Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 610/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

E. G.

1.  w dniu 18 stycznia 2021 roku działając w bliżej nieustalonym miejscu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem, doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie R. P. w ten sposób, że wystawiła w portalu olx.pl ogłoszenie dotyczące sprzedaży szczeniaka psa rasy maltańczyk, po czym po ustaleniu warunków sprzedaży i wpłacie osobę pokrzywdzoną kwoty 200 złotych na wskazany rachunek bankowy o numerze (...) prowadzony na jej rzecz przez M. bank stanowiących zaliczkę na poczet zakupu psa, nie wywiązała się z transakcji, nie dostarczyła przedmiotu transakcji, nie zwróciła pieniędzy i zerwała kontakt z kupującą czym spowodowała szkodę w jej mieniu w kwocie 200 złotych

2.  W dniu 18 stycznia 2021 roku działając w bliżej nieustalonym miejscu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem, doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie M. Z. w ten sposób, że wystawiła w portalu olx.pl ogłoszenie dotyczące sprzedaży szczeniaka psa rasy maltańczyk, po czym po ustaleniu warunków sprzedaży i wpłacie osobę pokrzywdzoną kwoty 200 złotych na wskazany rachunek bankowy o numerze (...) prowadzony na jej rzecz przez M. bank stanowiących zaliczkę na poczet zakupu psa, nie wywiązała się z transakcji, nie dostarczyła przedmiotu transakcji, nie zwróciła pieniędzy i zerwała kontakt z kupującą czym spowodowała szkodę w jej mieniu w kwocie 200 złotych

3.  W dniu 19 stycznia 2021 roku działając w bliżej nieustalonym miejscu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem, doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie W. S. w ten sposób, że wystawiła w portalu olx.pl ogłoszenie dotyczące sprzedaży szczeniaka psa rasy maltańczyk, po czym po ustaleniu warunków sprzedaży i wpłacie osobę pokrzywdzoną kwoty 200 złotych na wskazany rachunek bankowy o numerze (...) prowadzony na jej rzecz przez M. bank stanowiących zaliczkę na poczet zakupu psa, nie wywiązała się z transakcji, nie dostarczyła przedmiotu transakcji, nie zwróciła pieniędzy i zerwała kontakt z kupującą czym spowodowała szkodę w jej mieniu w kwocie 200 złotych

4.  W dniu 20 stycznia 2021 roku działając w bliżej nieustalonym miejscu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem, doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie B. A. w ten sposób, że wystawiła w portalu olx.pl ogłoszenie dotyczące sprzedaży szczeniaka psa rasy maltańczyk, po czym po ustaleniu warunków sprzedaży i wpłacie osobę pokrzywdzoną kwoty 200 złotych na wskazany rachunek bankowy o numerze (...) prowadzony na jej rzecz przez M. bank stanowiących zaliczkę na poczet zakupu psa, nie wywiązała się z transakcji, nie dostarczyła przedmiotu transakcji, nie zwróciła pieniędzy i zerwała kontakt z kupującą czym spowodowała szkodę w jej mieniu w kwocie 200 złotych

5.  W dniu 18 stycznia 2021 roku działając w bliżej nieustalonym miejscu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem, doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie G. B. (1) w ten sposób, że wystawiła w portalu olx.pl ogłoszenie dotyczące sprzedaży szczeniaka psa rasy maltańczyk, po czym po ustaleniu warunków sprzedaży i wpłacie osobę pokrzywdzoną kwoty 200 złotych na wskazany rachunek bankowy o numerze (...) prowadzony na jej rzecz przez M. bank stanowiących zaliczkę na poczet zakupu psa, nie wywiązała się z transakcji, nie dostarczyła przedmiotu transakcji, nie zwróciła pieniędzy i zerwała kontakt z kupującą czym spowodowała szkodę w jej mieniu w kwocie 200 złotych

6.  W dniu 21 stycznia 2021 roku działając w bliżej nieustalonym miejscu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem, doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie E. H. w ten sposób, że wystawiła w portalu olx.pl ogłoszenie dotyczące sprzedaży szczeniaka psa rasy maltańczyk, po czym po ustaleniu warunków sprzedaży i wpłacie osobę pokrzywdzoną kwoty 200 złotych na wskazany rachunek bankowy o numerze (...) prowadzony na jej rzecz przez M. bank stanowiących zaliczkę na poczet zakupu psa, nie wywiązała się z transakcji, nie dostarczyła przedmiotu transakcji, nie zwróciła pieniędzy i zerwała kontakt z kupującą czym spowodowała szkodę w jej mieniu w kwocie 200 złotych

7.  W dniu 21 stycznia 2021 roku działając w bliżej nieustalonym miejscu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem, doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie A. K. w ten sposób, że wystawiła w portalu olx.pl ogłoszenie dotyczące sprzedaży szczeniaka psa rasy maltańczyk, po czym po ustaleniu warunków sprzedaży i wpłacie osobę pokrzywdzoną kwoty 100 złotych na wskazany rachunek bankowy o numerze (...) prowadzony na jej rzecz przez M. bank stanowiących zaliczkę na poczet zakupu psa, nie wywiązała się z transakcji, nie dostarczyła przedmiotu transakcji, nie zwróciła pieniędzy i zerwała kontakt z kupującą czym spowodowała szkodę w jej mieniu w kwocie 100 złotych

8.  W dniu 22 stycznia 2021 roku działając w bliżej nieustalonym miejscu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem, doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie S. F. w ten sposób, że wystawiła w portalu olx.pl ogłoszenie dotyczące sprzedaży szczeniaka psa rasy maltańczyk, po czym po ustaleniu warunków sprzedaży i wpłacie osobę pokrzywdzoną kwoty 100 złotych na wskazany rachunek bankowy o numerze (...) prowadzony na jej rzecz przez M. bank stanowiących zaliczkę na poczet zakupu psa, nie wywiązała się z transakcji, nie dostarczyła przedmiotu transakcji, nie zwróciła pieniędzy i zerwała kontakt z kupującą czym spowodowała szkodę w jej mieniu w kwocie 100 złotych

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

E. G.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

E. G. została oskarżona o to, że w okresie od 18 stycznia 2021 roku do 22 stycznia 2022 roku, działając w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, dopuściła się następujących przestępstw:

1.  w dniu 18 stycznia 2021 roku działając w bliżej nieustalonym miejscu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem, doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie R. P. w ten sposób, że wystawiła w portalu olx.pl ogłoszenie dotyczące sprzedaży szczeniaka psa rasy maltańczyk, po czym po ustaleniu warunków sprzedaży i wpłacie osobę pokrzywdzoną kwoty 200 złotych na wskazany rachunek bankowy o numerze (...) prowadzony na jej rzecz przez M. bank stanowiących zaliczkę na poczet zakupu psa, nie wywiązała się z transakcji, nie dostarczyła przedmiotu transakcji, nie zwróciła pieniędzy i zerwała kontakt z kupującą czym spowodowała szkodę w jej mieniu w kwocie 200 złotych

tj. o przestępstwo określone w art. 286 § 1 k.k.

2.  W dniu 18 stycznia 2021 roku działając w bliżej nieustalonym miejscu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem, doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie M. Z. w ten sposób, że wystawiła w portalu olx.pl ogłoszenie dotyczące sprzedaży szczeniaka psa rasy maltańczyk, po czym po ustaleniu warunków sprzedaży i wpłacie osobę pokrzywdzoną kwoty 200 złotych na wskazany rachunek bankowy o numerze (...) prowadzony na jej rzecz przez M. bank stanowiących zaliczkę na poczet zakupu psa, nie wywiązała się z transakcji, nie dostarczyła przedmiotu transakcji, nie zwróciła pieniędzy i zerwała kontakt z kupującą czym spowodowała szkodę w jej mieniu w kwocie 200 złotych

tj. o przestępstwo określone w art. 286 § 1 k.k.

3.  W dniu 19 stycznia 2021 roku działając w bliżej nieustalonym miejscu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem, doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie W. S. w ten sposób, że wystawiła w portalu olx.pl ogłoszenie dotyczące sprzedaży szczeniaka psa rasy maltańczyk, po czym po ustaleniu warunków sprzedaży i wpłacie osobę pokrzywdzoną kwoty 200 złotych na wskazany rachunek bankowy o numerze (...) prowadzony na jej rzecz przez M. bank stanowiących zaliczkę na poczet zakupu psa, nie wywiązała się z transakcji, nie dostarczyła przedmiotu transakcji, nie zwróciła pieniędzy i zerwała kontakt z kupującą czym spowodowała szkodę w jej mieniu w kwocie 200 złotych

tj. o przestępstwo określone w art. 286 § 1 k.k.

4.  W dniu 20 stycznia 2021 roku działając w bliżej nieustalonym miejscu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem, doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie B. A. w ten sposób, że wystawiła w portalu olx.pl ogłoszenie dotyczące sprzedaży szczeniaka psa rasy maltańczyk, po czym po ustaleniu warunków sprzedaży i wpłacie osobę pokrzywdzoną kwoty 200 złotych na wskazany rachunek bankowy o numerze (...) prowadzony na jej rzecz przez M. bank stanowiących zaliczkę na poczet zakupu psa, nie wywiązała się z transakcji, nie dostarczyła przedmiotu transakcji, nie zwróciła pieniędzy i zerwała kontakt z kupującą czym spowodowała szkodę w jej mieniu w kwocie 200 złotych

tj. o przestępstwo określone w art. 286 § 1 k.k.

5.  W dniu 18 stycznia 2021 roku działając w bliżej nieustalonym miejscu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem, doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie G. B. (1) w ten sposób, że wystawiła w portalu olx.pl ogłoszenie dotyczące sprzedaży szczeniaka psa rasy maltańczyk, po czym po ustaleniu warunków sprzedaży i wpłacie osobę pokrzywdzoną kwoty 200 złotych na wskazany rachunek bankowy o numerze (...) prowadzony na jej rzecz przez M. bank stanowiących zaliczkę na poczet zakupu psa, nie wywiązała się z transakcji, nie dostarczyła przedmiotu transakcji, nie zwróciła pieniędzy i zerwała kontakt z kupującą czym spowodowała szkodę w jej mieniu w kwocie 200 złotych

tj. o przestępstwo określone w art. 286 § 1 k.k.

6.  W dniu 21 stycznia 2021 roku działając w bliżej nieustalonym miejscu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem, doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie E. H. w ten sposób, że wystawiła w portalu olx.pl ogłoszenie dotyczące sprzedaży szczeniaka psa rasy maltańczyk, po czym po ustaleniu warunków sprzedaży i wpłacie osobę pokrzywdzoną kwoty 200 złotych na wskazany rachunek bankowy o numerze (...) prowadzony na jej rzecz przez M. bank stanowiących zaliczkę na poczet zakupu psa, nie wywiązała się z transakcji, nie dostarczyła przedmiotu transakcji, nie zwróciła pieniędzy i zerwała kontakt z kupującą czym spowodowała szkodę w jej mieniu w kwocie 200 złotych

tj. o przestępstwo określone w art. 286 § 1 k.k.

7.  W dniu 21 stycznia 2021 roku działając w bliżej nieustalonym miejscu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem, doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie A. K. w ten sposób, że wystawiła w portalu olx.pl ogłoszenie dotyczące sprzedaży szczeniaka psa rasy maltańczyk, po czym po ustaleniu warunków sprzedaży i wpłacie osobę pokrzywdzoną kwoty 100 złotych na wskazany rachunek bankowy o numerze (...) prowadzony na jej rzecz przez M. bank stanowiących zaliczkę na poczet zakupu psa, nie wywiązała się z transakcji, nie dostarczyła przedmiotu transakcji, nie zwróciła pieniędzy i zerwała kontakt z kupującą czym spowodowała szkodę w jej mieniu w kwocie 100 złotych

tj. o przestępstwo określone w art. 286 § 1 k.k.

8.  W dniu 22 stycznia 2021 roku działając w bliżej nieustalonym miejscu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem, doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie S. F. w ten sposób, że wystawiła w portalu olx.pl ogłoszenie dotyczące sprzedaży szczeniaka psa rasy maltańczyk, po czym po ustaleniu warunków sprzedaży i wpłacie osobę pokrzywdzoną kwoty 100 złotych na wskazany rachunek bankowy o numerze (...) prowadzony na jej rzecz przez M. bank stanowiących zaliczkę na poczet zakupu psa, nie wywiązała się z transakcji, nie dostarczyła przedmiotu transakcji, nie zwróciła pieniędzy i zerwała kontakt z kupującą czym spowodowała szkodę w jej mieniu w kwocie 100 złotych

tj. o przestępstwo określone w art. 286 § 1 k.k.

tj. o ciąg przestępstw z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k.

Zgodnie z treścią art. 286 § 1 k.k. przedmiotowego występku dopuszcza się ten, kto celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Nie ulega żadnych wątpliwości, iż omawiany czyn zabroniony jest typem powszechnym tj. takim, do którego popełnienia zdatny jest nieograniczone krąg podmiotów zdolnych do odpowiedzialności karnej. Podobnie bezsporne w doktrynie prawa karnego jest stwierdzenie, iż ów czyn zabroniony jest typem skutkowym, który materializuje się w poczynieniu przez pokrzywdzonego niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Co szczególnie istotne zwraca się uwagę, iż jest to typ konkretnego narażenia na niebezpieczeństwo tym samym z owej niekorzystności rozporządzenia mieniem nie musi wynikać bezpośrednio szkoda dla podmiotu nim rozporządzającego. Niemniej przedmiotowa niekorzystność należy rozumieć w sposób obiektywny, jako powzięcie czynności choćby pośrednio niekorzystnej dla pokrzywdzonego. W orzecznictwie ten stan obrazuje się chociażby przykładami sytuacji, kiedy pokrzywdzony na skutek wprowadzenia w błąd udziela pożyczki osobie znacznie mniej majętnej aniżeli przedstawia się jego kontrahent. W takim przypadku dla zrealizowania owego znamienia przedmiotowego nie jest istotne czy pożyczka zostanie spłacona i w jakim terminie, lecz sam fakt owej niekorzystności wiąże się z udzieleniem świadczenia pieniężnego o bardziej ryzykownym charakterze, czego pożyczający nie wiedział w chwili rozporządzenia mieniem. Ważne jest natomiast ażeby owa okoliczność będąca przedmiotem błędu/niemożności pojęcia przedsiębranego działania miała relewantne znaczenie dla powzięcia owej decyzji w przedmiocie rozporządzenia mieniem. Natomiast, jako rozporządzenie mieniem należy rozumieć, jako wydanie dyspozycji o charakterze majątkowym prowadzącej do przejścia określonych składników mienia do dyspozycji innej osoby. Na gruncie przedmiotowego przepisu nie jest istotne czy osoba rozporządzająca mieniem na skutek inkryminowanego oddziaływania sprawcy dysponowała mieniem własnym czy też cudzym. Ustawodawca w art. 286 § 1 k.k. przewidział trzy równoważne prawno karnie formy doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem pokrzywdzonego. Mianowicie, jako zachowanie realizujące przedmiotowy występek należy rozumieć wprowadzenie w pokrzywdzonego w błąd tj. sytuacje, kiedy to sprawca kreuje w osobie dysponującej mieniem fałszywy obraz rzeczywistości, który ma znaczenia dla powzięcia decyzji o charakterze finansowym. Drugim równoprawnym sposobem realizacji znamion oszustwa jest wyzyskanie błędu tj. sytuacja, kiedy to sprawca wykorzystuje fakt, iż dysponent mienia z jakichkolwiek przyczyn niewłaściwie pojmuje istnienie okoliczności istotnej dla rozporządzenia mieniem, a sprawca o tym wie i nie robi nic w kierunku tego, ażeby owo niewłaściwe pojmowanie rzeczywistości zmienić, co więcej korzysta z tego błędnego stanu świadomości przedmiotu czynności wykonawczej. Ostatnim sposobem realizacji czynności wykonawczej jest wyzyskanie niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, jako desygnat tego pojęcia należy rozumieć zachowania, kiedy sprawca doprowadza do niekorzystnego rozporządzenia mieniem podmiot, który w danej chwili nie jest w stanie zrozumieć/odczytać charakteru podejmowanej czynności. Owa niemożność może być o charakterze stałym bądź też czasowym. Może ona wynikać zarówno z zaburzeń psychicznych rozporządzającego mieniem, jego upośledzenia umysłowego czy też chociażby, co szczególnie istotne w tej sprawie z wady wzroku, która uniemożliwia odczytanie przedłożonego przez sprawce tekstu. Natomiast z uwagi na określenie, iż sprawca winien działać w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przedmiotowego występku można dopuścić się tylko i wyłącznie w ściśle określonym zamiarze bezpośrednim tj. tzw. zamiarze kierunkowym. Nie jest natomiast istotne dla czyją korzyść będzie działał sprawca. Tym samym, jako wypełniające znamiona tego występku należy ocenić zachowanie sprawcy, który nie miał na celu osiągnięcie korzyści majątkowej dla siebie, lecz osiągnięcia przysporzenia finansowego przez inną osobę, choćby niezdającą sobie sprawę z okoliczności przedmiotowego rozporządzenia mieniem przez pokrzywdzonego. Jednocześnie należało zważyć, iż ustawodawca w art. 286 § 3 k.k. przewidział tzw. wypadek mniejszej wagi. Odnosząc się do tego problemu należy zwrócić uwagę, iż zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie sądów powszechnych wskazuje się, że przyjęcie wypadku mniejszej wagi jest usprawiedliwione w sytuacji, kiedy to stopień społecznej szkodliwości zachowania formalnie wypełniającego znamiona typu podstawowego, w sposób znaczący odbiega od typowego stopnia społecznej szkodliwości związanej z danym rodzajem przestępstwa. Tym samym nie ulega wątpliwości, iż dla rozważenia możliwości przyjęcia wypadku mniejszej wagi konieczna była analiza inkryminowanego zdarzenia poprzez kwantyfikatory stopnia społecznej szkodliwości opisane w art. 115 § 2 k.k., wedle których przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.

Przenosząc owe rozważania natury teoretyczno- prawnej na grunt niniejszej sprawy należy w sposób kategoryczny stwierdzić, iż E. G. dopuściła się zarzucanych jej występków oszustwa. Mianowicie w każdej z 8 przypisanych jej w tym procesie transakcji wprowadziła ona w błąd swojego kontrahenta, co do możliwości i zamiaru wywiązania się z umowy, na poczet której otrzymała ona zaliczkę w kwocie 200 bądź 100 złotych. Co prawda E. G. nie przyznała się do tego braku zamiaru wprost. Niemniej jednak wypada zwrócić uwagę, iż Sąd na rozprawie dopuścił dowód z odpisów prawomocnych wyroków oskarżonej, z których to wyroków wynika niezbicie, że oskarżona w tym samym czasie oferowała te same psy również innym osobom. E. biorąc pod uwagę fakt przyjęcia tak wielu ofert kupna, musiała ona wiedzieć, że nie będzie w stanie wywiązać się z przyjętego na siebie zobowiązania. Zarazem wprowadzając w błąd swoich interlokutorów odnośnie chęci wywiązania się z kontraktu. Dalej niewątpliwie swoim działaniem E. G. doprowadziła do relewantnego na gruncie art. 286 § 1 k.k. skutku, sprowadzającego się do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Tak tylko można bowiem ocenić wykonanie dyspozycji przelewu bankowego przez pokrzywdzonych, który to przelew nie miał i nie miał mieć ( w zamiarze oskarżonej) żadnego odzwierciedlenia w postaci realizacji zobowiązania wzajemnego. Dodatkowo o oszukańczym zamiarze oskarżonej świadczy także fakt, że podała ona zarówno w ogłoszeniu jak i danych do przelewu bankowego fałszywe dane osobowe, co również wskazuje na brak chęci z jej strony do wywiązania się z umowy sprzedaży. Oczywistym jest też stwierdzenie, że E. G. działała w zamiarze osiągniecia korzyści majątkowej, Jedynie w ten sposób można ocenić działanie polegające na celowym wprowadzaniu pokrzywdzonych w błąd i zaniechaniu z nimi kontaktu niezwłocznie po wykonaniu przez nich przelewów na rachunek będący w dyspozycji oskarżonej. Innymi słowy stwierdzić należy, że E. G. wypełniła wszystkie znamiona występku oszustwa. Niemniej jednak Sąd Rejonowy nie mógł uwzględnić kwalifikacji prawnej zaproponowanej przez oskarżyciela publicznego i przyjęcia, że owe czyny stanowiły typ podstawowy, a nie typ uprzywilejowany w postaci tzw. wypadku mniejszej wagi. W tym miejscu należy przypomnieć, iż kwalifikacji prawnej podlega tylko i wyłącznie poszczególny czyn zarzucony aktem oskarżenia, a nie zarzucony ciąg przestępstw czy też ogół kryminalnej aktywności sprawcy. Natomiast biorąc to pod uwagę należy mieć na względzie fakt, iż na skutek przestępnej działalności oskarżonej pokrzywdzeni doznali strat w wysokości 100 bądź 200 złotych. Tym samym wartość mienia zagrożonego tym przestępstwami nie była choćby na średnim poziomie. Oczywiście Sąd zdaje sobie sprawę, iż przestępstwo oszustwa nie jest typem kontrawencjonalizowanym, Jednakże w tego rodzaju przypadku to właśnie wysokość dobra prawnego naruszonego poprzez działanie sprawcy ma istotne znaczenie dla określenia stopnia społecznej szkodliwości czynu, co jak wykazano wyżej ma kluczowe znaczenie dla przyjęcia wypadku mniejszej wagi. Dalej należy zwrócić uwagę, iż kryteriami działającymi na niekorzyść E. G. nie mogą być takie kwestie jak działanie w zamiarze oszukańczym czy w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, gdyż stanowią one przecież znamiona przypisanego występku. Analiza akt sprawy nie wykazała istnienia jakichkolwiek okoliczności natury przedmiotowej, które w istotny sposób katalizowałyby stopień społecznej szkodliwości tego czynu. Natomiast wielość popełnionych przestępstw Sąd uwzględnił poprzez przyjęcie działania w warunkach art. 91 § 1 k.k., a także w procesie wymiaru kary. Jednocześnie warto zwrócić uwagę, że działanie oskarżonej było niejako motywowane jej trudną sytuacją osobistą i majątkową, o czym wspominała ona w procesie, co także obniża nieco stopień społecznej szkodliwości tych czynów. Konkludując Sąd Rejonowy stwierdził, że stopień społecznej szkodliwości tych poszczególnych czynów zabronionych mieścił się na nieznacznym poziomie, istotnie niższym niż typowe przestępstwo oszustwa. Fakt ten pozwolił przyjąć, że poszczególne występki stanowiły wypadki mniejszej wagi określone w art. 286 § 3 k.k., przy jednoczesnym stwierdzeniu, że przekroczony został określony w art. 1 § 2 k.k. próg znikomości, a ogół przypisanych oskarżonej czynów wskazuje na średni stopień karygodności ogółu procederu. Oprócz wielości przestępstw, co intensyfikowało karygodność tego procederu, należało zważyć, że ogół szkody majątkowej wyrządzonej przypisanymi w tej sprawie czynami wynosił zaledwie 1400 złotych. Równocześnie należało zgodzić się z oskarżycielem publicznym, że oskarżona E. G. owych przypisanych w tym procesie występków dopuściła się w warunkach ciągu przestępstw, albowiem poszczególne czyny były popełnione w krótkich odstępach czasu z wykorzystaniem tej samej sposobności. W ocenie Sądu Rejonowego poszczególne występki E. G. były zawinione w rozumieniu art. 1 § 3 k.k. W tym zakresie należy stwierdzić, że oskarżona jest dorosłą osobą, która doskonale powinna znać sobie sprawę z konstytucyjnego prawa własności. Jednocześnie w świetle opinii biegłych psychiatrów E. G. posiadała zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. W sprawie E. można postawić oskarżonej w odniesieniu do każdego z 8 przypisanych czynów zabronionych relewantny zarzut braku posłuchu dla normy prawnej. Jednocześnie Sąd Rejonowy zwrócił uwagę na pewne okoliczności limitujące zawinienie oskarżonej, za które w pewien sposób można uznać jej chorobę psychiczną, trudne doświadczenia życiowe w czasie poprzedzającym ten czyn, a także kiepską sytuacje materialną czy jej młody wiek i związany z tym brak większego doświadczenia życiowego Owe okoliczności nieco limitowały poziom zawinienia E. G., co Sąd był zobligowany wziąć pod uwagę w procesie ukształtowania sposobu reakcji karnej w tej sprawie.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania Sąd Rejonowy w punkcie I wyroku uznał oskarżoną E. G. za winną czynów zarzucanych aktem oskarżenia, przyjmując, że każdy z tych czynów stanowił wypadek mniejszej wagi, a datą końcową aktywności oskarżonej był dzień 22 stycznia 2021 roku tj. jednostkowych występków z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 3 k.k., które łącznie stanowiły ciąg przestępstw z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. Owo doprecyzowanie daty czynu wynikało z oczywistej omyłki pisarskiej oskarżyciela publicznego w akcie oskarżenia, gdzie podano, że owa kryminalna aktywność oskarżonej zakończyła się 22 stycznia 2022 roku, podczas gdy analiza akt sprawy wskazuje, że ostatnie z przypisanych w tej sprawie przestępstw zostało popełnione rok wcześniej.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

E. G.

I

Zgodnie z treścią art. 286 § 3 k.k. przestępstwo oszustwa przy przyjęciu wypadku mniejszej wagi jest zagrożone grzywną, karą ograniczenia wolności oraz karą do 2 lat pozbawienia wolności. Powyższe granice ustawowego zagrożenia należy zestawić z faktem, iż oskarżonej E. G. przypisano działanie w warunkach ciągu przestępstw, co pociąga za sobą możliwość wymierzenia kary w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia podniesionej o połowę. E. w okolicznościach stanu faktycznego niniejszej sprawy Sąd mógł wymierzyć grzywnę w wysokości od 10 do 810 stawek dziennych, karę ograniczenia wolności w wymiarze od miesiąca do 2 lat, oraz karę pozbawienia wolności w wymiarze od miesiąca do 3 lat. Należy także nadmienić, iż w przypadku skorzystania z możliwości wymierzenia kary w wymiarze przewyższającym ustawowe zagrożenie określone w art. 286 § 3 k.k., Sąd Rejonowy byłby zobowiązany wskazać w podstawie wymiaru kary art. 91 § 1 k.k.

Na wstępie przedmiotowych rozważań należy przypomnieć, iż dyrektywy sądowego wymiaru kary zostały wysłowione przez ustawodawcę w art. 53 k.k. Według tego przepisu sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, zwłaszcza w razie popełnienia przestępstwa na szkodę osoby nieporadnej ze względu na wiek lub stan zdrowia, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego. Wymierzając karę sąd bierze także pod uwagę pozytywne wyniki przeprowadzonej mediacji pomiędzy pokrzywdzonym a sprawcą albo ugodę pomiędzy nimi osiągniętą w postępowaniu przed sądem lub prokuratorem. Owe zasady sądowego wymiaru kary należy stosując się do dyspozycji art. 56 k.k. rozciągnąć także na orzeczenie co do innych środków reakcji karnej o charakterze penalnym przewidzianych w kodeksie karnym. Na powyższe reguły rządzące sposobem ustalenia kary właściwej zarówno do osoby jak i czynu sprawcy należy nałożyć także zasadę wynikającą z art. 58 § 1 k.k., zgodnie z która w przypadku gdy górna granica ustawowego zagrożenia danego występku nie przekracza 5 lat sąd może zastosować karę pozbawienia wolności tylko w przypadku gdyby inna kara nie mogła przynieść oczekiwanego efektu.

W ocenie Sądu Rejonowego w realiach przedmiotowych niniejszej sprawy nie sposób było stwierdzić, że tylko i wyłącznie wymierzenie oskarżonej E. G. kary pozbawienia wolności będzie realizować dyrektywy sądowego wymiaru kary. W tym zakresie na samym wstępie należy zwrócić uwagę, iż Sąd wymierzając E. G. kary musiał ją wymierzyć w graniach adekwatnych do stopnia społecznej szkodliwości przypisanych oskarżonej czynów, a nie całości jej kryminalnego procederu. Tym samym Prokuratura decydując się na prowadzenie wielości postępowań karnych przeciwko oskarżonej E. G. musiała liczyć się z tym, że kary zapadające w poszczególnych przypadkach będą odzwierciedleniem stopnia społecznej szkodliwości przypisanych w tych postępowaniach przestępstw. Oskarżona nie może także ponosić negatywnych konsekwencji swoistego rozbicia jednego ciągu przestępstw na szereg mniejszych postępowań. Kolejno należy podnieść, iż E. G. przypisano w tym procesie łącznie osiem występków, gdzie mnogość przestępstw z pewnością należy zaliczyć do czynników katalizujących surowość reakcji karnej przy wymiarze kary za ciąg przestępstw. Z drugiej jednak strony nie sposób jest nie zauważyć, iż łączny uszczerbek w mieniu pokrzywdzonych wyniósł zaledwie 1400 złotych, a więc kwotę nieznaczną. Tym samym Sąd Rejonowy stoi na stanowisku, iż sam stopień społecznej szkodliwości tego ciągu przestępstw nie może stanowić okoliczności implikującej wymierzenie oskarżonej kary pozbawienia wolności. Wreszcie należy zwrócić uwagę, iż E. G. pierwszy raz została skazana dopiero 22 stycznia 2021 roku, a więc w przypadku większości przypisanych w tym wyroku występków była ona osobą niekaraną, co także Sąd Rejonowy winien uwzględnić w procesie wyboru kary. Nie sposób jest też twierdzić, że wobec oskarżonej nieskuteczne okazały się nieizolacyjne formy oddziaływania penalnego, gdyż tego środki nie zostały w tym czasie wdrożone. Nadto w ocenie Sądu nie sposób jest twierdzić, iż oskarżona nawet całością swojego procederu zasłużyła na długotrwałą karę pozbawienia wolności. W tym aspekcie trzeba wziąć pod uwagę, iż oskarżona w związku ze swoją aktywności była skazywana także na tego rodzaju kary. Tym samym owa kara pozbawienia wolności w przypadku jej zastosowania w tej sprawie nie miałaby charakteru odstraszającego oskarżonej od popełnienia przestępstwa, lecz zbliżałaby się do realizacji eliminacyjnej funkcji kary, gdzie brak jest argumentów przemawiających za trwałym wykluczeniem oskarżonej z życia na wolności. Jednocześnie trzeba wziąć pod uwagę, że oskarżona jest osobą młodą przez co kara w jej przypadku winna uwzględniać w większym stopniu aspekt wychowawczy, a zatem wykonywanie przez oskarżoną kolejnych kar pozbawienia wolności wymierzanych za przestępstwa o stosunkowo niskim stopniu społecznej szkodliwości jej niecelowe, gdyż swoisty efekt odstraszania „tzw klaps penitencjarny” jeżeli miał osiągnąć swój efekt to już został osiągnięty. Następnie raz jeszcze należy podkreślić, że kara swoją surowością nie powinna przekraczać stopnia społecznej szkodliwości przypisanych czynów, a w realiach tej sprawy nie sposób jest twierdzić, aby oszukanie 8 pokrzywdzonych na łączną kwotę 1400 złotych nakazywało orzeczenie kary pozbawienia wolności, wobec osoby która w chwili większości z tych przestępstw była osobą niekaraną. Dalej trzeba było mieć na względzie także sytuacje zdrowotną oskarżonej, gdyż jest ona osoba chorą i nawet aktualny pobyt w zakładzie karnym wiąże się z koniecznością orzeczenia przerwy w procesie wykonania kary. Jednocześnie owe podnoszone przez oskarżoną schorzenia natury psychiatrycznej i kardiologicznej stanowią istotną przeszkodę przeciwko orzeczeniu wobec E. G. kary ograniczenia wolności w postaci obowiązku wykonywania nieodpłatnej pracy na cele społeczne. Dalej jako osoba bezrobotna nie jest w stanie wykonać drugiej z postaci wykonania kary ograniczenia wolności. Finalnie wskazać trzeba, że w procesie wymiaru kary Sąd Rejonowy musiał uwzględnić okoliczności limitujące zawinienie E. G. wskazane w motywach prawnych tego wyroku, co także pośrednio przeciwstawiało się orzeczeniu w tej sprawie kary pozbawienia wolności. Biorąc pod uwagę wyżej wysłowioną argumentacje Sąd Rejonowy uznał, iż to właśnie orzeczenie wobec E. G. grzywny w sposób najpełniejszy zrealizuje dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 k.k. W tym zakresie Sąd Rejonowy wymierzył E. G. 400 stawek dziennych grzywny. Wymierzając tak dużą ilość stawek dziennych Sąd Rejonowy uwzględnił fakt wielości popełnianych przez oskarżoną przestępstw, działania z chęci prostego zysku, popełnienia szeregu innych występków już po dacie przypisanego w tym wyroku ciągu przestępstw. Stąd też dopiero kara w tak określonej wysokości będzie adekwatną reakcją na przypisany E. G. ciąg przestępstw. Natomiast określając wymiar stawki dziennej Sąd Rejonowy wziął pod uwagę bardzo złą sytuacje materialną oskarżonej, która aktualnie jest osobą pozbawioną wolności, jest, a przynajmniej była w chwili czynu osobą niepełnosprawną. W związku ze swoimi schorzeniami oskarżona ma ograniczone zdolności zarobkowe. Analiza akt sprawy nie ujawniły także aby oskarżona posiadała jakikolwiek majątek o istotnej wartości. Stąd też wysokość jednej stawki dziennej grzywny ustalono na najniższym z możliwych wysokości tj. na poziomie 10 złotych.

E. G.

II

I

W świetle jednoznacznej postawy pokrzywdzonej M. Z. oraz wniosku zawartego w piśmie przewodnim Prokuratora Rejonowego w Nowym Sączu, treść art. 46 § 1 k.k. implikowała konieczność orzeczenia względem oskarżonej E. G. środka kompensacyjnego w postaci obowiązku naprawienia szkody. Zarazem należało zwrócić uwagę, iż oskarżona do tej pory w żaden sposób nie zrekompensowała pokrzywdzonym poniesionego przez nich uszczerbku majątkowego. Stąd też stosownie do obligatoryjnej treści art. 46 § 1 k.k. Sąd Rejonowy w punkcie II uzasadnianego wyroku orzekł o obowiązku naprawienia szkody w całości – tj. w kwotach wynikających z przypisanych E. G. występków.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Natomiast rozliczając koszty przedmiotowego procesu Sąd Rejonowy działając na podstawie art. 627 k.p.k. zasądził od oskarżonej E. G. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 400 złotych tytułem opłaty – 1/10 wymierzonej oskarżonej grzywny. Za tego rodzaju rozstrzygnięciem przemawiał umyślny charakter występków oskarżonej, wielość popełnionych przestępstw, osiągnięcie z nich realnej korzyści majątkowej. Natomiast w odniesieniu do wydatków poniesionych w tym procesie, ogniskujących się głównie w kosztach opinii biegłych psychiatrów Sąd działając na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżoną. Tutaj należało zwrócić uwagę na bardzo trudną sytuacje materialną oskarżonej, powinność w pierwszym zakresie restytucji pokrzywdzonych, pozbawienie wolności oskarżonej, jej choroby istotnie utrudniające podjęcie pracy zarobkowej, a także brak inicjatywy dowodowej oskarżonej w tym przedmiocie. Stąd też odnośnie wydatków Sąd zdecydował o skorzystaniu z dyspozycji art. 624 § 1 k.p.k.

Podpis