę nad zachowaniem i przestrzeganiem przez Z. I. porządku prawnego w okresie próby

Z. I.

V.

I.

Mając na względzie okoliczności zdarzenia oraz jego doniosłe skutki, a także naganność tego typu czynów, przy jednoczesnej konieczności kształtowania świadomości kierowców aby nie lekceważyli zasad ruchu drogowego Sąd uznał, że zachodzi potrzeba eliminacji oskarżonej Z. I. na określony czas z uczestnictwa w ruchu drogowym. Dlatego też na podstawie art. 42 § 1 k.k. przy uwzględnieniu stanu prawnego na dzień popełnienia przestępstwa, orzeczono oskarżonej środek karny w postaci zakazu kierowania wszelkimi pojazdami mechanicznymi na okres dwóch lat. W ocenie Sądu tak orzeczony środek karny pozwoli Z. I. na przeanalizowanie swojego zachowania, a także uświadomienie konsekwencji swoich czynów. Jego wykonanie przyczyni się także do realizacji celów zapobiegawczych, zwłaszcza w kontekście treści opinii biegłych lekarzy psychiatrów, którzy stwierdzili, że jej uczestnictwo w ruchu drogowym, jako kierowcy, niesie niebezpieczeństwo dla niej oraz dla innych jego uczestników. W tym stanie rzeczy wymierzenie takiego środka karnego jawiło się jako konieczne dla zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego.

Z. I.

VI.

I.

Mając na uwadze charakter popełnionego przez oskarżoną przestępstwa, doniosłość jego skutków w postaci ciężkiego uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonego, a także wniosku oskarżyciela publicznego i oskarżyciela posiłkowego na podstawie art. 46 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dniu popełnienia przestępstwa orzeczono wobec oskarżonej środek kompensacyjny w postaci nawiązki na rzecz pokrzywdzonego. Jednocześnie z uwagi na brak możliwości ustalenia pełnego zakresu doznanej przez pokrzywdzonego krzywdy lub szkody powstałej w wyniku czynu zabronionego, a także mając na względzie sytuację życiową i majątkową oskarżonej zasadnym było orzeczenie wymienionego środka kompensacyjnego w wysokości 15.000 złotych. W ocenie Sądu suma ta w pełni zrekompensuje doznane przez L. B. krzywdy, przy jednoczesnym nadmiernym nieobciążaniu finansowym oskarżonej, która jest przecież osobą młodą, uczącą się i pozostającą na utrzymaniu rodziców.

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VII.

Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. i art. 627 k.p.k., a także zgodnie z wnioskiem oskarżyciela posiłkowego zasądzono od oskarżonej na rzecz L. B. tytułem zwrotu kosztów ustanowienia pełnomocnika procesowego w obu etapach procesu karnego kwotę 1.200 złotych wyliczoną zgodnie z §11 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (tj. Dz. U. z 2023 r. poz. 1964 z późn. zm.).

VIII.

Orzekając o kosztach sądowych Sąd miał na uwadze treść art. 624 § 1 k.p.k. oraz aktualną sytuację majątkową oskarżonej, która jest studentką i pozostaje na utrzymaniu rodziców, a także nie posiada żadnego majątku.

1.1Podpis