Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 239/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

M. S. (1)

W. W. (2)

W pkt. I wyroku M. S. (1) został uniewinniony od zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 kk opisanego w pkt. I aktu oskarżenia, polegającego na tym, że w nieustalonych dniach grudnia 2021 roku w N., wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, posiadał znaczne ilości substancji psychotropowych w postaci 3-C. w łącznej ilości 101,96 g netto, pozwalających na wytworzenie 202 działek dilerskich o łącznej wartości 10.101 zł, które pozostawił na przechowanie W. W. (2), przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne.

W pkt. VI wyroku W. W. (2) został uznany za winnego przestępstwa z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii polegającego na tym, że w dniu 22 stycznia 2022 roku w N. wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał znaczne ilości substancji psychotropowych w postaci 3-C. w łącznej ilości 101,96 gram netto.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 22 stycznia 2022 roku w N., w rejonie skrzyżowania ulic (...), około godziny 22.10, W. W. (2) posiadał w swoim samochodzie P. łącznie 101,96 g substancji psychotropowej w postaci 3-chlorometkatynonu (3-C.). Substancja ta była w łącznie 9 woreczkach strunowych, z czego 7 znajdowało się pod siedzeniem kierowcy, a 2 od strony fotelu pasażera. Oskarżony był świadom, że w jego pojeździe, w którym przebywa, jest ukryta w/w substancja, zdawał sobie sprawę, że stanowi ona substancję psychotropową o nazwie 3. (...) i że posiada ją z naruszeniem przepisów ustawy z 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

Posiadana przez W. W. (2) substancja 3-C. wystarczyła na wytworzenie od 99 do 165 działek dilerskich.

Brak wiarygodnych dowodów pozwalających uznać za udowodnione, kiedy, od kogo i w jakich okolicznościach W. W. (2) wszedł w posiadanie w/w substancji, w tym zwłaszcza za udowodnione, że otrzymał ją od oskarżonego M. S. (1).

W. W. (2) urodził się w (...) roku, nie ma nikogo na utrzymaniu, z zawodu jest budowlańcem i utrzymuje się z prac w budownictwie, nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie bądź odwykowo. Obecnie od ponad pół roku nie pracuje, lecz pozostaje na zasiłku rehabilitacyjnym. Oskarżony był karany jeden raz w 2020 roku za czyn z art. 60 § 2 i inne kks - na karę grzywny. Brak przesłanek do kwestionowania poczytalności oskarżonego tempore criminis.

M. S. (1) urodził się w (...) roku. Jest bezdzietnym kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu. Był wielokrotnie karany, obecnie odbywa karę pozbawienia wolności do 2029 roku. Brak przesłanek do kwestionowania poczytalności oskarżonego tempore criminis.

notatka urzędowa

protokół przeszukania samochodu ze spisem i opisem ujawnionych przedmiotów

protokoły oględzin woreczków strunowych

zeznanie funkcjonariusza K. G.

częściowo wyjaśnienia W. W. (2)

zeznania D. R.

karty karne W. W. (2)

wyjaśnienia M. S. (1)

opinia chemiczna LK przy KWP w K.

opinie psychiatryczne dot. M. S. (1)

karty karne M. S.

1

2-4

17-20

36-37

64, 67, 128, 141, 270-271

76, 286

85, 148, 253

116, 129, 135, 221, 271,

123-125

143-145,199-200

174-177, 211-215, 255-257

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

M. S. (1) w grudniu 2021 roku posiadał 101,96 gram substancji 3-C. i pozostawił ją na przechowanie W. W. (2).

W. W. (2) nie zdawał sobie sprawy z charakteru posiadanej substancji, w związku z czym jej posiadanie przez niego nie było umyślne tj. nie realizowało znamion podmiotowych czynu zabronionego z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

wyjaśnienia W. W. (2)

wyjaśnienia W. W. (2)

64, 67, 128, 141, 270-271

271-271

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

notatka urzędowa k. 1

protokół oględzin samochodu W. W. ze spisem i opisem ujawnionych przedmiotów (k. 2-4)

protokoły oględzin woreczków strunowych (k. 17-20)

zeznanie f-sza K. G. k. (36-37)

wyjaśnienia W. W. (2)

(k. 64, k. 67, k. 128, k. 141, k. 270-271)

karty karne W. W. (2) (k. 85, k. 148, k. 253)

wyjaśnienia M. S. (1) (k. 116, k. 128, k. 221, k. 271)

opinia chemiczna LK przy KWP w K. (k. 123-125)

opinie psychiatryczne dot. M. S. (1) (k. 143-145, k. 199-200)

karty karne M. S. (k. 174-177, k. 211-215, k. 255-257)

zeznania D. R. (k. 76 i k. 286)

Dowód procesowo dopuszczalny, ponieważ nie zastępował osobowego materiału dowodowego, lecz go uzupełniał (art. 174 kpk). Dowód wiarygodny, nie kwestionowany przez strony postępowania. Poza okolicznościami bezspornymi istotne jest, że dowód ten stanowił potwierdzenie zeznania funkcjonariusza K. G. oraz zeznania D. R., iż na miejscu zdarzenia oraz podczas zatrzymania na Policji W. W. (2) mówił, że ujawniony w jego samochodzie chlorometkatynon (3-C.) należał do jego kolegi T. S. – co podważa wersję oskarżenia o pochodzeniu tego środka od M. S. (1). Należy także podkreślić, że notatka ta została sporządzona jeszcze w dniu 22 stycznia 2022 roku, bezpośrednio po zdarzeniu, co wyklucza, by K. G. źle zapamiętał bądź przeinaczył słowa wypowiadane do niego przez W. W. (2) podczas interwencji.

Dowód wiarygodny, nie kwestionowany przez strony postępowania, brak przesłanek do podważania jego rzetelności. Istotne jest, że dowód ten wskazuje, iż 3-C. w samochodzie W. W. (2) znajdował się w charakterystycznych woreczkach strunowych.

Dowód wiarygodny, nie kwestionowany przez strony postępowania, brak przesłanek do podważania jego rzetelności.

Dowód wiarygodny, nie kwestionowany przez strony postępowania, brak przesłanek do podważania jego rzetelności. Należy zaznaczyć, że świadek był przesłuchiwany (...) roku w godzinach rannych czyli niedługo po interwencji, więc siłą rzeczy jeszcze dobrze pamiętał jej przebieg, który dodatkowo utrwalił we wcześniej sporządzonej notatce urzędowej. Dowód ten był istotny, gdyż:

1. wynikało z niego, że podczas interwencji W. W. (2) mówił, że posiada ujawniony w pojeździe chlorometkatynon od T. S. – a nie od jego brata oskarżonego M. S. (1) (zeznanie świadka koreluje w tym względzie ze sporządzoną przez niego notatką urzędową k. 1 oraz z zeznaniem D. R. z rozprawy głównej (k. 286).

2. w/w substancja została ujawniona w woreczkach strunowych zarówno w skrytce pod fotelem kierowcy jak i na chodniku w rejonie fotela przedniego pasażera – szczególnie ta druga lokalizacja wyklucza wersję, by W. W. (2) nie zdawał sobie sprawy, że w jego samochodzie znajduje się niedozwolona substancja i mógł jej nie zauważyć;

3. z zeznania świadka wynika, że W. W. (2) miał świadomość posiadania narkotyków, skoro na widok funkcjonariuszy osoby w pojeździe zaczęły zdradzać zdenerwowanie, pasażer D. R. zaczął wykonywać szybkie i nerwowe ruchy, a W. W. (2) o ujawnionych środkach mówił cyt. „towar” tj. używał - co jest wiedzą notoryjną - określenia oznaczającego środki narkotyczne, których posiadanie przez osoby nieuprawnione jest nielegalne i które to określenie zwyczajowo funkcjonuje w środowisku konsumentów tych środków oraz osób obracających nimi.

Dowód częściowo wiarygodny tj. w zakresie, w jakim oskarżony przyznawał się do przestępstwa z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Brak podstaw do kwestionowania kilkukrotnego przyznania się oskarżonego do postawionego zarzutu. Choć oskarżony używał różnych określeń tj. narkotyki, środki odurzające (ściśle rzecz ujmując, ujawniona w samochodzie oskarżonego substancja to środek psychotropowy), to jednak określenia te jednoznacznie odwoływały się do posiadania środków chemicznych nielegalnie, bezprawnie, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Sąd uznał natomiast za niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonego w zakresie, w jakim podawał, że narkotyki otrzymał od - nieznanego mu osobiście - brata T. S. (tj. od oskarżonego M. S. (1)). Za takim wnioskiem przemawiają następujące argumenty:

1. oświadczenie takie jest sprzeczne z tym, co W. W. (2) mówił podczas interwencji w dacie czynu, gdy wskazywał, że narkotyki otrzymał od T. S., a nie od jego brata – przy czym oskarżony nie wskazał żadnego powodu zmiany swojego stanowiska w tym względzie, z jego utrwalonych protokolarnie wyjaśnień wynika, że w śledztwie nie był o to nawet pytany;

2. ponadto w ocenie sądu twierdzenie, że nieznana oskarżonemu, nawet z imienia, osoba, o której wiedział co najwyżej tyle, że jest bratem jego cyt. „znajomego” T. S. ot tak zostawiła mu znaczną ilość środków odurzających, nie wiadomo na jakich warunkach, które oskarżony woził sobie jak gdyby nigdy nic w aucie przez miesiąc - jest rażąco sprzeczna z zasadami prawidłowego rozumowania oraz doświadczeniem życiowym i wręcz infantylna. Dla sądu oczywiste jest, że W. W. (2) - mając zresztą jako oskarżony takie prawo – w istocie nie chciał prawdziwie, rzetelnie, w sposób zasługujący na wiarę, przedstawić okoliczności i warunki, w jakich wszedł w posiadanie środków odurzających, w tym wskazać osoby, od której je faktycznie otrzymał. Nikt bowiem nie zostawia u nieznanej sobie osoby dużej ilości środków odurzających i to właściwie - gdyby wierzyć lakonicznym wyjaśnieniom oskarżonego - bez jakichkolwiek z nią uzgodnień, właściwie nie wiadomo po co i z jakiego powodu, co najwyżej po to, żeby były wożone bez celu w samochodzie. Ta część wyjaśnień W. W. (2), którą można określić wręcz jako niepoważną, z racji swojej sprzeczności z kryteriami oceny dowodów wskazanymi w art. 7 kpk budzi istotne zastrzeżenia i wątpliwości co do swojej prawdziwości. Siłą rzeczy rozciągają się one także na wskazanie, że dostawcą środków odurzających był M. S. (1). W ocenie sądu W. W. (2) musiał dobrze znać osobę, która pozostawiła mu środki odurzające w ujawnionej ilości i równocześnie uzgodnić z nią, na jakich warunkach i w jakim celu środki te są mu oddawane w posiadanie (z uwagi na ich ilość, można zasadnie przypuszczać, że w grę wchodziła kwestia ich wprowadzenia do obrotu detalicznego) – tym samym zachodzi uzasadniona wątpliwość, czy tą osobą był faktycznie M. S. (1);

3. powyższe wątpliwości wzmaga dodatkowo fakt, że w drugim przesłuchaniu, połączonym z okazaniem wizerunków (k. 67), W. W. (2) rozpoznając M. S. (1) podał jego imię tj. M. wyjaśniając cyt. „bo chyba tak ma na imię” – skoro jednak oskarżony twierdził, że nie znał wcześniej M. S. (1), wiedział o nim co najwyżej tyle, że jest on bratem T. S., to podanie przez W. W. (2) w drugim przesłuchaniu, nawet w formule przypuszczającej, imienia M. S. (1) budzi wątpliwości sądu odnośnie tego, czy osoba M. S. (1) jako dostawcy środków odurzających nie została W. W. (2) w jakiś sposób zasugerowana w trakcie jego przesłuchania. Jeżeli oskarżony faktycznie nie znał M. S. (1), to nie miał też podstaw do podawania jego imienia, nawet we wspomnianym trybie przypuszczającym – wszak, co znamienne, w pierwszym przesłuchaniu W. W. (2) wyjaśnił (k. 63), że nie zna imienia brata T. S.;

4. sam M. S. (1) w swoich wyjaśnieniach konsekwentnie i kategorycznie od początku zaprzeczał, iż to on dał środki odurzające W. W. (2) i podkreślał, że nie znał tego oskarżonego, nie ma nic wspólnego ze środkami psychotropowymi ujawnionymi w jego samochodzie;

5. wątpliwości wiążące się z wyjaśnieniami W. W. (2) złożonymi w postępowaniu przygotowawczym nie zostały usunięte podczas jego przesłuchania na rozprawie głównej (k. 270-271), a wręcz przeciwnie, pogłębiły się. Wyjaśnienia te zasługują na wiarę w tej części, w której oskarżony podtrzymał swoje wcześniejsze przyznanie się do nielegalnego posiadania środków psychotropowych. Niewiarygodne są natomiast w części, w której oskarżony opisywał możliwy sposób, w jaki środki psychotropowe znalazły się w jego samochodzie oraz próbował – w nawiązaniu do pytań swojego obrońcy – wytworzyć wrażenie, że nie zdawał sobie sprawy z rzeczywistego charakteru środków ujawnionych w jego samochodzie. We wskazanym zakresie wyjaśnienia te można wręcz określić jako niepoważne. Wynika z nich że ktoś – być może M. S. (1) – podrzucił oskarżonemu środki psychotropowe do samochodu pod jego nieobecność, nic mu nie mówiąc, a oskarżony woził je nieświadom tego przez parę tygodni, dopóki mnie znalazła ich Policja. Wersja taka jest rażąco sprzeczna z dyrektywami oceny dowodów wskazanymi w art. 7 kpk, a nawet ze zwykłym, zdrowym rozsądkiem.

Dowody wiarygodne, nie kwestionowane przez żadną ze stron.

Dowód wiarygodny. Brak zasługujących na uwzględnienie dowodów, które przekonująco podważałyby wyjaśnienia oskarżonego, że nie zna W. W. (2) i nie przekazywał mu żadnych środków psychotropowych. Wskazanie na M. S. (1) jako dostawcę takich środków w wyjaśnieniach W. W. (2) sąd uznał za niewiarygodne, co omówiono powyżej.

Dowód wiarygodny, nie kwestionowany przez żadną ze stron. Należy nadmienić, iż z dowodu tego wynika, że z ujawnionej substancji posiadanej przez W. W. (2) można wytworzyć od 99 do 165 działek dilerskich (k. 124), a nie 202, jak wskazano w akcie oskarżenia.

Dowody wiarygodne, nie kwestionowane przez żadną ze stron.

Dowody wiarygodne, nie kwestionowane przez żadną ze stron.

Brak dowodów podważających wersję świadka, iż wsiadł do samochodu W. W. (2) niedługo przed interwencją funkcjonariuszy i nie miał wcześniej w ogóle wiedzy, że znajdują się w nim jakieś niedozwolone środki. Istotne jest natomiast, że świadek podczas przesłuchania na rozprawie głównej zeznał, iż pamięta, że na Policji po zatrzymaniu W. W. (2) mówił, że środki są jego kolegi – a nie brata jego kolegi. Informacja ta koreluje z zapisem notatki urzędowej (k. 1) oraz zeznaniem K. G. (k. 36-37), iż środki psychotropowe pochodziły od T. S..

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia W. W. (2) w części w jakiej wskazywał na M. S. (1) jako dostawcę środków psychotropowych oraz twierdził, że nie zdawał sobie sprawy że posiada substancję psychotropową 3-C. (k. 64, k. 67, k. 128, k. 141, k. 270-271)

Wyjaśnienia W. W. (2) w części obciążającej M. S. (1) sąd uznał za niewiarygodne z powodów omówionych już powyżej.

Podobnie za nieprzekonującą i wykrętną próbę obrony sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego z rozprawy głównej, w których sugerował - pod wpływem odpowiednio ukierunkowanych pytań swojego obrońcy - że nie zdawał sobie sprawy z natury posiadanych środków. Teza taka, lansowana przez obrońcę na rozprawie głównej, w tym w ramach ostatniego słowa, pozostawała w sprzeczności z wcześniejszym kilkakrotnym przyznaniem się oskarżonego do winy (wówczas oskarżony nie twierdził, że nie zdawał sobie sprawy, jakie substancje posiada), jak również z faktem, że 3-C. zostało ujawnione w charakterystycznych woreczkach strunowych znajdujących się pod siedzeniem kierowcy (7 woreczków) oraz od strony pasażera (2 woreczki), jak również wyczuwalny był charakterystyczny chemiczny zapach (adnotacja w spisie i opisie rzeczy ujawnionych w samochodzie k. 4; na zapach ten zresztą zwrócił uwagę sam W. W. (2) w swoim wyjaśnieniu z rozprawy głównej.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

3.1.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.2.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Pkt. VI

W. W. (2)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Ustalony przez sąd stan faktyczny sprawy uzasadniał uznanie W. W. (2) za winnego popełnienia przestępstwa z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Zgodnie z tym przepisem, przewidzianej w nim karze podlega między innymi ten, kto wbrew przepisom ustawy posiada substancje psychotropowe w znacznej ilości. Rezultat postępowania dowodowego wykazał w sposób spełniający standard udowodnienia wynikający z art. 5 § 1 kpk i jego doktrynalnej oraz orzeczniczej wykładni, że oskarżony w dniu 22 stycznia 2022 roku posiadał w swoim samochodzie znaczną ilość substancji psychotropowej 3-C.. Jak wskazano powyżej, w części niniejszego uzasadnienia poświęconej ocenie poszczególnych dowodów, nieprzekonujące było stanowisko oskarżonego lansowane przez niego na rozprawie głównej (pod wpływem pytań zadawanych przez obrońcę), że nie zdawał sobie sprawy jakiego rodzaju substancje są mu powierzane. Odnośne wyjaśnienia oskarżonego były niewiarygodne, co wynika zarówno z samych właściwości ujawnionych w samochodzie substancji (charakterystyczny i intensywny zapach) jak i z sposobu ich zapakowania (woreczki strunowe). Ponadto należy podkreślić, że zasady logicznego myślenia i doświadczenie życiowe podpowiadają, że jeżeli jedna osoba przekazuje drugiej znaczną ilość środków psychotropowych (dotyczy to również substancji psychoaktywnych czy środków odurzających), to czynią to one we wzajemnym porozumieniu i pod określonymi warunkami, a charakter przekazywanych środków jest im znany. Powiedziano już wyżej, że przedstawiona na rozprawie wersja oskarżonego, w myśl której nieznana osoba (być może był to M. S. (1), ale oskarżony tylko tak przypuszcza) podrzuciła mu do otwartego samochodu znaczną ilość 3-C. w ogóle go o tym nie informując i nie interesując się dalszym losem tych środków, a oskarżony do 22 stycznia 2022 roku woził te środki również nie wykazując nimi bliższego zainteresowania, jest zupełnie niewiarygodna i wręcz niepoważna. Dlatego sąd przypisał oskarżonemu popełnienie przestępstwa zarzuconego mu w akcie oskarżenia uznając, że swoim czynem wyczerpał nie tylko przedmiotowe, ale również podmiotowe znamiona czynu z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Obrońca nie miał racji podnosząc w ostatnim słowie na rozprawie głównej, że oskarżonemu nie można przypisać winy umyślnej, a jedynie lekkomyślność. Oskarżony dopuścił się przypisanego mu czynu umyślnie, w zamiarze bezpośrednim.

Sąd uznając prawidłowość wskazanej w akcie oskarżenia kwalifikacji prawnej czynu oskarżonego równocześnie zmodyfikował jego opis poprzez wyeliminowanie sformułowania, iż posiadana przez oskarżonego substancja pozwalała na wytworzenie 202 działek dilerskich o łącznej wartości 10.100 zł. Zmiana taka wynikła z dwóch powodów:

1. sformułowanie powyższe nie ma żadnej podstawy dowodowej w aktach sprawy, brak w nich jakichkolwiek dowodów uzasadniających wysnucie takiego wniosku;

2. z opinii biegłego jednoznacznie wynika (k. 124), że z posiadanych przez oskarżonego 101,96 gramów 3-C. można wytworzyć od 99 do 165 działek dilerskich (na co wskazano w faktograficznej części niniejszego uzasadnienia).

3.3.Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4.Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5.Uniewinnienie

Pkt. I

M. S. (1)

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Rezultat postępowania dowodowego doprowadził sąd do przekonania, że popełnienie przez oskarżonego przestępstwa z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zarzuconego mu w pkt. I aktu oskarżenia nie zostało udowodnione w sposób spełniający standard przewidziany w art. 5 § 1 kpk. Należy przypomnieć, że udowodnienie to uzyskanie takiego stopnia pewności odnośnie zaistnienia określonych wydarzeń, że rozsądna ocena życiowa pozwala wykluczyć możliwość ich odmiennego przebiegu tzn. cyt. „oznacza taki stan, w którym fakt przeciwny dowodzonemu wydaje się realnie niemożliwy lub wysoce nieprawdopodobny. Dopóki przeciwieństwo tego faktu nie może być wykluczone, dopóty nie można przyjąć, że jest on udowodniony” (tak w: J. Tylman, T. Grzegorczyk, „Polskie postępowanie karne”, wyd. 8 z 2011 r. s. 465). Innymi słowy, udowodnienie oskarżonemu winy to wynikający z dostępnych dowodów stan pewności, że dopuścił się on zarzuconych przestępstw w stopniu przesądzającym, iż przeciwna możliwość jest niemożliwa lub nieprawdopodobna, przy czym – co szczególnie istotne - wydanie wyroku uniewinniającego jest powinnością sądu już w sytuacji, gdy zostanie tylko uprawdopodobnione, że przebieg wypadków mógł być inny, niż wyłaniający się z aktu oskarżenia (tak SN w wyroku z 18 grudnia 2008r. sygn. V KK 267/08 publ. Lex nr 485030). Dostępne dowody były niewystarczające do wysnucia pewnego, wyłączającego rozsądne wątpliwości przekonania o winie oskarżonego. Zdaniem sądu nie można przyjąć w sposób wolny od ryzyka błędu, a tym samym omyłki sądowej, że to właśnie M. S. (1) posiadał 3 – chlorometkatynon, który następnie przekazał go W. W. (2). Nie powielając w tym miejscu dotychczasowych wywodów wystarczy ponownie podkreślić, że obciążające M. S. (1) wyjaśnienia W. W. (2) były w tej części niewiarygodne i budziły poważne wątpliwości. Po pierwsze z trzech dowodów tj. z notatki urzędowej (k. 1) oraz zeznań funkcjonariusza K. G. (k. 36-37) i D. R. (k. 286) wynika, że w dacie czynu W. W. (2) mówił, że ujawnione w samochodzie środki psychotropowe otrzymał od T. S., a nie od M. S. (1). Po drugie, W. W. (2) (także odpowiadając na pytanie sądu na rozprawie głównej) nie wskazał żadnego racjonalnego wytłumaczenia dokonanej zmiany tj. dlaczego w swoich wyjaśnieniach nagle zaczął twierdzić, że 3-C. otrzymał jednak od M. S. (1), a nie od jego brata. Po trzecie, W. W. (2) nie potrafił również przedstawić przekonująco okoliczności, w jakich miałby otrzymać w/w substancję od M. S. (1). W postępowaniu przygotowawczym, kiedy to przesłuchiwano W. W. (2) bardzo pobieżnie, kwestia ta nie była badana. Z kolei odnośna część jego wyjaśnień na rozprawie głównej była niewiarygodna, a ponadto w treści tych wyjaśnień W. W. (2) wskazał, że w istocie jedynie przypuszcza, że środki psychotropowe mógł mu podrzucić M. S. (1), gdy przyszedł do swojego brata, lecz W. W. (2) tego nie widział. Mając zaś na uwadze, że na winę M. S. (1) nie wskazywał żaden inny dowód, niż obarczone wyszczególnionymi w niniejszym uzasadnieniu mankamentami wyjaśnienia W. W. (2) – sąd uniewinnił M. S. (1) uznając, że jego wina nie została dowiedziona w sposób wymagany przez art. 5 § 1 kpk.

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

W. W. (2)

Pkt. VI, VII, IX

W pkt. VI wyroku sąd wymierzył W. W. (2) karę 1 roku pozbawienia wolności. Sąd ocenił, że kara tego rodzaju i w tym rozmiarze adekwatnie urzeczywistnia w realiach sprawy kodeksowe dyrektywy wymiaru kary, optymalnie bilansując występujące na jej gruncie okoliczności łagodzące i obciążające. Kara taka nie przekracza stopnia winy oskarżonego oraz uwzględnia stopień społecznej szkodliwości jego czynu, który nie był wyższy, niż średni. Ponadto będzie ona realizowała cele kary związane z prewencją indywidualną (zapobiegawcze i wychowawcze oddziaływanie na oskarżonego) oraz generalną (społeczne oddziaływanie skazania). Z jednej strony oskarżonego obciążało posiadanie środków odurzających w znacznej ilości oraz umyślność czynu w jej odmianie określanej jako zamiar bezpośredni, z drugiej strony sąd miał na uwadze, że oskarżony przyznał się do winy, a ponadto był wcześniej karany tylko za czyn o charakterze karnoskarbowym, natomiast nie był karany za przestępstwa. Mając powyższe na uwadze sąd uznał za wystarczające wymierzenie oskarżonemu kary 1 roku pozbawienia wolności.

W ocenie sądu uzasadnione było warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący dwa lata. Sąd nie podzielił stanowiska prokuratora domagającego się orzeczenia oskarżonemu w/w kary w postaci bezwzględnej, gdyż nie przemawiały za tym rzeczowe i godne aprobaty argumenty. Postawa oskarżonego w toku procesu oraz wspomniana tylko jednokrotna karalność (skazanie na karę grzywny) za czyn z zakresu prawa karnego skarbowego uzasadniały przekonanie, że w sprawie spełnione są przesłanki warunkowego zawieszenia wykonania kary wskazane w art. 69 § 1 i § 2 kk.

Zarazem dwuletni okres próby będzie wystarczający do miarodajnej weryfikacji wywiedzionej wobec oskarżonego pozytywnej prognozy kryminologicznej.

W pkt. VII wyroku sąd zobowiązał oskarżonego w okresie próby do pisemnego informowania sądu raz na kwartał o przebiegu okresu próby.

W pkt. IX wyroku dla wzmocnienia resocjalizacyjnego oddziaływania wyroku, sąd orzekł oskarżonemu nawiązkę w kwocie 500 zł na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii.

Wymierzając oskarżonemu karę sąd zastosował art. 4 § 1 kk uznając za względniejszy dla oskarżonego stan prawny obowiązujący w dacie jego czynu. Wymaga zwłaszcza podkreślenia, że 1 października 2023 roku doszło do istotnych zmian obostrzających odpowiedzialność karną, m. in. w ogólnych zasadach prawa karnego przewidzianych w części ogólnej kodeksu karnego, które na mocy art. 116 kk stosuje się również do przepisów szczególnych, pozakodeksowych przewidujących odpowiedzialność karną.

Konsekwencją zastosowania zasady wyrażonej w art. 4 § 1 kk było to, że sąd nie orzekał oskarżonemu obligatoryjnego świadczenia pieniężnego z art. 70 ust. 4a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, gdyż przepis ten wszedł w życie dopiero w dniu 1 stycznia 2023 roku.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

W. W. (2)

Pkt. VIII

Pkt. X

Na poczet orzeczonej kary zaliczono oskarżonemu okres jego zatrzymania (protokół zatrzymania – k. 7). Za datę końcową zatrzymania przyjęto datę 24 stycznia 2022 roku godz. 13.55 tj. datę zakończenie jego drugiego przesłuchania (k. 67/2; protokół zatrzymania nie zawiera adnotacji o zwolnieniu oskarżonego).

W pkt. X wyroku orzeczono oskarżonemu przepadek na rzecz Skarbu Państwa posiadanych przez niego substancji, opisanych w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych na k. 79 akt sprawy.

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt. I

Pkt. XII

Z uwagi na uniewinnienie M. S. (1) od zarzutu popełnienia przestępstwa zarzuconego mu w pkt. I aktu oskarżenia, w tym zakresie zgodnie z treścią art. 632 pkt. 2 kpk kosztami procesu obciążono Skarb Państwa.

Mając na uwadze przypisanie W. W. (2) popełnienia przestępstwa zarzuconego mu w pkt. III aktu oskarżenia, zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 627 kpk sąd obciążył oskarżonego częściowymi kosztami procesu w kwocie 562,55 zł. Sąd uwzględnił przy tym treść art. 633 kpk obciążając oskarżonego częściowo tylko kosztami sądowymi związanymi z jego osobą (pomijając wydatki dotyczące M. S. (1)). Na zasądzoną przez sąd kwotę składają się następujące pozycje:

- 382,55 zł tytułem częściowych wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu przygotowawczym - jest to koszt opinii chemicznej dotyczącej analizy substancji ujawnionej w samochodzie W. W. (2) (rachunek k. 127), co stanowiło najkosztowniejszą czynność śledztwa w zakresie dotyczącym W. W. (2);

- 180 zł opłaty od wymierzonej kary 1 roku pozbawienia wolności (art. 2 ust. 1 pkt. 3 ustawy z 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych).

W pozostałej części sąd na mocy art. 624 § 1 kpk zwolnił W. W. (2) od kosztów sądowych kierując się jego aktualną sytuacją materialną. Jak wyjaśnił oskarżony w ostatnim słowie na rozprawie głównej, obecnie nie pracuje, od ponad 6 miesięcy przebywa na zasiłku rehabilitacyjnym.

8. PODPIS