Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 10 maja 2024 r.

Pozwem z dnia 24 lutego 2023 r., sprecyzowanym pismem z dnia 2 maja 2023 r. A. S. domagał się od strony pozwanej (...) S.A. w S. łącznej kwoty 15.000 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 22 lipca 2021 r. do dnia zapłaty, w tym:

- 12.900 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę,

- 2.100 zł tytułem odszkodowania za poniesione i udokumentowane koszty leczenia,

- 4.800 zł tytułem odszkodowania za zniszczenie komputera marki L..

W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 19 czerwca 2021 r. doszło do kolizji na autostradzie, w tym m.in. pojazdu, którym kierował. W wyniku ww. kolizji doszło do poważnych uszkodzeń w jego samochodzie, w tym złamania foteli. Niezwłocznie po zdarzeniu powód wraz z rodziną udali się do szpitala, gdzie powód zgłosił ból lewego barku, bóle i zawroty głowy oraz nudności, będące konsekwencją wypadku. Powodowi został zalecony spoczynkowy tryb życia i środki przeciwbólowe a razie utrzymywania się dolegliwości została zalecona kontrola w Poradni Urazowo-Ortopedycznej. W związku z tym, że ból utrzymywał się nadal, w dniu 28 czerwca 2021 r. powód udał się na konsultację do ortopedy, który zalecił mu pozostawanie w stałym leczeniu i skierował go na zabiegi fizjoterapeutyczne. Towarzyszący powodowi ból, a także traumatyczne przeżycia związane z wypadkiem znacząco wpłynęły na jego komfort życia. Oprócz podjęcia specjalistycznego leczenia u ortopedy i rehabilitacji, powód zgłosił się również do psychiatry, co było spowodowane ogólnym załamaniem funkcjonowania. Po wypadku powodowi zaczęły towarzyszyć stałe lęki, niepokój, smutek, anhedonia czy natrętne myśli związane ze zdarzeniem (w tym związane ze strachem o los żony i córki, które wraz z nim uczestniczyły w wypadku). Z czasem powód zaczął wycofywać się z relacji z otoczeniem, towarzyszyło mu poczucie bezradności, zniechęcenie i pesymistyczna wizja przyszłości, a także trapiły ciągle żywe wspomnienia związane z wypadkiem. Do tych dolegliwości doszły również objawy psychosomatyczne w postaci kołatania serca o podłożu emocjonalnym (z silnym lękiem i poczucie niepokoju), trudności w koncentracji, pogorszenie pamięci czy nawet lęk przed jazdą samochodem, co wcześniej nie sprawiało mu trudności. W ich wyniku powód zaczął zaniedbywać obowiązki codzienne, unikać ludzi i izolować się, przez co konieczne było czasowe orzeczenie o niezdolności do pracy i stosowanie silnych leków antydepresyjnych, nasennych i przeciwlękowych. Pomimo stosowania się do zaleceń psychiatry, zalecone leczenie nie przynosiło spodziewanych rezultatów, a ww. dolegliwości utrzymywały się nadal. Lekarz rozpoznał u powoda zespół stresu pourazowego, a w późniejszym czasie także depresję, co w bezpośredni sposób wpłynęło na znaczne obniżenie komfortu życia. Wypłacona suma 700 zł zadośćuczynienia nie rekompensuje doznanej krzywdy. Powód wskazał też, że ramach tego samego zdarzenia doszło do uszkodzenia komputera marki L., będącego jego własnością i przewożonego w bagażniku pojazdu. Ekspert, któremu powód zlecił wykonanie oględzin sprzętu jednoznacznie potwierdził, że jego uszkodzenia są spowodowane uderzeniem. Jak wynika z protokołu z przeprowadzonej ekspertyzy, uszkodzenia sprzętu są tak rozległe, że jego naprawa jest nieopłacalna. Pomimo tego, ubezpieczyciel sprawcy odmówił wypłaty argumentując to brakiem związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy zakresem powstałych uszkodzeń a wypadkiem. W ramach odszkodowania powód dochodził ponadto wydatków związanych z konsultacjami psychiatrycznymi (k. 1-3, 87-90, 143, 146-147).

Pozwany ubezpieczyciel sprawcy wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu, w tym zastępstwa procesowego.

Wskazał, że powód odczuwał przejściowe dolegliwości bólowe w okresie 2 tygodni i nie odczuwał dolegliwości przewlekłych a opiniujący lekarz orzecznik nie stwierdził dolegliwości leczenia. Podniósł, że zlecił dokonanie oceny następstw zdarzenia, z którego powód wywodzi swoje roszczenia według klasyfikacji I., która to zrywa z tradycyjnym podejściem sprowadzającym niepełnosprawność wyłącznie do upośledzenia fizycznego i problemu medycznego. Ocena na tej podstawie ma charakter holistyczny, który uwzględnia zarówno struktury ciała, jak i funkcje ciała, aktywność oraz uczestniczenie i angażowanie się w sytuacji życiowe, także - czynniki środowiskowe. Na tej podstawie dokonuje się też oceny wpływu ewentualnego rozstroju zdrowia na funkcjonowanie człowieka. Wskazał, że lekarz orzecznik z zakresu ortopedii, w oparciu o zaoferowaną dokumentację medyczną, ocenił przejściowe upośledzenie struktur okolic głowy i szyi powoda - w wymiarze 3 pkt po wypadku, okolic barku lewego w wymiarze 3 pkt i kręgosłupa w odcinku szyjnym - w wymiarze 3 pkt po wypadku. Zakres upośledzenia funkcji organizmu i ruchomości pojedynczego stawu, orzecznik wycenił na poziomie 3 pkt. Zakwestionował w całości roszczenie odszkodowawcze za zniszczone mienie wskazując, że w decyzji z 22 lipca 2021 r. informował o braku podstaw do wypłaty odszkodowania, z tego tytułu wnosząc o dostarczenie wymaganych dokumentów. Zakwestionował także żądanie w zakresie odsetek wskazując, że nie pozostawał w zwłoce ze spełnieniem jakiegokolwiek świadczenia i to powód kwestionował stanowisko ubezpieczyciela pomimo jego wyczerpującego uzasadnienia w pismach (k. 48-53, 144).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 czerwca 2021 r. ok. godz. 10 na autostradzie (...) na w okolicy N., w tył wyhamowującego przed stojącym w korku pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...) kierowanego przez A. S., ze znaczną prędkością, uderzył samochód B. (...) o nr rej. (...). Na miejscu interweniowały służby porządkowe. Powód podróżował z żoną i córką, która w związku z obrażeniami w obrębie mostka wymagała hospitalizacji i dalszego leczenia.

Samochód sprawcy kolizji objęty był u strony pozwanej obowiązkowym ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów. Po przeprowadzonym, przedłużającym się postępowaniu likwidacyjnym ubezpieczyciel sprawcy uznał szkodę całkowitą w pojeździe powoda.

Dowód: fakty bezsporne, nadto zgłoszenie szkody (k. 5), akta szkody (k. 82), zdjęcia uszkodzeń pojazdu (k. 95-97 i 121), nagranie z kamery samochodowej (k. 122), zeznania powoda (k. 112-113, od 00:01:58)

W związku z postępującymi dolegliwościami bólowymi w lewym barku, bólami głowy i nudnościami, jeszcze tego samego dnia w godzinach wieczornych powód zgłosił się do (...) sądeckiego szpitala, gdzie po przeprowadzonym badaniu RTG stawu ramiennego i TK głowy i kręgosłupa szyjnego, rozpoznano u powoda stłuczenie barku lewego po wypadku komunikacyjnym. Powodowi zalecono ogólnodostępne środki przeciwbólowe i miejscowo zimne okłady oraz spoczynkowy tryb życia z zakazem wykonywania intensywnych wysiłków i kontrolę w poradni za 7 dni, w razie utrzymujących się dolegliwości bólowych. Dalsze leczenie powód kontynuował w przyszpitalnej poradni chirurgii urazowo-ortopedycznej u lek. med. J. M. kolejno w dniach 28 czerwca, 5 lipca, 12 lipca, 2 sierpnia, 12 sierpnia, 28 sierpnia i 13 września 2021 r. W okresie lipca 2021 r. powód odbył serię zabiegów rehabilitacyjnych. W związku ze zdiagnozowanym zespołem stresu pourazowego, zaburzeniami adaptacyjnymi i uporczywą bezsennością przeplataną z koszmarami nocnymi, które pojawiły się po wypadku powód konsultowany był psychiatrycznie przez lek. med. P. S., który zalecił psychoterapię i farmakoterapię, początkowo przyjmując leki stale, do końca 2022 r. okresowo, w sytuacjach pogorszenia stanu psychicznego. Kolejne wizyty powód odbył w dniach: 1 września, 7 października, 1 grudnia 2021 r. oraz 26 stycznia, 9 lutego, 16 i 30 marca, 27 kwietnia, 15 czerwca, 13 i 27 lipca, 12 października, 16 i 22 listopada 2022 r. Pomimo kolejnych wizyt, do końca 2022 r. stan psychiczny powoda nie uległ znaczącej poprawie, przeciwnie, nastąpiła somatyzacja objawów poprzez występowanie kołatania serca, występowały trudności w koncentracji, stany lękowe i astenia. Wskutek zaburzeń psychicznych był on niezdolny do pracy do dnia 23 lutego 2022 r, w dniach 17 marca-kwietnia, 15 czerwca-5 lipca i 13 lipca-17 sierpnia 2022 r. W związku z wizytami, w dniu 18 maja 2022 r. powód poniósł wydatek rzędu 1.200 zł a w dniu 16 stycznia 2023 r. - 900 zł.

Na chwilę obecną powód korzysta z rehabilitacji wyłącznie doraźnie.

Dowód: karta informacyjna leczenia (k. 6), dokumentacja poradni ze skierowaniem (k. 7-13), skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne z 28.06.2021 r. (k. 14), zaświadczenia lekarskie psychiatry (k. 15-30), faktury za wizyty lekarskie (k. 98-99), akta szkody (k. 82), zeznania powoda (k. 112-113, od 00:01:58 i k. 158)

A. S. z zawodu jest technikiem informatykiem. W dacie wypadku miał 49 lat i prowadził własną działalność gospodarczą. Tą samą działalność prowadzi do chwili obecnej.

Dowód: zeznania powoda (k. 112-113, od 00:01:58 i k. 158)

Wypadek spowodował u powoda poważne upośledzenie codziennego funkcjonowania. Przez ok. 2 miesiące nosił lewą rękę na temblaku i odczuwał umiarkowanie nasilone dolegliwości bólowe. Leczenie zakończył 13 września 2021 r. ale od zdarzenia ma ograniczoną ruchomość lewego barku i bóle nasilone przy pracy fizycznej, nie może podnosić ręki wyżej. Dolegliwości bólowe po wypadku zmniejszały się stopniowo w wyniku podjętego leczenia i trwały ok. 6 tygodni; obecnie mają niestały charakter i niewielkie zmienne nasilenie. Upośledzenie sprawności lewego barku poprzez ograniczenie rotacji zewnętrznej o ok. 10 stopni i odwodzenia o ok. 15 stopni oraz pojawiające się w związku z uszkodzeniem dolegliwości bólowe, choć o niewielkim nasileniu, to mają charakter utrwalony. (...) 8 miesięcy wcześniej uraz lewego barku może przyczyniać się do dysfunkcji stwierdzonej po wypadku z dnia 19 czerwca 2021 r.

Dowód: opinia sądowo-lekarska z 12.09.2023 r. (k. 123) i opinia uzupełniająca z 10.11.2023 r. (k. 136), zeznania powoda (k. 158v)

W chwili wypadku, w bagażniku samochodu, powód przewoził komputer typu all-in-one marki L. (...), który był zabezpieczony folią bąbelkową i dodatkowo owinięty kocem. W wyniku wypadku pęknięciu uległa płyta główna, rozbita została matryca dotykowa, a na dysku twardym powstały tzw. bad sektory. Z uwagi na rozległość uszkodzeń naprawa jest nieopłacalna. Koszt zakupu urządzenia o zbliżonych parametrach wynosi 4.800 zł brutto.

Dowód: oświadczenia A. S. z 10.08.2021 r. i 2.05.2023 r. (k. 36 i 102), protokół ekspertyzy z 15.07.2021 r. (k. 37), akta szkody (k. 82), w tym zdjęcia uszkodzonego komputera (k. 103-105), decyzja ubezpieczyciela z 16.09.2021 r. (k. 38), zeznania powoda (k. 112-113, od 00:01:58)

Przy zaocznym zaopiniowaniu przez lekarza orzecznika pozwanej, bez bezpośredniego badania powoda, pismem z dnia 22 lipca 2021 r. ubezpieczyciel sprawcy przyznał A. S. kwotę 500 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę, zarazem wzywając do udokumentowania roszczeń odszkodowawczych. Poza wypłatą bezspornej kwoty 50 zł za poniesione przez powoda koszty wykonana ekspertyzy z 15 lipca 2021 r., odwołanie od decyzji nie odniosło skutku; ostatecznie w dniu 2 grudnia 2021 r. ubezpieczyciel przyznał powodowi dalszą kwotę 200 zł tytułem zadośćuczynienia, przy czym odmówił dalszej wypłaty uznając zgłoszone przy telefonicznym zgłoszeniu szkody roszczenie o zwrot kosztu uszkodzonego komputera za nieudokumentowane.

Fakty bezsporne, orzeczenie lekarskie (k. 56-65), decyzje (k. 31-35, 38-39 i 66-75), orzeczenie o stanie zdrowia powoda z 20.07.2021 r. (k. 56-63) z opinią uzupełniającą z 21.09.2021 r. i 24.11.2022 r. (k. 64-65), akta szkody (k. 82)

Ustalając powyższy stan faktyczny, Sąd oparł się przede wszystkim na dowodach z dokumentów, w tym zebranej dokumentacji medycznej obrazującej proces leczenia powoda i aktach szkody. Ich autentyczność i moc dowodowa nie były przez żadną ze stron kwestionowane, nie budziły też wątpliwości Sądu. Elementem ustaleń stanu faktycznego były zeznania powoda zweryfikowane opinią biegłego sądowego. Powód przekonująco opisał proces swojego leczenia oraz skutków zdarzenia z 2021 r. w codziennym funkcjonowaniu.

Ustalając zakres doznanych przez powoda obrażeń, intensywności cierpień oraz aktualnego stanu zdrowia, Sąd oparł na wnioskach przedstawionych przez biegłego specjalistę z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii lek. med. W. S.. Opinia została poprzedzona badaniem akt sprawy, w tym dokumentacji medycznej, jak też - odmiennie niż lekarz orzecznik pozwanej - bezpośrednim badaniem powoda. Po doprecyzowaniu wniosków końcowych, opinia ta nie była kwestionowana. Zwraca uwagę, że biegły sądowy dysponował szerszym materiałem dowodowy niż w toku postępowania likwidacyjnego, zarazem nie pozostając związanym z żadną ze stron postępowania.

Po przedłożeniu przez powoda uzupełniającej dokumentacji medycznej (k. 151-153), żadna ze stron nie wniosła o uzupełniające opiniowanie biegłego sądowego, stąd też w tym zakresie Sąd ustalenia oparł na uzupełniających zeznaniach powoda, złożonych na rozprawie w dniu 10 maja 2024 r. Zeznania te były szczere i przekonujące, nie zostały podważone. Poprzez swoje niestawiennictwo na żadnym z dwóch wyznaczonych terminów rozpraw pozwany ubezpieczyciel zrezygnował z zadania powodowi pytań własnych.

Wobec cofnięcia, Sąd pominął dowód z opinii biegłego sądowego psychiatry.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w zasadniczej części.

Odpowiedzialność strony pozwanej za szkodę powstałą w związku z wypadkiem, jakiemu uległ powód 19 czerwca 2021 r. nie była kwestionowana, co do zasady pozwany ubezpieczyciel sprawcy przyjął odpowiedzialność za jego następstwa (art. 436 § 2 k.c. i art. 822 k.c.), wskazywał jednak konsekwentnie, że zakres i charakter obrażeń powoda nie uzasadnia przyznania wyższej niż przyznane 700 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę czy odszkodowania związanego z uszkodzeniem mienia. Zwraca uwagę, że wnosząc o oddalenie powództwa w całości, pozwana nie zakwestionowała zasadności ani wysokości odszkodowania związanego z udokumentowanymi wizytami lekarskimi, w sumie na 2.100 zł.

Odnosząc się do poszczególnych żądań:

Sąd uwzględnił, że krzywda o jakiej mowa w art. 445 k.c. jest niewymierna i określenie w konkretnym wypadku odpowiedniej sumy zadośćuczynienia za taką krzywdę ustawodawca pozostawił sądowi nakazując w tym względzie uwzględnienie wszystkich okoliczności sprawy. Sam ustalony na potrzeby postępowania stopień spowodowanego skutkami wypadku uszczerbku na zdrowiu, dla oceny rozmiaru doznanej krzywdy ma jedynie wymiar pomocniczy, w kwestii należnego zadośćuczynienia sąd dysponuje większym zakresem swobody niż przy ustalaniu szkody majątkowej. W przypadku zadośćuczynienia za krzywdę istotny jest przede wszystkim kompensacyjny charakter takiego świadczenia, z naczelnym celem złagodzenia doznanych cierpień ocenianych całościowo.

Nie budziło wątpliwości Sądu, że skutki wypadku nie wywołały u powoda trwałych uszczerbku na zdrowiu innych niż niewielkie ograniczenia ruchowe barku i doraźnie pojawiające się dolegliwości bólowe, nie doszło u niego do naruszenia struktur kostnych w obrębie kręgosłupa czy barku. Samo leczenie ograniczyło się do leczenia zachowawczego i farmakologicznego jednak biegły przesądził, że istniejące aktualnie u powoda dolegliwości bólowe, blisko trzy lata po zdarzeniu, choć mają niestały charakter i niewielkie, zmienne nasilenie to nadal istnieją i mają związek z wypadkiem. Z punktu medycznego leczenie powoda zostało zakończone a obecnie nie stwierdza się ograniczeń w codziennej aktywności, inne niż te związane z dźwiganiem, co ogranicza powoda w wykonywaniu pracy zawodowej. Doznany uraz nie wpłynął znacząco na ogólną sytuację życiową powoda ale całościowo oceniana krzywda związana wypadkiem wiązała się i okresowo nadal wiąże z określonymi skutkami na płaszczyźnie psychicznej i emocjonalnej, co na etapie likwidacji szkody pozwana całkowicie pominęła. Jak szczerze powód zeznał cyt. „w tej chwili nie jestem konsultowany psychiatrycznie, aczkolwiek jak pojawiają się zawroty głowy, to staram się z nimi radzić. Jeśli chodzi o ruchomość barku, nie jest to jakieś spore ograniczenie, natomiast jeśli chodzi o bezsenność i wizje z wypadku, staram się to odreagować na świeżym powietrzu, nie jest to jakieś namolne ale powtarza się” (k. 158v).

Równocześnie, z zeznań powoda wynika, że przeżycia związane z wypadkiem z 19 czerwca 2021 r. były na tyle intensywne, że skutkowały koniecznością wsparcia specjalisty z zakresu psychiatrii, kontynuowanego systematycznie przez kolejne półtora roku. Bez potrzeby opiniowania przez biegłego psychiatry (wobec przedłożenia dokumentacji, pozwana do tego wniosku się nie przychyliła), na podstawie samej przedłożonej przez powoda dokumentacji z tego okresu stwierdzić można, że po wypadku doszło u powoda do załamania funkcjonowania, pojawił się niepokój, anhedonia i uporczywa bezsenność (zob. notatka z wizyty w dniu 1 września 2021 r.). Rozpoznane dolegliwości na podobnym poziomie utrzymywały się przez kolejne kilkanaście miesięcy; towarzyszyły im obawy przed jazdą samochodem, zaburzenia snu i rytmów okołodobowych, obniżony nastrój, trudności w koncentracji uwagi czy gorsza pamięć świeża, co miało negatywny wpływ na codzienne funkcjonalnie powoda. Wypadek wpłynął na obniżenie aktywności życiowej powoda, który zaczął izolować się od ludzi, zaniedbywać codzienne obowiązki, pojawił się wszechogarniający pesymizm i zniechęcenie. Wpływ na stan emocjonalny powoda w pierwszym okresie wpływ miały skutki ogólnych potłuczeń i towarzyszące im dolegliwości. Pomimo specjalistycznego wsparcia, jeszcze rok po zdarzeniu lekarz specjalista z zakresu psychiatrii rozpoznał u powoda silne objawy somatyzacji dolegliwości w postaci kołatania serca z lękiem i silnym poczuciem niepokoju oraz zagrożenia (zob. notatka z wizyty z 27 kwietnia 2022 r.). Zaburzenia te, przez cały okres leczenia łagodzone przypisaną farmakologią, obecne były do końca 2022 r. a następnie stopniowo ustępowały. Przez kilkanaście miesięcy powód musiał się zmagać z obniżonym nastrojem, silnymi lękami i niepokojem, obawami przed jazdą samochodem i pesymistyczną wizją przyszłości, co rzutowało negatywnie na relacje z otoczeniem. Uraz w obrębie barku nałożył się na wcześniejszy, choć wyleczony uraz złamania nasady bliższej kości ramiennej i zaburzył funkcjonowanie powoda na kolejne miesiące. I choć były to skutki przejściowe, to wywarły istotnie negatywny wpływ na bieżące funkcjonowanie. Do chwili obecnej powód zmaga się ze skutkami wypadku, które doznała córka.

Wszystkich tych okoliczności pozwana nie uwzględniła nie tylko na etapie postępowania likwidacyjnego, ale także - już na etapie po wniesieniu pozwu - kiedy na podstawie przedłożonej z pozwem dokumentacji, obiektywnie możliwe było zweryfikowanie wcześniejszej decyzji w której pozwana odmówiła zadośćuczynienia doznanej przez powoda krzywdy w wyższym zakresie niż łącznie uznane 700 zł. W kontekście doznanych dolegliwości i krzywdy wypłacona kwota była wręcz symboliczna zwłaszcza, że oparta była o wnioski opinii lekarza orzecznika pozwanej, bez bezpośredniego badania powoda i rzeczowej, całościowej konsultacji, także psychiatry. W ujawnionych okolicznościach, w konsekwencji Sąd uznał, że dochodzona kwota 12.900 zł nie jest wygórowana i pozostaje w adekwatnej relacji do doznanej krzywdy, ocenianej całościowo. Odsetki od tak uwzględnionej kwoty Sąd zasądził w oparciu o treść art. 481 § 1 k.c. w odniesieniu do decyzji wydanej w dniu 22 lipca 2021 r., wymagalność wiążąc z dniem następnym po dniu jej wydania. Sąd nie znalazł podstaw do uznania wymagalności roszczenia z datą późniejszą, także przy uwzględnieniu, że rzetelne opiniowanie pozwoliłoby na pełną ocenę skutków wypadku w okresie bliskim wydanym decyzjom.

Sąd uznał zasadność dochodzonego odszkodowania w całości.

W myśl art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Z art. 361 § 2 k.c. z kolei wynika, że naprawienie szkody obejmuje wszelkie straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Odszkodowanie to obejmuje wszystkie wydatki pozostające w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, o ile są konieczne i celowe.

W okolicznościach sprawy, wykazana została zasadność przyznania powodowi zwrotu poniesionych przez niego niezrekompensowanych wydatków związanych z koniecznością specjalistycznych konsultacji związanych z następstwami kolizji, wykazanych na dochodzoną kwotę 2.100 zł fakturami dołączonymi do pisma z 2 maja 2023 r. (k. 98-99) i potwierdzonych wystawionymi zaświadczeniami lek. psychiatry P. S.. Do chwili zamknięcia rozprawy pozwana nie sprecyzowała zarzutów przeciwko temu żądaniu. Zaproponowany przez powoda materiał dowodowy wskazuje na znaczne nasilenie objawów bezpośrednio po wypadku i ich stopniowe ustępowanie, w miarę upływu czasu. Z przedłożonej dokumentacji jednoznacznie wynika, że potrzeba specjalistycznych konsultacji u powoda wynikła wskutek zdarzenia z 19 czerwca 2021 r.

Przy przesądzeniu celowości związanych z tym wydatków, za uzasadnione Sąd uznał żądanie dochodzonej kwoty, uznając jedynie, że pozwana znajdowała się w tym zakresie opóźnieniu następnego po dniu doręczenia odpisu pozwu w którym nastąpiło sprecyzowanie żądania w tym zakresie tj. 18 marca 2023 r., nie jak domagał się tego powód - dnia wydania decyzji z 22 lipca 2021 r. Związane z tym koszty pojawiły się po dniu wydania decyzji, przed wniesieniem pozwu w sprawie; do zapłaty tej kwoty powód wcześniej ubezpieczyciela nie wzywał, a przynajmniej okoliczności tej nie wykazał.

Sąd uznał zasadność odszkodowania za uszkodzony komputer. Przy uwzględnieniu ekspertyzy o nieopłacalności naprawy, nie mogło budzić wątpliwości, że szkoda w tym zakresie jest następstwem zdarzenia, co wynika choćby z samego zgłoszenia szkody przez powoda za pośrednictwem infolinii już końcem czerwca 2021 r. Fakt ten potwierdza treść wiadomości e-mail powoda z 1 lipca 2021 r., w której się na to zgłoszenie szkody sam się wyraźnie powołuje. Zwraca uwagę, że zarzut braku związku przyczynowego w obrębie szkody pozwany ubezpieczyciel podniósł dopiero w piśmie z 16 września 2021 r. (k. 38); na etapie decyzji z 22 lipca 2021 r. związku tego nie kwestionował domagając się jedynie jednoznacznego zidentyfikowania jednostki komputera i opisu mechanizmu powstania szkody (k. 32), pomimo tego, że zdjęcia uszkodzonego sprzętu powód przesłał wiadomością e-mail z dnia 12 lipca 2021 r. a protokół z przeprowadzonej ekspertyzy komputera z dnia 15 lipca 2021 r. (k. 37) już w dniu 19 lipca 2021 r. Za niezasadny należało przy tym uznać zarzut pozwanej, jakoby powód odpowiednimi dokumentami nie wykazał, że był właścicielem komputera. Powód złożył oświadczenie, że komputer nabyty został w 2018 r., stąd też nieuzasadnione jest wymaganie przedstawienia dowodów zakupu na drugą połowę 2021 r., tj. jak trafnie powód wskazał - po upływie okresu rękojmi czy gwarancji - standardowo oferowanej na sprzęt elektroniczny. Żądanie przedstawienia dowodów zakupu mogłoby być uzasadnione w krótkim okresie po nabyciu rzeczy, natomiast nie można zasadnie wymagać od powoda, by przechowywał przez bliżej nieokreślony czas dowód zakupu każdego nabytku, na wszelki wypadek. W tym względzie przekonujące były zeznania powoda, który wskazał, że komputer przewożony był w samochodzie, a schemat uszkodzeń - potwierdzony ekspertyzą - potwierdza, że doszło do nich w wyniku kolizji z dnia 19 czerwca 2021 r. W konsekwencji za uzasadnione Sąd uznał żądanie zapłaty kwoty 4.800 zł tytułem odszkodowania za szkodę z tytułu uszkodzenia komputera, przy uwzględnieniu, że wysokości szkody pozwana nie kwestionowała.

Odnośnie kosztów postępowania Sąd ustalił, że powód poniósł koszty w wysokości 5.394,44 zł, na co składają się koszty opinii biegłego w wysokości 777,44 zł, uiszczona opłata od pozwu w wysokości 1.000 zł oraz koszty zastępstwa procesowego wynoszące 3.600 zł zgodnie z § 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa (17 zł). W konwencji rozstrzygnięcia, o kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1, 1 ¹ i 3 k.p.c.

Zarządzenie/proszę:

1.  Odnotować uzasadnienie,

2.  Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełn. pozwanej,

3.  K.. 2 tyg.

N., dn. 29.05.2024 r.