Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

Sygn. I C 827/23

UZASADNIENIE
wyroku z 6 października 2023 r.

Strona powodowa (...) S.A. z/s w W. w pozwie skierowanym przeciwko R. F. domagała się zasądzenia od pozwanej kwoty 342,47 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 20 stycznia 2023 r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu strona powodowa wskazała, że 29 maja 2019 r. pozwana zawarła ze stroną powodową umowę umożliwiającą nabycie urządzenia telekomunikacyjnego w związku z zawarciem umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Pozwana, jak podnosi strona powodowa była zobowiązana do zapłaty rat w kwotach i terminach określonych w harmonogramie, czego nie dopełniła. Strona powodowa wskazała, że na kwotę roszczenia składa się 6 niezapłaconych rat za sprzęt w wysokości 49,20 zł, 3,48 zł – należność wynikająca z niezapłaconej raty, 31,89 zł – skapitalizowana kwota odsetek za okres do 24.10.2022 r. oraz 11,90 zł – skapitalizowana kwota odsetek za opóźnienie wyliczona za okres 25.10.2022 r. do 19.01.2023 r.

W odpowiedzi na pozew R. F. wniosła o oddalenie powództwa w całości. W ocenie pozwanej, powództwo nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż zachowanie strony powodowej jest nielojalne i zmierza jedynie do eskalacji kosztów. Idąc dalej, pozwana kwestionowała istnienie zadłużenia podnosząc zarzut przedawnienia oraz jego rażącej wysokości. W konkluzji pozwana podniosła zarzut braku legitymacji biernej po jej stronie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana R. F., prowadząca działalność gospodarczą pod firmą (...). P.H. Firma (...) 18 sierpnia 2016 r. zawarła przez pełnomocnika z (...) z siedzibą w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) dla numeru (...), w ramach oferty (...), w taryfie (...). Przedmiotowa umowa została zawarta na czas oznaczony i obwiązywała do 18 sierpnia 2018 r. Umowa w imieniu pozwanej została podpisana przez należycie umocowanego pełnomocnika – J. F..

(dowód: umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) k. 5-10, pełnomocnictwo dla J. F. k. 11-12)

Strony 31 maja 2019 r. podpisały aneks do umowy nr (...). W ramach przedmiotowego oświadczenia, strona powodowa miała świadczyć usługi telekomunikacyjne na rzecz pozwanej w ofercie (...)w taryfie M. (...). Przywołana umowa zastępowała w całości poprzednią podpisaną 18 sierpnia 2016 r., i została zawarta na okres 36 miesięcy tj. do 22 listopada 2022 r.

(dowód: aneks do umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych k. 13-17)

W ramach umowy pozwana zakupiła również sprzęt- telefon(...) G. (...), za cenę 1890,19 zł brutto płatną w 36 miesięcznych ratach. Zgodnie z umową i harmonogramem, opłata za sprzęt na start wynosiła 118,99 zł płatna do 29 maja 2019 r. jako pierwsza rata. Kolejne 36 rat były płatne do 19 dnia każdego następującego po sobie miesiąca w wysokości 49,20 zł.

(dowód: umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych k. 13-17, warunki oferty promocyjnej k.1719, regulamin świadczenia usług k.20-25, harmonogram – k.26, faktura za sprzęt k.34)

Pozwana wywiązywała się z umowy, aż do zapłaty raty za grudzień 2021 r. R. F. nie uregulowała 6 rat w wysokości 49,20 zł, 27 stycznia 2022 r., 27 lutego 2022 r., 27 marca 2022 r., 27 kwietnia 2022 r., 27 maja 2022 r., 27 czerwca 2022 r oraz części raty płatnej do 27 grudnia 2022 roku w kwocie 3,48 zł. Od zaległych należności powód naliczył odsetki za opóźnienie w zapłacie rat, wyliczonych za okres od następnego dnia po dacie płatności rat do 24 października 2022 r. w kwocie 31,89 zł. Dodatkowo powód skapitalizował kwotę odsetek za opóźnienie w zapłacie rat za okres od 25 października 2022 r. do 19 stycznia 2023 r., łącznie 11,90 zł.

(dowód: zestawienie należności k.29v)

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie dokumentów przedłożonych przez powoda, których treść i forma nie budziły wątpliwości sądu.

Dowody z dokumentów sąd uznał za wiarygodne z uwagi na okoliczność, że stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone (art. 244 k.p.c.) oraz tego, że osoby, które je podpisały złożyły zawarte w nich oświadczenia (art. 245 k.p.c.), korzystają z domniemania autentyczności i prawdziwości. W ocenie sądu przywołane w stanie faktycznym dowody w postaci umów, stanowiły podstawę do dokonania ustaleń w ramach przedmiotowego postępowania. W sposób niebudzący wątpliwości bowiem, pozwoliły sądowi ustalić fakt zobowiązania oraz wynikających z tego wierzytelności wobec pozwanej.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było uzasadnione w całości.

Zgodnie z art. 56 ust. 1 ustawy z 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1648 z późn. zm.). świadczenie usług telekomunikacyjnych odbywa się na podstawie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Obowiązkiem przedsiębiorcy telekomunikacyjnego jest świadczenie abonentowi usług telekomunikacyjnych, zaś obowiązkiem abonenta jest opłacanie abonamentu i pozostałych opłat określonych umową.

W myśl natomiast art. 583 § 1 k.c. sprzedażą na raty jest dokonana w zakresie działalności przedsiębiorstwa sprzedaż rzeczy ruchomej osobie fizycznej za cenę płatną w określonych ratach, jeżeli według umowy rzecz ma być kupującemu wydana przed całkowitym zapłaceniem ceny. Tutaj obowiązkiem przedsiębiorcy jest zatem wydanie rzeczy ruchomej przed całkowitą zapłatą a kupującego uiszczanie rat zgodnie z umową.

Powód wywodził w pozwie, że od 18 sierpnia 2016 r. łączyła go z pozwaną umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych, która przedłużana była do 22 listopada 2022 r. oraz nierozerwalnie z nią związana umowa sprzedaży na raty sprzętu - telefonu (na 36 miesięcy). Powód swoje żądanie opierał zatem na umowie sprzedaży, z której obowiązków pozwana się nie wywiązała, gdyż nie wypłacała należności od stycznia 2022 r.

Pozwana natomiast w swoim stanowisku procesowym, zaprzeczała wszystkim twierdzeniom wysnuwanym przez stronę powodową. Ponadto kwestionowała roszczenie zarówno co do zasady jak i wysokości. Z ostrożności procesowej zaś pozwana podniosła zarzut przedawnienia roszczenia.

W toczącym się procesie, inicjatywa dowodowa obciąża strony (art. 3 i 232 k.p.c.). Zgodnie z art. 6 k.c. określającym zasadę rozkładu ciężaru dowodu w postępowaniu sądowym, to na stronie spoczywa obowiązek udowodnienia faktu, z którego wywodzi skutki prawne. Do osoby występującej z pozwem należy, więc udowodnienie faktów przemawiających za uwzględnieniem powództwa a do strony pozwanej faktów uzasadniających jego oddalanie. Strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swych twierdzeń ponosi więc ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia.

W ocenie sądu, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, wbrew twierdzeniom pozwanej, daje podstawy do dokonania odpowiednich ustaleń faktycznych w myśl twierdzeń powoda.

Powód przedłożył umowę źródłową w formie pisemnej, pod którą złożył własnoręczny podpis należycie umocowany pełnomocnik pozwanej J. F. oraz osoba reprezentująca powoda. W tym miejscu przypomnienia wymaga fakt, że zgodnie z art. 95 § 2 k.c. czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. Z analizy materiału dowodowego wynika, że J. F. był prawidłowo umocowany do reprezentacji pozwanej w związku z zawarciem umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych ze stroną powodową. Wobec czego nie można stawiać tezy, że pozwana nie była związana umową ze stroną powodową. Co w konsekwencji prowadzi to obalenia zarzutu przedstawionego przez pozwaną o braku legitymacji biernej do udziału w niniejszym postępowaniu.

Idąc dalej z treści umowy oraz związanych z nią dokumentów wnikają warunki na jakie pozwana wyraziła zgodę. Na jej podstawie, pozwana zakupiła sprzęt w postaci telefonu (...) G. (...) na łączną kwotę 1890,19 zł brutto płatną w 36 miesięcznych ratach, co wynika z przedłożonej faktury Vat i harmonogramu. Pozwana zobowiązała się do zapłaty rat - pierwsza w wysokości 118,99 zł oraz kolejne w wysokości 49,20 zł. Pozwana zaprzestała spłaty ostatnich 6 rat za sprzęt w wysokości po 49,20 zł oraz części raty za grudzień 2021 roku w kwocie 3,48 zł – łącznie 298,68 zł. Kwoty te pokrywają się z tymi wskazami w pozwie. Zadłużenie pozwanej zostało również szczegółowo rozpisane i przedstawione w zestawieniu niespłaconych rat w którym powód przedstawił również sposób naliczenia odsetek.

Pozwana, nawet z ostrożności, nie odniosła się do powstania zaległości, ograniczając się jedynie do ogólnego podniesienia zarzutu przedawnienia. Ustosunkowując się do przytoczonego zarzutu należy podnieść, że jest on chybiony w całości. W myśl art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi sześć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Termin przedawnienia liczy się od dnia w którym roszczenie stało się wymagalne. Wobec powyższego nie sposób dojść do wniosku, że skoro pierwsze wymagalne roszczenie tj. od 27 grudnia 2021 r. nie uległo przedawnieniu, to został skutecznie podniesiony zarzut przedawnienia. W omawianym stanie faktycznym nie doszło bowiem do upływu trzech lat od daty wymagalności roszczenia, na co powołuje się pozwana.

Pozwana nie kwestionowała faktu otrzymania zestawienia zaległości, aby wskazany w powyższych dokumentach adres doręczenia nie był adresem pozwanej. Zarzuty pozwanej zatem okazały się chybione w całości. Wobec przedstawionego w sprawie materiału dowodowego, zdaniem sądu, powód prawidłowo wykazał swoje roszczenie zarówno co do zasady jak i wysokości.

Mając na uwadze powyższe, sąd w punkcie I wyroku zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 342,47 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 20 stycznia 2023 r. do dnia zapłaty. O odsetkach sąd orzekł zgodnie z art. 481 k.c.

O kosztach postępowania, w pkt. II wyroku, sąd orzekł zgodnie z art. 98 k.p.c. Wobec uwzględnienia powództwa w całości, pozwana jest stroną przegrywającą ten proces, dlatego też jest obowiązana zwrócić powodowi koszty w wysokości 167 zł wraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty.