Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 18 kwietnia 2024 r.

Powód (...) S.A. z siedzibą w L., działając przez profesjonalnego pełnomocnika, w pozwie wniesionym do tut. Sądu w dniu 28 listopada 2023 r. domagała się zasądzenia od pozwanej K. P. kwoty 17.384,65 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia powództwa w elektronicznym postępowaniu upominawczym do dnia zapłaty oraz kosztów procesu (k. 1-2).

Wskazał, że roszczenie wynika z umowy pożyczki nr (...), zawartej w dniu 19.02.2022 r. przez pozwaną z wierzycielem pierwotnym – (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.. Pozwana nie wywiązała się z nałożonego umową obowiązk dlatego umowa została wypowiedziana, a cała roszczenie z niej wynikające stało się wymagalne z dniem 26 maja 2023 r.

Na mocy porozumienia z dnia 4 kwietnia 2023 r. zawartego do umowy ramowej cyklicznego przelewu wierzytelności z 2 czerwca 2023 r. (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., dokonała przelewu wierzytelności na rzecz strony powodowej.

Na dochodzoną wierzytelność złożyły się kwoty : 13.502,98 zł tytułem niespłaconego kapitału, 2.565,56 zł tytułem niespłaconej prowizji, 926,97 tytułem odsetek umownych naliczanych przez zbywcę, 67,38 zł tytułem odsetek umownych naliczanych przez zbywcę według zmiennej stopy procentowej od zadłużenia przedterminowego w wysokości dwukrotności sumy stopy referencyjnej NBP i 5.5 pkt. procentowych do dnia zamknięcia salda przez zbywcę (tj. do dnia 31.05.2023 r.), 321,76 zł tytułem odsetek ustawowych naliczanych przez stronę powodowa od kwoty niespłaconego kredytu od dni zamknięcia salda przez zbywcę do dnia wniesienia pozwu w epu.

W odpowiedzi na pozew z dnia 22 stycznia 2024 r. ( data nadania) pozwana K. P., działająca przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. Jednocześnie podniosła zarzuty: nieudowodnienia istnienia, wysokości oraz wymagalności wierzytelności dochodzonej pozwem z uwagi na brak wiarygodności przedłożonych przez powoda dokumentów, w tym kopii które nie zostały poświadczone za zgodność z oryginałem, nieistnienia umowy pożyczki, braku przekazania przez powoda pozwanej środków pieniężnych, braku wymagalności roszczenia, przedwczesności powództwa, brak legitymacji czynnej powoda stosowanie przez powodowa w umowie pożyczki niedozwolonych klauzul umownych, niewiążących pozwanego ze skutkiem ex tunc, nieważności umowy na podstawie art. 58 k.c. (k. 46-5)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 lutego 2022 r. pozwana K. P. zawarła ze (...) Sp. z .o.o. z siedzibą w W. umowę pożyczki gotówkowej nr (...) na kwotę 15.000,00 zł, z całkowitą kwotą do zapłaty w wysokości 25.442,19 zł. Pożyczka płatna była w 72 miesięcznych ratach po 353,51 zł, płatnych do 18 dnia każdego miesiąca zgodnie z załączonym harmonogramem spłat. Całkowity koszt kredytu, w tym suma odsetek za cały okres na jaki umowa została zawarta i prowizji, wynosił 10.442,19 zł. Pozwana została także obciązona prowziją w kwocie 2850 zł która została skredytowania. Stopa procentowa (zmienna) wynosiła 12,50 % w stosunku rocznym. (...) ustalono na 21,18 %.

Zgodnie z rozdziałem 9 umowy, pożyczkodawca mógł rozwiązać umowę z przyczyn leżących po stronie klienta z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia w przypadku opóźnienia klienta ze spłatą zadłużenia wynikającego z umowy w co najmniej dwóch pełnych ratach. Przed wypowiedzeniem umowy kredytodawca miał wezwać pożyczkobiorcę do spłaty zaległego zadłużenia pod rygorem wypowiedzenia umowy.

Tego samego dnia tj. 19.02.2024 r. została wykonana wypłata środków z tytułu umowy pożyczki na rachunek pozwanej.

Dowód: bezsporne, nadto: umowa pożyczki – k. 4-5, załączniki do umowy pożyczki – k. 6-9, w tym: harmonogram spłat - k. 6, formularz odstąpienia od umowy – k.7; formularz informacyjny –k.7 – 9, potwierdzenie dokonania przelewu k. 10

Pozwana spłaciła 12 rat, a następnie zaprzestała spłaty pożyczki . W dniu 4 kwietnia 2023 r. pierwotny wierzyciel wystawił dokument wypowiedzenia w któym wskazał wezwał ją do zapłaty kwoty 16.630,72 zł w tym : 16.068,54 zł tytułu zaległego kapitału, 555,55 zł z tytułu zaległych odsetek kapitałowych, 6,63 zł z tytułu odsetek za opóźnienie, wraz z należnymi odsetkami karnymi naliczanymi od dnia 4 kwietnia 2023 r. do dnia spłaty, płatnych do końca okres wypowiedzenia, tj. w terminie miesiąca od daty otrzymania wypowiedzenia. W dokumencie tym wskazał że pozwana zalega z zapłatą kwoty 792,55 zł

Dowód: wypowiedzenie umowy pożyczki – k. 11

W dniu 4 kwietnia 2023 r. pomiędzy (...) Sp. z o.o. a (...) S.A. w L. została zawarta umowa ramowa cyklicznego przelewu wierzytelności, w której cedent zobowiązał się do cyklicznego przelewania wierzytelności na rzecz strony powodowej poprze zawieranie aktów cesji.

Na mocy aktu cesji nr 2 z 2 czerwca 2023 r. do Umowy Ramowej z dnia 04.04.2023 r. (...) Sp. z o.o. dokonała przelewu wierzytelności w stosunku do K. P., , wynikającej z umowy nr (...), na rzecz strony powodowej, tj. U. P..

Pismem z dnia 12 czerwca 2023 r. nowy wierzyciel - U. P. poinformował pozwanego o dokonanym przelewie wierzytelności.

Dowód: umowa ramowa cyklicznego przelewu wierzytelności – k. 12-15, załącznik nr 1 do umowy ramowej z dnia 02.06.2023 r. – k. 16, zawiadomienie o przelewie wierzytelności – k. 19, wezwanie do zapłaty – k. 21

W dniu 10.08.2023r. powód wystąpił z pozwem w elektronicznym postępowaniu upominawczym . Pozew wraz z nakazem zapłaty został pozwanej doręczony w dniu 11.090.2023r.

dowód : akta (...) k. 25-38

Ustalając powyższy stan faktyczny, Sąd oparł się na dokumentach przedstawionych przez stronę powodową, uznając je za wiarygodne i dowodzące okoliczności zawarcia umowy, jej treści i wysokości zadłużenia pozwanego.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne w przeważającej części.

Strona powodowa w niniejszej sprawie dochodziła roszczenia z umowy pożyczki nr (...). Odnosząc się do zarzutu niewykazania przez powoda faktu zawarcia umowy przyjąć należy, że powód sprostał temu obowiązkowi zgodnie z regułami art. 6. k.c. Powód wykazał, że pozwana zawarła z pierwotnym wierzycielem w drodze porozumiewania się na odległość umowę pożyczki przy pomocy wygenerowanych z systemu wydruków umowy. Odnosząc się do pozostałych zarzutów zgłoszonych przez pozwaną wskazać należy, że powódka wykazała istnienie wierzytelności oraz jej wysokość i istnienie umowy pożyczki dokumentem w postaci umowy zwartej w formie elektronicznej, załącznika do umowy z harmonogramem spłaty , formularzem pożyczki oraz dowodem jej wypłaty oraz zalegającym w aktach oświadczeniem o wypowiedzeniu pożyczki .

Fakt przekazania środków wykazała przedkładając wydruk z systemu transakcyjnego banku (...) S.A. z którego wynika że na rachunek pozwanej 19.02.2022r. przelano 15.000 zł , zaś pozwana nie zakwestionowała wskazanego w tym dokumencie rachunku odbiorcy, w szczególności nie twierdziła, że nie jest jego posiadaczem.

Odnosząc się do daty wymagalności roszczenia wskazać należy, że sąd uznał iż z uwagi na nieprzedłożenie przez powoda do akt dowodu doręczenia pozwanej oświadczenia o wypowiedzeniu umowy, termin wymagalności roszczenia należy ustalić przy przyjęciu, że doręczenie pozwanej pozwu w (...) (11.09.2023r. ) zastąpiło oświadczenie o wypowiedzeniu umowy. Z tego względu zarzut przedwczesności powództwa i braku wymagalności roszczenia był niezasadny, albowiem roszczenie stało się wymagalne z dniem 11.10.2023r.

Wskazać należy, że z przedłożonego do pozwu harmonogramu wynikało, że pozwana K. P. spłaciła jedynie 11 rat pożyczki w łącznej kwocie 6.169,08 zł, a później popadła w zadłużenie. Warto wskazać, iż pozwana nie przedłożyła żadnych dowodów, na okoliczność wykazania, że spłaciła więcej rat. Ciężar dowodu w tym zakresie obciążał właśnie pozwaną na podstawie art. 6 k.c. W rozdziale 9 umowy wskazano, że pożyczkodawca może rozwiązać umowę z przyczyn leżących po stronie klienta z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia w przypadku opóźnienia klienta ze spłatą zadłużenia wynikającego z umowy w co najmniej dwóch pełnych ratach. Skoro pozwana nie spłaciła już drugiej z kolei raty pożyczki, to wierzyciel pierwotny miał prawo wypowiedzieć umowę pożyczki co najmniej od marca 2022r. z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia.

Legitymację czynną powódka wykazała przedkładając do akt kompletną umowę ramową cyklicznego przelewu wierzytelności umowy cesji z dnia 04.04.2023 r. wszystkie niezbędne udzielone pełnomocnictwa oraz wydruk załącznika elektronicznego nr 1 w którym zidentyfikowana została wierzytelność wobec pozwanej (k.16). Załącznik identyfikuje wierzytelność poprzez wskazanie imienia i nazwiska pozwanej, jej numeru pesel , numeru umowy, daty wypłaty środków, salda należności z rozbiciem na jego poszczególne składniki.

Brak zawiadomienie pozwanej o przelewie przez zbywcę wierzytelności nie wpływał na ważność umowy przelewu, a wywoływał jedynie skutki z art. 512 k.c. na które pozwana się nie powoływała. Także art. 44 ustawy o kredycie konsumenckim nie przewidywał sankcji nieważności umowy przelewu.

Pozwana kwestionował też moc dowodową dokumentów przedłożonych przez powoda. W aktach sprawy zalegają wydruki dokumentów sporządzonych w formie elektronicznej (k. 3-11) oraz poświadczone za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika odpisy dokumentów (k. 16-18) oraz ich kopie (k. 12-15).

Co do poświadczonych za zgodność z oryginałem przez profesjonalnego pełnomocnika dokumentów to o ich znaczeniu procesowym rozstrzyga art. 129 § 2 i 3 k.p.c. Odnosząc się zaś do kopi dokumentów oraz ich wydruków elektronicznych wskazaną należy że ocena ich wiarygodności dokonywana jest w niniejszej sprawie przez pryzmat pozostałych dowodów zgromadzonych w aktach sprawy. I tak wskazać należy, pozwana kwestionując wysokość roszczenia wskazała, że dokumenty te nie dają podstaw do stwierdzenia prawdziwości i rzetelności określonych danych i wyliczeń nie przedostając jednak na tą okoliczność żadnych własnych dowodów. W szczególności pozwana nie twierdziła że rachunek na który dokonano wypłaty pożyczki do niej nie należy, że ktoś podszył się pod jej tożsamość lub włamał na jej rachunek bankowy i przy pomocy jej danych osobowych , fałszywego konta na portalu pożyczkowym czy też bankowości elektronicznej zaciągnął bez jej zgody pożyczkę. Pozwana w ogóle nie odniosła się do kwestii wypłaconych pieniędzy . Nie wskazała także by dokonała spłaty umowy w zakresie większym niż przedstawił to powód, nie wskazała, nie odniosła się w ogóle do tego czy należności spłacane był terminowo czy nieterminowo i w jakich kwotach, czy w związku z tym kwestionuje wysokość odsetek za opóźnienie i sposób zarachowania przez powoda dokonanych przez siebie wpłat. Pozwana w ogóle nie odniosła się do faktu niespłacenia umowy pożyczki.

Sąd stoi na stanowisku, że złożone do akt przez powoda kopie dokumentów są innymi środkami dowodowymi w rozumieniu art. 309 k.p.c. do których znajduje zastosowanie art. 243 ¹ k.p.c. albowiem zawierają tekst umożliwiający identyfikacje jego wystawcy. W oparciu o te środki dowodowe sąd uznał, że fakt zawarcia umowy oraz jej postanowienia zostały wykazane .

Za chybiony należało uznać zarzut nieważności umowy, z uwagi na brak prawidłowej reprezentacji pierwotnego wierzyciela przez osobę podpisującą umowę z pozwaną. Podkreślić należy, że zgodnie z art. 97 k.c., osoba czynna w lokalu przedsiębiorstwa, przeznaczonym do obsługiwania publiczności, poczytywana jest w razie wątpliwości, za umocowaną do dokonywania czynności prawnych, które zazwyczaj bywają dokonywane z osobami korzystającymi z usług tego przedsiębiorstwa. Niezależnie od tego wskazać należy, że pozwana nie skorzystała z uprawnień jakie przyznaje jej np. ar 103 k.c.

Przechodząc więc do zarzutów dotyczących zawarcia w umowie klauzul abuzywnych wskazać należy że niniejszej sprawie wynagrodzenie za udzielenie pożyczki w kwocie 17.850 zł obejmowało odsetki kapitałowe (10.442,19 zł) oraz opłatę prowizyjną (2.850 zł)

W ocenie sądu brak jest podstaw do uznania, że postanowienia umowy w zakresie w jaki przewidywały prawo pierwotnego wierzyciela do pobrania opłaty prowizyjnej jako formy wynagrodzenia za rozpatrzenie wniosku oraz udzielenie pożyczki są abuzywne. Zwrócić należy uwagę, że za sprzeczne z dobrymi obyczajami należy uznać m.in. działania wykorzystujące np. niewiedzę, brak doświadczenia konsumenta, naruszenie równorzędności stron umowy, działania zmierzające do dezinformacji, wywołania błędnego przekonania konsumenta, wykorzystania jego niewiedzy lub naiwności. Chodzi, więc o działanie potocznie określane, jako nieuczciwe, nierzetelne, odbiegające in minus od przyjętych standardów postępowania (m.in. wyrok SA w Warszawie z dnia 27 stycznia 2011 r, VI ACa 771/10). Rażące naruszenie interesów konsumenta zachodzi w sytuacji, w których w rażący sposób została naruszona równowaga interesów stron umowy przez to, że jedna z nich wykorzystała swoją przewagę, formułując konkretne postanowienie umowy. Określenie „rażąco" należy stosować do znacznego odchylenia przyjętego uregulowania od zasady uczciwego wyważenia praw i obowiązków (m.in. wyrok SA w Warszawie z dnia 14 września 2011 r, VI ACa 291/11). Rażące naruszenie interesów konsumenta oznacza nieusprawiedliwioną dysproporcję praw i obowiązków na jego niekorzyść w określonym stosunku obligacyjnym (m.in. wyrok SA w Warszawie z dnia 14 grudnia 2010 r, VI ACa 487/10).

W ocenie sądu brak jest przesłanek pozwalających na ustalenie, że umowa jaką podpisała pozwana zawiera klauzule abuzywne, albowiem zobowiązanie jakie na siebie przyjęła jest jasno określone kwotowo w treści umowy, zaś kwota prowizji nie przekracza wysokości dopuszczalnej ustawą o kredycie konsumenckim. Trudno się też dopatrzyć rażącego naruszenia praw i obowiązków stron na niekorzyść pozwanej, albowiem w samej odpowiedzi na pozew na tą okoliczność nie przedstawiono żadnych racjonalnych argumentów. Zwrócić należy uwagę, że co do zasady umowa pożyczki jest czynnością odpłatną i takie wynagrodzenie za „udzielenie” pożyczki zostało przewidziane w umowie

Mając na uwadze przyznany przez powódkę fakt iż pozwana na dzień 04.04.2023r. zalegała z zapłatą na kwotę 792,55 zł to znaczy, że zalegała z zapłatą raty nr 12 płatnej w lutym i 13 w marcu. Z oświadczenia o wypowiedzeniu można więc wysnuć wniosek że pozwana zapłaciła 11 rat na łączną kwotę 6169,08zł. Mając więc na uwadze przyjętą przez sąd datę wymagalności roszczenia na dzień 11.10.2023r. zadłużenie pozwanej wynikające z umowy pożyczki kształtuje się odmiennie od wskazanego przez powódkę w pozwie.

Prawidłowo bowiem ustalona należność wynikająca z umowy obejmuje kwotę 21.050,23 zł na która składa się suma 15000 zł pożyczki, 2850 zł opłaty administracyjnej, oraz odsetek kapitałowych w kwocie 3200,23 zł. - za okres od dnia uruchomienia pożyczki do dnia jej wymagalności tj. do dnia 11.10.2023r. Ponieważ pozwana uiściła kwotę 6.169,08 zł do zapłaty pozostawała różnica w wysokości 14.881,15 zł.

Mając to na uwadze sąd orzekł jak w pkt I sentencji wyroku i zasądził na rzecz powódki kwotę 14.881,15 wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 12.04.2023r.

W pozostałym zakresie sad powództwo oddalił albowiem powód nie przedstawił żadnych dokumentów pomimo zakwestionowania wysokości roszczenia przez pozwaną które by wskazywały na to w jaki sposób i od jakich kwot dokonał kapitalizacji odsetek za opóźnienie. Nie wykazała także by roszczenie stało się wymagalne z dniem 26.05.2023e. Dlatego Sąd uwzględniając zarzuty pozwanej, że strona powodowa nie wykazała podstawy, terminów i wysokości odsetek składających się na kwotę dochodzona pozwem, uznał powództwo za niezasadne i w tej części je oddalił (punkt II).

O kosztach stron orzeczono na mocy art. 100 k.p.c., stosując zasadę wzajemnej kompensacji (rozdzielania) przy uwzględnieniu wyniku całego procesu i kosztów postępowania. Powód wygrał proces w 86 %, a pozwana – 14 %. Koszty powoda to łącznie 4367 zł (1000 opłata od pozwu, 3600 zł koszty zastępstwa procesowego, 17 zł opłata skarbowa) – z tego 86 % to 3.755,62zł , a koszty pozwanej to łącznie 3617 zł (3600 zł koszty zastępstwa, opłata skarbowa 17 zł, - z tego 14% to 506, 38 zł. Różnicę (tj. 3.249,24 zł) na korzyść powoda uwzględniono więc w punkcie III.

Sędzia Dorota Podskalna-Baum

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)

(...)

(...)