Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

UZASADNIENIE

wyroku z 11 stycznia 2021 r.

Powód Ł. K., prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą PHU (...) w N. w pozwie skierowanym przeciwko pozwanemu (...) Towarzystwu (...) w W. domagał się zasądzenia kwoty 2.249,13 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 6 kwietnia 2023 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu. (k. 3-8)

W uzasadnieniu pozwu powód podał, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabył na podstawie umowy cesji od T. Z. wierzytelność z tytułu odszkodowania w związku ze szkodą komunikacyjną zaistniałą 28 marca 2023 roku w pojeździe marki L. (...) o nr rej. (...) będącym własnością zbywcy wierzytelności. Poszkodowany miał wykupioną u pozwanego polisę dobrowolnego ubezpieczenia AC w wariancie serwisowym w kwocie brutto. Z tytułu odszkodowania pozwany wypłacił kwotę 83.206,15 zł brutto z kwoty 85,455,28 zł z faktury (...). Zakres uszkodzeń oraz naprawy jest między stronami niesporny. Spór dotyczył zasadności naliczenia przez powoda stawki 187 zł netto roboczogodziny za naprawy blacharsko – lakiernicze ceny naprawy tablicy rejestracyjnej oraz śrub do mocowania belki. Kwotę dochodzoną pozwem stanowi różnica pomiędzy kwotą z faktury, a kwotą wypłaconą przez pozwanego w toku postępowania likwidacyjnego.

W dniu 18 sierpnia 2023 roku referendarz tut. Sądu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (k. 56).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty strona pozwana, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu. (k. 60-65)

W uzasadnieniu swego stanowiska strona pozwana wskazała, że nie kwestionuje swojej odpowiedzialności co do zasady, jak i okoliczności zdarzenia. Zarzuciła, iż zgodnie z polisą przewidziano cesję roszczeń na rzecz finansującego (...) Bank S.A., poszkodowany więc nie był pierwotnie uprawniony do roszczenia. Podniosła, że po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłaciła całe należne odszkodowanie, zastosowana stawka 187 zł netto jest wygórowana i została zweryfikowana przez ubezpieczyciela do kwoty 130 zł netto jako stawki średniej rynkowej lokalnej. Zarzuciła, iż poszkodowany przed rozpoczęciem naprawy nie skonsultował z ubezpieczycielem jej kosztów.

W pozostałych pismach procesowych strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska. (k. 301-303, k. 323-325, k. 327)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 1 września 2020 r. T. Z. zawarł z (...) Bank S.A. w W. umowę kredytu w celu zakupu pojazdu L. (...). Jako zabezpieczenie spłaty kredytu ustanowiono przeniesienie własności przedmiotowego pojazdu pod warunkiem zawieszającym tj. stanie się ono skuteczne z datą doręczenie kredytobiorcy pisemnego oświadczenia banku o przejściu prawa własności przedmiotu, które może być złożone w przypadku braku zapłaty dwóch rat kapitałowo-odsetkowych za co najmniej dwa okresy płatności.

W dniu 05.09.2022 r. T. Z., jako właściciel, ubezpieczający i ubezpieczony, zawarł z(...) Towarzystwu (...) w W. – w imieniu której działał agent, umowę AC pojazdu marki L. (...) o nr rej. (...). W umowie wskazano sumę ubezpieczenia brutto przedmiotowego pojazdu na kwotę 143.000 zł, w wariancie rozliczenia szkód: serwisowy, bez udziału własnego. Okres ubezpieczenia ustalono na 07.09.2022 r. – 06.09.2022 r. Składka łączna w kwocie 6.172 zł została uiszczona w dniu 05.09.2022 r. U dołu polisy zamieszczono adnotację: „Potwierdza się dokonanie cesji prawa na rzecz (...) Bank S.A.”.

Zgodnie z § 2 pkt. 16 OWU odszkodowanie zostało zdefiniowane jako kwota ustalona według zasad określonych w OWU, należna w razie powstania szkody, objętej zakresem ubezpieczenia określonym w OWU i umowie ubezpieczenia. W przypadku zawarcia umowy ubezpieczenia w wariancie serwis i wystąpienia szkody częściowej, wysokość kosztów naprawy musi być uzgodniona z (...) przed rozpoczęciem naprawy (§ 27 ust. 1 zd. 1. OWU). Uzgodnienie to następuje w oparciu o kosztorys sporządzony przez zakład naprawczy wykonujący naprawę i przedstawiony (...). W przypadku natomiast wykonania naprawy bez wcześniejszego uzgodnienia kosztów (...) ma prawo do zastosowania stawek obowiązujących w zakładach współpracujących z (...) z terenu zamieszkania Ubezpieczonego lub miejsca przeprowadzonej naprawy pojazdu oraz weryfikowania przedstawionych przez Ubezpieczonego faktur lub rachunków szczególnie, gdy ich wysokość odbiega od kosztów naprawy i cen części na podstawie systemu A. lub D..

W dniu 28 marca 2023 roku w wyniku kolizji drogowej uszkodzeniu uległ samochód marki L. (...) o nr rej. (...), będący własnością T. Z..

Bezsporne, a ponadto: umowa kredytu z załącznikami – k. 206-215, polisa i wniosek – k. 12-13, k. 84-87, OWU – k. 31-51

Poszkodowany zlecił powodowi naprawę uszkodzonego pojazdu. Powód nie posiada autoryzacji producenta marki pojazdów L. (...). Powód sporządził kalkulację naprawy, zgodnie z którą koszt naprawy wynosił 83.447,05 zł brutto, która została zweryfikowana przez ubezpieczyciela do kwoty 81.022,05 zł przy obniżonej stawce 130 ł netto/rbg. Powód wystawił fakturę nr (...) na kwotę 85.455,28 zł.

W toku postępowania likwidacyjnego pozwany ubezpieczyciel ustalił, że doszło do tzw. szkody częściowej i wypłacił na podstawie decyzji z 5 kwietnia 2023 r. na rzecz poszkodowanego T. Z. odszkodowanie w kwocie 15.140,75 zł brutto. Decyzją z dnia 19 kwietnia 2023 r. pozwany dopłacił kwotę 15.645,40 zł. Po zweryfikowaniu faktury nr (...) i kosztorysu sporządzonego na zlecenie powoda pozwane towarzystwo dopłaciło kwotę 52.420,00 zł decyzją z dnia 28 czerwca 2023 r. Adresatem decyzji był poszkodowany T. Z.

Bezsporne, ponadto decyzje ubezpieczyciela – k. 21-23, kalkulacja naprawy powoda – k. 16-20, faktura VAT – k. 24-25, zweryfikowany kosztorys – k. 26-30, akta szkody – k. 55, k. 88

Poszkodowany T. Z. zawarł 28 marca 2023 roku z powodem Ł. K., prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą PHU (...) w N., umowę cesji wierzytelności, na podstawie której T. Z. przelał na powoda swoją wierzytelność (prawo do odszkodowania) w całości wraz z wszelkimi należnościami ubocznymi, przysługującą mu z tytułu szkody komunikacyjnej z 28 marca 2023 roku na podstawie polisy AC z dnia 05.09.2022 r. o nr (...).

Dowód: umowa cesji – k. 14-15

Wartość szkody przy przyjęciu stawki za prace mechaniczne i lakiernicze netto 187 zł jako stawki określonej przez firmę (...) oraz części zamiennych oryginalnych producenta wynosiła 84.921,27 zł. Wartość szkody przy przyjęciu stawki za prace mechaniczne i lakiernicze netto 130 zł, jako średniej stawki stosowanej na początku 2023 roku na rynku (...) w jej górnym zakresie, oraz części zamiennych oryginalnych producenta wynosiła 82.854,42 zł.

Stawka dla napraw blacharsko-lakierniczych stosowanych przez (...) S. O. w przypadku dokonywania naprawy dla (...) M. wynosi 120 zł/rbg. W ramach umów napraw blacharsko-lakierniczych wykonywanych na rzecz (...) stawki są negocjowane.

Dowód: opinia biegłego ds. techniki samochodowej i ruchu drogowego – k. 100-122, opinia uzupełniająca – k. 292-293

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie dowodów z dokumentów powołanych w opisie stanu faktycznego, tj. akt postępowania likwidacyjnego oraz umowy cesji wierzytelności. Autentyczność tych dokumentów nie budziła wątpliwości Sądu i nie była kwestionowana przez strony.

Sąd podzielił wnioski płynące z opinii biegłego ds. techniki samochodowej i ruchu drogowego oraz opinii uzupełniającej i na ich podstawie ustalił koszty naprawy uszkodzonego pojazdu, ustalając należne powodowi odszkodowanie. Biegły jest specjalistą w zakresie, w którym powierzono mu wykonanie ekspertyzy, zaś tok rozumowania zaprezentowany w opinii jest w ocenie Sądu logiczny, jasny i nie zawiera luk. W opinii uzupełniającej biegły odniósł się do zarzutów wniesionych przez powoda.

Na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 5 k.p.c. Sąd pominął dowód z opinii innego biegłego ds. techniki samochodowej i ruchu drogowego. Biegły bowiem dokonał wyliczenia kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu według uśrednionej stawki za prace blacharsko-lakiernicze, a także według stawki zastosowanej przez powoda i w tym zakresie powód nie kwestionował opinii biegłego (k. 131). Żądanie więc dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego jest bezprzedmiotowe i prowadzić będzie do nieuzasadnionego przedłużenia postępowania, zwłaszcza, iż odszkodowanie przysługuje w wysokości ustalonej na podstawie zapisów OWU.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Strona pozwana zarzucała, iż zgodnie z polisą przewidziano cesję roszczeń na rzecz finansującego (...) Bank S.A., poszkodowany więc nie był pierwotnie uprawniony do roszczenia. Stosownie do treści art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść przysługującą mu wierzytelność na osobę trzecią, chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania; zgodnie z § 2 powołanego przepisu, wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. W okolicznościach sprawy należy wskazać, iż (...) Bank S.A. nie był finansującym, co sugerowałoby, iż T. Z. zawarł z bankiem umowę leasingu, ale pożyczkodawcą. Zapis natomiast na polisie odnosił się zastosowanego w umowę kredytu zabezpieczenia tzn. przeniesienia z mocy zawartej umowy na bank prawa własności pojazdu marki L. (...) pod warunkiem zawieszającym, który ziściłby się w przypadku, gdyby poszkodowany zalegał ze spłatą co najmniej dwóch pełnych rat i bank doręczył poszkodowanemu oświadczenia o przejściu prawa własności przedmiotu. Strona pozwana nie wykazała, iż w dniu zawarcia umowy cesji powyższy warunek ziścił się, ponadto strona pozwana w toku postepowania likwidacyjnego jako adresata decyzji wskazywała poszkodowanego.

W przedmiotowej sprawie, powód domagał się od strony pozwanej kwoty 2.249,13 zł tytułem należnego odszkodowania z tytułu szkody powstałej na skutek zdarzenia z dnia 28 marca 2023 r. Kwestią bezsporną była odpowiedzialność pozwanego towarzystwa co do zasady wynikająca z umowy dobrowolnego ubezpieczenia AC, co zostało potwierdzone w toku postępowania likwidacyjnego oraz w sprzeciwie od nakazu zapłaty. Spór dotyczył wysokości rzeczywistej szkody, która koncertowała się wokół ustalenia czy powód był uprawniony do zastosowania stawki 187 zł netto za godzinę prac blacharsko-lakierniczych.

Stosownie do treści art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia majątkowego ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie, polegające na zapłacie określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Zgodnie z § 2 pkt. 1 k.c. cytowanego artykułu świadczenie ubezpieczyciela polega na zapłacie w przypadku ubezpieczenia majątkowego określonego odszkodowania za szkodę powstałą na wskutek przewidzianego w umowie wypadku. Zgodnie z art. 821 k.c. przedmiotem ubezpieczenia majątkowego może być każdy interes majątkowy, który nie jest sprzeczny z prawem i daje się ocenić w pieniądzu.

Ustalając wysokość należnego powódce odszkodowania, Sąd miał na uwadze, iż świadczenie przysługujące od ubezpieczyciela za uszkodzenie pojazdu mechanicznego winno obejmować tylko niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na rynku lokalnym (tak Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 13 czerwca 2003 r. wydanej w sprawie o sygn. akt III CZP 32/03, LEX nr 78592). Przy czym wysokość tak ustalonego odszkodowania należy skorygować o zapisy OWU.

Stosownie do treści art. 361 § 1 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła, a naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W zakresie ustalania wysokości należnego odszkodowania należy wskazać, iż wiążące są postanowienia OWU, bowiem odszkodowanie jest ustalane na podstawie zapisów OWU przy uwzględnieniu wybranego przez poszkodowanego wariantu. Poszkodowany wybrał wariant serwisowy. Powód początkowo sporządził kosztorys na kwotę 83.447,05 zł brutto. Kosztorys został zweryfikowany przez stronę pozwaną do kwoty 81.022,05 zł. Tymczasem powód z tytułu wykonanej naprawy wystawił fakturę na kwotę wyższą niż pierwotnie ustaloną z sporządzonym przez niego kosztorysie tj. 85.455,28 zł. Powód dokonała więc naprawy nie uzgadniając ze stroną pozwaną jej kosztów czym naruszył § 27 ust. 1 zd. 1. OWU. W takim przypadku stronie pozwanej przysługiwało uprawnienie do zastosowania stawek obowiązujących w zakładach współpracujących z (...) z terenu zamieszkania Ubezpieczonego lub miejsca przeprowadzonej naprawy pojazdu oraz weryfikowania przedstawionych przez Ubezpieczonego faktur lub rachunków. Strona pozwana dokonała przedmiotowej weryfikacji ustalając, iż uzasadnione ekonomicznie koszty naprawy wynoszą 83.206,15 zł. Strona pozwana dokonała redukcji stawki zastosowanej przez powoda do stawki rynkowej obowiązującej na terenie zamieszkania poszkodowanego, co jednoznacznie potwierdziła opinia powołanego biegłego. Ponadto wypłata odszkodowania w wysokości wynikającej z faktury przedłożonej przez powoda, doprowadziłaby do bezpodstawnego wzbogacenia powoda. Powód bowiem, mimo iż, jak sam wskazał, nie posiada autoryzacji producenta pojazdów marki L. (...), domagał się ustalenia odszkodowania w oparciu o stawkę za prace blacharsko-lakiernicze 187 zł netto, stosowaną przez niego przy naprawie pojazdów marki np. B., M., gdzie czynności naprawcze powód wykonuje jako podmiot legitymujący się odpowiednimi certyfikatami. Dodatkowo nie ma także znaczenia certyfikowanie stawek przez podmioty zewnętrzne, bowiem nie zostało wykazane, że samochód powoda musiał być naprawiony w serwisie powoda i wymagał użycia sprzętu, którego nie posiadał inny podmiot na rynku lokalnym, stosujący wedle opinii biegłego stawki zdecydowanie od powoda niższe. Brak jest więc podstaw do stosowania do rozliczenia szkody stawek ustalonych jednostronnie przez powoda, które o około 35 % przewyższają stawki rynkowe w czasie dokonywania naprawy. Poszkodowany ma bowiem obowiązek minimalizacji szkody.

Zgodnie z opinią biegłego, którą Sąd w całości podziela, koszt naprawy pojazdu marki L. (...) na początku roku 2023 roku, przy przyjęciu stawki 130 zł netto roboczogodziny jako stawki średniej na rynku lokalnym wynosił 82.584,42 zł. W ocenie Sądu, jak to zostało wskazane wyżej, do rozliczenia szkody w niniejszej sprawie, winny być przyjęte stawki średnie tj. 130 zł rbh, a nie jak chce powód 187 zł. Odszkodowanie winno zatem wynieść 82.584,42 zł brutto. Biorąc zaś pod uwagę, iż dotychczas przyznane na rzecz poszkodowanego świadczenie kompensacyjne wyniosło 83.206,15 zł, roszczenie powoda podlegało oddaleniu.

W związku z powyższym, orzeczono jak w punkcie I wyroku.

O kosztach orzeczono w pkt II wyroku na podstawie art. 98 § 1, 1 ¹ i 3 k.p.c. i zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Na koszty złożyły się: wynagrodzenie pełnomocnika 900 zł ustalone na podstawie przepisów obowiązujących w dniu wniesienia pozwu wraz z opłatą od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

Jednocześnie, na podstawie art. 113 ust. 1 w zw. z art. 83 ust. 2 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 100 k.p.c., Sąd w pkt III wyroku nakazał ściągnąć od powoda na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Nowym Sączu kwotę 1.141,64 zł za sporządzoną opinię biegłego.

ZARZĄDZENIE

1. odnotować uzasadnienie,

2. odpis doręczyć pełnomocnikom stron,

3. kal. 14 dni.

N., 13.02.2020 r. Sędzia Agnieszka Poręba