Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 43/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. P.

W dniu 4 maja 2017 roku w N. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wprowadziła sprzedawcę (...) w błąd co do swojej prawdziwej tożsamości i na aneksie do umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) posługując się danymi P. G. (1), w celu użycia za autentyczny, podrobiła na przedmiotowym aneksie jego podpis w miejscu abonenta, doprowadzając w ten sposób (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 323,15 zł tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  P. G. (1) prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w T.. W 2014 roku zawarł z operatorem P4 sp z o.o. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w ramach którego oddano mu do dyspozycji numer (...). Z powyższego numeru korzystała A. P., wówczas żona P. G. (1). Miała ona również w 2014 roku upoważnienia od męża do zawierania umów, na czas gdy P. G. (1) przechodził przeszczep zastawki płucnej oraz w okresie rekonwalescencji po zabiegu. Zdarzało się wtedy, że A. P. podpisywała dokumenty za P. G. (1) posługując się jego danymi. Przed wrześniem 2014 roku P. G. (1) zakończył prowadzenie działalności w T.. Potem założył działalność w G. woj. (...), która została zakończona w 2016 roku.

Zeznania świadka P. G. (1)

k.2, 175v-176v

wyjaśnienia A. P.

k. 158v-159

kserokopia z akt sprawy Nc-e (...)

k.24-46

Kserokopia opinii na podstawie ekspertyzy kryminalistycznej z zakresu badań dokumentów sporządzona na potrzeby postępowania (...)

k.10-23

2.  Małżeństwo A. P. i P. G. (1) ustało we wrześniu 2015 roku.

zeznania świadka P. G. (1),

k.2, 175v-176v

wyjaśnienia A. P.

k. 158v-159

3.  A. P. w dniu 4 maja 2017 roku w N. podrabiając podpis P. G. (1) podpisała za niego aneks nr (...) do umowy z operatorem (...) Ze strony operatora umowę podpisała K. S., która była autoryzowanym doradcą biznesowym operatora. W aneksie przedłużono czas trwania umowy dotyczącej numeru (...) sierpnia 2019 roku.

Informacja z (...)

k. 53 i 121-123, k.166, k.189

Aneks do umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych

k. 54-55

Umowa autoryzowanych doradców biznesowych

k. 77-84

Opinia biegłego z zakresu ekspertyzy dokumentów

k.102-113

zeznania K. świadka S.

k. 187v-188

4.  W dniu podpisania aneksu przez A. P., P. G. (1) przebywał w szpitalu specjalistycznym im. J. P. II w K. (pobyt od 27 kwietnia do 8 maja 2017). W tym czasie nie użyczał nikomu swojego dowodu osobistego.

zeznania świadka P. G. (1)

k.2, k.86v, 175v-176v

Karta informacyjna z leczenia szpitalnego

k. 6-7

5.  W dniu 31 stycznia 2018 roku operator (...)całkowicie zawiesił aktywację karty SIM z powodu braku płatności. Kwota zadłużenia za usługi telekomunikacyjne wyniosła 323,15 zł.

Informacja z (...)

k. 53, k.166

6.  W dniu 9 grudnia 2021 roku Sąd Rejonowy (...) wydał nakaz zapłaty (sygn. akt (...)), w którym nakazał P. G. (2) zapłatę kwoty 3.219,24 zł na rzecz (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W., który nabył wierzytelność na podstawie umowy cesji. Powyższa kwota wynikała z nieuregulowanych płatności za aneks do umowy oraz z noty karnej za zerwanie umowy przed terminem z winy klienta. Postępowanie zostało następnie umorzone postanowieniem Sądu Rejonowego w R. z dnia 23 marca 2022 roku na skutek cofnięcia pozwu.

kserokopia nakazu zapłaty z (...)

k. 8

kserokopia z akt sprawy Nc-e (...)

k.24-46

wnioski o udzielenie informacji

k.90-91

zeznania świadka P. G. (1)

k.2, k.86v, 175v-176v

pismo pokrzywdzonego

k.181-182

7.  A. P. dotychczas nie była karana. Nie posiada rachunku bankowego oraz wartościowych ruchomości. Nie jest właścicielką majątku w postaci nieruchomości gruntowych, budynkowych oraz lokalowych. Nie prowadzi działalności gospodarczej.

karta karna

k. 129

zaświadczenie o stanie majątkowym

k.130

Notatka urzędowa

k. 137

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.1-4

zeznania świadka P. G. (1)

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka P. G. (1). Świadek przedstawił spójną i logiczną relację z przebiegu zdarzeń. Zeznania świadka w świetle przedłożonej dokumentacji medycznej pozwalają na wyciągnięcie jednoznacznych wniosków, że świadek nie mógł podpisać spornego aneksu z uwagi na fakt przebywania w tym okresie w Szpitalu (...) w K.. Aneks nie mógł także zostać mu wysłany do podpisania w szpitalu, ponieważ jak zeznał świadek K. S. nie pamięta sytuacji podpisywania umowy w szpitalu.

1.1.1.1-2

częściowo wyjaśnienia A. P.

Nie znaleziono podstaw by nie dać wiary wyjaśnieniom A. P., w części, w której opisała fakt rozstania się z P. G. (2) w 2015 roku oraz fakt zajmowania się sprawami byłego męża w momencie, gdy ten pozostawał w leczeniu w 2014 roku. W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonej korespondują z zeznaniami P. G. (1). Ponadto oskarżona przyznała, że zdarzało się w przeszłości, że podpisywała dokumenty za męża posługując się jego danymi osobowymi. Nie kwestionowała również, że w związku z powyższym, toczyła się przeciwko niej sprawa przed sądem w Poznaniu, która została warunkowo umorzona.

1.1.1.3

zeznania świadka K. S.

Zeznania świadka miały charakter spójny i logiczny, jednakże nie przyczyniły się znacząco do ustalenia stanu faktycznego niniejszej sprawy. Świadek jako doradca autoryzacyjny (...) zawarła z oskarżoną aneks do umowy w dniu 4 maja 2017 roku. Świadek nie była w stanie przytoczyć konkretnych okoliczności dotyczących podpisania tej umowy z uwagi dużą liczbę podpisywanych przez doradcę tego rodzaju umów. Po okazaniu przyznała, że na aneksie widnieje jej podpis, a na aneksie nie ma nic nienaturalnego. Ponadto opisała szczegółowo standardowe postępowanie w przypadku podpisywania tego typu umów. Jako doradca biznesowy nie miała możliwości przedłużenia umowy przez telefon, mogło to zrobić tylko biuro obsługi klienta. Tylko w wyjątkowych sytuacjach umowa mogła zostać wysłana pocztą. Nie było możliwości, by małżonek podpisał się za współmałżonka, wymagane było do tego pełnomocnictwo notarialne. Wskazała, że pilnowała tego by podpisy na umowach były prawidłowe, ponieważ w przypadku np. nieprawidłowej reprezentacji spółki nie dostawała za takie umowy wynagrodzenia. Ponadto nie pamiętała by kiedykolwiek podpisywała umowę w szpitalu.

1.1.1.1, 6

kserokopia z akt sprawy Nc-e (...)

Wydruk akt dotyczących innej sprawy, brak podstaw do kwestionowania.

1.1.1.1

Kserokopia opinii na podstawie ekspertyzy kryminalistycznej z zakresu badań dokumentów sporządzona na potrzeby postępowania(...)

Ze względu na to, że opinia powstała na potrzeby innego postępowania karnego, nie może zostać uznana za opinię w rozumieniu art. 193 § 1 k.p.k. Podlegała jednak ona odczytaniu zgodnie z art. 393 § 3 k.p.c. Z dowodu tego wynika, że w przeszłości toczyły się postępowania dotyczące podpisywania się na umowach przez oskarżoną używając do tego podrobionego podpisu P. G. (1).

1.1.1.3, 5

Informacja z (...)

Dokumenty zostały sporządzone i wydane przez właściwy podmiot, a ich prawdziwość nie budzi żadnych wątpliwości.

1.1.1.3.

Aneks do umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych

Dokument ten jest dowodem na to, że aneks został podpisany w dniu (...)roku przez K. S. oraz osobę posługującą się danymi P. G. (1). Z zestawienia z dowodem z opinii biegłego z zakresu ekspertyzy dokumentów wynika, że widniejący na niej podpis P. G. (1) został w rzeczywistości złożony przez A. P..

1.1.1.3.

Umowa autoryzowanych doradców biznesowych

Dokument pochodzący od (...) (...) K. i G. sp. j. z siedzibą w K.. Jest to umowa jaka łączyła wyżej wymienioną spółkę z M. K., a której przedmiotem jest prowadzenie przez M. K. działalności w ramach sieci P.. Dowód ten nie budzi wątpliwości co do autentyczności, jednakże jego przydatność w niniejszej sprawie jest znikoma.

1.1.1.3.

Opinia biegłego z zakresu ekspertyzy dokumentów

W opinii przedstawiono szczegółowo wybraną metodę badawczą dotyczącą identyfikacji pisma ręcznego. Biegły posłużył się metodą graficzno-porównawczą z zastosowaniem mikroskopu stereoskopowego, szkieł powiększających oraz skanera komputerowego oraz metodą geometryczno-strukturalną, polegającą na wyznaczeniu linii prostych na najbardziej stabilnych i wysuniętych punkach w podpisie dowodowym i porównawczych a następnie połączenie tych punktów prostymi. Przedstawiono dostateczną liczbę wspólnych cech pozwalających na identyfikację pisma ręcznego, jakim podpisano aneks z (...)roku, jako pisma A. P.. Opinia nie była ponadto kwestionowana przez strony. Ponadto brak jest podstaw do kwestionowania kwalifikacji i doświadczenia zawodowego biegłego.

1.1.1.4

Karta informacyjna z leczenia szpitalnego

Dokumentacja medyczna sporządzona przez uprawniony do tego podmiot. Brak podstaw do kwestionowania prawdziwości zamieszczonych tam danych.

1.1.1.6

kserokopia nakazu zapłaty z (...)

Sporządzony i wydany przez sąd, przed którym zapadło orzeczenie, a co do jego autentyczności nie zachodzą żadne wątpliwości.

1.1.1.6

wnioski o udzielenie informacji

Dokumenty zostały sporządzone i wydane przez właściwy podmiot, a ich autentyczność nie budzi żadnych wątpliwości

1.1.1.6

pismo pokrzywdzonego

Zasadniczo sąd nie miał podstaw by odmówić wiary twierdzeniom P. G. (1), w których powołuje się na rozmowę z bliżej nieokreślonym Kierownikiem salony (...), który miał wskazać, że aneksy podpisane stacjonarnie rozpoczynają się od liter (...) a aneksy telefoniczne rozpoczynają się od liter (...). Nie jest to sprzeczne z zeznaniami świadka K. S., która wskazała, że nie miała możliwości zawierania umów telefonicznych.

1.1.1.7

karta karna

Została wystawiona przez uprawniony do tego organ, działający w zakresie swoich kompetencji. Ponadto nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania.

1.1.1.7

zaświadczenie o stanie majątkowym

Dokument wydany przez uprawniony do tego organ administracji publicznej w zakresie swoich kompetencji. Dane w nim zawarte nie były kwestionowane.

1.1.1.7

Notatka urzędowa

Dokument wydany przez uprawniony do tego organ w zakresie swoich kompetencji. Dane w nim zawarte nie były kwestionowane.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Wyjaśnienia A. P.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej, w zakresie w jakim oskarżona A. P. nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Oskarżona tłumaczyła, że nie podpisała się za byłego męża na aneksie do umowy z (...) roku. Powyższe stoi w oczywistej sprzeczności z wnioskami płynącymi z opinii biegłego z zakresu ekspertyzy dokumentów, które sąd w pełni podziela, a z której jednoznacznie wynika, że podpis widniejący na spornym dokumencie został nakreślony przez A. P.. Sąd nie dał również wiary wyjaśnieniom oskarżonej, że w 2017 roku nie była w N.. Przeczą temu dowody w postaci wspomnianego aneksu z (...), w którym jako miejsce podpisania umowy wskazano N.. Ponadto z zeznań K. S. wynika, że nie zawierała umów na odległość, ponieważ jako doradca biznesowy nie miała możliwości zawierania umowy na odległość, mogło to zrobić jedynie biuro obsługi klienta.

Przedstawiane przez A. P. okoliczności konfliktu pomiędzy P. G. (3) a ojcem oskarżonej są nieistotne z punktu widzenia niniejszej sprawy.

Zeznania świadka E. P.

Zeznania świadka były nieprzydatne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Świadek, będący ojcem oskarżonej, nie posiadał informacji na temat tego, gdzie mieszkała jego córka w maju 2017 roku, wskazuje tylko, że najprawdopodobniej było to S., nie był w stanie stwierdzić z jakiego numeru telefonu córka korzystała w 2017 roku.

W dalszej części zeznań przedstawia okoliczności konfliktu z P. G. (3) i sytuację dotyczącą szkody samochodowej i rzekomego podrobienia jego podpisu przez P. G. (3). Powyższe okoliczności są jednak nieistotne z punktu widzenia rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

A. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z treścią art. 286 § 1 k.k. odpowiedzialności karnej podlega ten kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Czyn zabroniony jest typem powszechnym, to jest takim, który może być popełniony przez nieograniczony krąg podmiotów zdolnych do ponoszenia odpowiedzialności karnej. Ustawa wymaga aby zachowanie się sprawcy było ukierunkowane na określony cel, którym w przypadku przestępstwa oszustwa jest osiągnięcie korzyści majątkowej. Przy tym wykluczone jest popełnienie przestępstwa oszustwa z zamiarem ewentualnym. Zamiar bezpośredni powinien obejmować zarówno cel, jak i sam sposób działania zmierzający do zrealizowania tego celu. Sprawca musi chcieć takiego właśnie sposobu działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i cel ten musi stanowić punkt odniesienia każdego ze znamion przedmiotowych przestępstwa. Aby przypisać sprawcy popełnienie przestępstwa oszustwa należy wykazać, że obejmował on swoją świadomością i zamiarem bezpośrednim (kierunkowym) nie tylko to, że wprowadza w błąd inną osobę (bądź wyzyskuje błąd), ale także i to, że doprowadza ją w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem i jednocześnie chce wypełnienia tych znamion. Zaznaczyć należy, iż przepis art. 286 § 1 k.k. nie wymaga aby dla wprowadzenia w błąd sprawca podejmował szczególne czynności, polegające na działaniu podstępnym lub chytrym. Do uznania, iż mamy do czynienia z wprowadzeniem w błąd wystarczające jest każde jakiekolwiek działanie, które może doprowadzić do powstania błędnego wyobrażenia o rzeczywistości u osoby rozporządzającej mieniem (por. wyrok SN z dnia 26 czerwca 2003 r., KK 324/02 LEX nr 80291).

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego niniejszej sprawy, postępowanie dowodowe wykazało, że oskarżona A. P. wprowadziła w błąd sprzedawcę (...) co do swojej prawdziwej tożsamości w ten sposób, że podpisała się danymi P. G. (1). Oskarżona dopuściła się omawianego przestępstwa umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Celem jej działania było przedłużenie obowiązywania umowy, która była zawarta na działalność gospodarczą P. G. (1), a z której faktycznie korzystała sama oskarżona. Jednocześnie A. P. nie zamierzała płacić za korzystanie z numeru telefonu, czym doprowadziła (...)do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem w łącznej kwocie 323,15 zł.

Zachowanie oskarżonej A. P. wypełniło również znamiona czynu zabronionego stypizowanego w art. 270 § 1 k.k. Zgodnie z powołanym przepisem odpowiedzialności karnej podlega ten, kto, w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa. Z podrobieniem dokumentu mamy do czynienia, kiedy zostaje on sporządzony przez osobę nieuprawnioną przy zachowaniu pozorów pochodzenia od rzekomego wystawcy dokumentu. (...) w rozumieniu art. 270 § 1 k.k. oznacza przedłożenie dokumentu innej osobie, organowi, instytucji, organizacji lub wykorzystanie go w związku z działaniem urządzenia (np. dla weryfikacji swojej tożsamości). Jeśli chodzi o stronę podmiotową omawianego przestępstwa, to ma ono charakter kierunkowy i może być popełnione wyłącznie z zamiarem bezpośrednim. Sprawca ma działać w celu użycia sfałszowanych dokumentów jako autentycznych przez siebie lub inną osobę, a cel ten powinien zostać ujęty w opisie zarzucanego sprawcy czynu i udowodniony.

Oskarżona A. P. dokonując przypisanego czynu działała umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Najpierw w aneksie do umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych w miejscu na podpis abonenta podpisała się danymi P. G. (3), a następnie użyła tego dokumentu jako autentyczny w kontaktach z (...) w celu przedłużenia umowy z operatorem.

W niniejszym stanie faktycznym mamy do czynienia ze zbiegiem przepisów. Zgodnie z treścią art. 11 § 2 k.k. jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. Aby oddać pełną zawartość bezprawia należało zastosować kumulatywną kwalifikację przepisów z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. W przypadku omawianej konstrukcji czynu występuje ścisła więź tych dwóch przestępstw, które tworzą zwartą całość zachowania się sprawcy. Nie da się oddać w kwalifikacji prawnej zawartości bezprawia tego czynu, pomijając któryś ze zbiegających się przepisów.

☐

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.5.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.6.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. P.

I

I

Zgodnie z art. 11 § 3 k.k. w wypadku określonym w § 2 sąd wymierza karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu innych środków przewidzianych w ustawie na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów.

Stosownie do treści art. 4 § 1 k.k. jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy.

Czyn oskarżonej został popełniony 4 maja 2017 roku, więc zgodnie z art. 4 § 1 k.k. zastosowanie znajdzie ustawa z brzmieniu 1 października 2023 roku, jako względniejsza dla oskarżonej. Przepis art. 270 § 1 k.k. przewidywał zagrożenie karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Z kolei art. 286 § 1 k.k. pozostał niezmieniony od chwili popełnienia czynu przez oskarżoną i przewiduje zagrożenie karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Porównanie wyżej wymienionych zagrożeń ustawowych prowadzi do wniosku, że podstawą wymiaru kary powinien być przepis art. 286 § 1 k.k. ponieważ przewiduje on zagrożenie surowszą karą.

Zgodnie z art. 37a § 1 k.k. w brzmieniu sprzed 24 czerwca 2020 roku jeżeli ustawa przewiduje zagrożenie karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, można zamiast tej kary orzec grzywnę albo karę ograniczenia wolności, o której mowa w art. 34 § 1a pkt 1 lub 4..

Sąd wymierzając oskarżonej karę grzywny kierował się dyrektywami wymiaru kary zawartymi w art. 53 k.k. w brzmieniu sprzed 1 października 2023 roku. Wymierzona kara jest współmierna do stopnia zawinienia oraz społecznej szkodliwości przestępstwa, którego dopuściła się oskarżona.

Wina oskarżonej nie budzi wątpliwości, jednocześnie nie ujawniły się żadne okoliczności limitujące stopień zawinienia. Oskarżona była w pełni poczytalna i rozpoznawała znaczenie swojego czynu.

Stopień społecznej szkodliwości oceniany z uwzględnieniem z art. 115 § 2 k.k. był średni. Oskarżona swoim zachowaniem naruszyła dobro prawne w postaci wiarygodności dokumentów oraz w postaci mienia spółki (...)Na ocenę stopnia społecznej szkodliwości wpłynął sposób działania oskarżonej. Działanie polegające na podrobieniu podpisu i następnie posłużeniu się nim w celu wprowadzenia w błąd co do swojej tożsamości osobę trzecią było przemyślane i zaplanowane, co jednocześnie wpływa równie średni stopień zawinienia choć Sąd miał jednocześnie na uwadze, że był to incydentalny przypadek i chęć dalszego korzystania z posiadanego już numeru telefonu. Na obniżenie stopnia społecznej szkodliwości wpływały rozmiary wyrządzonej szkody (323,15 zł), które były stosunkowo niskie biorąc pod uwagę stosunki majątkowe w społeczeństwie.

Sąd wymierzając karę nie tracił z pola widzenia okoliczności wpływających na jej wymiar. Do okoliczności obciążających należało wypełnienie jednym czynem znamion dwóch przestępstw (art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k.) oraz wypełnienie dwóch alternatywnie ujętych znamion w ramach przestępstwa z art. 270 § 1 k.k., to jest nie tylko samo podrobienie dokumentu poprzez złożenie fałszywego podpisu, ale także użycie go jako autentycznego.

Okolicznością łagodzącą jest uprzednia niekaralność oskarżonej.

Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. przy zastosowaniu art. 37a § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wymierzył oskarżonej karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 15 zł każda.

Dolegliwość orzeczonej kary nie przekracza stopnia winy, jest też ona adekwatna do wagi popełnionego przestępstwa. Wysokość stawki dziennej grzywny ustalono z uwzględnieniem dochodów oskarżonej, warunków osobistych i możliwości zarobkowych. Sąd wziął pod uwagę, że oskarżona nie ma żadnego wartościowego majątku. Orzeczona kara nie jest dla oskarżonej nadmiernie wygórowana. W ocenie Sądu kara grzywny w orzeczonym wymiarze pozwoli oskarżonej w sposób wystarczający odczuć naganność jej zachowania, jak również wyciągnąć właściwe wnioski na przyszłość.

Wymierzona kara odpowiada także wskazaniom prewencji ogólnej, kształtując w odbiorze społecznym przekonanie, że przestępstwo polegające na podrabianiu podpisu i posługiwaniu się nim jako autentyczny w celu oszukania osoby trzeciej spotyka się z trafną reakcją organów wymiaru sprawiedliwości.

A. P.

II

I

W pkt II wyroku Sąd orzekł oskarżonej środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 1.500 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Podstawą prawną takiego rozstrzygnięcia jest art. 39 § 7 k.k. w zw. z art. 43a § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k.

Orzeczenie świadczenia pieniężnego w wysokości 1500 zł nie jest środkiem nadmiernie wygórowanym, warto zauważyć, że art. 43a § 1 k.k. wprowadza maksymalną granicę tego świadczenia w wysokości 60.000 zł. W ocenie sądu obowiązek zapłaty świadczenia w wysokości 1500 zł pozwoli na spełnienie swojego celu jakim jest wzmocnienie efektu oddziaływania orzeczonej wobec oskarżonej kary grzywny.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Na rozprawie w dniu 11 października 2023 roku (k. 175v) P. G. (1) wniósł o orzeczenie na mocy art. 46 § 1 k.k. na jego rzecz od oskarżonej zadośćuczynienia w kwocie 2.000 zł. Zgodnie z art. 46 § 1 k.k. w razie skazania sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej orzeka, stosując przepisy prawa cywilnego, obowiązek naprawienia, w całości albo w części, wyrządzonej przestępstwem szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; przepisów prawa cywilnego o możliwości zasądzenia renty nie stosuje się. Zatem przy stosowaniu środka kompensacyjnego szczególne znaczenie mają przepisy prawa cywilnego dotyczące przesłanek orzeczenia zadośćuczynienia za doznane krzywdy (art. 445 i 448 k.c.). Wniosek P. G. (1) nie mógł być jednak uwzględniony, albowiem nie ujawniły się żadne dowody, które wskazywałyby na doznanie przez niego krzywdy na skutek przestępstwa popełnionego przez oskarżoną A. P.. P. G. (1) poza stwierdzeniem, że domaga się zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, nie wykazał jednak żadnymi dowodami jej zaistnienia.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

W pkt III wyroku na zasadzie art. 627 k.p.k. zasądzono od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w postaci wydatków w kwocie 1.268,50 zł oraz opłaty w wysokości 150 zł. W ocenie Sądu brak było podstaw do odstąpienia od zasady obciążenia oskarżonej kosztami procesu. Należy również uwzględnić okoliczności przedmiotowe tego czynu, gdzie oskarżona dopuściła się przestępstwa umyślnego w zamiarze bezpośrednim. Obciążenie oskarżonej kosztami postępowania w tej wysokości nie spowoduje niepowetowanej szkody dla niej i członków jej rodziny.

1Podpis