Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 16/16

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

B. L. (1)

I. w okresie od nieustalonego dnia lipca 2012 roku do listopada 2014 roku w N. oraz innych ustalonych i nieustalonych miejscach, wspólnie i w porozumieniu z M. C. (1) oraz innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, wbrew przepisom ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, brał udział we wprowadzaniu do obrotu znacznych ilości środków odurzających w postaci ziela konopi marihuany, amfetaminy oraz metaamfetaminy w ten sposób, że osobiście oraz za pośrednictwem ustalonych osób po odebraniu od dostawcy hurtowego – przekazywał je ustalonym i nieustalonym osobom w tzw. komis tj. z odroczonym terminem zapłaty – pobierając określone kwoty po ich dalszej odsprzedaży - w łącznej ilości nie mniejszej niż 11,5 kilograma marihuany, 11 kilogramów amfetaminy oraz 5 kilogramów metaamfetaminy, pozwalającej na wytworzenie nie mniej niż (...) działek dealerskich, celem dalszego wprowadzenia ich do obrotu, uzyskując z każdego grama ziela konopi marihuany kwotę 20 złotych tj. łącznie 230000 złotych oraz z każdego grama amfetaminy oraz metaamfeatminy kwotę 15 złotych tj. łącznie 240 000 złotych

tj. o przest. z art. 56 ust 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii /Dz.U.05.179.1485/.

1.1.2.

J. L. (1)

II. w okresie od nieustalonego dnia czerwca 2014 roku do nieustalonego dnia listopada 2014 roku w N. oraz innych ustalonych i nieustalonych miejscach, wspólnie i w porozumieniu z B. L. (1), M. C. (1) oraz innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, wbrew przepisom ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, brał udział we wprowadzaniu do obrotu, znacznych ilości środków odurzających w postaci ziela konopi marihuany, amfetaminy w ten sposób, że po odebraniu od w/w współpodejrzanych w tzw. komis tj. z odroczonym terminem zapłaty przekazując im określone kwoty po dalszej odsprzedaży uzyskanych środków odurzających w łącznej ilości nie mniejszej niż 2,5 kilograma marihuany oraz 2,5 kilograma amfetaminy, pozwalającej na wytworzenie nie mniej niż 5000 działek dealerskich, udzielał je ustalonym i nieustalonym osobom, uzyskując z każdego grama ziela konopi marihuany kwotę 15 złotych tj. łącznie 75000 złotych oraz z każdego grama amfetaminy 10 złotych tj. łącznie 50000 złotych

tj. o przest. z art. 56 ust 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii /Dz.U.05.179.1485/.

III. u dniu 19 maja 2015 roku w N., w miejscu swojego zamieszkania posiadał środki odurzające w postaci ziela konopi marihuany w łącznej ilości 0,82 grama netto

tj. o przest. z art. 62 ust 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii /Dz.U.05.179.1485/.

IV. w dniu 19 maja 2015 roku w N. w miejscu swojego zamieszkania, bez wymaganego zezwolenia, posiadał bron palną gazową w postaci pistoletu gazowego m-ki B. model 92 kal. 8 mm

tj. o przest. z art. 263 § 2 kk

1.1.3.

M. C. (1)

V. w okresie od nieustalonego dnia marca 2014 roku do nieustalonego dnia listopada 2014 roku w N. oraz innych ustalonych i nieustalonych miejscach, wspólnie i w porozumieniu z B. L. (1) oraz innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, wbrew przepisom ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, brał udział we wprowadzaniu do obrotu znacznych ilości środków odurzających w postaci ziela konopi marihuany, amfetaminy oraz metaamfetaminy w ten sposób, że osobiście oraz za pośrednictwem ustalonych osób po odebraniu od dostawcy hurtowego – przekazywał je ustalonym i nieustalonym osobom w tzw. komis tj. z odroczonym terminem zapłaty – pobierając określone kwoty po ich dalszej odsprzedaży - w łącznej ilości nie mniejszej niż 10 kilogramów marihuany, 10 kilogramów amfetaminy oraz 5 kilogramów metaamfetaminy, pozwalającej na wytworzenie nie mniej niż (...) działek dealerskich, celem dalszego wprowadzenia ich do obrotu, uzyskując z każdego grama ziela konopi marihuany kwotę 20 złotych tj. łącznie 200000 złotych oraz z każdego grama amfetaminy oraz metaamfeatminy kwotę 15 złotych tj. łącznie 225 000 złotych

tj. o przest. z art. 56 ust 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii /Dz.U.05.179.1485/.

1.1.4.

A. S. (1)

VI. w okresie od nieustalonego dnia czerwca 2014 roku do nieustalonego dnia listopada 2014 roku w N. oraz innych ustalonych i nieustalonych miejscach, wspólnie i w porozumieniu z B. L. (1), M. C. (1) oraz innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, wbrew przepisom ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, brał udział we wprowadzaniu do obrotu znacznych ilości środków odurzających w postaci ziela konopi marihuany, amfetaminy w ten sposób, że po odebraniu od w/w współpodejrzanych w tzw. komis tj. z odroczonym terminem zapłaty - przekazując im określone kwoty po dalszej odsprzedaży uzyskanych środków odurzających w łącznej ilości nie mniejszej niż 2,5 kilograma marihuany oraz 2,5 kilograma amfetaminy, pozwalającej na wytworzenie nie mniej niż 5000 działek dealerskich, udzielał je ustalonym i nieustalonym osobom, uzyskując z każdego grama ziela konopi marihuany kwotę 15 złotych tj. łącznie 75000 złotych oraz z każdego grama amfetaminy 10 złotych tj. łącznie 50000 złotych

tj. o przest. z art. 56 ust 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii /Dz.U.05.179.1485/.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony M. C. (1) w okresie od dnia 15 września 2006r. do dnia 1 listopada 2007 r. w N. wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej kierowanej przez M. M. (3) i T. M. zajmującej się, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, obrotem i udzielaniem innym osobom znacznych ilości środków odurzających i substancji psychotropowych w postaci amfetaminy, marihuany, extasy i kokainy, za co został skazany wyrokiem Sądu (...) z dnia 20 marca 2014 roku sygn. akt (...). Do wskazanej grupy należał również oskarżony B. L. (1) ps. (...) (lub (...)) – zajmując się w niej rozprowadzaniem narkotyków wśród indywidualnych odbiorców był tzw. dilerem. Grupa działała do 2008 r.

Począwszy od lipca 2012 r. oskarżony B. L. (1) vel (...) powrócił do narkotykowego biznesu, z tym, że przyjął w nim poważniejszą albowiem zajął się wprowadzaniem do obrotu znacznych ilości środków odurzających w postaci ziela konopi marihuany, amfetaminy oraz metaamfetaminy. W/w osobiście oraz za pośrednictwem ustalonych osób po odebraniu od dostawcy hurtowego przekazywał narkotyki ustalonym i nieustalonym osobom w tzw. komis tj. z odroczonym terminem zapłaty pobierając określone kwoty po ich dalszej odsprzedaży. Środki odurzające przekazywane były przez B. L. (1) do sprzedaży dilerom w „komis” za kwotę 20 zł za każdy gram marihuany, natomiast 15 zł za każdy gram amfetaminy. Po dokonaniu sprzedaży określonej partii narkotyków diler przekazywał uzyskane w ten sposób pieniądze w/w przy czym potrącał swoją prowizję i otrzymywał do sprzedaży kolejną partię narkotyków. Jednym z takich odbiorców był świadek J. D. (1), który w okresie od „wakacji 2012 r. do grudnia 2012 r. wziął maksymalnie około 800 gram po 20 złotych za jeden gram (k. 4). Każda transakcja poprzedzana była kontaktem telefonicznym, podczas natomiast rozmów w/w posługiwali się różnymi nazwami marihuany np. „herbata”.

karta karna M. C.

(...)- (...)

zeznania J. D. (1)

2-7, (...)- (...)

Po opuszczeniu Zakładu Karnego w lutym 2014 r. oskarżony M. C. (1) nawiązał ponowny kontakt z oskarżonym B. L. (1) celem kontynuowania przestępczego procederu związanego z wprowadzaniem do obrotu znacznej ilości narkotyków. Współpracę rozpoczęli w marcu 2014 r. Począwszy zaś od czerwca 2014 r. dołączyli do nich oskarżony J. L. (1) vel „młody W.”– brat J. L. (1) i A. S. (1) vel (...).

Oskarżeni zaopatrywali się w narkotyki od „grupy (...)”, przy czym konkretnych zbywców narkotyków nie udało się ustalić. Towar od nich był odbierany w B. i jego okolicach. Miały miejsce takie sytuacje, że w/w udawali się po narkotyki więcej niż jednym samochodem lub motocyklem, co miało stanowić zabezpieczenie przed ewentualną kontrolą policji. Po odbiór narkotyków oskarżeni jeździli w dwie osoby w konfiguracji: M. C. (1) z A. S. (1), B. L. (1) z J. L. (1), czy wreszcie M. C. (1) z B. L. (1). M. K. (1) uczestniczył w trzech takich wyjazdach do B. kiedy poruszając się motorem (ścigaczem) odbierał z rąk oskarżonych plecak typu „żółw” (plecak specjalnie przystosowany dla motocyklistów), w którym znajdowały się narkotyki. Przedmiotowy plecak oskarżeni uprzednio odbierali od nieustalonych osób z „grupy (...)”. W dalszej kolejności, M. K. (1) zawoził towar do N. w miejsca wskazane uprzednio przez oskarżonych. Jednym z takich miejsc był prowadzony przez niego lokal w S. przy ul. (...), skąd przesyłkę odebrał B. L. (1) i M. C. (1). Innym razem, plecak z zawartością narkotyków M. K. (1) przetransportował na boisko przy szkole na osiedlu (...) w N.. Zdarzyło się nadto, że M. K. (1) zawiózł towar do domku letniskowego znajdującego się na ogródkach działkowych na ul. (...) w N.. Narkotyki przewożone były dwa razy w miesiącu po około dwa kilogramy amfetaminy, 2 kilogramy marihuany i 1 kg metaamfetaminy. Narkotyki przywiezione przez oskarżonych były przechowywane w bliżej nieustalonych miejscach, w mieszkaniach bądź piwnicach bloków, a następnie dzielone na działki dilerskie i przekazywane dilerom, którzy sprzedawali narkotyki odbiorcom indywidualnym. Środki odurzające przekazywane były zarówno przez M. C. (1) jak i (...) do sprzedaży dilerom w „komis” za kwotę 20 zł za 1 gram marihuany, i za kwotę 15 zł za 1 gram amfetaminy i metaamfetaminy. Po dokonaniu sprzedaży określonej partii narkotyków diler przekazywał uzyskane w ten sposób pieniądze w/w przy czym potrącał swoją prowizję i otrzymywał do sprzedaży kolejną partię narkotyków. Powyżej wskazani oskarżeni decydowali również ile środków odurzających przekażą oskarżonym A. S. (1) i J. L. (1), którzy w dalszej kolejności również przekazywali je dilerom uzyskując z każdego grama ziela konopi marihuany kwotę 15 złotych oraz z każdego grama amfetaminy 10 złotych. Precyzyjnie ilości środków odurzających, którymi obracali oskarżeni w całym zarzucanym okresie przestępczej działalności nie udało się ustalić. Obrót i udzielenie środków odurzających dotyczył ich znacznej ilości, co wynika z zeznań świadka M. K., który trzykrotnie uczestniczył w transporcie towaru do N..

Oprócz przekazywania znacznej ilości narkotyków dilerom celem wprowadzenia ich do obrotu oskarżeni w niektórych przypadkach osobiście zajmowali się sprzedażą środków odurzających indywidualnym odbiorcom.

Tym sposobem B. L. (1) w okresie od nieustalonego dnia lipca 2012 roku do listopada 2014 roku w N. oraz innych ustalonych i nieustalonych miejscach, wspólnie i w porozumieniu z M. C. (1) oraz innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, wbrew przepisom ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, brał udział we wprowadzaniu do obrotu znacznych ilości środków odurzających w postaci ziela konopi marihuany, amfetaminy oraz metaamfetaminy w łącznej ilości nie mniejszej niż 11,5 kilograma marihuany, 11 kilogramów amfetaminy oraz 5 kilogramów metaamfetaminy, pozwalającej na wytworzenie nie mniej niż (...) działek dealerskich, celem dalszego wprowadzenia ich do obrotu, uzyskując z każdego grama ziela konopi marihuany kwotę 20 złotych tj. łącznie 230000 złotych oraz z każdego grama amfetaminy oraz metaamfeatminy kwotę 15 złotych tj. łącznie 240 000 złotych.

Oskarżony J. L. (1) w okresie od nieustalonego dnia czerwca 2014 roku do nieustalonego dnia listopada 2014 roku w N. oraz w innych ustalonych i nieustalonych miejscach, wspólnie i w porozumieniu z B. L. (1), M. C. (1) oraz innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, brał udział we wprowadzaniu do obrotu, znacznych ilości środków odurzających w postaci ziela konopi marihuany, amfetaminy w łącznej ilości nie mniejszej niż 2,5 kilograma marihuany oraz 2,5 kilograma amfetaminy, pozwalającej na wytworzenie nie mniej niż 5000 działek dealerskich, udzielał je ustalonym i nieustalonym osobom, uzyskując z każdego grama ziela konopi marihuany kwotę 15 złotych tj. łącznie 75000 złotych oraz z każdego grama amfetaminy 10 złotych tj. łącznie 50000 złotych.

Oskarżony M. C. (1) w okresie od nieustalonego dnia marca 2014 roku do nieustalonego dnia listopada 2014 roku w N. oraz innych ustalonych i nieustalonych miejscach, wspólnie i w porozumieniu z B. L. (1) oraz innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami brał udział we wprowadzaniu do obrotu znacznych ilości środków odurzających w postaci ziela konopi marihuany, amfetaminy oraz metaamfetaminy w łącznej ilości nie mniejszej niż 10 kilogramów marihuany, 10 kilogramów amfetaminy oraz 5 kilogramów metaamfetaminy, pozwalającej na wytworzenie nie mniej niż (...) działek dealerskich, celem dalszego wprowadzenia ich do obrotu, uzyskując z każdego grama ziela konopi marihuany kwotę 20 złotych tj. łącznie 200000 złotych oraz z każdego grama amfetaminy oraz metaamfeatminy kwotę 15 złotych tj. łącznie 225 000 złotych.

Natomiast A. S. (1) w okresie od nieustalonego dnia czerwca 2014 roku do nieustalonego dnia listopada 2014 roku w N. oraz innych ustalonych i nieustalonych miejscach, wspólnie i w porozumieniu z B. L. (1), M. C. (1) oraz innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, brał udział we wprowadzaniu do obrotu znacznych ilości środków odurzających w postaci ziela konopi marihuany, amfetaminy w łącznej ilości nie mniejszej niż 2,5 kilograma marihuany oraz 2,5 kilograma amfetaminy, pozwalającej na wytworzenie nie mniej niż 5000 działek dealerskich, udzielał je ustalonym i nieustalonym osobom, uzyskując z każdego grama ziela konopi marihuany kwotę 15 złotych tj. łącznie 75000 złotych oraz z każdego grama amfetaminy 10 złotych tj. łącznie 50000 złotych.

zeznania S. P. (1)

141-146, 1450, 1460, 1480, (...) na odwrocie- (...)

zeznania M. K. (1)

98-101, 103-109, 126, 136, 884-887, 889-897, 900-902, 904-907, 911-917, (...)- (...)

zeznania J. D. (1)

2-7, (...)- (...)

częściowe zeznania Ł. Z.

(...)- (...)

protokół wizji lokalnej z udziałem M. K. (1)

126-134

Ekspertyza biegłego z zakresu informatyki

(...)- (...)

Analiza połączeń telefonicznych

(...)- (...), 2030-2031, 2042-2048

W dniu 19 maja 2015 roku w N., w miejscu swojego zamieszkania J. L. (1) posiadał środki odurzające w postaci ziela konopi marihuany w łącznej ilości 0,82 grama netto.

częściowe wyjaśnienia

J. L. (1)

384, 586, 904, 910, (...), (...) na odwrocie

protokół oględzin rzeczy oraz użycia testera narkotykowego

372-380

opinia biegłego Laboratorium Kryminalistycznego Komendy Wojewódzkiej Policji w K. z zakresu badań chemicznych

979-980

protokół przeszukania pomieszczeń zajmowanych przez J. L.

357-359

W dniu 19 maja 2015 roku w N. w miejscu swojego zamieszkania J. L. (1), bez wymaganego zezwolenia, posiadał bron palną gazową w postaci pistoletu gazowego m-ki B. model 92 kal. 8 mm.

częściowe wyjaśnienia

J. L. (1)

opinia biegłego Laboratorium

protokół przeszukania pomieszczeń zajmowanych przez J. L.

357-359

Oskarżony B. L. (1) nie wykazuje zaburzeń psychotycznych nie jest też upośledzony umysłowo. Biegli lekarze psychiatrzy stwierdzili natomiast u niego istnienie nieprawidłowej osobowości. W czasie zarzucanego mu czynu miał on zachowaną zdolność rozpoznania jego znaczenia oraz pokierowania własnym postępowanie, - nie zachodzą okoliczności art. 31 § 1 bądź 31 § 2 k.k.

Oskarżony posiada wykształcenie zawodowe, żonaty, posiada na utrzymaniu jedno dziecko, nie posiada majątku ruchomego, ani nieruchomości. Prowadzi własną działalność gospodarczą z dochodem ponad 5000 złotych miesięcznie. Według oświadczenia nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie ani przeciwalkoholowo. Wielokrotnie karany.

opinia sądowo- psychiatryczna

dane o podejrzanym

karta karna

(...)-2260

352, 850, 876, (...), (...) na odwrocie

(...)-2850

Brak jest podstaw do kwestionowania poczytalności J. L. (1) w odniesieniu do zarzucanego mu czynu (warunki art. 31 § 1 k.k. i § 2 k.k. nie zachodzą).

Oskarżony posiada wykształcenie gimnazjalne, kawaler, nie karany. Nie posiada majątku znacznej wartości, jest kawalerem, nie posiada na utrzymaniu nikogo. Prowadzi firmę z dochodem około 3000 złotych miesięcznie, jestem właścicielem motocyklu m-ki H.. Według oświadczenia nie leczy się psychiatrycznie, neurologicznie ani przeciwalkoholowo.

opinia sądowo-psychiatryczna

dane o podejrzanym

karta karna

(...)- (...)

384, 875, (...), (...) na odwrocie

2830

Oskarżony M. C. (1) nie wykazuje zaburzeń psychotycznych, nie jest też upośledzony umysłowo. Biegli stwierdzili natomiast u opiniowanego istnienie osobowości nieprawidłowej. W czasie zarzucanego mu czynu miał on zachowaną zdolność rozpoznania jego znaczenia oraz pokierowania własnym postępowanie, - nie zachodzą okoliczności art. 31 § 1 bądź 31 § 2 k.k.

Oskarżony ma wykształcenie zawodowe, z zawodu ślusarz, kawaler, posiada na utrzymaniu jedno małoletnie dziecko. Nie jest właścicielem majątku znacznej wartości. Pracuje jako ślusarz w N. z uposażeniem około 2500 złotych, majątku nie posiada. Według oświadczenia nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie ani przeciwalkoholowo. Wielokrotnie karany.

opinia sądowo-psychiatryczna

dane o podejrzanym

karta karna

(...)- (...)

417, 874, (...), 850, 874,

(...) na odwrocie

(...)- (...)

Brak jest podstaw do kwestionowania poczytalności A. S. (1) w odniesieniu do zarzucanego mu czynu (warunki art. 31 § 1 k.k. i § 2 k.k. nie zachodzą).

Oskarżony ma wykształcenie gimnazjalne, nie posiada nikogo na utrzymaniu. Nie jest właścicielem majątku znacznej wartości. Wielokrotnie karany.

opinia sądowo-psychiatryczna

dane o podejrzanym

karta karna

(...)- (...)

465 , (...), 850, 878

(...)- (...)

1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

1.1.2.

1.1.3

1.1.4.

zeznania J. D. (1)

Zeznania świadka J. D. (1) to jeden z głównych dowodów wskazujących na popełnienie przez oskarżonych przypisanych im przestępstw. Dowód ten należało ocenić z daleko posuniętą ostrożnością, albowiem J. D. (1) w kolejnych zeznaniach przedstawił rażąco sprzeczne relacje. W toku bowiem postępowania przygotowawczego obciążył oskarżonych swoimi zeznaniami wprost wskazując na B. L. (1) pseudonim (...) jako na osobę od której kupował marihuanę celem jej dalszej odsprzedaży, natomiast w postępowaniu sądowym starał się przekonać, że nie pamięta swoich wcześniejszych zeznań, gdyż w tamtym okresie często nadużywał narkotyków, jak również dodał, że „ja wtedy byłem osobą podatną na wpływy i naciski i dlatego nie pamiętam czy np. prokurator, który mnie przesłuchiwał na mnie nie wpływał” (k. 2572). Analizując całość relacji J. D. (1) sąd uznał za wiarygodne jego zeznania złożone w toku postępowania przygotowawczego, natomiast odmówił wiary zeznaniom z postępowania sądowego, uznał bowiem, że zeznania z postępowania sądowego są całkowicie nieprzekonujące, wewnętrznie niespójne i stanowią wyłącznie próbę odizolowania się od sprawy, co więcej - pomocy oskarżonym w uniknięciu bądź zminimalizowaniu odpowiedzialności karnej. Wszak analizowany świadek z jednej strony utrzymując, że nie pamięta treści swoich zeznań, z drugiej wskazuje „nie wykluczam, że to mogła być prawda o czym zeznawałem (…). Wtedy gdy składałem zeznania to lepiej pamiętałem bo dzisiaj mam lukę w pamięci” (k. 2572 na odwrocie). Podkreślenia wymaga, że J. D. (1) próbując przeforsować wersję o swojej niepamięci, równocześnie przyznał, że w okresie, w którym złożył owe zeznania obciążające oskarżonego B. L. napisał list do swoich znajomych, w którym podjął próbę wytłumaczenia się ze swojego zachowania. Co więcej, pamiętał również do kogo wskazany list napisał „(…) wysłałem go do znajomych, którzy również działali interesie narkotykowym” (k. 2572 na odwrocie). W tym miejscu należy zaznaczyć, że owymi osobami, które otrzymały korespondencję, a zatem – jak wynika z zeznań J. D. (1) – „działały w interesie narkotykowym” – byli B. i J. L. (1). Wszak w trakcie rozprawy w dniu 27 marca 2018 r. obrońca oskarżonych podkreślił, że oryginał listu jest w posiadaniu w/w oskarżonych (k. 2572 na odwrocie). Analizując zeznania J. D. (1) złożone podczas postępowania jurysdykcyjnego niewątpliwie świadek czuł presję pozostających na sali oskarżonych pomimo, że zaprzeczył powyższemu. Niemniej jednak, sytuacja podczas której oskarżeni B. L. (1) i J. L. (1) sugerowali świadkowi odpowiedzi nie pozostawia sądowi wątpliwości w tej kwestii. Sam zaś J. D. przed Sądem gubił się we własnych zeznaniach z jednej strony utrzymując, że nie pamięta jakie pierwotnie treści przekazał prokuratorowi, albowiem w tym okresie zażywał narkotyki, z drugiej podkreślając „ja nie kłamałem”, by wreszcie stwierdzić, że może jednak czuł się zagrożony składając zeznania w toku postępowania przygotowawczego, dodając nadto, że nie może wykluczyć, że złożył je aby „dostać mniejszy wyrok” (k. 2572 na odwrocie). Poza tym, gdyby istotnie J. D. (1) wyłącznie „fantazjował” będąc pod wpływem marihuany, to zupełnie nieprawdopodobne jest by podał tak wiele szczegółów dotyczących konkretnych zdarzeń i osób, które następnie potwierdziły się poprzez innych świadków. W ocenie Sądu nieprawdopodobne, sprzeczne z doświadczeniem procesowym i życiowym jest, by osoba pod działaniem narkotyku podała tak wiele okoliczności „będących wytworem wyobraźni”, które znalazły potem potwierdzenie w innych dowodach.

W tym miejscu jednakże należy zasygnalizować, że pierwotne zeznania, w których analizowany świadek obciążył oskarżonych złożył w lipcu 2014 r. i aż do przesłuchania go przed sądem tj. do marca 2018 r. nie podjął próby zmiany ich treści. Powyższe jest o tyle istotne, że jak sam zeznał słuchany przed Sądem - od 2015 r. przestał zażywać narkotyki, a zatem nawet w sytuacji, w której w poprzednim roku nadużywał środków odurzających, począwszy od 2015 r. miał niewątpliwie trzeźwy osąd na zaistniałą sytuację i możliwość wycofania złożonych zeznań, czego jednakże nie uczynił.

Zupełnie natomiast odmiennie należy ocenić zeznania J. D. (1) złożone w toku postępowania przygotowawczego. Sąd uznał je bowiem za w pełni wiarygodne, (kierując się przy ich ocenie wymaganą tu szczególną wnikliwością i krytycyzmem) i w konsekwencji przyjął za podstawę poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych, albowiem tworzą one pewną logiczną całość, dającą przejrzysty obraz wzajemnych relacji panujących między nim a oskarżonym B. L. (1) vel (...). Składając zeznania J. D. (1) relacjonował odnośnie zarówno swojej działalności związanej z udzielaniem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej ziela konopi marihuany, działań innych osób (w tym oskarżonych), które miały miejsce w nieodległym czasie. Przypomnieć należy, iż J. D. (1) opisywał współpracę swoją z oskarżonym B. L. (1) na przełomie dwóch poprzedzających przesłuchanie lat „około 2012 roku rozpocząłem współpracę z nim jeśli chodzi o sprzedaż narkotyków” (k. 3) Zbieżność czasowa zdarzeń i przesłuchania daje podstawy by uznać, że relacje analizowanego świadka nie były obarczone negatywnymi następstwami wynikającymi czy to z upływu czasu, czy też oddziaływania na niego innych osób, które mogłyby chcieć dla siebie, czy dla kogoś innego osiągnąć określoną sytuację procesową.

W swoich zeznaniach J. D. (1) wskazał źródła swoich informacji na temat działalności oskarżonego B. L. vel (...). Po pierwsze świadek wskazał, iż nabywał narkotyki zanim wszedł w porozumienie z w/w oskarżonym, miał zatem bezpośrednią wiedzę o tym kto rozprowadza narkotyki i jakie jest źródło ich pochodzenia , mógł ją także powziąć na podstawie własnych obserwacji zdarzeń. Po wtóre, J. D. (1) część informacji uzyskał bezpośrednio od B. L. (1), który zaproponował mu sprzedawanie marihuany i to dwukrotnie. W roku 2013 r. bowiem J. D. – jak sam przyznał – przez pewien czas zaopatrywał się w towar u innej osoby, niemniej jednak w październiku 2013 r. „spotkałem przypadkowo na ulicy (...), który jechał swoim autem m-ki B., zaprosił mnie do środka (…) i zaproponował sprzedawanie jego marihuany” (k. 4). Dodał, że współpracując z oskarżonym „marihuanę brałem od niego przeważnie w kredyt tj. z odroczonym, terminem zapłaty rozliczałem się z nim dopiero wtedy jak sprzedałem marihuanę. W tym początkowym okresie on liczył 1 gram za kwotę 20 złotych ja sprzedawałem po 30 złotych” (k. 3) Wersja przedstawiona przez J. D. (1) w trakcie przesłuchania dnia 29 lipca 2014 r. była logiczna i zgodna z doświadczeniem życiowym. Po pierwsze, w/w znał się z oskarżonym od wielu lat („od dzieciństwa”), po wtóre J. D. (1) nie był osobą przypadkową, miał wcześniej kontakt z narkotykami, jak sam bowiem przyznał „ja w tym interesie jestem już od bardzo dawna i moja wiedza jest dosyć duża” (k. 3). Okoliczności te (w szczególności wiedza, że analizowany świadek aktywnie uczestniczy w obrocie narkotykowym) mogły więc doprowadzić oskarżonego do przekonania, że J. D. (1) jest osobą, która dobrze nadaje się do obrotu narkotykami, jest osobą znaną w tym środowisku, w związku czym zaproponował mu sprzedaż marihuany Należy zwrócić uwagę, że J. D. relacjonował w sposób szczegółowy. Wskazywał w jakiej ilości brał od oskarżonego marihuanę, w jakiej cenie i w jakim okresie czasu. Podał w jaki sposób kontaktował się z oskarżonym i w jakich miejscach odbierał towar od oskarżonego (pod sklepem (...) na osiedlu (...), koło sklepu (...) na ul. (...) S. Podhalańskich ). Wreszcie w swoich zeznaniach przyznał, że B. L. wprowadzał również do obrotu amfetaminę, podając równocześnie osoby, które współpracowały w tym zakresie z oskarżonym „osobami, które współpracowały z W. przy sprzedaży narkotyków był chłopak o nazwisku G. oraz jego kolega C. (…)” (k. 6). To właśnie E. G. miał analizowanemu świadkowi przekazać, że od B. L. wziął około kilograma amfetaminy w cenie 1 gram za 15 zł.

Jednocześnie J. D. (1) nie starał się wskazywać innych osób, które w jego ocenie miałyby być również związane z procederem wprowadzania do obrotu marihuany, co świadczy o jego wiarygodności i pozwala przyjąć, że relacjonował wyłącznie o tych zdarzeniach i osobach, o których faktycznie miał wiedzę. Wszak pomimo tego, że na jednym ze spotkań analizowanego świadka z oskarżonym B. L. (1) był również J. J. (1) (...) nie wypowiadał się o jego ewentualnej roli w opisanej działalności, przyznając jedynie że był on świadkiem jego rozmowy z B. L.. Jeśli uwzględnić przy tym, iż J. D. sam używał narkotyki, to jego wiedza o osobach rozprowadzających narkotyki nie była czysto hipotetyczna, lecz wynikała z jego osobistych doświadczeń, z faktu, iż przebywał w określonym środowisku i co za tym idzie poprzez określone kontakty miał wiedzę o osobach dystrybuujących narkotyki na terenie N..

Reasumując, podanie szczegółowych okoliczności współpracy jego z oskarżonym B. L. wskazuje na to, iż J. D. (1) podczas składania zeznań w toku postępowania przygotowawczego podał prawdziwe informacje, będące odtworzeniem zdarzeń, które faktycznie zaistniały, zaś późniejsze próby „wycofania się” z tych relacji, o czym była mowa powyżej, uznać należy za całkowicie nieprzekonujące.

Wreszcie zaznaczyć należy, że zeznania J. D. (1) nie są dowodem odosobnionym w zakresie działalności oskarżonych, którą stanowił obrót środkami odurzającymi. Depozycje analizowanego świadka w tej części korelują z innymi dowodami zgromadzonymi w toku całego postępowania, tj. w szczególności z zeznaniami świadków, a to M. K. (1) i S. P. (1). Świadkowie ci w swoich zeznaniach potwierdzili wersję zaprezentowaną przez analizowanego świadka, a dodatkowo M. K. potwierdził fakt, że J. D. (1) obracał się w środowisku zajmującym się handlem narkotykami : „znam osobę o nazwisku J. D. (1), to też był taki diler jakim posługiwał się M. C. (1) na terenie, (...) kojarzę bo on mieszkał na ul. (...) S. Podhalańskich w okolicy ul. (...), bo tam się wychowałem. Wiem, że (...) od wielu lat miał do czynienia z narkotykami”.

Powyższa okoliczność także pozwala przyjąć, że wyjaśnienia J. D. (1) są prawdziwe, nie zostały wymyślone wyłącznie na użytek własnej sprawy karnej, nie są też efektem określonej taktyki osoby przesłuchującej, czy wreszcie wynikiem nadmiernego spożywania narkotyków, bowiem inne dowody obciążające oskarżonych zgromadzone zostały już po dacie przesłuchania J. D. (1).

zeznania M. K. (1)

Świadek M. K. (1) opisał szereg okoliczności, które pozwalały zarówno ocenić jego wiarygodność pod kątem sposobu pozyskania informacji, jak i miarodajności posiadanych przez niego informacji, dlatego trzeba stwierdzić, że okoliczności te dają podstawę by przyjąć, że świadek podał w swoich zeznaniach prawdziwe informacje. I tak analizowany świadek podał konkretne przykłady przestępczej aktywności oskarżonych M. C. (1), B. L. (1), J. L. (1) i A. S. (1). Podane przez świadka okoliczności pozwalają przyjąć, że świadek zeznał wiarygodnie o działaniu w/w, roli poszczególnych osób w wprowadzaniu do obrotu narkotyków w postaci marihuany, amfetaminy i metaamfetaminy, albowiem przedstawił w swoich zeznaniach nie tylko informacje podchodzące ze źródeł pośrednich, ale i własną wiedzę wiążącą się z tym, iż był bezpośrednim świadkiem wskazanego procederu i co istotne, kilkukrotnie uczestniczył w transporcie narkotyków do N.. W toku całego postępowania świadek wskazał dodatkowo takie okoliczności, które nie tylko jednoznacznie identyfikowały oskarżonych, którzy zajmowali się sprzedażą narkotyków, ale też podał konkretne źródło tej wiedzy, co z kolei pozwala stwierdzić, że było to źródło pewne, a informacje stąd uzyskane nie budziły wątpliwości. Trzeba bowiem w tym miejscu podkreślić, że świadek M. K. (1) był mężem N. C. (1) – siostry jednego z oskarżonych M. C. (1). Analizowany świadek jednoznacznie i bez wątpliwości wskazał w swoich depozycjach, że na początku 2014 r. „prawdopodobnie w marcu, może w lutym z zakładu karnego wyszedł brat N., M. C. (1) o ksywce S. lub Królik. M. C. (1) przebywał w Zakładzie Karnym do sprawy tzw. Grupy Z. (…) Podczas moich licznych pobytów w mieszkaniu M. C. (1) dowiedziałem się od niego, że dostał propozycję od M. M. (3) pseudonim (...) nadzorowania w jego imieniu rynku handlu narkotykami w N.. (…) M. C. (1) zgodził się na propozycję M. M. (3) ps. (...) i zgodził się w jego imieniu na nadzór rynku narkotykowego w N.” (k. 99-100). Co istotne, M. K. (1) dodał, że o powyższym rozmawiał nadto z M. C. (1) podczas wspólnie spędzonego wieczoru w klubie (...) w K. o tym zaś, że w/w byli wspólnie we wskazanym powyżej klubie świadczą wyjaśnienia samego oskarżonego M. C. (1), jak również ówczesnej żony M. K. – N. C. (1). W dalszej kolejności, M K. zeznał, że wielokrotnie był świadkiem przekazywania przez wskazanego powyżej oskarżonego pieniędzy pochodzących z handlu narkotykami konkretnym osobom. M. C. (1) poszukiwał nadto osoby zaufanej, która pomogłaby mu we wskazanej działalności „(…) W. ma swojego brata, natomiast on musi sobie kogoś znaleźć. Mówił że ma na oku takiego małolata z osiedla (...), ale lepiej byłoby jakbym ja się tym zajął, gdyż znam ludzi z N., jestem jego rodziną i ma do mnie zaufanie” (k. 100). Proponując analizowanemu świadkowi współpracę – precyzyjnie wskazał, jaki byłby zakres jego obowiązków „Mówił, że miałbym działkować i dawać towar dilerom, oraz rozliczać dilerów ” (k. 100). Mając natomiast na uwadze, że M. K. (1) nie skorzystał z propozycji – „około marca 2014 r. 2014 r. M. C. (1) powiedział mi, że znalazł sobie chłopaka, który pomaga mu w interesie narkotykowym. Był nim A. S. (1) ps. (...) (k. 100). W tym miejscu należy podkreślić, że M. K. precyzyjnie określił miejsce zamieszkania oskarżonego A. S. (1), jak również informację z kim mieszkał, a nawet gdzie matka w/w w późniejszym okresie przeprowadziła się. Niewątpliwie podanie przez M. K. wskazanych powyżej detali, świadczy o wiarygodności jego zeznań. Gdyby założyć, że zeznania jego są wynikiem chęci zemsty (co próbował przeforsować oskarżony M. C. (1)), to z pewnością nie zawierałyby tego rodzaju szczegółów, które w sposób bardzo precyzyjny identyfikowały oskarżonych. Z zeznań świadka jasno i jednoznacznie wynika kto uczestniczył w obrocie narkotyków, wskazując określone zdarzenia świadczące o aktywności tych osób we wskazanym procederze.

Kolejną zaś osobą, której działalność opisał podczas zeznań złożonych w dniu 04.03.2015 r. był B. L. (1) vel (...), jak również jego młodszy brat J. L. (1) vel „młody W.”. Otóż, z depozycji M. K. (1) jasno wynika, że obok M. C. (1), to właśnie B. L. (1) był kluczową postacią biznesu narkotykowego w N.. Otóż, w/w przyznał, że to właśnie wskazany oskarżony wraz z M. C. odbierali przesyłki z narkotykami od „grupy (...)” (k. 103). Wiedzę natomiast odnośnie powyższego posiadał, albowiem osobiście uczestniczył w tymże procederze narkotyki te były przywożone przez grupę (...) do B., w miejsce znajdujące się niedaleko od drogi (...)”. M. K. (1) dokładnie w eksperymentu wskazał drogę dojazdu to miejsca przekazania narkotyków, przyznając że zdarzało się, że osobiści przewoził je do N. na prośbę M. C. (1) (k. 104). Co więcej, opisał kto uczestniczył w powyższym tj. M. C. (1) i jako kierowca A. S. (1), szczegółowo opisując, jak już była o tym mowa powyżej miejsce przekazania, marki samochodów którymi poruszali się zarówno osoby przekazujące narkotyki, jak i przyjmujące je, czy wreszcie miejsce do którego miał je docelowo dostarczyć. Podkreślił, że towar odbierał M. C. (1), trzykrotnie przekazując mu narkotyki, które analizowany świadek transportował do N. tj. do prowadzonego przez siebie lokalu przy ul. (...) w S., na boisko przy szkole M. i wreszcie na działkę na ogródkach działkowych przy ul. (...) w N. (k. 1935). W tym miejscu należy zaznaczyć, że M. K. (1) szczerze przyznał, że za powyższą usługę dostawał wynagrodzenie „po jakimś czasie C. dał mi 2 tysiące złotych i powiedział , że to za fatygę, za kurs i że chętnie by skorzystał jeszcze z takiego transportu” (k. 104). W dalszej kolejności analizowany świadek zeznał, że na miejscu pojawił się również B. L. (1) vel (...) wraz ze swoim bratem J.. Analizowany świadek precyzyjnie opisywał miejsca do których dostarczał towar, jak również wskazał, że narkotyki były odbierane dwa razy w miesiącu „po dwa kilogramy amfetaminy i co najmniej po dwa kilogramy marihuany ” (k. 103). Co więcej, był bezpośrednim świadkiem podziału przywiezionego towaru między B. L. (1) i M. C. (1), którzy z kolei przekazali towar A. S. (1) (0,5 kg marihuany i 500 gram amfetaminy k. 107) i J. L. (1). Powtórzyć należy, że zeznania M. K. są wiarygodnym dowodem, skoro wynikają z nich nie tylko okoliczności niekorzystne dla innych osób, ale także niekorzystne dla samego M. K.. W/w nie tylko przyznał się do udziału w transporcie narkotyków, ale przede wszystkim opisał swoją rolę w tym procederze. Jeśli więc analizowany świadek przyznał się do udziału w powyższym i nie próbował minimalizować swojej roli w tym czynie, to brak jest podstaw by poddawać w wątpliwość jego zeznania w zakresie dotyczącym innych osób i przyjmować, że bez żadnych podstaw usiłował nieprawdziwie obciążyć zeznaniami osoby oskarżone w niniejszej sprawie. W dalszej kolejności, należy zaznaczyć, że analizowany świadek zaprezentował w swoich depozycjach pełny obraz działalności oskarżonych w roku 2014, który obejmował ceny towaru przekazywanych dilerom (jeden gram marihuany - 15 zł, amfetaminy – 20 zł), czy też cenę, którą w/w żądali od indywidualnych klientów (1 gram – 30 zł). Dodał, że „widział często jak A. S. (1) rozliczał się z M. C. (1) z narkotyków, oraz jak C. dawał mu narkotyki, podziałkowane co najmniej 500 gram. (...) W. wraz ze swoim bratem J. rozprowadzają, co najmniej tyle narkotyków co dilerzy M. C. (1), czyli co najmniej po 250 gram amfetaminy i 250 gram marihuany z każdej dostawy, dwa razy w miesiącu” (k. 108). Ponadto wskazał na rejonizację N. przez poszczególnych współpracowników, skrzętnie eksponując który był odpowiedzialny za dany teren np. „D. miał pod sobą B., H., W., (...), pseudonim (...) i ps. (...) mieli M., G., (...), S. O. i W. mieli M.” (k. 104). Wreszcie podkreślić należy, że M. K. (1) rozpoznał na tablicach poglądowych zarówno M. C. (1), A. S. (1), G. K. pseudonim (...), czy też B. L. (1) (k. 109-115). Co więcej, podczas wizji lokalnej wskazał miejsca odbiorów narkotyków, ich przechowywania, czy dzielenia (k. 126-137). Uzupełniająco stwierdzić należy, że świadek w trakcie przesłuchania w postępowaniu sądowym zastrzegł, iż z uwagi na upływ czasu wielu szczegółów nie pamięta, jednakże w trakcie składania zeznań podał podstawowe informacje ważne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, a po odczytaniu zeznań z postępowania przygotowawczego podtrzymał w całości swoje relacje.

W ocenie Sądu, argumentem przemawiającym za wiarygodnością relacji M. K. (1) jest wyrażona przez niego obawa negatywnych następstw ze strony osób, które obciążył w swoich zeznaniach. Analizowany świadek słuchany w toku postępowania jurysdykcyjnego zeznał „chcę dodać, że były kierowane groźby w związku ze złożeniem tych zeznań. Tych gróźb nie kierował bezpośrednio C., tylko osoby które nasłał C.. Grożono mi wtedy, że mam wypierdalać z Polski, żeby nie doszło do złożenia zeznań, bo ja złoże zeznania to zostanę połamany. Pierwszy raz grożono mi w 2017 r. na klatce schodowej bloku w którym mieszkałem. Później z powodu tych gróźb uciekłem do Anglii, po B. wróciłem do Polski ale na krótko i wyjechałem do Holandii. Zjeżdżałem do Polski na krótkie okresy odwiedzałem wtedy matkę. Będąc w tych odwiedzinach u matki zostałem na klatce schodowej napadnięty, sprawcy grozili mi nożem i również żądali abym wyjechał z Polski żebym zeznań nie składał, albo je wycofał, a do Polski nie mogę wrócić nie wcześniej niż po 10 latach. Wydaje mi się, że chodziło o przedawnienie abym tych zeznań nie składał przed przedawnieniem. Potem jeszcze kilka miesięcy później ta sama osoba była w miejscu zamieszkania mojej ówczesnej żony i również groziła, aby mi te informację przekazała” (k. 2936). Gdyby założyć tezę lansowaną przez oskarżonych, że M. K. (1) złożył określonej treści zeznania tylko po to, by zemścić się na swojej byłej żonie N. C. (1) i jej bracie M. C. (1), to całkowicie nieracjonalne byłoby podawanie do protokołu przesłuchania, iż osoby, które obciążył groziły mu na wypadek ujawnienia przestępczych zachowań. Co więcej, ze złożonych w toku postępowania przygotowawczego zeznań N. C. (1) wynika, że również ona otrzymywała groźby, albowiem w 2015 r. wróciła do związku z M. K. (1), który w środowisku uważany był za „kapusia” (k. 1910). W tym miejscu należy podkreślić, że gdyby jego zeznania były jedynie nieudolna próbą zemsty na jego ówczesnej żonie – N. C., niewątpliwie po wznowieniu z nią relacji wycofałby swoje zeznania, czego aż do rozprawy 29 marca 2022 r. nie zrobił, konsekwentnie podtrzymując zaprezentowaną przez siebie wersję zdarzeń wraz z rolą oskarżonych w narkotykowym procederze. Odwołanie się natomiast w toku przesłuchania do wątku gróźb wskazuje na to, iż M. K. (1) miał świadomość, iż składa takie zeznania, które mogą spowodować dla niego negatywne pozaprocesowe następstwa w przyszłości, a skoro zdecydował się mimo to podać określone informacje, to znaczy jedynie, że były to informacje prawdziwe.

Co więcej, gdyby M. K. (1) kierował się wyłącznie motywem całkowicie bezpodstawnego obciążenia oskarżonych o czyny, których nie popełnili, gdyby nie powziął określonych wiadomości od samych oskarżonych, czy z własnych obserwacji, a jednocześnie nie utrzymywał kontaktów z oskarżonymi to należałoby postawić pytanie, skąd miałby precyzyjną wiedzę na temat określonych zdarzeń, które bezspornie nastąpiły i potwierdziły się w zeznaniach świadków J. D. (1) i S. P. (1). Podane przez analizowanego świadka informacje niewątpliwe korelowały z faktami, które procesowo zostały ujawnione w oparciu o inne dowody. Wreszcie należy zaznaczyć, że gdyby motywem zeznań M. K. (1) była wyłącznie chęć zemsty także na A. S. (1) (wszedł on bowiem w intymne relację z byłą żoną M. K. N. C. (1)) - to nie istniałyby podstawy do obciążenia zeznaniami pozostałych oskarżonych, a zwłaszcza B. L. (1) i J. L. (1).

Reasumując powyższe uwagi stwierdzić należy, że M. K. (1) posiadał rozległą wiedzę na temat działalności oskarżonych, przy czym wiedza ta była bezpośrednia – analizowany świadek uczestniczył w pewnych zdarzeniach bądź był ich obserwatorem, albo pośrednia wynikająca z wypowiedzi w głównej mierze M. C. (1)., a także z kontekstu obserwowanych zdarzeń. Wszystkie te źródła wiedzy zostały przez w/w. wskazane szczegółowo w odniesieniu do konkretnych zdarzeń i podawanych informacji, co pozwala stwierdzić, że M. K. miał miarodajne, prawdziwe i przekonujące informacje na temat działalności w/w oskarżonych w biznesie narkotykowym.

zeznania S. P. (1)

Zeznania świadka S. P. (1) mają istotne znaczenie z uwagi na charakter wiedzy świadka. Mianowicie świadek powziął określoną wiedzę bądź to będąc bezpośrednim świadkiem określonych zdarzeń, bądź to posiadając konkretne informacje od ustalonych osób. Ocena całokształtu zeznań analizowanego świadka pozwala stwierdzić, że świadek zeznaje wiarygodnie, a jego zeznania w zasadniczej części mogą stanowić podstawę ustaleń faktycznych. Oceniając zeznania S. P. można stwierdzić, że nie miał powodów, by nieprawdziwie zeznawać o zdarzeniach, o których miał bezpośrednią wiedzę, nie miał również żadnych powodów, by fałszywie zeznawać o źródłach swoich informacji (bezpośrednich i pośrednich), co do których również brak jest podstaw by kwestionować ich miarodajność. Świadek przyznał, że zna oskarżonych M. C. (1), A. S. (1), B. L. (1) i J. L. (1), a także inne osoby wymienione podczas przesłuchania w dniu 31.08.2015 r., m.in. E. G.. To właśnie u ostatniego z wymienionych, początkowo świadek zaopatrywał się w marihuanę, a gdy na początku 2014 r. w/w nie miał towaru, S. P. dostał kontakt do A. S. (1) vel (...) od którego zaczął regularnie kupować narkotyki…„po tym pierwszym spotkaniu kupowałem od A. ps. (...), narkotyki w postaci marihuany w ilości co najmniej 3 gramy, co dwa lub trzy dni. W sumie miesięcznie co najmniej 50 gram (…) W sumie w roku 2014 kupiłem od D. co najmniej 500 gram marihuany. Ponieważ kupowałem często narkotyki od D., to po jakimś czasie zacząłem przesiadywać z D. (…) tak poznałem przez niego wiele osób” (k. 1451). To właśnie oskarżony A. S. (1) zapoznał analizowanego świadka z pozostałymi oskarżonymi. Zatem, okoliczności wskazane przez świadka w jego depozycjach pozwalają stwierdzić, że jego wiedza nie jest efektem powtarzania plotek czy informacji zasłyszanych od bliżej nieustalonych osób w bliżej nieokreślonych okolicznościach, lecz jest wynikiem własnych obserwacji oraz rozmów z konkretnymi osobami posiadającymi wiedzę o przedmiocie zarzutów. Wszak, analizowany świadek przyznał, że po zapoznaniu oskarżonych tj. M. C. i braci L. – dość, że u wszystkich zaopatrywał się w narkotyki, to również spędzał z nimi czas tj. palili razem marihuanę, chodzili na imprezy do klubów w N., a zatem miał okazje pogłębiać wiedzę odnośnie oskarżonych. O wiarygodności zeznań świadka S. P. świadczy fakt, że S. P. (1) posługiwał się nie tylko nazwiskami oskarżonych bądź ich pseudonimami, ale wiele z tych osób rozpoznał na okazywanych mu zdjęciach (k. 1454-1458) i co istotne - szczegółowość podanych przez niego okoliczności potwierdzili inni świadkowie. W/w posiadał wiedzę odnośnie związku (...) z N. C. (1), co więcej wiedział, że wskazana kobieta była żoną oskarżonego M. K. (1), a siostrą M. C. (1), który przebywał w Zakładzie Karnym. W swoich zeznaniach podał jakim autem jeździł B. L. (1), jak również czym zajmuje się rodzina braci L. tj. prowadzą piekarnię. Istotnym jest nadto fakt, że analizowany świadek musiał być na tyle blisko zwłaszcza oskarżonego A. S. (1), że ten zaprowadził go do miejsca gdzie przechowywał narkotyki, a mianowicie do piwnicy w bloku na ul. (...) „(…) wziął mnie do piwnicy jednego bloku na ul. (...) w N. i tam miał schowane narkotyki, w sreberkach w reklamówce, która normalnie leżała na półce (…) była tam pełna reklamówka sreberek z marihuaną” (k. 1452). Z rozmów zaś z pozostałymi oskarżonymi nabył wiedzę odnośnie źródła z którego nabywali towar „wtedy oni mówili, że narkotyki mają z K. (…) Narkotyki te przywozili im z K., czasami sami po nie jeździli. Jeździli po nie po dwie osoby B., J. L. (1), M. C. (1) i A. S. (1), w różnych konfiguracjach. Jeździli głównie samochodem m-ki B. (...) (…) Słyszałem też, że po narkotyki jeździli motorami” (k. 1463). W tym miejscu należy podkreślić, że we wskazanym zakresie jego depozycję absolutnie korelują z wersją zaprezentowaną przez świadka M. K. (1), który w swoich zeznaniach w sposób tożsamy opisywał proceder przywozu narkotyków do N. tj. źródło, skład osobowy, markę samochodu, a przede wszystkich fakt, że przewozu dokonywano na motorze (k. 105). Co więcej, z jego zeznań wynika, że przekazał oskarżonym kontakt do osoby P. S., od którego od sierpnia 2014 r. do stycznia 2015 r. oskarżeni kupowali narkotyki „co miesiąc po co najmniej 1 kg marihuany” (k. 1462). Wskazać w tym miejscu należy, że świadek rozpoznał na okazanych tablicach poglądowych P. S. (k. 1466), jak również oskarżonych w niniejszej sprawie (k. 1463-1471). Również podczas postępowania jurysdykcyjnego, analizowany świadek rozpoznał w/w (k. 2571). Szczegółowość tych relacji wsparta rozpoznaniem szeregu osób na tablicach poglądowych pozwala stwierdzić, że wiedza świadka pochodzi z bezpośrednich i pośrednich źródeł, nie ma z pewnością charakteru „plotek” powtarzanych przez niego bezrefleksyjnie. Wykluczyć także należy, by relacje świadka były efektem powtarzania nieprawdziwych informacji celowo rozpowszechnianych w lokalnym środowisku. Obiektywizm świadka wynika także z faktu, że uczciwie przyznał, że o ile wiedział gdzie trzyma narkotyki A. S. (1), to takiej wiedzy już nie posiadał odnośnie M. C. (1), czy braci L..

Kolejną okolicznością, która sprawia, że zeznania świadka należy ocenić jako wiarygodne jest to, iż świadek przyznał, że nabywał narkotyki dla siebie (k. 1451-1452). Co więcej, przyznał się do niejako współpracy z oskarżonymi ; „mówiąc o robieniu interesów z oskarżonymi miałem na myśli to, że ja pośredniczyłem w załatwianiu im dostawcy narkotyków, żeby mogli wprowadzić je w obrót i za to dostawałem nie pieniądze a narkotyki” (k. 2571). Ta szczerość świadka jest znamienna, nie tylko bowiem przyznał, że korzystał z narkotyków, co nie stawiało go w pozytywnym świetle, ale przede wszystkim składając takiej treści zeznania narażał się na odpowiedzialność za nielegalne posiadanie narkotyków. Kolejnym argumentem przemawiającym za wiarygodnością zeznań S. P. (1) jest fakt, że nie miał z oskarżonymi żadnych nieporozumień. Analizowany świadek nie miał zatem jakiegokolwiek racjonalnego powodu, aby wskazać akurat oskarżonych jako sprawców poważnych przestępstw i w ten sposób nie tylko pomówić ich o czyny niepopełnione, ale dodatkowo narazić siebie na negatywne reakcje ze strony oskarżonych, które byłyby przecież uzasadnione gdyby S. P. (1) fałszywie wskazał oskarżonych jako osoby, które brały udział we wprowadzaniu do obrotu znacznych ilości środków odurzających w postaci ziela konopi marihuany, amfetaminy oraz metaamfetaminy. Brak nieporozumień pomiędzy w/w a oskarżonymi nie daje więc podstaw by twierdzić, że S. P. celowo złożył nieprawdziwe zeznania obciążające oskarżonych, o takich nieporozumieniach nie mówili zresztą sami oskarżeni. Dodać w tym miejscu należy, że S. P. (1) słuchany przed Sądem podkreślił „ani przesłuchujący mnie policjant, ani Prokurator nie nakłaniali mnie do składania zeznań obciążających oskarżonych” (k. 2571 na odwrocie). Oceniając zatem zeznania analizowanego świadka w kontekście całokształtu relacjonowanych przezeń okoliczności, jak i na tle innych dowodów przekonał on Sąd o swej wiarygodności brak jest przekonujących argumentów, by twierdzić, iż ww. miałaby jakikolwiek motyw by bezpodstawnie obciążać oskarżonych, a co za tym idzie - trudno jest przyjmować w niniejszej sprawie, że świadek nie będąc przekonany co do swoich racji bezzasadnie obciążał oskarżonych, wprowadzają w błąd co do okoliczności zdarzenia, dopuszczając się jeszcze nadto przestępstwa fałszywych zeznań.

Końcowo stwierdzić należy, że zeznania świadka zasługiwały na wiarę, albowiem znalazły potwierdzenie w szeregu innych dowodów, tj. korespondowały przede wszystkim z zeznaniami świadków J. D. (1) i M. K. (1). Zbieżności informacji podawanych przez analizowanego świadka z tymi dowodami osobowymi daje podstawy by twierdzić, że jego zeznania są prawdziwe i wiarygodnie.

częściowe zeznania N. C. (1)

Odnośnie zeznań N. C. (1) – Sąd podszedł do nich z duża ostrożnością, głównie z uwagi na źródło z którego pochodzą, ale i treść relacji. Należy bowiem zaznaczyć, że N. C. (1) jest siostrą oskarżonego M. C. (1), była nadto partnerką oskarżonego A. S. (1) (po rozstaniu ze swoim ówczesnym mężem M. K. (1)). W ocenie Sądu, w/w słuchana przed Sądem podjęła nieudolną próbę wzmocnienia wiarygodności oskarżonych M. C. i A. S. (1). W swoich zeznaniach starała się wykazać, że tocząca się sprawa jest formą zemsty głównego świadka M. K. (1) na jej osobie - N. C. rozstała się bowiem z w/w „(…) z mojej perspektywy to ta sprawa jest pomówieniem, która ma być zemstą na mnie i na mojej rodzinie jak również przez to ucierpiał mój były chłopak A. S. (1), który nie jest niczemu winny” (k. 2635). Niemniej jednak, mając na uwadze depozycje w/w złożone w toku postępowania przygotowawczego nie sposób nie odnieść wrażenia, że N. C. chciała zminimalizować ewentualne negatywne konsekwencję wobec oskarżonych, poprzez wycofanie się ze swoich pierwotnych zeznań. Należy bowiem zaznaczyć, że składając zeznania w dniu 19.10.2015 r. w/w w dużej mierze zaprezentowała stan faktyczny tożsamy z tym, który przedstawił M. K. (1). Otóż, przyznała, że opuszczenie Zakładu Karnego przez ówczesnego jej męża zbiegło się w czasie z wyjściem z ZK jej brata M. C. (1). Wskazała, że często odwiedzali jej matkę, u której mieszkał oskarżony M. C. „razem z M. K. (1) często odwiedzałam mamę i spotykaliśmy tam również M. C. (1) (…)” (k. 1909). Co więcej, analizowany świadek przyznała, że podczas wskazanych spotkań oskarżony M. C. i jej ówczesny mąż „często wychodzili razem na papierosa” (k. 1909). Pomimo tego, że w/w utrzymywała, że nie miała wiedzy odnośnie ewentualnych innych spotkań M. K. z jej bratem, w konsekwencji przyznała, że w niedługim czasie po wyjściu z ZK M. C. (1), w/w udał się wraz M. K. do klubu nocnego G. C. w K.. W tym miejscu należy pokreślić, że zgodnie z zeznaniami M. K., to właśnie wtedy oskarżony miał mu opowiedzieć o swoich planach związanych z „biznesem narkotykowym”. W dalszej kolejności, N. C. (1) potwierdziła, że w lipcu 2014 r. M. K. (1) prowadził lombard w S. na ulicy (...), który to fakt potwierdził również w swoim zeznaniach ówczesny jej mąż. Jest to o tyle zaś istotne, że jedną z przesyłek z zawartością narkotyków M. K. przywiózł na prośbę oskarżonego M. C. właśnie do wskazanego lokalu „pierwszą przesyłkę przywiozłem chyba do mojego lokalu w S. na ul. (...), co było ustalone z C., na miejscu był już C.” (k. 2935). W tym miejscu należy nadto dodać, że zgodnie z zeznaniami M. K. owe przesyłki odbierał poruszając się motorem, zaś N. C. (1) potwierdziła, że „M. C. (1) po marcu 2014 roku nie jeździł żadnym samochodem, pamiętam, że jeździł czasem motocyklem” (k. 1909 na odwrocie). Również w dalszej kolejności zeznania N. C. (1) uwiarygodniają wersję zaprezentowaną przez kluczowego świadka w niniejszej sprawie M. K. (1). Otóż, w/w potwierdziła, że w okresie 2013 -2015 była w posiadaniu na ogródkach działkowych przy ul. (...) w N. domku rekreacyjnego. Klucze do niego miała nie tylko ona ale również jej ówczesny mąż, a także jeden komplet przechowywała w mieszkaniu u swojej matki, gdzie mieszkał oskarżony M. C. (1). To właśnie do wskazanego domku M. K. (1) przetransportował trzecią przesyłkę z narkotykami „trzecią przesyłkę przywiozłem na działkę na ogródkach działkowych, którą kupiłem z N. podczas trwania naszego małżeństwa. Tam wtedy na działce był M. C. (1) i B. L. (1), ta przesyłka została otwarta w mojej obecności (…) widziałem przez folię marihuanę, poczułem specyficzny zapach amfetaminy” (k. 2935).

Wreszcie, analizowany świadek potwierdziła również, że oskarżony M. C. (1) zna się z oskarżonym A. S. (1), co więcej w roku 2014 często spędzali oni razem czas, czego niewątpliwie świadkiem był M. K. (1) (k. 1909 na odwrocie).

Oceniając depozycję N. C. (1) nie sposób nie zwrócić uwagę jeszcze na jedną okoliczność. Mianowicie w/w przyznała, że w 2015 r. pomimo wcześniejszych złych relacji ze świadkiem M. K. (1) postanowili wspólnie wychowywać ich dziecko. Niemniej jednak, próba ta zakończyła się niepowodzeniem, albowiem „sytuacja jaka wytworzyła się w wyniku zeznań mojego byłego męża M. K. (1) w tej sprawie, nie pozwala nam na to, abyśmy prowadzili normalne życie. Z tego powodu, że M. zeznawał w tej sprawie, a o jego zeznaniach dowiedzieli się już wszyscy podejrzani, ja ponoszę tego konsekwencję. Prawdopodobnie ktoś zauważył, że spotykam się z moim byłym mężem i po tym musiałam wyrzucić swój telefon, ponieważ miałam dziwne telefony z numerów zastrzeżonych, męskie głosy pytały mnie czy jestem z siebie zadowolona. Innym razem ktoś zadzwonił i mówił: dawaj dawaj czekamy na was, według mnie takie słow świadczą o tym, że ktoś próbuje mnie zastraszyć” (k. 1910). Dodatkowo, N. C. przyznała, że była obserwowana . W/w podkreśliła, że nie może normalnie funkcjonować, albowiem M. K. (1) uważany jest za „kapusia”. I w tym przypadku odwołanie się w toku przesłuchania do wątku gróźb wskazuje na to, iż w/w miała świadomość, iż składa takie zeznania, które mogą spowodować zarówno dla niej, jak również M. K. negatywne pozaprocesowe następstwa w przyszłości, a skoro zdecydowała się mimo to zeznawać, to znaczy, że były to informacje prawdziwe.

Końcowo należy stwierdzić, że N. C. pierwotne zeznania złożyła 19.10.2015 r., sama zaś słuchana przed Sądem przyznała, że z M. K. (1) ponownie nie ma kontaktu od 2016 r. Pomimo powyższego, aż do przesłuchania jej przed sądem tj. do października 2018 r. nie podjęła nawet próby zmiany ich treści. Dopiero bowiem słuchana w postępowaniu jurysdykcyjnym podjęła próbę przeforsowania tezy, że złożone przez M. K. obciążające oskarżonych zeznania są formą zemsty na niej i jej rodzinie przez jej byłego męża „ja uważam, że sprawa to efekt pomówienia przez K. mojego brata i S., bo w ten sposób chce się zemścić na mnie” (k. 2636 na odwrocie). Równocześnie, nie była ona jednakże w stanie wskazać żadnych racjonalnych argumentów jaki był powód oskarżania o przestępczy proceder braci L. przez świadka M. K. (1) „nie wiem dlaczego w tej sprawie są oskarżeni pozostali skoro to ma być zemsta ze strony K. na moich bliskich (…) (k. 2636 na odwrocie).

częściowe zeznania Ł. Z.

Zeznania Ł. Z. złożone w toku postępowania przygotowawczego potwierdzają fakt, że w/w pożyczał M. K. (1) motor m-ki Y. w okresie w którym ten transportował odbierane z B. narkotyki do N. (k. 1039). Odnośnie zaś meritum sprawy, w/w nie posiadał żadnej wiedzy. W toku zaś postępowania sądowego świadek ten podjął próbę wycofania się ze złożonych pierwotnie zeznań, a mianowicie zaprzeczył jakoby kiedykolwiek pożyczał M. K. motor (rzekomo dał mu się tylko nim przejechać, co trwało nie dłużej niż pół godziny), jak również zaprzeczył jakoby znał wskazanego świadka „ja się nie znam z K. (…) K. to mojego brata żony wuj” (k. 2638). W ocenie Sądu i w tym przypadku, analizowany świadek słuchany w obecności oskarżonych zmierzał do odizolowania się od osoby M. K. (1), którego na rozprawie w dniu 23.10.2018 r. nazwał „kłamcą i krętem (…) on robi same kłopoty”, równocześnie przyznając, że „nie przypominam sobie, żeby mi zrobił jakieś kłopoty” (k. 2638). Tym samym, analizowany świadek chciał zdyskredytować M. K. (1) jako wiarygodnego, niemniej jednak Sąd odmówił waloru wiarygodności w tym zakresie depozycji Ł. Z., uznając, że podjął próbę pomocy oskarżonym. Jest to uzasadnione tym bardziej, że Sąd z urzędu stwierdził ze na rozprawie świadek ten po wejściu na sale kiwnął głową w kierunku oskarżonych braci L. i M. C., które to zachowanie jest zupełnie nieadekwatne to jego twierdzeń, zgodnie z którymi oskarżonych zna jedynie z widzenia (k. 2637 na odwrocie).

zeznania M. S. (1)

Sąd obdarzył walorem wiarygodności zeznania M. S. (1), w tej części, w której potwierdziła ona znajomość świadka S. P. (1) z oskarżonym J. L. (1). W pozostałym zakresie zeznania analizowanego świadka nie były pomocne do poczynienia ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie, albowiem M. S. w swoich depozycjach zaprzeczała, aby miała jakąkolwiek wiedzę odnośnie kontaktów S. P. z narkotykami, jak również z oskarżonymi w sprawie będącej przedmiotem niniejszego postępowania.

częściowe wyjaśnienia J. L. (1)

Oceniając wyjaśnienia oskarżonego J. L. (1) dotyczące zarzucanych mu przestępstw w pkt III i IV aktu oskarżenia, a mianowicie posiadania u dniu 19 maja 2015 roku w N., w miejscu swojego zamieszkania środków odurzających w postaci ziela konopi marihuany w łącznej ilości 0,82 grama netto, jak również posiadania w dniu 19 maja 2015 roku w N. w miejscu swojego zamieszkania, bez wymaganego zezwolenia, broni palną gazową w postaci pistoletu gazowego m-ki B. model 92 kal. 8 mm – Sąd dał im wiarę. Materiał dowodowy odnośnie powyższych zarzutów jest w zasadzie bezsporny, bowiem oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów (k. 2526), zaś okoliczności czynów, znalazły potwierdzenie w pozostałych zebranych w sprawie dowodach, a to w protokołach przeszukania (k. 357-359), oględzin (k. 360, 372-380), jak również w opiniach biegłych. Mając powyższe na uwadze brak jest jakichkolwiek podstaw do kwestionowania wiarygodności wyjaśnień oskarżonego złożonych przed Sądem we wskazanym zakresie.

opinie sądowo psychiatryczne

W toku postępowania zaszła konieczność zasięgnięcia opinii biegłych lekarzy psychiatrów, którzy wydali je po ambulatoryjnym przebadaniu oskarżonych. Opinia zostały wydane przez biegłych dysponujących wiedzą medyczną oraz doświadczeniem lekarskim, na podstawie wnikliwej analizie akt sprawy i badania oskarżonych - dlatego są miarodajnymi punktem odniesienia do ustalenia stanu zdrowia oskarżonych. Na podkreślenie zasługuje także to, że żadna ze stron nie zgłaszała zarzutów do tych opinii. Również z punktu widzenia wskazań wynikających z zasad logiki i zasad doświadczenia życiowego Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wniosków opinii. Sąd uznał ich opinię za jasne, pełne i rzetelne. Stwierdzili oni żaden z oskarżonych nie wykazuje zaburzeń psychotycznych nie jest też upośledzony umysłowo. W czasie zarzucanego im czynu mieli oni zachowaną zdolność rozpoznania jego znaczenia oraz pokierowania własnym postępowanie - nie zachodzą okoliczności art. 31 § 1 bądź 31 § 2 k.k. Sąd podzielił wnioski opinii i wykorzystał je przy dokonywaniu ustaleń faktycznych.

Ekspertyza biegłego w zakresie informatyki

Opinię biegłego sądowego cechuje kompletność, logiczność wywodu i jasność sposobu rozumowania, a wnioski tej opinii są czytelne i nie budzą wątpliwości.

Opinia biegłego w zakresie badań chemicznych

Sąd uznał za przekonującą opinie biegłego z zakresu badań chemicznych z której to wynika jednoznacznie, iż domowy zielony susz roślinny w postaci kwiatostanów, o masie netto 0,77 g, zabezpieczony u oskarżonego J. L. (1) oznaczony w trakcie badań nr 1, stanowi konopi ziele innych niż włókniste (k. 980). Została ona bowiem sporządzona w sposób profesjonalny i pozbawiona jest jakichkolwiek sprzeczności. Na podkreślenie zasługuje także to, że żadna ze stron nie zgłaszała zarzutów do tej opinii. Również z punktu widzenia wskazań wynikających z zasad logiki i zasad doświadczenia życiowego Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wniosków opinii.

Opinia biegłego z zakresu broni palnej i balistyki

Sąd oparł swoje ustalenia faktyczne w sprawie na opinii biegłego z zakresu broni palnej i balistycznej, trzeba mieć bowiem na uwadze, że opinie te zostały wydane przez biegłego dysponującego wiedzą specjalistyczną, po przeprowadzonych badaniach pistoletu gazowego marki (...) model 91 kal. 8 mm. Jest ona kategoryczna, pełna, rzeczowa i logiczna, biegły w dostateczny i przekonywujący sposób uzasadnił zajęte stanowisko, a Sąd nie znalazł żadnych podstaw do jego kwestionowania. Również z punktu widzenia wskazań wynikających z zasad logiki i zasad doświadczenia życiowego Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wniosków opinii.

protokół wizji lokalnej

Protokół przeszukania pomieszczeń zajmowanych przez J. L. (1)

Protokół oględzin rzeczy oraz użycia testera narkotykowego

Analiza połączeń telefonicznych

Sąd Rejonowy uznał także za wiarygodne i przydatne dla ustalenia stanu faktycznego pozostałe dokumenty wnioskowane do przeprowadzenia podczas rozprawy głównej przez oskarżyciela publicznego tj. protokoły przeszukać, oględzin, czy wizji lokalnej przeprowadzonych w toku postępowania przygotowawczego. Dokumenty te bowiem zostały sporządzone we właściwej formie przez uprawnione do tego podmioty. Nadto co istotne żadna ze stron procesu nie podniosła żadnych zarzutów odnośnie zawartych w nich treści o charakterze merytorycznym. Sąd dokonując ich kontroli od strony formalnej i zawartości merytorycznej również nie dopatrzył się uchybień ani śladów wskazujących na ich fałszowanie przez podrabianie lub przerabianie.

karty karne

dane o oskarżonych

zaświadczenie o stanie majątkowym

Nie budzą wątpliwości i są dla sądu przekonywujące również pozostałe dowody (z dokumentów) zgromadzone w niniejszej sprawie, których prawdziwość nie została zakwestionowana przez uczestników postępowania, w tym oskarżonego. Wyżej wymienione dowody nie zawierają sprzeczności i tworzą ze sobą logiczną całość.

1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

1.1.2.

1.1.3

1.1.4.

wyjaśnienia

B. L. (1)

częściowe wyjaśnienia J. L. (1)

wyjaśnienia M. C. (1)

wyjaśnienia A. S. (1)

Sąd uznał za niewiarygodne linie obrony reprezentowane przez wszystkich oskarżonych B. L. (1), J. L. (1), M. C. (1) i A. S. (1). Oskarżeni nie przyznali się do zarzucanych im czynów zakwalifikowanych z art. 56 ust 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, odmówili składania wyjaśnień i odpowiedzi na jakiekolwiek pytania. Tak więc linia obrony oskarżonych sprowadzała się wyłącznie do prostego zaprzeczenia by popełnili zarzucone im przestępstwa, oskarżeni nie skorzystał natomiast z możliwości ustosunkowania się do przeprowadzonych dowodów. Jedynie oskarżony M. C. (1) oświadczył, że co prawda nie jest w żadnym konflikcie z M. K. (1), niemniej jednak jego zdaniem „on mnie pomawia za siostrę, mści się”. Co więcej, w/w podjął próbę zdyskredytowania jako wiarygodnego świadka M. K. poprzez twierdzenie „że nie rozumie jakim świadkiem do tej sprawy może być K., bo był karany za składanie fałszywych zeznań jak i za inne sprawy (…)” (k. 2527). Niemniej jednak, wyjaśnienia oskarżanego we wskazanym zakresie nie zasługują na wiarę. Wyjaśnienia te sprowadzały się w istocie do kwestionowania wiarygodności jednego z dowodów osobowych, tj. zeznań M. K. nie biorąc pod uwagę faktu, że na niekorzyść oskarżonego przemawiało szereg innych, korespondujących ze sobą dowodów. W ocenie sądu wyjaśnienia M. C. (1) miały wyłącznie charakter obronny i zmierzały do zapewnienia oskarżonemu korzystnego rozstrzygnięcia. Wracając zaś do oceny pozostałych wyjaśnień M. C. (1), jak również braci L. i A. S. (1) - kwestionując postawione zarzuty i przecząc, że brali udział we wprowadzaniu do obrotu znacznych ilości środków odurzających pominęli jednakże całkowicie, iż w postępowaniu zgromadzone zostały dowody świadczące na ich niekorzyść. Sąd uznał, że dowody te korelujące ze sobą, oceniane we wzajemnym ze sobą powiązaniu wskazują jednoznacznie, iż zarówno B. L. (1), J. L. (1), jak również M. C. (1) i A. S. (1) dopuścili się zarzucanych im czynów. Dowodami jednoznacznie obciążającym oskarżonych, a tym samym podważającymi ich nieprzyznanie się do winy, są niewątpliwie zeznania J. D. (1), S. P. (1) i M. K. (1). W/w świadkowie przesłuchani w śledztwie podali informacje, które ze sobą korelują jednoznacznie wskazując na przestępczą działalność oskarżonych i co istotne, zeznania te korelują ze sobą, uzupełniając się wzajemnie, tworząc obiektywny obraz wzajemnych stosunków pomiędzy oskarżonymi, ich roli w procederze wprowadzania do obrotu środków odurzających, zasad jakie przyświecały tejże działalności, cen narkotyków, czy wreszcie źródeł ich pozyskiwania. Źródła wiedzy wskazane przez świadków na których zeznaniach sąd oparł ustalenia faktyczne w niniejszej sprawie są bardzo istotne dla oceny ich wiarygodności. Należy bowiem podkreślić, że zarówno J. D., jak i S. P. i M. K. posiadają wiedzę bezpośrednią z racji udziału w pewnych zdarzeniach (np. dokonywania regularnych zakupów narkotyków od oskarżonych przez S. P., rodzinnych koligacje M. K. z oskarżonym M. C. (1), a także uczestniczenia wskazanego świadka w transporcie narkotyków, czy wreszcie, bezpośrednia współpraca J. D. (1) z B. L. przy wprowadzaniu do obrotu środków odurzających), jak i wiedzę pośrednią wynikającą z kontekstu obserwowanych zdarzeń, bądź z wypowiedzi oskarżonych. Uzyskiwanie określonych informacji od samych oskarżonych wskazuje jednoznacznie, iż w/w świadkowie posiadali pewne, prawdziwe informacje, które następnie przekazali organom ścigania i przedstawili w sądzie.

1.1.1

1.1.2.

1.1.3

1.1.4.

zeznania E. G.

Świadek E. G. w toku postępowania jurysdykcyjnego w sposób uporczywy odmawiał składania zeznań i odpowiedzi na pytania. W trybie art. 287 § 2 k.p.k. zastosowano wobec niego aresztowania (k. 2733) co nie przyniosło skutku i świadek zeznań nie złożył.

1.1.1

1.1.2.

1.1.3

1.1.4.

zeznania M. M. (6)

Zeznania M. M. (6) nie wniosły nic do sprawy, albowiem w/w nie posiadała żadnej wiedzy odnośnie stawianych oskarżonym zarzutów.

1.1.1

1.1.2.

1.1.3

1.1.4.

zeznania B. L. (3)

Świadek B. L. (3) skorzystała z prawa do odmowy składania zeznań odnośnie oskarżonych B. L. (1) i J. L. (1) (k. 2795 na odwrocie). Sąd nie uwzględnił przy ustaleniu stanu faktycznego w niniejszej sprawie zeznań B. L. (3) w pozostałym zakresie, albowiem nie była ona w posiadaniu informacji mających wartość dowodową.

1.1.1

1.1.2.

1.1.3

1.1.4.

zeznania P. G.

Zeznania świadka P. G. okazały się nieprzydatne rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, albowiem zeznawała na okoliczności uboczne, nie związane bezpośrednio ze sprawą.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I, III, X, XII

B. L. (1)

J. L. (1)

M. C. (1)

A. S. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Artykuł 56 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (w dalszej części określanej jako u.p.n.) określa dwa typy czynu zabronionego pod groźbą kary: wprowadzenie do obrotu środków odurzających, substancji psychotropowych, nowych substancji psychoaktywnych lub słomy makowej ( art. 56 ust. 1 zdanie 1 u.p.n.) albo uczestniczenie w obrocie środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi, nowymi substancjami psychoaktywnymi lub słomą makową ( art. 56 ust. 1 zdanie 2 u.p.n.). Uczestniczenie w obrocie czy wprowadzanie do obrotu w rozumieniu przepisu art. 56 ust. 3 u.p.n. polega na hurtowym uzyskiwaniu narkotyków i takim też przekazywaniu ich kolejnym osobom.

Przepis art. 4 pkt 34 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zawiera legalną definicję pojęcia "wprowadzenia do obrotu" - jest nim udostępnienie osobom trzecim odpłatnie lub nieodpłatnie środków odurzających, substancji psychotropowych lub ich prekursorów. W świetle tej definicji uczestniczenie w obrocie to przyjęcie odpłatnie bądź nieodpłatnie przez osobę nie będącą konsumentem tychże środków lub substancji w celu późniejszego ich przekazania innej osobie. Uczestniczenie w obrocie czy wprowadzanie do obrotu w rozumieniu przepisu z art. 56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii polega na hurtowym uzyskiwaniu narkotyków i takim też przekazywaniu ich kolejnym osobom. Tak więc, podstawowym identyfikatorem omawianych tu zachowań będzie osoba odbiorcy narkotyków oraz przyświecający mu cel wejścia przez niego w ich posiadanie. Znamię czasownikowe „uczestniczy w obrocie” nie posiada definicji legalnej, a jego interpretacja nie jest uzależniona od przyjętej wykładni określenia „wprowadzenie do obrotu”, która zdeterminowana jest z kolei definicją legalną z art. 4 ust. 34 u.p.n. O ile bowiem wprowadzenie do obrotu to - zgodnie z definicją - „udostępnianie” środków lub substancji osobom trzecim, o tyle omawiana obecnie czynność nie polega na uczestniczeniu przez sprawcę we wprowadzaniu substancji do obrotu (wówczas należałoby ją rozumieć stosunkowo wąsko jako uczestniczenie w udostępnianiu środków lub substancji osobom trzecim), lecz sprowadza się do uczestniczenia w już rozpoczętym obrocie określonymi środkami i substancjami. Omawiany przepis penalizuje więc zachowanie sprawcy związane z substancjami i środkami, które zostały już wprowadzone do obrotu i skądinąd znajdują się w obrocie, a więc zostały (wcześniej) udostępnione (przez kogoś lub przez tego samego sprawcę) osobom trzecim.

Sąd uznał za w pełni udowodnione, że oskarżeni B. L. (1), J. L. (1), M. C. (1) i A. S. (1) zrealizowali przedmiotowe i podmiotowe znamiona przestępstwa z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. w okresie pomiędzy lutym a 26 kwietnia 2008 r. Celem działalności oskarżonych było trwałe popełnianie przestępstw narkotykowych, czyli wprowadzanie do obrotu znacznych ilości środków odurzających. Sekwencja zdarzeń była więc taka oto, iż oskarżeni B. L. (1) i M. C. (1) nabywali narkotyki od „grupy (...)” w ustalonych w sprawie miejscach, narkotyki te przywożone były do miejsca ich przechowywania, gdzie były dzielone na porcje („działkowane”). Następnie oskarżeni część narkotyków przekazywali dilerom, którzy sprzedawali towar indywidualnym konsumentom, część zaś sukcesywnie przekazywali J. L. (1) i A. S. (1), którzy w dalszej kolejności również dystrybuowali je dilerom do ich sprzedaży indywidualnym odbiorcom. W tym miejscu należy zaznaczyć, że A. S. (1) i J. L. (1) także brali udział w transporcie narkotyków do N., niemniej jednak osobami decyzyjnymi w tym zakresie byli B. L. (1) i M. C. (1). Oczywiste jest, że nie byłoby możliwe popełnianie przestępstw narkotykowych w dłuższym przedziale czasu, przy znacznej ilości narkotyków przez jedną osobę, działalność taka wymagała zaangażowania większej liczby osób funkcjonujących na określonych zasadach. Dlatego też, już na początku swojej przestępczości M. C. (1) wiedząc, że B. L. (1) ma wsparcie w osobie brata w/w – J. L. (1), szukał takiego pomocnika dla siebie. Jak wynika bowiem z zeznań kluczowego świadka w niniejszej sprawie M. K. -M. C. (1) poszukiwał osoby do pomocy „ Mówił, że W. ma swojego brata natomiast on musi sobie kogoś: (…)Mówił, że ma na oku takiego małolata z osiedla (...), ale lepiej byłoby jakbym ja się tym zajął (..)M. zaproponował mi współpracę. Mówił, że miałbym działkować i dawać towar dilerom, oraz rozliczać dilerów. Jednak ja nie byłem zainteresowany (...)” (k. 100). Dlatego też, M. C. (1) w późniejszym czasie miał mu oznajmić, że „znalazł sobie młodego chłopaka, który pomaga mu interesie narkotykowym. Tym chłopakiem był A. S. (1)” (k 103). Z powyższego wynika, że oskarżeni przekazywali ustalonym i nieustalonym osobom narkotyki, którzy nie byli konsumentami, lecz osobami nabywającymi narkotyki po to, by dalej udzielić je odpłatnie indywidualnym odbiorcom. Oskarżeni dostarczali kolejne partii narkotyków dilerom by ci sprzedawali je indywidualnym nabywcom. Oskarżeni działali z zamiarem uczestnictwa w obrocie narkotykami, działanie to przynosiło im, a pośrednio także dilerom stałe korzyści majątkowe. Wskazanymi zachowaniami oskarżeni wypełnił więc znamiona przestępstwa z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, albowiem w ten sposób uczestniczyli w obrocie środkami odurzającymi.

Ustalenie dat dziennych przestępczej działalności poszczególnych oskarżonych co jest oczywiste nie było możliwe, natomiast w oparciu o zeznania świadków możliwe było ustalenie przybliżonych dat rozpoczęcia wprowadzania do obrotu narkotyków przez poszczególnych oskarżonych: B. L. (1), J. L. (1), A. S. (1) czy M. C. (1). Zeznania J. D. (1) dają podstawy by ustalić, że początkiem działalności B. L. (1) był lipiec 2012 r., zaś J. L. (1) czerwiec 2014 r. (k. 3-5). Z kolei zeznania M. K. (1) stanowią podstawę do ustalenia, że oskarżony M. C. (1) wprowadzał do obrotu znaczne ilości narkotyków począwszy od marca 2014 r. (k. 103). W dalszej kolejności w/w świadek wskazał, że M. C. (1) poszukiwał osoby do pomocy i końcem marca 2014 miał mu oznajmić, że „znalazł sobie młodego chłopaka, który pomaga mu interesie narkotykowym. Tym chłopakiem był A. S. (1)” (k 103). Z tym że należy podkreślić, że z zeznań M. K. wynika, że M. C. (1) przekazywał A. S. (1) „co najmniej 500 gram amfetaminy, z każdego transportu – jak mówił C., czyli dwa razy w miesiącu w okresie co najmniej od czerwca do początku listopada 2014 r.” (k. 106). Stąd też, w niniejszej sprawie uznano, że początkiem działalności oskarżonego A. S. (1) był czerwiec 2014 r.

Obrót narkotykami przez oskarżonych dotyczył znacznych ilości środków odurzających i substancji psychotropowych, przy czym już w tym miejscu należy stwierdzić, że nie można było dokładnie ustalić, jaka była łączna ilość narkotyków, które zostały przez członków tej grupy nabyte i udostępniona dalszym osobom. Z dowodów obciążających oskarżonych nie wynikają dokładne ilości kolejno nabywanych partii narkotyków, które następnie były działkowane i przekazywane dilerom do sprzedaży indywidualnym odbiorcom. W oparciu o zeznania M. K. (1) ustalone zostało, że osobiście uczestniczył trzykrotnie w transporcie narkotyków – przewoził je w „specjalistycznym plecaku dla motocyklistów w tzw. „żółwiu. Plecak dostawałem od razu z przesyłką, mieściło się tam ok. 2 kg ” (k. 2934 na odwrocie). Dodał, że oskarżeni odbierali przesyłki z towarem dwa razy w miesiącu było tam najmniej po dwa kilogramy marihuany, co najmniej po dwa kilogramy amfetaminy (k. 103). Zeznał, że kiedy pierwszy raz przewoził dla oskarżonych narkotyki – w plecaku był „pakunek w formie płaskiego pudełka, wielkości pudełka po butach (…) to było owinięte folią i owinięte taśmą szarą na krzyż. (…) Poza tym C. miał jeszcze reklamówkę z folią aluminiową, diplaki oraz wagę elektroniczną płaską. W plecaku jaki ja przewoziłem było jak się okazało 2 kg amfetaminy, natomiast w kopercie jaką sam przy sobie miał C. było 1 kg kryształków, jak powiedział mu M. C. – mefedronu” (k. 105). W dalszej kolejności M. K. zaznaczył, że oskarżony M. C. (1) miał mu powiedzieć, że miesięcznie schodzi mu około „4 kilogramy amfetaminy, co najmniej tyle samo marihuany , a dodatkowo też mefedron, ale z tym było różnie, gdyż był drogi, ale że 1 kilogram miesięcznie mu chodzi ” (k. 105). W tym miejscu należy podkreślić, że świadek M. K. słuchany po raz kolejny sprostował, że w jego wcześniejszych zeznaniach błędnie określił nazwę narkotyku wskazując na „mefedron” – chodziło mu natomiast o metaamfetamine (k. 112). Wracając zaś do meritum, już na podstawie tych danych bez wątpienia można stwierdzić, że w niniejszej sprawie występuje „znaczna ilości narkotyków” . Przywiezienie bowiem miesięcznie 4 kilogramów chociażby amfetaminy w celu sprzedaży przez dilerów pojedynczym konsumentom pozwalał na wytworzenie 40.000 działek dilerskich (przykładowo 1 działka dilerska to 0,1 grama amfetaminy). Ilość działek dilerskich pozwalalająca zatem na użycie narkotyku przez 40.000 osób, stanowiła zatem „znaczną ilość”. Zaznaczyć należy, że w powyższych obliczeniach mowa jedynie o amfetaminie, oskarżeni zaś przywozili także podobną ilość marihuany i nieco mniej metaamfetaminy w przeciągu miesiąca czasu. Ich działalność natomiast obejmowała dłuższy czas niż jeden miesiąc - w przypadku bowiem M. C. (1) było to 9 miesięcy, B. L. (1) – 28 miesięcy, J. L. (1) - 6 miesięcy, A. S. (1) także 6 miesięcy. Wskazanymi powyżej narkotykami po każdym transporcie dzielili się „Stary W. wraz ze swoim bratem J., rozprowadzają co najmniej tyle narkotyków co poszczególni dilerzy M. C. (1), czyli co najmniej po 250 gram amfetaminy i 250 gram marihuany z każdej dostawy dwa razy w miesiącu” (k. 108).

O tym, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia ze „znacznymi” ilościami narkotyków świadczą kolejne zeznania M. K. (1), który słuchany w toku postępowania przygotowawczego wskazał, że M. C. (1) z każdego transportu przekazywał A. S. (1) „co najmniej 500 gram amfetaminy, z każdego transportu jak mówił C., czyli dwa razy w miesiącu w okresie co najmniej od czerwca do początku listopada 2014 r.” (k. 106). W tym miejscu należy zaznaczyć, że M. K. był również świadkiem dzielenia przywiezionych narkotyków, które znajdowały się w torbach typu „jamnik” i całe wypełnione były narkotykowym towarem. Słuchany w postępowaniu przygotowawczym wskazał, że wielkość owych torb można porównać do wielkości torb z aktami które w tym czasie znajdowały się w pokoju przesłuchań, które to zmierzono – miały 55 cm długości i 30 cm szerokości i wysokości (…) Ponadto w domku letniskowym na podłodze leżało jak zeznał świadek pudełko po butach z zapakowanymi diplakami z amfetaminą” (k. 107).

Inny świadek w niniejszej sprawie tj. J. D. (1) zeznał natomiast, że rozpoczął współpracę z B. L. (1) w lecie 2012 r., w okresie zaś od wakacji 2012 do grudnia 2012 „wziąłem maksymalnie 800 gram towaru po 20 złotych za jeden gram”, natomiast w okresie od maja do 26 lipca 2014 r. około sześciokrotnie brał od w/w oskarżonego towar po 100 gram, ostatni natomiast raz w lipcu 2014 r. – 200 g. „W sumie w 2014 r. wziąłem od niego około 700 gram marihuany po 20 złotych na 1 gram” (k. 5). Niewątpliwie wynikające z osobowych źródeł dowodowych ilości narkotyków, które oskarżeni wprowadzali w ten sposób do obrotu należy uznać za „znaczną ilość” w rozumieniu u.p.n. Nie analizując szerzej stanowisk prezentowanych w orzecznictwie Sądu Najwyższego i Sądu Apelacyjnego w Krakowie, a dotyczących „znacznych ilości” środków odurzających i substancji psychotropowych stwierdzić należy, że nawet przy najbardziej restrykcyjnym stanowisku Sądu Apelacyjnego w Krakowie opierającym się na założeniu, że znaczna ilość to taka, która wystarcza do odurzenia kilkudziesięciu tysięcy osób, uznać należy, że 1 kg amfetaminy stanowił „znaczną ilość” narkotyków. Nawet jeśli przyjąć, że jedna działka dilerska to 0,2 grama amfetaminy, to także w takim przypadku istniała możliwość jednorazowego odurzenia ta ilością narkotyków kilku tysięcy osób wskazując na to, iż była to „znaczna ilość”- w rozumieniu przyjętego orzecznictwa.

Mając na uwadze zeznania kluczowych w niniejszej sprawie świadków, z których wynikało, iż oskarżeni odbierali dwa razy w miesiącu transport narkotyków po 2 kg marihuany, 2 kg amfetaminy i 1 kg metaamfetaminy, a następnie oskarżeni J. L. (1) i M. C. (1) dzielili się w/w towarem po połowie, by w konsekwencji cześć ze swojego przydziału przekazać oskarżonym J. L. (1) i A. S. (1) (po około 500 g marihuany i 500 g amfetaminy miesięcznie) należy przyjąć, że M. C. (1) w okresie od nieustalonego dnia marca 2014 roku do nieustalonego dnia listopada 2014 roku w N. wprowadził do obrotu znaczne ilości środków odurzających w postaci ziela konopi marihuany, amfetaminy oraz metaamfetaminy w łącznej ilości nie mniejszej niż 10 kilogramów marihuany, 10 kilogramów amfetaminy oraz 5 kilogramów metaamfetaminy. B. L. (1) natomiast w okresie od nieustalonego dnia lipca 2012 roku do listopada 2014 roku w N. wprowadził do obrotu znaczne ilości środków odurzających w łącznej ilości nie mniejszej niż 11,5 kilograma marihuany, 11 kilogramów amfetaminy oraz 5 kilogramów metaamfetaminy. Z kolei J. L. (1) i A. S. (1) w okresie od nieustalonego dnia czerwca 2014 roku do nieustalonego dnia listopada 2014 roku w N. wprowadzili do obrotu środki odurzające w łącznej ilości nie mniejszej niż 2,5 kilograma marihuany oraz 2,5 kilograma amfetaminy każdy z nich.

Niemożność bardziej precyzyjnego ustalenia ilości środków odurzających którymi obracali oskarżeni, nie stoi jednak na przeszkodzie ustaleniu, że były to ilości znaczne. Choć bowiem nie da się ustalić dokładnie ilości narkotyków w skali miesiąca, stąd określenie „nie mniejszej” - to jednak należy zwrócić uwagę, że żaden z dowodów nie daje podstawy by twierdzić, że okresowo działalność w/w była znacznie mniej aktywna, czy dotyczyła istotnie mniejszych ilości, niż przykładowo opisywane przez świadków. W okresie działalności oskarżonych ilości te szacować należy zatem na poziomie w zależności od oskarżonego od kilku do kilkunastu kilogramów amfetaminy i marihuany, a także metaamfetaminy.

W momencie popełnienia czynów oskarżeni byli osobami pełnoletnimi, w pełni poczytalnymi, mającymi możliwość rozpoznania bezprawności swojego czynu. Nie zachodziły również wobec niej żadne okoliczności wyłączające winę czy bezprawność.

Ponadto, z ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie wynika, że J. L. (1) w dniu 19 maja 2015 roku w N., w miejscu swojego zamieszkania posiadał środki odurzające w postaci ziela konopi marihuany w łącznej ilości 0,82 grama netto, tym samym wypełniając znamiona przestępstwa z art. 62 ust 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii /Dz.U.05.179.1485/. Przepis ten bowiem penalizuje nielegalne (czyli wbrew przepisom ustawy) posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych. Zgodnie zaś z przeprowadzoną opinią biegłego z zakresu badań chemicznych - domowy zielony susz roślinny w postaci kwiatostanów, o masie netto 0,77 g, zabezpieczony u oskarżonego J. L. (1) oznaczony w trakcie badań nr 1, stanowi konopi ziele innych niż włókniste (k. 980).

Przechodząc zaś do zarzutu postawionego J. L. (1) i w tym przypadku należy uznać, że posiadając w dniu 19 maja 2015 roku w N. w miejscu swojego zamieszkania, bez wymaganego zezwolenia, broń palną gazową w postaci pistoletu gazowego m-ki B. model 92 kal. 8 mm wypełnił znamiona przestępstwa z art. 263 § 2 k.k. W art. 263 § 2 k.k. mowa jest o posiadaniu bez wymaganego zezwolenia broni palnej lub amunicji. Jak zauważył Sąd Najwyższy w wyroku z 13.08.1993 r., WR 107/93, OSNKW 1993/11–12, poz. 74: „«Posiadaniem» broni palnej lub amunicji [...] jest każde władanie nimi, jeżeli tylko towarzyszy sprawcy taki zamiar, nawet bez chęci zatrzymania tych rzeczy na własność. Przestępstwo [...] jest przestępstwem trwałym, polegającym na utrzymywaniu określonego stanu bezprawnego, który zaczyna się z chwilą wejścia w «posiadanie» broni palnej lub amunicji, a kończy się w wyniku przekazania tych rzeczy organom ścigania albo innej osobie do całkowitej dyspozycji bądź nieodwracalnego zniszczenia lub porzucenia”. Zdaniem Sądu Apelacyjnego w Gdańsku zakres pojęcia posiadania jest bardzo szeroki, nie jest ograniczony do posiadania samoistnego lub zależnego, lecz obejmuje każde faktyczne władanie rzeczą (por. wyrok SA w Gdańsku z 5.04.2000 r., II AKa 14/00, Prok. i Pr.-wkł. (...), poz. 22). Jak zauważył Sąd Najwyższy w postanowieniu z 8.04.2014 r., IV KK 44/14, LEX nr 1458832: „Posiadanie broni na gruncie art. 263 § 2 k.k. nie może być pojmowane cywilistycznie, a zatem wiązać się z fizycznym władztwem nad rzeczą. Jest nim już zachowanie pasywne polegające na świadomym i celowym przyjęciu jej od innej osoby”.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

B. L. (1)

J. L. (1)

M. C. (1)

A. S. (1)

I, II, III, IV, V, X, XI, XII, XIII

I, II, V, VI

Czyny oskarżonych będące przedmiotem niniejszego postępowania są zawinione. B. L. (1), J. L. (1), M. C. (1) i A. S. (1) nie dali posłuchu normie prawnej wyrażonej w art. 56 ust. 3 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii /Dz.U.Nr 179 z dnia 19.09.2005 r. poz. 1485/, ich decyzja była świadoma i swobodna. Są oni osobami dorosłymi, w pełni poczytalnymi, w chwili popełnienia przez nich zarzucanego im przestępstwa mieli możliwość rozpoznania bezprawności swojego czynu. Nie zachodziły przy tym żadne okoliczności łagodzące, eskulpujące ich od winy. Mieli możliwość rozpoznania faktycznego i społecznego znaczenia zarzucanego im czynu, mając na uwadze poziom rozwoju intelektualnego, emocjonalnego i społecznego, stan wiedzy i doświadczenia. Oskarżeni ze względu na swój wiek, stopień dojrzałości oraz rozwoju umysłowego są osobami, od których można wymagać zachowania zgodnego z normami prawnymi, a więc zdatnymi do przypisania im winy. Na marginesie jednak zauważyć wypada, że nie potrzeba specjalnie rozległej wiedzy, czy bogatego doświadczenia życiowego, by zdawać sobie sprawę z naganności wprowadzania do obrotu środków odurzających. Bez wątpienia popełnione przez oskarżonych czyny cechują się znacznym stopniem społecznej szkodliwości. Oceniając je bowiem Sąd wziął pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego nim dobra jakim jest zdrowie społeczne (publiczne), dobro o szczególnej wartości, w sposób nadrzędny chronionego przez prawo karne. Nagminność tego rodzaju czynów powodująca uzależnienie narkotykowe coraz młodszej części społeczeństwa było okolicznością mocno obciążającą oskarżonych.

Oskarżeni jako osoby dorosłe mieli świadomość tego, że wprowadzając do obrotu środki odurzające pogłębiają proces uzależnienia osób z nich korzystających, jednocześnie czerpali z tego tytułu wysokie korzyści majątkowe. Oskarżeni działali przy tym w sposób zorganizowany, nieprzypadkowy, budując określoną strukturę organizacyjną zatem działali w sposób wyrachowany, wprowadzając do obrotu znaczne ilości środków odurzających w postaci ziela konopi marihuany, amfetaminy oraz metaamfetaminy. Nie ma wątpliwości, że przestępczość narkotykowa w postaci takiej, jak czyny przypisane oskarżonym, jest niebezpieczna również dla ogółu społeczeństwa, przez co koniecznym jest ograniczanie zjawiska narkomanii i eliminowanie mechanizmów dystrybucji środków odurzających.

B. L. (1)

I

I

Rozważając kwestię rodzaju i wysokości kary za przypisany oskarżonemu czyn Sąd przy jej miarkowaniu kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 k.k. mając na uwadze zarazem, z jednej strony motywację leżącą u podstaw podjęcia przez oskarżonego zachowania niezgodnego z prawem oraz rodzaj i rozmiar ujemnych następstw jego czynu, jak też sposób realizacji, z drugiej zaś właściwości i warunki osobiste oskarżonego.

Przy uwzględnieniu powyższych okoliczności Sąd wymierzył oskarżonemu karę trzech lat pozbawienia wolności. Uznał bowiem, że kara w takim wymiarze spełni swoje ustawowo określone cele, a wymierzenie łagodniejszej kary byłoby niczym nie uzasadnionym przejawem pobłażania, sprzecznym z podstawowymi celami kary i niepożądaną z punktu widzenia społecznego oddziaływania oraz celów wychowawczych jakie ma ona osiągnąć względem sprawcy, reakcją karną na karygodny czyn. W rezultacie wymierzona oskarżonemu kara pozbawienia wolności jest zdaniem Sądu proporcjonalna do stopnia jego winy oraz społecznej szkodliwości czynu. Mając na uwadze wielokrotną wcześniejszą karalność oskarżonego, ilość wprowadzonych do obrotu środków odurzających, długi okres przestępczej działalności oskarżonego i wreszcie wysokość osiągniętej z przestępczego działania korzyści majątkowej, okoliczności te sprawiają, że wymierzona kara 3 lat pozbawienia wolności i 200 stawek grzywny jawi się jako sprawiedliwa, zgodna z dyrektywami jej wymiaru. Wysokość jednej stawki Sąd ustalił na kwotę 20 zł adekwatnie do możliwości majątkowych i zarobkowych oskarżonego, a także zysku osiągniętego z przestępczego procederu. Okolicznością obciążającą uwzględnioną przy miarkowaniu kary był brak jakiejkolwiek skruchy, bezkrytyczność co może w efekcie wskazywać na negatywną prognozę na przyszłość.

Orzeczona kara spełnia w ocenie Sądu również cel ogólno – prewencyjny stanowiąc ostrzeżenie dla potencjalnych sprawców przed powielaniem tego typu zachowań, jak i w zakresie społecznego oddziaływania kary. Sąd nie znalazł podstaw do przyjęcia pozytywnej prognozy co do wskazanego oskarżonego, Oskarżony okazał się być osobą zdemoralizowaną i uporczywą.

B. L. (1)

II

I

Na mocy art. 45 § 1 kk Sąd orzekł oskarżonemu B. L. (1) na rzecz Skarbu Państwa przepadek korzyści majątkowej uzyskanej z popełnionego przestępstwa w kwocie 470 000 złotych. Przepis ten przewiduje bowiem, że jeżeli sprawca osiągnął z popełnienia przestępstwa, chociażby pośrednio, korzyść majątkową niepodlegającą przepadkowi przedmiotów wymienionych w art. 44 § 1 lub 6 k.k. , sąd orzeka przepadek takiej korzyści albo jej równowartości. W judykaturze utrwalony jest pogląd, że podlegająca przepadkowi równowartość korzyści majątkowej, którą sprawca osiągnął z popełnienia przestępstwa (stypizowanego w przepisach ustawy z 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii) w rozumieniu przepisu art. 45 § 1 k.k. , to nie osiągnięty przez niego zysk łączący się z pomniejszeniem przysporzenia majątku o koszty jego uzyskania, a ekwiwalent wyrażony pieniężnie, odpowiadający kwocie, rzeczy lub prawu uzyskanych ze zbycia, precyzyjnie określonego w przypisanym mu czynie, środka odurzającego lub psychotropowego (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 25 czerwca 2015 roku, II AKa 253/14, Lex nr 1761766; wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 31 marca 2015 roku, II AKa 34/15, KZS 2015/4/84; wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 11 lutego 2014 roku, II AKa 324/13, Lex nr 1439340).

J. L. (1)

III

II

Rozważając kwestię rodzaju i wysokości kary za przypisany oskarżonemu czyn sąd przy jej wymierzaniu kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 k.k. mając na uwadze zarazem, z jednej strony motywację leżącą u podstaw podjęcia przez oskarżonego zachowania niezgodnego z prawem oraz rodzaj i rozmiar ujemnych następstw jego czynu, jak też na sposób jego realizacji, z drugiej zaś właściwości i warunki osobiste oskarżonego.

Przy uwzględnieniu powyższych okoliczności Sąd wymierzył oskarżonemu za czyn z pkt. II karę dwóch lat pozbawienia wolności, Uznał bowiem, że kara w takim wymiarze spełni swoje ustawowo określone cele, wymierzona oskarżonemu kara pozbawienia wolności jest zdaniem Sądu proporcjonalna do stopnia jego winy oraz społecznej szkodliwości czynu. Mając na uwadze ilość wprowadzonych do obrotu środków odurzających, okres przestępczej działalności oskarżonego i wreszcie wysokość osiągniętej korzyści majątkowej, sprawiają, że wymierzona kara 2 lat pozbawienia wolności i 150 stawek grzywny jawi się jako sprawiedliwa, zgodna z dyrektywami jej wymiaru. Wysokość jednej stawki Sąd ustalił na kwotę 20 zł adekwatnie do możliwości majątkowych i zarobkowych oskarżonego. Okolicznością obciążającą był brak jakiejkolwiek skruchy co może w efekcie wskazywać na negatywną prognozę na przyszłość.

J. L. (1)

IV

II

Na mocy art. 45 § 1 kk Sąd orzekł oskarżonemu J. L. (1) na rzecz Skarbu Państwa przepadek korzyści majątkowej uzyskanej z popełnionego przestępstwa objętego pkt. II w kwocie 125 000 złotych. Przepis ten przewiduje bowiem, że jeżeli sprawca osiągnął z popełnienia przestępstwa, chociażby pośrednio, korzyść majątkową niepodlegającą przepadkowi przedmiotów wymienionych w art. 44 § 1 lub 6 k.k. , sąd orzeka przepadek takiej korzyści albo jej równowartości. W judykaturze utrwalony jest pogląd, że podlegająca przepadkowi równowartość korzyści majątkowej, którą sprawca osiągnął z popełnienia przestępstwa (stypizowanego w przepisach ustawy z 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii) w rozumieniu przepisu art. 45 § 1 k.k. , to nie osiągnięty przez niego zysk łączący się z pomniejszeniem przysporzenia majątku o koszty jego uzyskania, a ekwiwalent wyrażony pieniężnie, odpowiadający kwocie, rzeczy lub prawu uzyskanych ze zbycia, precyzyjnie określonego w przypisanym mu czynie, środka odurzającego lub psychotropowego (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 25 czerwca 2015 roku, II AKa 253/14, Lex nr 1761766; wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 31 marca 2015 roku, II AKa 34/15, KZS 2015/4/84; wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 11 lutego 2014 roku, II AKa 324/13, Lex nr 1439340).

J. L. (1)

V, VI

III

Nadto, Sąd uznał oskarżonego J. L. (1) za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt III aktu oskarżenia, stanowiącego przestępstwo z art. 62 ust 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, na mocy powołanego przepisu ustawy przy zastosowaniu art. 37a k.k. w brzmieniu obowiązującym przed datą 24 czerwca 2020 roku w zw. z art. 4 § 1 k.k. wymierzył mu karę grzywnę w wysokości 50 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych tj. grzywnę w wysokości 1000 złotych. Ustalając wysokość grzywny Sąd wziął w szczególności pod uwagę uwarunkowany liczbą stopień społecznej szkodliwości czynów, warunki osobiste i rodzinne, dochody i możliwości zarobkowe J. L. (1). W ocenie Sądu – oskarżony będzie w stanie uiścić grzywnę nie ulega bowiem wątpliwości, że oskarżony ma możliwości zarobkowania i będzie w stanie podołać obowiązkom wynikającym z orzeczonej wobec niego grzywny. W ocenie Sądu grzywna wymierzona w/w może spełnić również cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec sprawcy przestępstwa, w szczególności poprzez swój materialny wymiar, a nadto cele prewencji ogólnej w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa . Stosownie do art. 70 pkt 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa środka odurzającego w postaci pudełka plastikowego z drobinami suszu roślinnego ziela konopi innych niż włókniste opisanego w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) k. 983 akt sprawy - poprzez zniszczenie;

J. L. (1)

VII, VIII

IV

Sąd uznał oskarżonego J. L. (1) za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt IV aktu oskarżenia, stanowiącego przestępstwo z art. 263 § 2 kk i za to na mocy powołanego przepisu ustawy wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Wymierzając wskazaną karę sąd miał na uwadze, że przedmiotem ochrony art. 263 § 2 kk jest bezpieczeństwo publiczne i indywidualne związane z nielegalnym wytwarzaniem lub posiadaniem broni bądź też z obchodzeniem się z nią. Ustawodawca wprowadził ścisłą reglamentację w zakresie posiadania broni, ponieważ umożliwia ona kontrolę nad tym, jakie osoby posiadają urządzenia służące w istocie do zabijania i mogące stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa publicznego i bezpieczeństwa poszczególnych osób.

Na mocy art. 44 § 1 kk orzeczono oskarżonemu J. L. (1) przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci broni z napisem (...). 92 z magazynkiem w opakowaniu z wyciorem, szczegółowo opisanej w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) k.1111 akt sprawy poprzez zniszczenie

J. L. (1)

IX

III, V, VII

Na mocy art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 i 2 kk Sąd orzekł oskarżonemu J. L. (1) w miejsce:

- jednostkowych kar pozbawienia wolności z pkt. III i VII - karę łączną 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności

- jednostkowych kar grzywien z pkt III i V - karę łączną grzywny w wysokości 170 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 złotych tj. karę łączną grzywny w kwocie 3400 złotych.

Orzekając kary łączne pozbawienia wolności wobec J. L. (1) sąd zastosował zasadę asperacji mając na względzie fakt, że istniała łączność przedmiotowa przypisanych oskarżonemu przestępstw, a także zbieżność czasowa. Okoliczność tę należało uwzględnić przy orzekaniu kar łącznych i kary te miarkować odpowiednio, orzekając je poniżej sumy kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa. Jednocześnie nie zachodziły, w ocenie Sądu, przesłanki do tego aby zastosować zasadę absorpcji, tj. orzec wobec oskarżonego kary łączne w najniższej możliwej wysokości.

M. C. (1)

X

V

Rozważając kwestię rodzaju i wysokości kary za przypisany oskarżonemu czyn Sąd przy jej wymierzaniu kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 k.k. mając na uwadze zarazem, z jednej strony motywację leżącą u podstaw podjęcia przez oskarżonego zachowania niezgodnego z prawem oraz rodzaj i rozmiar ujemnych następstw jego czynu, jak też sposób jego realizacji, z drugiej zaś właściwości i warunki osobiste oskarżonego.

Przy uwzględnieniu powyższych dyrektyw Sąd wymierzył oskarżonemu karę trzech lat i sześciu miesięcy pozbawienia wolności, Uznał bowiem, że kara w takim wymiarze spełni swoje ustawowo określone cele, a wymierzenie kary w innej wysokości byłoby niczym nie uzasadnionym przejawem pobłażania, sprzecznym z podstawowymi celami kary i niepożądaną z punktu widzenia społecznego oddziaływania oraz celów wychowawczych jakie ma ona osiągnąć względem sprawcy. W rezultacie wymierzona oskarżonemu kara pozbawienia wolności jest zdaniem Sądu proporcjonalna do stopnia jego winy oraz społecznej szkodliwości czynu. Mając na uwadze wielokrotną wcześniejszą karalność oskarżonego, ilość wprowadzonych do obrotu środków odurzających, długi okres przestępczej działalności oskarżonego i wreszcie wysokość osiągniętej korzyści majątkowej, sprawiają, że wymierzona kara 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności i 200 stawek grzywny jawi się jako sprawiedliwa, zgodna z dyrektywami jej wymiaru. Wysokość jednej stawki Sąd ustalił na kwotę 20 zł adekwatnie do możliwości oskarżonego. Ponadto brak wykazania przez oskarżonego skruchy, bezkrytyczność może w efekcie wskazywać na negatywną prognozę na przyszłość. Dodać, należy, że z karty karnej oskarżonego wyłania się obraz osoby pozostającej w notorycznym konflikcie z prawem, która nie wyciąga żadnych wniosków z wymierzanych jej kar. Oskarżony uparcie naruszał porządek prawny. W ocenie Sądu dla osiągnięcia celów wychowawczych i resocjalizacyjnych kary konieczna jest izolacja oskarżonego. Jednocześnie kara 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności jest także karą, która w sposób właściwy ukształtuje świadomość prawną społeczeństwa. Niższa kara w odczuciu społecznym mogłaby przekonywać o „opłacalności” dokonywania tego rodzaju czynów zabronionych. Należy podkreślić, iż każdy przypadek wprowadzania do obrotu środków odurzających musi się spotkać ze stanowczą reakcją wymiaru sprawiedliwości .

M. C. (1)

XI

V

Na mocy art. 45 § 1 kk Sąd orzekł oskarżonemu M. C. (1) na rzecz Skarbu Państwa przepadek korzyści majątkowej uzyskanej z popełnionego przestępstwa w kwocie 425 000 złotych. Przepis ten przewiduje bowiem, że jeżeli sprawca osiągnął z popełnienia przestępstwa, chociażby pośrednio, korzyść majątkową niepodlegającą przepadkowi przedmiotów wymienionych w art. 44 § 1 lub 6 k.k. , sąd orzeka przepadek takiej korzyści albo jej równowartości. W judykaturze utrwalony jest pogląd, że podlegająca przepadkowi równowartość korzyści majątkowej, którą sprawca osiągnął z popełnienia przestępstwa (stypizowanego w przepisach ustawy z 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii) w rozumieniu przepisu art. 45 § 1 k.k. , to nie osiągnięty przez niego zysk łączący się z pomniejszeniem przysporzenia majątku o koszty jego uzyskania, a ekwiwalent wyrażony pieniężnie, odpowiadający kwocie, rzeczy lub prawu uzyskanych ze zbycia, precyzyjnie określonego w przypisanym mu czynie, środka odurzającego lub psychotropowego (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 25 czerwca 2015 roku, II AKa 253/14, Lex nr 1761766; wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 31 marca 2015 roku, II AKa 34/15, KZS 2015/4/84; wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 11 lutego 2014 roku, II AKa 324/13, Lex nr 1439340).

A. S. (1)

XII

VI

Rozważając kwestię rodzaju i wysokości kary za przypisany oskarżonemu czyn sąd przy jej wymierzaniu kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 k.k. mając na uwadze zarazem, z jednej strony motywację leżącą u podstaw podjęcia przez oskarżonego zachowania niezgodnego z prawem oraz rodzaj i rozmiar ujemnych następstw jego czynu, jak też na sposób jego realizacji, z drugiej zaś - właściwości i warunki osobiste oskarżonego.

Przy uwzględnieniu powyższych okoliczności Sąd wymierzył oskarżonemu karę dwóch lat i sześciu miesięcy pozbawienia wolności, Uznał bowiem, że kara w takim wymiarze spełni swoje ustawowo określone cele, a wymierzenie ł kary byłoby niczym nie uzasadnionym przejawem pobłażania, sprzecznym z podstawowymi celami kary i niepożądaną z punktu widzenia społecznego oddziaływania oraz celów wychowawczych jakie ma ona osiągnąć względem sprawcy, reakcją karną na karygodny czyn. W rezultacie wymierzona oskarżonemu kara pozbawienia wolności jest zdaniem Sądu proporcjonalna do stopnia jego winy oraz społecznej szkodliwości czynu. Mając na uwadze wielokrotną wcześniejszą karalność oskarżonego, ilość wprowadzonych do obrotu środków odurzających, długi okres przestępczej działalności oskarżonego i wreszcie wysokość osiągniętej korzyści majątkowej, sprawiają, że wymierzona kara 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności i 150 stawek grzywny jawi się jako sprawiedliwa, zgodna z dyrektywami jej wymiaru. Wysokość jednej stawki Sąd ustalił na kwotę 20 zł adekwatnie do możliwości majątkowych i zarobkowych oskarżonego. Ponadto brak wykazania przez oskarżonego skruchy, bezkrytyczność może w efekcie wskazywać na negatywną prognozę na przyszłość.

A. S. (1)

XIII

VI

Na mocy art. 45 § 1 kk Sąd orzekł oskarżonemu A. S. na rzecz Skarbu Państwa przepadek korzyści majątkowej uzyskanej z popełnionego przestępstwa w kwocie 125 000 złotych. Przepis ten przewiduje bowiem, że jeżeli sprawca osiągnął z popełnienia przestępstwa, chociażby pośrednio, korzyść majątkową niepodlegającą przepadkowi przedmiotów wymienionych w art. 44 § 1 lub 6 k.k. , sąd orzeka przepadek takiej korzyści albo jej równowartości. W judykaturze utrwalony jest pogląd, że podlegająca przepadkowi równowartość korzyści majątkowej, którą sprawca osiągnął z popełnienia przestępstwa (stypizowanego w przepisach ustawy z 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii) w rozumieniu przepisu art. 45 § 1 k.k. , to nie osiągnięty przez niego zysk łączący się z pomniejszeniem przysporzenia majątku o koszty jego uzyskania, a ekwiwalent wyrażony pieniężnie, odpowiadający kwocie, rzeczy lub prawu uzyskanych ze zbycia, precyzyjnie określonego w przypisanym mu czynie, środka odurzającego lub psychotropowego (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 25 czerwca 2015 roku, II AKa 253/14, Lex nr 1761766; wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 31 marca 2015 roku, II AKa 34/15, KZS 2015/4/84; wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 11 lutego 2014 roku, II AKa 324/13, Lex nr 1439340).

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

B. L. (1)

XVI

I

Na mocy art. 63 § 1 kk Sąd zaliczył oskarżonemu B. L. (1) na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres jego zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 19 maja 2015 roku do dnia 27 lipca 2015 roku godz. 12.15 przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi orzeczonej kary pozbawienia wolności.

J. L. (1)

XVII

II

Na mocy art. 63 § 1 kk Sąd zaliczył oskarżonemu J. L. (1) na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres jego zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 19 maja 2015 roku do dnia 10 lipca 2015 roku godz. 12.17 przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi orzeczonej kary pozbawienia wolności.

M. C. (1)

XVIII

V

Na mocy art. 63 § 1 kk Sąd zaliczył oskarżonemu M. C. (1) na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres jego zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 19 maja 2015 roku do dnia 27 lipca 2015 roku godz. 12.49 przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi orzeczonej kary pozbawienia wolności.

A. S. (1)

XIX

VII

Na mocy art. 63 § 1 kk Sąd zaliczył oskarżonemu A. S. (1) na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres jego zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 19 maja 2015 roku do dnia 10 lipca 2015 roku godz. 11.30 przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi orzeczonej kary pozbawienia wolności.

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

XX

Na zasadzie art. 627 kpk obciążył oskarżonych B. L. (1), J. L. (1), M. C. (1), A. S. (1) na rzecz Skarbu Państwa kosztami sądowymi których wysokość zostanie ustalona odrębnym postanowieniem.

Podpis