Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 9 grudnia 2024 roku

Strona powodowa (...) w W. w pozwie złożonym w dniu 1 grudnia 2022 r. domagała się zasądzenia od pozwanego T. K. zapłaty kwoty 5.085,20 zł z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przypisanych (k. 3-5).

W uzasadnieniu wskazano, że kwota dochodzona pozwem wynika z umowy bankowej nr (...) z dnia 17 października 2018 r., zawartej przez pierwotnego wierzyciela z pozwanym. Pozwany nie wywiązał się z obowiązku spłaty w terminie oznaczonym w umowie, roszczenie stało się wymagalne w dniu 19.06.2019 r. Następnie bank sprzedał wierzytelność wynikającą z zawartej umowy stronie powodowej na mocy umowy cesji wierzytelności z dnia 26 lutego 2021 r. Dochodzona kwota obejmuje: 4.136,81 zł tytułem kapitału, 948,39 zł tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie.

Zarządzeniem z dnia 12 kwietnia 2024 r. Sąd ustanowił kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego T. K.. (k. 206)

Ustanowiony w sprawie kurator w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz przyznanie wynagrodzenia za pełnienie obowiązków kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego. (k. 223-225)

Kurator podniósł zarzut braku wykazania roszczenia z uwagi na brak przedłożenia umowy bankowej i pozostałych dokumentów. Zarzucił brak legitymacji czynnej, gdyż załączony dokument mający być załącznikiem do umowy cesji jest tylko wydrukiem, nie został przedłożony w całości.

Po przedłożeniu przez stronę powodową umowy kredytu wraz z oświadczeniem o wypowiedzeniu kurator nie zgłosił dalszych zarzutów. (k. 243)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 października 2018 r. T. K. zawarł z (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W., umowę nr (...) o udzielenie kredytu i wydanie płatniczej karty kredytowej. Umowa została własnoręcznie podpisana przez pozwanego. Limit kredytowy został udzielony na kwotę 4.000 zł. Czas trwania umowy został określony na dwóch lat.

W dniu 5 kwietnia 2019 r. (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. wypowiedział pozwanemu umowę kredytu, wezwał do zapłaty kwoty 4.144,04 zł, w tym 4.134,67 zł tytułem kapitału.

Dowód: umowa kredytu – k. 253-239, wypowiedzenie umowy kredytu z potwierdzeniem nadania – k. 240-241, wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu wraz z pełnomocnictwem – k. 6-8

Na podstawie umowy przelewu wierzytelności w ramach transakcji sekurytyzacji z dnia 26 lutego 2021 r. zawartej pomiędzy (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. a stroną powodową strona powodowa nabyła wierzytelność wynikającą z umowy pożyczki, nr (...), zawartej z T. K. w dniu 17 października 2018 r.

Dowód: umowa przelewu wierzytelności z załącznikami – k. 9-101, potwierdzenie przelew ceny – k. 102-103, załącznik do umowy – k. 123-, zawiadomienie o przelewie – k. 117-120, wezwanie do zapłaty – k. 115-116

Powyższy, częściowo niesporny, stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów z dokumentów. Dokumenty załączone do akt sprawy stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone (art. 244 k.p.c.), jak również tego, że osoby, które je podpisały złożyły zawarte w nich oświadczenia (art. 245 k.p.c.). Treść i forma dokumentów nie zostały skutecznie zakwestionowane przez strony, również Sąd po zapoznaniu się z nimi nie powziął co do nich wątpliwości. Dokumenty te korzystają z domniemania autentyczności i prawdziwości. Zarzut odnośnie załącznika do umowy cesji okazał się niezasadny, bowiem nie stanowi wydruku, skoro na załączniku widoczne są odciski pieczęci notarialnych oraz parafy. Strona powodowa w piśmie procesowym z 30 października 2024 r. strona powodowa precyzyjnie wyjaśniła przyczyny nieujawnienia pewnych fragmentów przedłożonych załączników, które Sąd w pełni akceptuje

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W niniejszej sprawie strona powodowa żądała zasądzenia od pozwanego kwoty 5.085,20 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty, wynikającej z umowy nr (...) o udzielenie kredytu i wydanie płatniczej karty kredytowej zawartej w dniu 17 października 2018 r. przez pozwanego z (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W.

Stosownie do treści art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść przysługującą mu wierzytelność na osobę trzecią, chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania; zgodnie z § 2 powołanego przepisu, wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Wbrew zarzutom pozwanego, strona powodowa przedłożyła komplet dokumentów przemawiających za tym, że przysługuje jej legitymacja czynna. W celu wykazania swojej legitymacji przedłożyła: umowę przelewu wierzytelności w ramach transakcji sekurytyzacji z dnia 26 lutego 2021 r. z załącznikami. Załącznik do umowy cesji identyfikuje wierzytelność będącą przedmiotem przelewu, zawierając w swej treści kolejno: numer pożyczki, imię i nazwisko pozwanego, jego PESEL, kwotę pożyczki, tożsame z danymi zawartymi u umowie kredytu, z którą strona powodowa wiąże swoje roszczenie. Przedstawiona forma dokumentu pozwala na zapoznanie się z warunkami zawartej umowy oraz danymi identyfikującymi dochodzoną w sporze wierzytelność. Przywołane dokumenty wyraźnie identyfikują umowę pożyczki z 17 października 2018 r. i pozwanego. Przedłożone dokumenty były więc wystarczające do przyjęcia, że strona powodowa skutecznie nabyła w drodze cesji wierzytelność przysługującą uprzednio wobec pozwanego pożyczkodawcy, tym samym w okolicznościach sprawy wykazana została legitymacja czynna. Nie budzi przy tym wątpliwości, że dokumentem prywatnym jest także odpis dokumentu stanowiący dowód istnienia oryginału (art. 129 § 2 k.p.c.).

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1896), przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Kurator dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego po przedłożeniu przez stronę powodową brakujących dokumentów, nie wniósł dalszych zarzutów.

Sąd po zapoznaniu się z dokumentami przedłożonymi przez stronę powodową nie powziął wątpliwości co do zasadności i wysokości dochodzonego roszczenia. Umowa kredytu została własnoręcznie podpisana przez pozwanego, wypowiedzenie umowy zawiera kwoty odpowiadające kwotom objętym żądaniem pozwu.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w pkt I wyroku zasądzając od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę objęta żądaniem pozwu.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 § 1, 1 ¹ i 3 k.p.c. i zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Na koszty złożyły się: opłata od pozwu 400 zł, wynagrodzenie pełnomocnika 1.800 zł ustalone na podstawie przepisów obowiązujących w dniu wniesienia pozwu wraz z opłatą od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, zaliczka na poczet wynagrodzenie kuratora – 885,60 zł.

W punkcie III wyroku Sąd zasądził na rzecz adw. P. R. kwotę 885,60 zł tytułem wynagrodzenia za kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego.

Sędzia Agnieszka Poręba

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

N., dnia 16 stycznia 20 25 r.

Sędzia Agnieszka Poręba