Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1458/17

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. B.,

D. C.

w dniu 3 kwietnia 2016 r. w N. działając wspólnie i w porozumieniu w ten sposób, że po użyciu przez D. C. przemocy wobec A. O., polegającej na złapaniu i ściskaniu za ręce, przewróceniu na chodnik oraz przytrzymywaniu siłą, wspólnie szarpiąc małoletniego, siłą wyrwali A. O. trzymanego w rękach syna M. B., a następnie w czasie gdy D. C. nadal przytrzymywał A. P. B. wsiadł wraz z synem do samochodu oraz odjechał w nieznanym kierunku, doprowadzając tym samym przemocą A. O. do określonego działania polegającego na wydaniu syna, w wyniku czego A. O. doznała obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy, stłuczenia stopy lewej, stłuczenia kolana lewego z zasinieniem, otarcia przedramienia prawego które naruszyły czynności narządów ciała trwające nie dłużej niż 7 dni

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

doprowadzenie pokrzywdzonej A. O. przemocą do określonego zachowania polegającego na wydaniu syna

zeznania A. O.

2, 94, 142, 345-346

notatka urzędowa wraz z wydrukiem zdjęć i nagraniem z płyty CD nr 4

256-259

wyjaśnienia oskarżonego P. B.

205-206, 239-241, 343-344

wyjaśnienia oskarżonego D. C.

344

zeznania I. B.

20, 346-347

zeznania J. B.

22, 347

zeznania R. M.

24, 346

zeznania N. B. (uprzednio K.)

66-67, 80-81, 122-123

zeznania D. M.

114-115, 363-364

protokół oględzin nośnika danych P. z zapisem nagrania

87-88

powstanie obrażeń ciała u pokrzywdzonej, które naruszyły czynności narządów jej ciała na okres poniżej 7 dni

zeznania A. O.

2, 94, 142, 345-346

notatka urzędowa wraz z wydrukiem zdjęć i nagraniem z płyty CD nr

256-259

zeznania I. B.

20, 346-347

zeznania J. B.

22, 347

zeznania R. M.

24, 346

protokół oględzin A. O. wraz z dokumentacją fotograficzną

10-11, 61-61,

karta informacyjna z leczenia ambulatoryjnego

44

opinia biegłego dot. obrażeń ciała A. O.

85

działanie oskarżonych P. B. i D. C. wspólnie i w porozumieniu

zeznania A. O.

2, 94, 142, 345-346

zeznania R. M.

24, 346

protokół oględzin nośnika danych P. z zapisem nagrania

87-92

notatka urzędowa wraz z wydrukiem zdjęć i nagraniem z płyty CD nr 4

256-259

zeznania N. B. (uprzednio K.)

66-67, 80-81, 122-123

wyjaśnienia oskarżonego P. B.

205-206, 239-241, 343-344

wyjaśnienia oskarżonego D. C.

344

zeznania D. M.

114-115, 363-364

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.

wyjaśnienia oskarżonego P. B.

zgodnie z zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym wyjaśnił, że 3 kwietnia 2016 roku podjął działania zmierzające do odebrania syna M. B. jego matce A. O. siłą, podczas zdarzenia pomagał mu oskarżony D. C., który przytrzymywał jego byłą partnerkę; po odebraniu syna wsiadł z nim do samochodu i odjechał, zarówno on jak i matka posiadali pełnię praw rodzicielskich

wyjaśnienia w tej części mają oparcie w obiektywnym dowodzie z przebiegu zdarzenia tj. nagraniu zalegającym w aktach sprawy oraz zeznaniach pokrzywdzonej A. O. i świadków zdarzenia

wyjaśnienia oskarżonego D. C.

oskarżony potwierdził, że na prośbę oskarżonego P. B. uczestniczył w odebraniu małoletniego M. B. matce, opisując zdarzenie wskazał powściągliwie poszczególne etapy zajścia - w czasie zdarzenia przytrzymywał pokrzywdzoną od tyłu, pokrzywdzona trzymała syna na rękach, P. B. podbiegł od przodu, wyrwał jej dziecko, a następnie wsiadł z nim i odjechał

wyjaśnienia w tym zakresie korespondują z nagraniem zdarzenia oraz zeznaniami pokrzywdzonej oraz świadków

zeznania A. O.

relacja spójna, rzeczowa, konsekwentna, korespondującą z nagraniem zdarzenia; pokrzywdzona opisała postawę i zachowania oskarżonych z dokładnością właściwą dla zdarzeń o gwałtownym przebiegu, połączoną z koniecznością obrony; logicznie i sensownie odniosła się tej części swojej pierwszej relacji gdzie wskazywała, że była przytrzymywana na pierwszym etapie zdarzenia również przez drugiego nieznanego jej mężczyznę z kapturem na głowie, nie znaleziono żadnych okoliczności w oparciu o które relacji tej nie należało być dać wiary,

potwierdzenie relacji pokrzywdzonej w zakresie poniesionych obrażeń ciała stanowi nagranie z przebiegu zdarzenia (poświadczające zwłaszcza trzymanie i ściskanie pokrzywdzonej za ręce, przewrócenie jej na chodnik oraz przytrzymywanie siłą) karta leczenia ambulatoryjnego sądeckiego szpitala, zalegający w aktach sprawy protokół oględzin jej ciała wraz dokumentacją fotograficzną sporządzone w dniu zdarzenia, a nadto opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej.

udanie się pokrzywdzonej w pierwszej kolejności od zdarzenia na policję aby zgłosić porwanie, a nie do szpitala celem wykonania obdukcji jest w pełni zrozumiałe, logiczne i zgodne z doświadczeniem życiowym

zeznania D. M.

zeznania w postępowaniu sądowy, spójne, wyważone, korespondujące z nagraniem zdarzenia, potwierdził, że „odebranie” dziecka było wcześniej zaplanowane, przed sądem pomimo pewnych nieścisłości dotyczących przebiegu zdarzenia podtrzymał w całości pierwszą relację, podkreślając, że lepiej pamiętał zeznając na policji

zeznania R. M.

relacja w pełni wiarygodna, koherentna, świadek wyraźnie różnicował opis zdarzenia na to co sam widział (w tym również z okna), logicznie wytłumaczył, dlaczego w pierwszej kolejności nie ratował pokrzywdzonej tylko pobiegł do samochodu, szczerze przyznał, że rozbił szybę w samochodzie którym poruszał się P. B., rzucając w nią metalowym kufrem, w swojej relacji odniósł się również do obrażeń pokrzywdzonej powstałych na skutek zdarzenia

zeznania I. B. i zeznania J. B.

nie byli bezpośrednimi obserwatorami krytycznego zdarzenia, aczkolwiek zeznania te stanowiły uzupełnienie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, świadkowie wskazywali, że słyszeli przeraźliwy krzyk kobiety wołający o pomoc, przez okno pomiędzy drzewami spostrzegli jakieś zamieszanie, wybiegli przed blok, na miejscu pokrzywdzona „wyraźnie sponiewierana”, relacjonowała im, że została przewrócona na ziemię i wyrwano jej dziecko, sprawcy w tym jej były konkubent odjechali biały samochodem,

świadkowie to obce dla stron postępowania, przedstawiali fakty w sposób chłodny i wyważony

zeznania N. B. (uprzednio K.)

zasługiwały na częściowe uwzględnienie, co do zasady zgodnie z poczynionymi w sprawie ustalenia faktycznymi przedstawiła ogólny zarys zdarzenia: czekanie na pokrzywdzoną przed blokiem, zagrodzenie jej drogi przez D. C., odebranie dziecka, odjazd z miejsce zdarzenia, w swojej relacji potwierdziła, że zdarzenie było wcześniej zaplanowane, mieli przygotowaną wcześniej kamerę aby nagrać zdarzenie (k. 80-81)

opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej

opinia ta jest fachowa, rzeczowa i jasna., również z punktu widzenia wskazań wynikających z zasad logiki i zasad doświadczenia życiowego Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania jej wniosków; odpowiada wymogom art. 200 kpk

notatka urzędowa wraz z wydrukiem zdjęć i nagraniem z płyty CD nr 4 i 5, protokół oględzin nośnika danych, protokół oględzin osoby wraz z dokumentacją fotograficzną, karta informacyjna z leczenia ambulatoryjnego

brak podstaw do kwestionowania waloru ich prawdziwości czy to pod względem merytorycznym czy formalnym, nie czyniły też tego strony postępowania.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego P. B.

nie przyznanie się do popełnienia zarzuconych mu czynów, podnoszenie, że ujawnione u pokrzywdzonej obrażenia ciała nie miały związku z inkryminowanym zdarzeniem, a nadto, że pokrzywdzona sama się przewróciła – nie ma pokrycia z przebiegiem zdarzenia wynikającego z nagrania, zeznaniami pokrzywdzonej, dokumentacją medyczną pokrzywdzonej, opinią biegłego z zakresu medycyny sądowej, protokołem oględzin osoby (pokrzywdzonej), wyjaśnienia obronne, złożone celem uniknięcia odpowiedzialności karnej

nie dano wiary, że zdarzenie (zabór dziecka) nie był wcześniej planowany (wyjaśnienia z postępowania sądowego k. 343-344), - przeczą temu zeznania N. B. (K.) (k. 80-81, 122-123), zeznania D. M. (113-115) oraz okoliczności zdarzenia – oskarżony przyjechał do syna z „obstawą” dwóch zakapturzonych kolegów i partnerki która specjalnie nagrywała zdarzenie wypożyczoną kamerą , wcześniej na widzenia jeździł sam

w zakresie odnoszącym się do sprawowania opieki nad małoletnim synem przez pokrzywdzoną (np. że go głodziła, nie dbała o jego higienę i ubiór, nie chodziła z nim do lekarzy) - wyjaśnienia wyraźnie tendencyjne, skupione na przedstawieniu negatywnych cech, ukierunkowane na osłabienie składanej przez pokrzywdzoną relacji, bez oparcia w obiektywnych dowodach

wyjaśnienia oskarżonego D. C.

kwestionowanie winy i sprawstwa zarzuconych mu czynów bez oparcia w dowodach (nagraniu, zeznaniach pokrzywdzonej) oraz treści własnych wyjaśnień, gdzie opisał przebieg siłowego odebrania dziecka pokrzywdzonej, przyznał, że pojechał z oskarżonym B. na jego prośbę "bo nie wiadomo co by się mogło stać kiedy on będzie odbierał dziecko"

opis zdarzenia w krytycznym jego momencie oszczędny, fragmentaryczny np. nie pamiętał gdzie chwycił pokrzywdzoną, czy upadła, bez opisu w jaki sposób oskarżony P. B. odebrał syna (np. czy zrobił to jednym ruchem czy się szarpał), nie pamiętał czy po drodze rozmawiali o kamerze) - wyjaśnienia wyraźnie asekuracyjne, będące realizacją obranej linii obrony

zeznania M. K.

nie posiadała informacji istotnych w sprawie

zeznania N. B. (uprzednio K.)

opis przebiegu zdarzenia w krytycznym momencie (odbierania dziecka) niezgodny z nagraniem oraz relacją pokrzywdzonej, (zeznała np., że pokrzywdzona sama upadła na kolana) zeznania wyraźnie stronnicze, ukierunkowane na wzmocnienie linii obrony oskarżonych oraz osłabienie wiarygodności zeznań pokrzywdzonej (świadek zeznała, że matka ciągnęła dziecko za nogi, histeryzowała przez co sama naraziła je na stres), jako obecna żona oskarżonego P. B. (ówczesna partnerka) zainteresowana rozstrzygnięciem w sprawie

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I, VI

P. B., D. C.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W oparciu o zalegający w aktach sprawy, a zwłaszcza w pełni obiektywny zapis audio – video inkryminowanego zdarzenia) ponad wszelką wątpliwość ustalono, że oskarżeni P. B. i D. C. działając wspólnie i w porozumieniu – w dniu 3 kwietnia 2016 r. stosowali przemoc wobec pokrzywdzonej A. O., aby zmusić ją do określonego zachowania tj. wydania im małoletniego M. B.. Oskarżony D. C. przytrzymywał pokrzywdzoną siłą, ściskał za ręce i przewrócił na chodnik, a następnie wspólnie z P. B. szarpiąc małoletniego wyrwali go z rąk matki. Po tym D. C. nadal przytrzymywał matkę, dając P. czas by wsiadł z synem do samochodu i odjechał w nieznanym dla pokrzywdzonej kierunku. Dobrem chronionym przy przestępstwie zmuszania określonego w art. 191 k.k. jest wolność człowieka w wyborze postępowania zgodnego ze swoją wolą (wolność decyzyjna). A. O. nie chciała wydać małoletniego M. B. jego ojcu, została do tego jednak zmuszona przemocą. Zdarzenie miało drastyczny i gwałtowny przebieg, który niewątpliwie miał wpływ na stan psychiczny dziecka wyrwanego siłą z rąk broniącej go za wszelka cenę matki. Zdarzenie było wcześniej w pełni zaplanowane i przygotowane. Następstwem stosowanej względem pokrzywdzonej przemocy były obrażenia jej ciała tj. stłuczenie głowy, stłuczenie stopy lewej, stłuczenie kolana lewego z zasinieniem, otarcia przedramienia prawego – które naruszyły czynności narządów jej ciała na okres poniżej 7 dni. Rozmiar obrażeń, które poniosła pokrzywdzona A. O. obrazuje sporządzona na potrzeby niniejszej sprawy opinia sądowo-lekarska, protokół oględzin jej ciała, karta informacyjna z leczenia ambulatoryjnego. Spowodowanie lekkiego uszczerbku na zdrowiu występkiem, który może być popełniony umyślnie, zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i z zamiarem ewentualnym. Oznacza to, że sprawca musi obejmować świadomością możliwość spowodowania swoim zachowaniem skutku określonego w art. 157 § 2 k.k. i chcieć takiego skutku albo na nastąpienie takiego skutku się godzić. Sposób działania oskarżonych, ich przewaga liczebna jak i wynikająca z siły fizycznej oskarżonych niewątpliwie dowodzi, że oskarżeni musieli liczyć się ze spowodowaniem obrażeń u pokrzywdzonej i godzili się na to. Mając to na uwadze oskarżeni P. B. i D. C. działając wspólnie i w porozumieniu zrealizowali zarówno znamiona przestępstwa z art. 157 § 1 kk, jak również z art. 191 § 1 kk popełnionego na szkodę A. O..

W ustalonym stanie faktycznym oskarżeni mogli zachować się zgodnie z prawem i nie zachodziły żadne okoliczności, które wyłączałyby ich winę. Ich zachowanie było zawinione i społecznie szkodliwe w stopniu znacznie przekraczającym znikomość, stanowiło więc przestępstwo.

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I, VI

P. B., D. C.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd wyeliminował z opisu jak i kwalifikacji czynu przypisanego oskarżonym – art. 211 kk, uznając, że nie doszło do realizacji przez oskarżonych (działających wspólnie i w porozumieniu) porwania rodzicielskiego. Przestępstwo z art. 211 ma charakter skutkowy; skutkiem jest tu pozbawienie uprawnionego możliwości sprawowania opieki lub nadzoru w stosunku do małoletniego poniżej lat 15 albo nieporadnego. Nie można mówić o realizacji znamion przestępstwa z art. 211 kk w przypadku zabrania lub zatrzymania dziecka przez jedno z rodziców wbrew woli drugiego, jeśli oboje wykonują wspólnie władzę rodzicielską (S. II, s. 293). K.-W. [w:] (...), t. 10, s. (...)). Taki sam pogląd konsekwentnie prezentuje Sąd Najwyższy (postanowienia: z 18.12.1992 r., I KZP 40/92, z 9.12.2003 r., III KK 116/03, z 5.09.2019 I KZP 7/19). Tym samym jako bezkarne traktuje się zachowania rodziców uprawnionych do opieki nad dzieckiem polegające na naprzemiennym uprowadzaniu dziecka i zatrzymywaniu go wbrew woli drugiego rodzica uprawnionego. Jak wynika z ustalonego w sprawie stanu faktycznego - po siłowym odebraniu matce małoletni M. B. znajdował się on pod stałą opieką ojca P. B., któremu podobnie jak A. O. przysługiwały pełne prawa rodzicielskie. W Sądzie Rejonowym w Nowym Sączu III Wydział Rodzinny i Nieletnich toczyło się wówczas postępowanie o ustalenie miejsca pobytu małoletniego, które w dacie czynu nie było zakończone.

☐

1.5.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.6.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.7.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.8.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. B., D. C.

II, VII

I, VI

Okoliczności łagodzące: dotychczasowa niekaralność obojga oskarżonych, ustabilizowany tryb życia

okoliczności obciążające: działanie wspólnie i w porozumieniu, działanie wedle ustalonego wcześniej planu, gwałtowny i agresywny przebieg zdarzenia, w miejscu publicznym, przewaga oskarżonych nad pokrzywdzoną zarówno liczebna jak i fizyczna, spowodowanie obrażeń ciała pokrzywdzonej, znaczny stopień winy i społecznej szkodliwości czynu

ponadto po stronie P. B. wiodąca i decydująca rolę w zdarzeniu (on zainicjował i zorganizował siłowe odebranie syna, narażając go przy tym na olbrzymi stres i cierpienia psychiczne)

prognoza kryminologiczna względem oskarżonych jest pozytywna, zderzenie miało w ich życiu incydentalny charakter

2 letni okres próby będzie wystarczający dla oceny, czy kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania wypełniła względem oskarżonych stojące przed nią cele wychowawcze

obawa zarządzenia kary w przypadku ponownego wejścia w konflikt z prawem bądź nie realizacji obowiązków nałożonych niniejszym wyrokiem będzie działań na oskarżonych mobilizująco, aby nie wchodzić już na drogę przestępstwa

orzeczona kara spełni wszystkie stawiane jej cele w zakresie prewencji indywidualnej oraz ogólnej, w oczekiwany sposób kształtując prawnie pożądane postawy społeczne.

P. B., D. C.

III, VIII

I, VI

kara grzywny będzie stanowić realną dolegliwość dla oskarżonych, przy określaniu ilości wysokości dziennych stawek grzywien w uwzględniono sytuację majątkową, osobistą i możliwości zarobkowe oskarżonych (posiadany majątek, stałe źródło dochodu, z uwagi na wiek i stan zdrowia i posiadane zawody znaczne możliwości zarobkowe)

orzeczone kary poza spełnieniem funkcji prewencji indywidualnej wobec oskarżonych, stanowić będą także środek represji i ostrzeżenia, że podobna postawa musi spotkać się ze zdecydowaną reakcją organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości

P. B., D. C.

IV, IX

I, VI

środek probacyjny wymusi na oskarżonych swoisty mechanizm skruchy, bez którego nie zrozumieją własnego nierozsądku i nonszalancji, dzięki którym trafili przed oblicze Sądu.

P. B., D. C.

V, X

I, VI

zdaniem Sądu nawiązki na rzecz pokrzywdzonej A. O. w kwotach po 2000 zł od każdego oskarżonego - w pewnym zakresie zrekompensują cierpienia i niedogodności związane z doznanymi obrażeniami ciała oraz powetuje rozmiar wyrządzonych krzywd w tym psychicznych

orzeczony środek probacyjny będzie stanowił realną odczuwalną dolegliwość dla oskarżonych, choć nie przekracza ich możliwości finansowych

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

XI

w ocenie Sądu obciążenie oskarżonych nawet częściowymi kosztami sądowymi stanowiłoby dla niech nadmierne obciążenie finansowe zwłaszcza w kontekście orzeczonych w niniejszym wyroku kar grzywny, nawiązek na rzecz pokrzywdzonej oraz obowiązku zwrotu kosztów zastępstwa procesowego na rzecz oskarżycielki posiłkowej

XII

zwrot wydatków poniesionych w związku z ustanowieniem i reprezentowaniem pokrzywdzonej A. O. w sprawie przez pełnomocnika

XIII

nieopłacone koszty obrony udzielonej oskarżonym z urzędu

1.1Podpis