Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 583/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

D. J. (1)

w dniu 6 lutego 2024 roku w N. przy ul. (...) wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał (...) o łącznej wadze 0,53 grama netto, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu w okresie od dnia 20 maja 2022 roku do dnia 15 czerwca 2023 roku co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) sygn. (...) z dnia 22 grudnia 2022 roku za umyślne przestępstwo podobne

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 6 lutego 2024 r. oskarżony D. J. (1) w N., przy ulicy (...) posiadał (...) o łącznej wadze 0, 53 grama netto.

wyjaśnienia oskarżonego D. J. (1)

k. 19 i 59

notatka urzędowa

k. 1

protokół przeszukania osoby

k. 2-4

częściowo protokół oględzin rzeczy wraz z materiałem fotograficznym

k. 5-8

wykaz dowodów rzeczowych (...)

k. 42

opinia z zakresu badań fizykochemicznych

k. 48-50

D. J. (1) uprzednio był wielokrotnie skazany miedzy innymi za przestępstwa z ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii czy przeciwko mieniu na kary grzywny, ograniczenia wolności, pozbawienia wolności.

Sąd Rejonowy w (...), wyrokiem z dnia 19 lutego 2020 r., sygnatura akt (...) skazał D. J. (1) za przestępstwa z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii na karę roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na trzyletni okres próby. Postanowieniem z dnia 25 stycznia 2022 r. zarządzono skazanemu do wykonania karę pozbawienia wolności.

Z kolei wyrokiem (...) z dnia 22 grudnia 2022 r., sygn. akt (...) orzeczono karę łączną roku i miesiąca pozbawienia wolności w miejsce jednostkowych kar wymierzonych wyrokami w sprawach (...) i (...). Powyższą karę łączną D. J. (2) odbył w okresie od 20 maja 2022 r. do 15 czerwca 2023 r.

(...)

k. 22-35, 81-85

odpis wyroku (...) Sądu Rejonowego w (...) z dnia 22 grudnia 2022 r., sygn. akt (...)

k. 55-56

D. J. (2) nie posiada wyuczonego zawodu. Pracuje jako ślusarz-lakiernik proszkowy z tytułu czego uzyskuje dochód w kwocie 1 500 zł miesięcznie. Nie posiada on nikogo na utrzymaniu. Oskarżony nie dysponuje żadnym majątkiem tak nieruchomościami, ani ruchomościami większej wartości.

oświadczenie oskarżonego D. J. (1)

k. 18, 58

zaświadczenie o stanie majątkowym

k. 37

1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia oskarżonego D. J. (1)

Ustalając stan faktyczny, Sąd oparł się w całości na wyjaśnieniach oskarżonego z postępowania przygotowawczego, w których przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W świetle materiału dowodowego stanowisko D. J. (1) w kwestii jego sprawstwa nie budzi żadnych wątpliwości.

protokół przeszukania osoby

protokół oględzin rzeczy

W ocenie Sądu dokumenty te zostały sporządzone przez osoby do tego uprawnione, stosownie do regulacji określających ich formę i treść, stanowiąc odzwierciedlenie okoliczności w nim opisanych. Sąd nie znalazł podstaw, by powyższym dowodom odmówić wiary. Sąd dostrzegł, iż w protokole oględzin rzeczy wskazano, że (...), którą zatrzymano u oskarżonego ma wagę 0, 48 g netto, jednakże należy uznać to za oczywistą omyłkę pisarską. Zarówno bowiem z notatki urzędowej (k. 1), jak i z fotografii przedstawiającej substancję umieszczoną na wadze (k. 7) wynika, że ważyła ona 0, 53 grama.

(...)

odpis wyroku (...) Sądu Rejonowego w (...) z dnia 22 grudnia 2022 r., sygn. akt (...)

zaświadczenie o stanie majątkowym

Dokumenty te stanowią obiektywny dowód i nie były kwestionowane.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

D. J. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii penalizuje nielegalne posiadanie środków odurzających lub psychotropowych. Posiadanie w rozumieniu powyższego przepisu oznacza stan polegający na faktycznym władztwie nad rzeczą i może być wykonywane bezpośrednio, jak i za pośrednictwem innej osoby. Nie jest utożsamiane z posiadaniem i dzierżeniem
w rozumieniu cywilnoprawnym. Posiadanie oznacza każde, choćby krótkotrwałe, faktyczne władztwo nad rzeczą.

Dla wypełnienia znamion tego przestępstwa wystarczające jest zatem zaistnienie stanu,
w którym sprawca - choćby przez krótki czas roztacza swoje faktyczne władztwo nad substancją zaliczaną przez ustawę do narkotyków, nawet jeżeli czyni to w celu użycia lub z zamiarem użycia tej substancji. Z punktu widzenia prawno- karnej oceny zachowania oskarżonego nie ma więc znaczenia okres, w jakim posiadał narkotyki. Dla przypisania sprawcy czynu z art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wystarczająca jest bowiem, oprócz stwierdzenia obiektywnej przesłanki w postaci faktycznego władztwa nad narkotykami, dodatkowa przesłanka w postaci świadomości sprawcy co do tego, iż znajduje się on w posiadaniu narkotyków.

Substancją psychotropową jest substancja określona w aktach wykonawczych do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Substancja zatrzymana przy oskarżonym - (...) - figuruje w załącznikach do rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 r. w sprawie wykazu substancji psychotropowych, środków odurzających oraz nowych substancji psychoaktywnych , w katalogu substancji psychotropowych grupy I-P.

Przenosząc te rozważania na grunt niniejszej sprawy nie ulega wątpliwości, że D. J. (1) w dniu 6 lutego 2024 roku w N. przy ul. (...) wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał (...) o łącznej wadze 0,53 grama netto, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu w okresie od dnia 20 maja 2022 roku do dnia 15 czerwca 2023 roku co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) sygn. (...) z dnia 22 grudnia 2022 roku za umyślne przestępstwo podobne

Czyn D. J. (1) jest zawiniony. Posiadając przy sobie (...) oskarżony doskonale wiedział o tym, iż obowiązujące prawo tego zabrania. Nie zachodziły żadne okoliczności, które pozwalałyby na przyjęcie, że oskarżony działał
w szczególnej sytuacji motywacyjnej, która mogłaby usprawiedliwić naruszenie przez niego norm prawnych. Ustalając stopień winy Sąd wziął pod uwagę, że oskarżony jako osoba poczytalna, zdawał sobie w pełni sprawę ze znaczenia swojego czynu, wiedział, że posiadanie środków odurzających jest przestępstwem.

Czyn oskarżonego D. J. (1) cechuje nadto wyższa niż znikoma społeczna szkodliwość. Oceniając stopień społecznej szkodliwości jego czynu, Sąd wziął pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, jakim jest zdrowie publiczne w aspekcie zapobiegania zjawisku narkomanii, jak i dobro osobiste w postaci życia i zdrowia konkretnej osoby. Dobro to z uwagi na swoją szczególną wartość, w sposób nadrzędny chroniona jest przez prawo karne.

Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu Sąd uwzględnił nadto wagę naruszonych przez oskarżonego obowiązków. Nie ulega wątpliwości, że analizując zachowanie oskarżonego na pierwszy plan wysuwa się nie tyle naruszenie przez niego monopolu państwa czy też ustawowych zasad reglamentacji obrotu środkami odurzającymi lub psychotropowymi, lecz swoim zachowaniem uderzył w ochronę zdrowia społecznego (publicznego), a więc dobra wielu ludzi (społeczeństwa, narodu, ludzkości). D. J. (1) zlekceważył zasadę, polegającą na tym, że środki odurzające lub substancje psychotropowe nie powinny być w posiadaniu lub używane przez indywidualne osoby, które to środki i substancje, nawet w najmniejszych ilościach, o ile nie ma określonych przez ustawę wskazań medycznych, muszą zawsze wyrządzać szkodę na zdrowiu, a niekiedy i życiu konkretnej osoby (osób). Oskarżony swoim zachowaniem doprowadził do tego, że (...) znalazła się poza systemem reglamentacji i mogła dotrzeć do osób nieuprawnionych - do ich posiadania i które mogły ich użyć, co mogło powodować szkodę dla ich życia i zdrowia. Dlatego właśnie nawet taką tylko sytuację - znajdowania się tych środków i substancji poza systemem reglamentacji, uznać należy, za stan zagrożenia dla zdrowia społecznego (publicznego).

Mając na uwadze powyższe ustalenia należało uznać, że oskarżony w sposób umyślny naruszył powszechnie obowiązujący zakaz posiadania substancji psychotropowych, wyczerpując tym samym przedmiotowe i podmiotowe znamiona zarzucanego mu przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 r.

Z uwagi na ilość ujawnionej u niego substancji psychotropowej, Sąd zakwalifikował jego czyn jako wypadek mniejszej wagi z art. 62 ust. 3 powołanej ustawy.

Oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu w warunkach recydywy zwykłej z art. 64 § 1 kk. Uprzednio był już bowiem karany za umyślne przestępstwo podobne na karę pozbawienia wolności w wymiarze roku, którą zakończy wykonywać 15 czerwca 2023 r.

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. J. (1)

I

I

Przy ustalaniu wysokości kary za przypisany oskarżonemu czyn, Sąd przy jej wymierzaniu kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 kk. Okolicznością łagodzącą, jaka występowała po stronie oskarżonego
i którą Sąd uwzględnił przy wymiarze kary było przyznanie się do winy, czego nie można jednak przeceniać, uwzględniając okoliczności ujawnienia czynu. Nadto Sąd miał na uwadze, że D. J. (1) dopuścił się zarzucanego mu czynu w warunkach recydywy zwykłej.

Uznając winę oskarżonego D. J. (1) w zakresie przedstawionego mu zarzutu za udowodnioną wymierzono mu zatem karę 2 miesięcy pozbawienia wolności.

Analiza karty karnej dowodzi, że oskarżony był już wielokrotnie karany, w tym również za przestępstwa z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na kary grzywny, ograniczenia wolności i pozbawienia wolności.

Kary o charakterze wolnościowym nie odniosły jednak oczekiwanego rezultatu, a oskarżony nie zweryfikował swojego postepowania.

D. J. (1) dopuszczając się zarzucanego mu czynu, wykazał się lekceważącym stosunkiem do obowiązującego prawa i całkowitym brakiem wyobraźni, co do skutków nielegalnego posiadania zakazanych substancji psychotropowych, szczególnie, że w powszechnym przekazie nagminnie informuje się o konsekwencjach nielegalnego dysponowania narkotykami, piętnując tego typu zachowania. Oskarżony jest jeszcze osobą młodą, dlatego reakcja na jego czyn musi być na tyle dotkliwa, aby zmusiła go do przemyślenia swojego zachowania i skutecznie zniechęciła do jakichkolwiek kontaktów z narkotykami. Dlatego tylko odpowiednio zastosowana represja karna, wpłynie prawidłowo na kształtowanie właściwego stosunku D. J. (1) do kwestii środków psychotropowych i jego świadomości prawnej w tym zakresie. Nadto kara w takim wymiarze zmusi osoby z najbliższego środowiska oskarżonego, które będą posiadały informacje o treści wyroku, do refleksji czy w końcowym rozrachunku opłacalne jest dysponowanie środkami psychotropowymi czy odurzającymi.

Taka kara jest sprawiedliwą reakcją na czyn oskarżonego. Jej dolegliwość nie przekracza stopnia winy, ani stopnia społecznej szkodliwości czynu. Wykonanie tej kary pozwoli oskarżonemu zrozumieć nie tylko nieopłacalność, ale i naganność własnego postępowania. Narkotyki są prawdziwą plagą obecnych czasów. Środki odurzające i psychotropowe są coraz łatwej dostępne, nawet dla uczniów szkół podstawowych. Z roku na rok wzrasta liczba osób uzależnionych od takich substancji mimo, że środki masowego przekazu przestrzegają przed skutkami jakichkolwiek kontaktów z narkotykami. Bez względu na to, szczególnie młode osoby, lekceważą wagę tych apeli, nie zdając sobie sprawę ze skutków jakie wywołują środki odurzające, często nieodwracalne konsekwencje dla zdrowia i dalszego życia człowieka.
Z tych względów w ocenie Sądu zachodzi konieczność surowego karania sprawców takich czynów.

Sąd uznał, że kara w takim wymiarze spełni swoje ustawowo określone cele, a orzeczenie jej w mniejszej wysokościach byłoby niczym nieuzasadnionym przejawem pobłażania, sprzecznym z podstawowymi celami kary
i niepożądaną z punktu widzenia społecznego oddziaływania oraz celów wychowawczych, jakie ma ona osiągnąć względem sprawcy - reakcją karną na karygodny czyn oskarżonego.

Oskarżony odbywał już kilkakrotnie kary
w warunkach izolacji więziennej. Mimo to nie wyciągnął żadnych pozytywnych wniosków, więc jedynie bezwzględna kara pozbawienia wolności w wymiarze 2 miesięcy jest w stanie spełnić swoje cele wobec niego. Nadto uwzględniając charakter i okoliczności popełnionego czynu musiało się to spotkać ze zdecydowaną reakcją ze strony wymiaru sprawiedliwości.

Reasumując charakter popełnionego czynu w połączeniu z wcześniejszą karalnością oskarżonego determinowały konieczność orzeczenia kary pozbawienia wolności i to w wymiarze większym niż dolna granica ustawowego zagrożenia, co wymuszała treść art. 64 § 1 kk. Oskarżony bowiem musi sobie uświadomić konieczność poszanowania obowiązującego prawa i brak akceptacji dla dotychczasowego jego trybu życia, wiążącego się z naruszeniem norm prawa karnego.

W opinii Sądu wymierzone oskarżonemu wcześniej kary nie spełniły wobec niego celów wychowawczych i zapobiegawczych, mających wdrożyć go do bezwzględnego poszanowania norm prawa i zasad współżycia międzyludzkiego. Fakt ponownego popełnienia przestępstw świadczy o tym, że sprawca po raz kolejny zlekceważył normy sankcjonowane prawem, mimo ostrzeżenia związanego z popełnieniem wcześniejszego przestępstwa. Jest to niewątpliwie okoliczność obciążająca oskarżonego. Celem wykonywania kary pozbawienia wolności jest wzbudzanie w skazanym poczucia odpowiedzialności oraz potrzeby przestrzegania porządku prawnego
i tym samym powstrzymania się od powrotu do przestępstwa. Jest to jedyna forma oddziaływania na oskarżonego, w sytuacji kiedy inne formy nie dają żadnych rezultatów. Wcześniejsze postępowanie przed Sądem, pobyt w (...),
a także dotychczas poniesione przez oskarżonego konsekwencje jego zachowania nie stały się dla niego dostateczną przestrogą na przyszłość. Wykonanie kary stanowić będzie dla niego motywację do przestrzegania porządku prawnego. Oskarżony jest osobą w znacznym stopniu zdemoralizowaną, którą należy intensywnie resocjalizować w warunkach zakładu karnego, wpływając na wykształcenie u niej woli postępowania w sposób społecznie pożądany poprzez efektywne wykonanie kary pozbawienia wolności. Ponadto jego dotychczasowe postępowanie nie pozwala na sformułowanie wobec niego pozytywnej prognozy na przyszłość.

D. J. (1)

II

I

Sąd na mocy art. 70 ust 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł oskarżonemu nawiązkę w kwocie 500 zł na rzecz (...) w W. na cele zapobiegania i zwalczania narkomani.

Sąd ustalił wysokość tego środka kompensacyjnego na minimalnym poziomie.

Orzekając nawiązkę, Sąd kierował się tym, że powinno ono pełnić rolę zadośćuczynienia społeczeństwu za popełnione przestępstwo.

D. J. (1)

III

I

Stosownie do treści art. 70 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomani należało oskarżonemu obligatoryjnie orzec przepadek na rzecz Skarbu Państwa zabezpieczonych substancji psychotropowych, opisanych w wykazie dowodów rzeczowych numer (...).

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Uwzględniając sytuację majątkową oskarżonego, w tym niewysokie dochody, jakie osiąga Sąd obciążył go tylko częściowymi wydatkami w kwocie 300 zł, a w pozostałej części zwolnił od ich uiszczenia, jak również od opłaty od orzeczonej kary.

Podpis